Wij gaan dit doen in een poging ons terug te vinden. Door heel veel omstandigheden zijn we nu de passie kwijt en zijn er over en weer veel irritaties. Mijn vriend zegt nu niet meer voor mij te voelen als dat ik meer dan een goede vriendin ben maar mist de hartstocht die er vroeger was. Ik ben heel nuchter en vond dat we het eigenlijk helemaal niet zo slecht deden gezien ons verleden met de problematische zwangerschap en nu 2 opgroeiende kids van 4 en 6. Voor mijn gevoel liggen de eerste tropenjaren nu een beetje achter ons en ik accepteerde zelf hoe het was. Maar dar bleek niet wederzijds helaas. Communicatie is het sleutelwoord nu. Er is al een hoop besproken maar ik heb zelf het idee dat een extern objectief persoon ons kan helpen een spiegel voor te houden om zo verder te komen. Iemand van jullie ervaring hiermee....?
Hmmm bij ons heeft het helaas niet heel veel gedaan. Onze relatie is erg moeizaam 😟 Veel therapie, verschillende therapeuten. Zit inmiddels wel alleen in therapie, maar wil hij niet. Ik voel me niet meer aangetrokken tot hem, zie hem ook meer als goede vriend. Erg frustrerend want zou het heel graag anders willen zien.
Is daar iets aan vooraf gegaan? Heel vervelend! We willen wel allebei alles proberen voor we een andere beslissing moeten nemen met alle gevolgen van dien.. jammer dat jouw man dat niet wil
Ik zou voor EFT gaan; emotionally focused therapy. Klinkt wat zoet misschien maar ik vind het een hele prettige en duidelijke manier van werken en elkaar leren begrijpen.
Dat dacht ik inderdaad gelezen te hebben. Dan kan ik me voorstellen dat je dit voelt. En dan neem ik mijn petje voor je af dat je het überhaupt nog pikt allemaal. Dat zou voor mij einde oefening zijn ook al hebben we kinderen.
Het boek Hou me vast van dr. Sue Johnson gaat over de EFT. Hier ook een poging gedaan met partner om in relatie therapie mbv EFT ons huwelijk te redden , helaas is die mis gelopen omdat hij ondertussen bleef doorgaan met zijn affaire.
Wat toevallig! Ik heb het tijdens mijn opleiding gehad en ik was meteen geraakt door deze manier van in gesprek gaan met een koppel. mocht ik nog ooit relatietherapie nodig hebben, ga ik zeker voor EFT
Wij hebben EFT gehad, icm de boeken die hier worden genoemd. Er is er nog eentje namelijk. Wij vonden het juist heel fijn dat een onafhankelijke ons beide, per persoon, op de plek kon zetten. Soms heel confronterend maar wel even nodig. Er is veel losgekomen en ondanks dat we er nog niet helemaal zijn gaat het echt wel een stuk beter. Dus ik kan het je zeker aanraden!
Wat vertellen jullie de kinderen? Want die voelen het echt.... we zullen samen wat tegen ze moeten zeggen denk ik
Ik zou adviseren om ze niets te zeggen waardoor ze zich zorgen kunnen gaan maken. Kinderen betrekken namelijk alles op zichzelf en hebben geen invloed op het hele proces dus worden dan 'opgezadeld' met iets waar ze niets aan kunnen doen om het beter te maken. Dat zorgt voor piekeren en stress. Ik weet niet wat de kinderen merken? Maken jullie ruzie waar ze bij zijn of merken ze dat jullie wat minder affectief naar elkaar zijn misschien?
ik twijfel ook over relatie therapie. mijn man is vreemd gegaan. twee keer de laatste maanden. nu wil hij me terug maar het vertrouwen is weg. Ik weet niet of het nog zin heeft. ik durf het bijna niet te zeggen maar ik vind het ook zeer prijzig. ik weet wel dat scheiden duurder is maar toch twijfel ik of het nog zin heeft.
In jouw geval was het voor mij einde oefening hoe pijnlijk ook.... Het is duur ja 60 per uur en we gaan morgen ws 1,5 tot 2 uur
Je kinderen vinden het wrs niet erg dat je eruit als een dweil . Maar het is niet erg als je verdrietig bent en je kinderen zien dat. Zo leren ze juist dat moeilijke emoties er ook mogen zijn en ook weer weggaan, dat is juist heel gezond. Ik zou het zo luchtig mogelijk houden en geen details vertellen. Zij hoeven niet perse te weten waarom je verdrietig bent, daar kunnen ze niets mee. Je kunt ze wel vragen om je bv te troosten als ze het zien en opmerken, bv vragen of ze je een knuffel willen geven ofzo.
Dank je wel voor de tips! Ik brak toen mijn moeder er was. Mijn jongste was thuis en zij begon ook heel hard te huilen. Ze wilde me niet meer loslaten. Ik heb gezegd dat ik een beetje verdrietig was en dat ik het heel fijn vond dat zij me kwam troosten.