Dames. Ik zit met een dilemma. Nu heeft dit niks met mijn zwangerschap te maken. Naja. Indirect. Maar zit er heel erg mee en weet niet wat ik er mee moet. Is wel een lang verhaal. Maar wil graag weten wat jullie zouden doen. Ik heb een 'vriendin' waar het niet zo lekker loopt tussen ons. We zien hof horen haar de laatste tijd nooit. En als we afspreken moet het altijd bij hun thuis. En als het een x bij ons is kunnen ze nooit. Dat terwijl ze elke zondag naar haar moeder gaat die hier 3 huizen verder woont.. Toen werd mijn man 30. Had ver van te voren aangeven wanneer zijn verjaardag was. Dat viel gelijk met de verjaardag van een andere vriendin. Puntje bij paaltje: ze zijn wel naar die andere vriendin gegaan. Maar voor mijn man zijn verjaardag kwamen ze met het excuus dat zij moe was en hun zoontje tandjes kreeg.. ik was echt heel boos want ik stond ook kotsend op hun verjaardag. Zij had dan toch bij Jun zoontje kunnen blijven en haar vriend had toch even kunnen komen? Vervolgens was haar vriend jarig. Ik had dus echt geen zin om daar dan wel heen te gaan. Dus ben niet geweest. Met mijn excuus: nee ik ben moe. Ik was nog steeds pissig. Vervolgens horen wij van vrienden tot 2x toe dat ze heel lelijk over ons heeft gedaan en vooral over mijn man. Maarja. Dat zijn dingen die we via via hebben gehoord en niet van haarzelf. Ook tijdens mijn zwangerschap heb ik bijna niks van haar gehoord. Als ik iets zei in de groepsapp werd ik b genegeerd of ze lulde er gewoon keihard overheen.. terwijl we voor haar bijna een compleet huis verbouwd hebben toen ze zwanger was. Ze hoefde maar te bellen en ik stond er. Ik heb haar pasgeleden geconfronteerd met mijn frustratie. Eigenlijk om het uit te praten en geen ruzie te krijgen. Maar ze vond het maar belachelijk en vond dat ze niet hoefde te praten want ze had in haar ogen niks verkeerd gedaan. Nu zeiden we heel simpel: zand er over Op dit moment wordt er voor mij een babyshower georganiseerd. En mijn vrienden wilde weten wie ik daar bij wilde hebben . Op dit moment is dat iedereen behalve die ene 'vriendin'. Heb geen zin om op mijn eigen feestje op m'n tong te bijten of op mijn tenen te lopen. Maar ik heb ook geen zin om achteraf gezeik te krijgen dat ze niet is uitgenodigd.. Wat zouden jullie doen in deze situatie? Haar wel uitnodigen of niet?
Niet uitnodigen. Zij mag misschien in het verleden een goede vriendin zijn geweest, maar is dat nu duidelijk niet (meer). Babyshower moet leuk en gezellig zijn met de mensen die jij erbij wilt hebben. Je moet idd niet op je tenen hoeven lopen of op je tong te bijten. Als ze daar achteraf commentaar op heeft, jammer dan. Het lijkt me niet dat deze 'vriendschap' nog ergens op is gebaseerd. Veel plezier met je babyshower!
Jullie hebben wel gezegd: zand erover, dus ik vind ergens wel dat je daar ook naar moet handelen en haar wel laten komen. Of je bespreekt de situatie nogmaals en geeft aan dat je haar geen echt goede vriendin meer vindt na wat er allemaal gebeurd is en dat je haar daarom niet op de babyshower wil hebben. Maar ga er dan maar vanuit dat de vriendschap helemaal over is.
Ik zou eerst los van je babyshower bedenken wat je nog wilt met deze vriendschap. Als je er klaar mee bent en het wilt laten doodbloeden of beëindigen dan zou ik haar zeker niet uitnodigen. Zie jij er nog wel brood in en wil je je er nog voor inzetten zou ik proberen nog een keer (het liefst voor de babyshower) het gesprek met haar aan te gaan. En daarnaast de eer aan jezelf houden en haar wel laten uitnodigen.
Het lijkt me eerlijk gezegd dat deze vriendschap al dusdanig is bekoeld dat er van een vriendschap misschien niet eens meer sprake is. Zeker als je geprobeerd hebt het één en ander uit te praten. Niet uitnodigen dus. Dit moet een feestje voor jou worden en als zij komt ga je toch op je tenen lopen.
Dit. Maar denk nog even terug wat jullie precies bedoelden toen jullie zeiden 'zand erover'. Het betekent uiteraard 'vergeven en verder met een schone lei', maar eerlijk gezegd klinkt het mij een beetje in de oren alsof jullie bedoelden 'ik heb geen zin om het er verder over te hebben'. In het eerste geval zou ik haar uitnodigen. In het tweede geval zou ik eerst nog even een goed gesprek met haar proberen te voeren voor je beslist of je haar erbij wilt hebben.
Ik zou kijken op langer termijn; wil je de zogenaamde vriendschap nog behouden of denk je dat hier nog potentie in zit? Zoja, uitnodigen. Zoniet, niet uitnodigen! Volgens mij zit jij met een hoop frustratie en teleurstelling en doet het haar allemaal niet zo veel. Waarom krampachtig een 'vriendschap' in stand houden? Zonde van jouw energie toch 😄
Ik zou haar niet op mijn babyshower willen hebben. Als ze al vraagt waarom ze niet welkom was gewoon eerlijk (nogmaals) zeggen wat je dwars zit.
Baby shower is 8 april al.. en moet vandaag laten weten hoe en wat ivm reserveren voor iets.. Zij zei zand er over.. klonk voor mij meer als: ik heb geen zin in je gezeur en zo kom ik er makkelijk vanaf.. II weet het echt niet meer..
Eerlijk gezegd denk ik dat je haar niet meer moet zien als vriendin. Als je daarover twijfelt is het geen goede vriendin. Zou haar dan ook niet laten uitnodigen.
Naja. Het is altijd heel leuk geweest met haar enzo. En altijd gezellig. Kon het tijd heel goed met haar vinden. En ze zit ook in een vriendengroep die ik vaak zie. Dus ga haar nog regelmatig tegen komen. Ik had al mijn frustratie tegen haar uitgesproken om het uit te praten om ruzie te voorkomen. En ze zei dat het excuus dat ze moe was voort kwam uit dat ze tegen een burn-out aan zit. Maar toen ik aan het einde van het 'gesprek' zei: ik hoop dat je goed aan jezelf kunt werken en dat het snel beter met je gaat. Kreeg ik terug: hoe bedoel je. Het gaat juist hartstikke goed met me.. Toen dacht ik ook: ehh net zei je nog da je tegen een burn-out aan zit.. beetje dubbel dus. Op een gegeven moment zei ze: Naja zand er over dan maar.. Toen zei ik: eh tja voor nu. Maar ik vind wel dat er gepraat moet worden. Want nu is er nog niks uit gesproken. En toen zei ze: ik heb geen behoefte om er over te praten want ik vind dat ik niks verkeerd heb gedaan. Dan ga ik dus twijfelen. Stel ik me dan zo aan. Of moet ik het zie van: ik vind dat ik niks verkeerd heb gedaan dus zoek het maar uit.. Aan de ene kant t denk ik: ja als zij geen behoefte heeft om het uit te praten en er moeite in te steken. Heb ik geen behoefte om haar uit te nodigen. Aan de andere kant denk ik: ik ga haar nog vaak tegen komen. En we zijn allebei volwassen. Moet ik dan niet gewoon nog een poging doen. Maar dan denk ik meteen weer: ik heb nu 2 pogingen gedaan. Laat het nu maar van haar kant komen. Vind dit zo moeilijk. Aan de ene kant t denk ik: barst maar je steekt ook geen moeite in mij. Aan de andere kant ben ik eigenlijk te lief om iemand 'weg te gooien'. Maar een babyshower is ook niet de plek om zoiets goed te maken.. Kan natuurlijk achteraf zeggen: het ging op dat moment niet goed tussen ons en ik moest een keuze maken. Of Ik heb het niet geregeld en mensen wisten dat het niet goed ging tussen ons dus hebben ze je voor de zekerheid niet uitgenodigd. Ik heb er voor nu ook echt geen behoefte aan haar te zien. En de shower is 8 april al. Dat is zo snel. Aan de andere kant t ben ik bang dat ik spijt ga krijgen. Maat als ze een echte vriendin is zal ze het later ook wel begrijpen.. dat zou ik wel doen iig.. Moeilijk moeilijk moeilijk..
Ik zou inderdaad doen wat je zelf aangeeft: als ze boos wordt dat je haar niet hebt uigenodigd, aangeven dat je de relatie op dat moment niet fijn vond om haar erbij te hebben. Misschien is het handig om het er van tevoren met haar over te hebben, dan hoort ze het niet achteraf. Zou het wel bij jezelf houden en niet zeggen dat degenen die het geregeld hebben haar niet hebben uitgenodigd omdat ze wisten dat het niet lekker liep tussen jullie. Maar aangeven dat het voor jou nu niet prettig voelt om haar erbij te hebben omdat je even niet weet hoe de vriendschap er nu voor staat.
Ik had haar al lang laten schieten, geen vriendschapskills dit. En ik zou zeggen: 'Ja de babyshower is misschien ook gedeeltelijk bij mij thuis, en aangezien je dan nooit kan komen dacht ik dan nodig ik haar ook maar niet uit'. Lijkt misschien hard, maar ik zou dus echt geen energie steken in iemand die dat niet net zo hard in jou/jullie doet.
Ik ga nog 1 poging doen om met haar te praten. Neemt ze die niet aan dan is het klaar. Ik snap dat ze het moeilijk heeft met zichzelf. Maar dat betekent niet dat ik moet vergeven en vergeten en mijn eigen gevoel opzij moet duwen voor haar terwijl ik er al dagen me zit en al een hele ochtend aan het janken ben. Dus laatste poging om te praten.
Dit!! Overigens lijkt dit verhaal zo op die van mn schoonzus. Daar hadden wij een babyshower voor georganiseerd (zij wist van niks) en oa twee goede vriendinnen waarvan 1 tenslotte getuige is geweest op haar bruiloft, uitgenodigd. Zij hoorde na de bruiloft bijna niks meer van haar vriendin en op de babyshower is zij ook niet geweest. Haar reactie "ik zou na de bevalling een keer met haar gaan stappen" Dus.... Tijdens de babyshower vroeg mijn schoonzus ook of wij haar vriendinnen wel hadden uitgenodigd, waarop wij toch eerlijk hebben verteld wat de reactie was. Super teleurgesteld natuurlijk en mn schoonzus zat er behoorlijk mee! Op mijn advies het gesprek aangegaan en de reactie was ook dat er niks aan de hand was, maar het is toch beschadigd en ze hoort nog steeds niks van haar. Ik kan mij niet voorstellen dat er dus niks aan de hand is, want waarom doe je anders zo? Je hebt idd wel gezegd zand erover, maar dat is het blijkbaar nog niet voor jou. Pfff lastig hoor en vooral heel vervelend en teleurstellend! Sterkte ermee
Heb hele avond met haar zitten praten. En is nu uitgesproken. Kan haar dus met een goed gevoel uitnodigen.
Een combinatie tussen misverstanden tussen ons en geroddel van anderen die dat meteen aanpakken om sensatie te zoeken. Dat gecombineerd met mijn emotionele hormonen en het feit dat zij niet altijd even lekker in haar vel zit en bingo. Nu afgesproken dat we zulke dingen direct tegen elkaar uitspreken.