Om de één of andere reden gaan de alarmbellen rinkelen bij mij, maar jij en je man kunnen de situatie het beste inschatten. Ik zou in ieder geval niks van ze aannemen om te voorkomen dat ze het idee krijgen dat jullie bij ze in het krijt staan. En logeren? Dat lijkt me een beetje voorbarig. Dat kan pas als jullie en jullie dochtertje hen vertrouwen. En dat vertrouwen moeten ze weer verdienen, dus daar gaat echt wel een hoop tijd overheen - mochten jullie daar überhaupt behoefte aan hebben. Bedenk wat jullie willen, bewaak deze grenzen en wees niet bang wat ze over jullie zeggen: waarschijnlijk doe je het toch nooit goed bij deze mensen.
Ze zijn niet eens op de verjaardag geweest. Wat wil jouw vriend nu verder? Je kunt beter 2 leuke mensen zonder bloedband hebben dan 2 vervelende mensen met bloedband. Maar goed ik heb geleerd weinig waarde te hechten aan bloedbanden. Ik krijg de kriebels van het voorstel voor logeren. Ze zeggen niet op de verjaardag te willen komen omdat ze misschien raar reageert omdat ze vervreemd zijn, maar logeren (als dat al met goede bedoelingen is) zou de kleine wel okey moeten vinden? Nee, het is echt niet alleen naar jou toe dat ze een gebrekkig inlevingsvermogen hebben.
Dat is een goed punt. Hoe zou het voor je kind zijn om ineens voor een hele nacht bij voor haar vreemde mensen geplaatst te worden. In haar eentje.
Mijn vriend is hierin wat naief denk ik. Hij wil heel graag dat het goed komt. Hij zegt dat ze nu een stap hebben gezet en dat ik dan wel kan/moet langskomen voor die spullen om onze goede kant/wil te laten zien. Maar we hebben onze goede kant al zovaak laten zien. Ze maken er elke keer toch weer iets negatiefs van. Hij wil dus dat ik meega. Ik ga liever niet. Ze blijven steeds volhouden dat ze niet weten wat ze verkeerd doen. Maar elke keer als ik ze ermee confronteer wat ze verkeerd doen dan willen ze er niets van weten. Ze nemen gewoon geen verantwoordelijkheid voor hun eigen aandeel. Inmiddels heb ik ook begrepen dat ze naar andere mensen toe vertellen dat ze ons kindje nooit zien enz. Ik word dan neem ik aan als oorzaak daarvan gezien en de mensen waar ze het aan vertellen die reageren dan door te zeggen dat ze niet begrijpen waarom mijn vriend niet tegen mij in gaat. Zoals altijd vertellen ze niets over hun eigen aandeel en ben ik de boosdoener. Terwijl wij als laatste mogelijkheid prof hulp hebben ingeschakeld maar zij zijn daar na 1 keer mee gestopt. In mijn ogen ligt de bal bij hun. Ik erger me ontzettend aan het gebrek van zelfreflectie, dat ze geen verantwoordelijkheid willen nemen en alles bij mij neerleggen.
Overigens hebben ze tegen mijn vriend ook gezegd dat ze er veel verdriet van hebben dat ze ons kindje niet veel zien/niet kennen en dat ze niet weten of ze mijn vriend moeten onterven omdat het contact zo slecht is.
Mbt erfenis: Je vriend heeft sowieso recht op zijn kindsdeel (in geld) opeisbaar zodra beide ouders zijn overleden, tenzij hij akkoord gaat met onterven. Een beetje loos dreigement dus als hij verder toch weinig van zijn ouders moet.
Lekkere houding tegenover hun zoon zeg... En het lastige is dat hij daar opgegroeid is. Waardoor hun rare trekken voor hem normaal zijn. Maar als er ruzie is en 1 vd 2 partijen niet in staat is tot zelfreflectie is contact ook nooit goed te krijgen. Ik heb veel in zulke situaties gezeten en op een gegeven moment is het gewoon klaar. Schoonouders zeggen dat ik volgens Dr. Phil een narcist ben en verkondigen dit aan iedereen Dr. Phil maakt van iedereen een psychiater ahum... Maar dat zeggen ze ook over de vrouw van mijn vriend zijn broer (andere schoondochter dus). De mensen zijn vrij om dat te geloven.
Dit is in mijn ogen chantage. Dan begint mijn bloed al te koken als mensen dat tegen mij zouden zeggen. Het wordt tijd dat jij zegt, en nu is het klaar! Als je graag contact wilt houden dan kom je maar eerst eens hier. Dan kan dochtertje in haar eigen omgeving wennen aan die vreemde mensen. Komen ze, dan tonen ze hun goede wil, komen ze niet, dan zet jij er een dikke streep onder.
Stroopie ik ben het met je eens. Het vervelende is dat vriend naief is en wil dat het goed komt. Hij wil graag dat ik mee ga en komt zo dadelijk thuis. Als ik niet mee ga zal hij mij denk ik niet in dank afnemen maar ik word zo niet goed van die mensen. Ze stoppen nooit.
Maar ruimte geven om het goed te laten komen betekend niet dat jij je overal aan moet gaan aanpassen terwijl er tegen je aan geschopt wordt. Maar ja tenzij het echt goed komt (wat niet erg waarschijnlijk klinkt) zijn er altijd verliezers in zo'n situatie. Ik zou aangeven op welke voorwaarde zij welkom zijn en bij je vriend voet bij stuk houden dat jij de deur op een kier houd om op jouw voorwaarden af te spreken en de verantwoordelijkheid bij hun leggen om wat zij met die deur doen. En als jouw vriend daarmee geen genoegen kan nemen vragen waar zijn loyaliteit ligt.
mijn vriend begreep het wel. Hij vertelde nog dat ze hadden verteld dat ze het vervelend vonden dat ze foto's hadden gezien van de verjaardag met familie en dat zij er dan niet bij waren. Maar mijn vriend zei ook al dat gewoon uitgenodigd waren en zelf hebben gekozen om niet te komen. Hij begrijpt dus ook niet waarom ze nu weer zo slachtofferig doen hierin.
Misschien dat ze denken dat ze in een weekendje logeren hun kleinkind helemaal hebben kunnen leren kennen?
Dit is het perfecte antwoord. Leg het bij hun de keuze. Een band opbouwen prima gaan we verder waar we waren. Bij professionele hulp dus..... Zo zou je het ook naar je man kunnen brengen. Dan toon je naar hem toe ook goede wil inbsat het goed komt maar geef je wel duidelijk naar zowel zijn ouders als hem je grens aan. Het is dan aan zijn ouders wat ze ermee doen.
Was ook een beetje sarcastisch bedoeld. Tuurlijk kunnen ze in één logeerweekend niet ineens hun kleinkind door en door leren kennen. Al met al lees ik door het hele verhaal dat de schoonouders wel willen, maar niet de moeite willen nemen om die (eerste) stap zelf te zetten. Daarbij wordt de schuld/excuses om niet die stap te hoeven zetten nog teveel bij papa en mama gelegd. Als je echt een band met je kleinkind wil, dan heb je die moeite en tijd ervoor over en zet je je trots/ego opzij. @caithy: precies dat!
skyscrapper jouw laatste reactie had ik niet gelezen. Ze willen inderdaad ons kindje wel leren kennen, maar willen mij er niet bij hebben. En inderdaad moeten wij altijd alle stappen zetten, zij hoeven niets te doen. Ik wilde nog even mijn hart luchten. Ben weer erg gekwetst door ze. Gister was het Moederdag. Ik heb al jaren geen contact met mijn moeder, ze was altijd erg negatief over mij. Mijn vader is overleden, broer zus heb ik niet. Ik vond het gister een moeilijke dag omdat wij dan geen familie hebben om naar toe te gaan. Normaal zou mijn moeder of vader dan mij ook een fijne Moederdag wensen en zouden we bij elkaar op bezoek komen. Mijn man heeft pas s avonds laat gereageerd op het feit dat het Moederdag is bij zijn familie. Dat snap ik dat dat niet leuk is. Maar hoe zij met ons om gaan is ook niet leuk. Hij kreeg dus een pissige reactie want hij had in de ochtend een fijne Moederdag moeten wensen en nu stond ze voor schut want nu moest ze tegen de rest van het gezin zeggen dat ze niets van mijn man gehoord had. Man gaf aan dat ze ook aan ons had kunnen vragen wat wij vandaag deden want voor ons is het geen makkelijke dag of dat ze mij ook een fijne Moederdag had kunnen wensen. Dat vond ze dat ze dat niet hoefde want mijn eigen moeder moest mij maar een fijne Moederdag wensen (waar ik al jaren geen contact mee heb) of mijn kindje (peuter). En ze vond het zo erg voor zichzelf dat man haar geen fijne dag had gewenst. Ik kan er niets mee, maar ik vind het toch weer erg dat er totaal aan voorbij wordt gegaan hoe dit soort dagen voor ons zijn en dat het alleen maar om hen lijkt te draaien.
Ik zou er de stekker uittrekken. Het is voor je vriend misschien erg lastig, maar zij maken het onmogelijk. Het blijven zijn ouders, maar ik zou het contact heel oppervlakkig en 'vriendelijk' houden (als zoon zijnde, als ik jou was zou ik die mensen nooit meer hoeven te zien). Je kan je niet continu laten kwetsen door die mensen. Sommige mensen zitten heel raar in elkaar en dat kan je helaas niet veranderen. Ze maken het steeds duidelijk aan jullie: het is slikken of stikken. Ik zou met zulk narcistisch, egoïstisch en slachtofferig gedrag allang klaar zijn.
Wat een zeikmensen. Jeetje. Alles wat jullie doen is bij voorbaat al fout/slecht... Ik zou zeggen toedeledokie ermee!
Je klinkt wel hetzelfde hoor. Jullie zijn gekwetst omdat er geen fijne Moederdag gewenst is maar hebben haar dit ook niet gedaan. Dat is toch precies hetzelfde? Jij benthirrdoor gekwetst maar zij net zo. Dat jij geen contact met je moeder hebt kan zij niks aan doen. Wat is de reden dat je geen contact met je moeder hebt en t met je schoonmoeder zo slecht loopt? Je stapt nu zelf ook in de slachtoffer rol. Hoezo geen gemakkelijke dag? Je hebt toch ook je eigen gezin? Dat t niet leuk is dat er zo weinig of geen contact is dat is zo. Maar waarom dan niet met he eigen gezin er iets leuks van maken?