HOHO... Ik kan niet stoppen met werken, ook niet als hij bij de huidige werkgever blijft! Even duidelijkheid scheppen . Nee hoor, dan zou hij helemaal een andere job moeten krijgen om mijn loon van 1700 euro (voltijds, nu werk ik 4/5de nog tot de bevallingsrust) te compenseren. Daar is het me absoluut niet om te doen! Hij gaat er zoveel op achteruit omdat het én een startend bedrijf is met dus weinig kapitaal én het in België is (jammergenoeg hogere belastingen) én niet bij de overheid zoals nu wel het geval... Maar goed, we hebben er vandaag over gepraat. Hij gaat minder verdienen maar krijgt dan weer wel een bedrijfswagen. Dat telt ook natuurlijk. De kosten voor zijn auto vallen ook weg. Ik heb hem het volgende gezegd: 'jij hebt het recht om ander werk te willen, te zoeken en te nemen maar ik heb als vrouw en als mama van onze kindjes ook het recht om daar voorwaarden aan te koppelen. Ik wil en kan niet accepteren dat jij van 's morgens 7 tot 's avonds 19u of later weg bent. Dat overleven we niet als koppel. Je hebt er niks aan als ik nu knik en slik en binnen een paar jaar aangeef dat het niet meer gaat en dat we uit elkaar gaan. Dan laat ik het financiële nog buiten beschouwing. We hebben samen een gezin gesticht en ik wil niet dat het gezin alleen in het weekend uit 6 gaat bestaan...'. Hij begrijpt me zegt hij. Maar het is verstand tov gevoel.
Oh maar als hij in Belgie gaat werken krijg je juist meer voordelen Kinderbijslag met 4 kinderen: bijna 800 euro per maand! Zorgkosten voor je man: basis 60 euro per jaar en top verzekerd 300 euro per jaar. Zorgkosten in nl vervalt dan Daarnaast ga je best veel terug krijgen van de fiscus omdat hij jou ten laste heeft en de belasting is veel lager met 4 kinderen. Heb je daar wel rekening mee gehouden? In Belgie is het zo dat wanneer je kinderen ten laste hebt je minder belasting betaald en meer overhoud. Oh en als je bevalt krijg je ook nog eens bijna 1000 euro kraamgeld Ik zou je er toch eens beter in verdiepen
Qua tijd aanwezig zijn bij jullie gezin daar zit ook wel wat in. Als het dan financieel wel kan en hij echt echt echt graag deze baan wilt doen dan vind ik wel dat hij een compromis moet maken naar het gezin en zijn hobby (weet niet wat het is?) tijdelijk opzij te zetten en bewust tijd voor jullie gaat maken.
Ben het hier mee eens. Ook nog een startend bedrijf. Heb niet het gehele topic doorgelezen, maar waarom wilt hij dit zo graag? Ik lees alleen maar nadelen voor het gezin. Enige voordeel is dat hij de baan leuk denkt te vinden. Er zijn andere banen met meer zekerheid, wellicht meer groeimogelijkheden die ook leuk zijn.
Ik denk dat ze nu ook al in België werken? En was het maar zo rooskleurig als jij zegt haha. Zitten toch ook veel nadelen aan. Niet voor niks dat wij hier amper 1 verdieners hebben en veel vrouwen ook nog fulltime moeten werken. En kraakhelder bij een 4e zal nog een 30p Euro zijn gok ik. Wordt minder per kind.
Ja maar hij werk wel 80 uur minder per maand er daarmee is het uurloon amper veranderd. Ik vind 1000 netto minder, ruim 1600 bruto dus, en MEER moeten werken echt belachelijk.
Hmm ik heb in beide landen gewerkt en vriend ook. Beide zijn nu wonend in Belgie en zzp in NL en naar mijn zzp werk ik nog 12 uurtjes per week in Belgie. Ik vind er een behoorlijk verschil in zitten tussen NL en BE. Over fulltime werken van vrouwen komt omdat er heel weinig aanbod is qua parttime werk. Daar heeft NL veel meer keuze in. Tuurlijk zijn er bepaalde dingen in NL weer beter maar zo heeft elk land zijn voor en nadelen. Als het zo is dat TS en haar man beide al in Belgie werken en dan 1000 netto minder gaan verdienen dan blijf ik bij mijn eerste standpunt en zou ik zeggen tegen man kijk maar verder voor een betere baan.
Precies, vooral het stukje dat hij denkt dat dit leuk is. Het gras lijkt vaak groener aan de overkant, maar blijkt vaak toch niet zo te zijn. Ik snap heel goed dat je hier niet om staat te springen TS.
Hoe zit het met bijtelling etc? Ik neem aan dat je geen gratis auto krijgt en voldoet de auto aan het aantal passagiers straks? Een auto waar je niets mee kan is natuurlijk niet zaligmakend. Verder is het fijn dat jullie een goed gesprek hebben gehad. Ik zou alles financieel op papier zetten, uitgaven/ kosten en inkomsten Daarnaast zou ik ook bekijken of je opvang nodig hebt omdat hij ook minder flexibel is, wat gaat er gebeuren als er een kind ziek is. Is hij verzekerd (ziektekosten) bij het bedrijf en heeft hij wel pensioen opbouw (meeste startende bedrijven hebben dat niet) etc. Veel haken en ogen die je op een rij moet zetten.
Even een update. Na een week waarin ik voelde dat ml alle rationele argumenten negeerde... heb ik de handdoek in de ring gegooid en hem donderdagavond gezegd dat het 'mag' van mij. Hij heeft niet geaarzeld en vrijdag al laten weten aan het nieuwe bedrijf dat hij start... Hij was dus, ondanks heel veel argumenten die echt wel steek hielden, al lang van plan om toch door te zetten. Ik vrees, had ik nee gezegd, dat ik binnen een tijdje de prijs zou moeten betalen ervoor. Hij werkt niet meer graag waar hij werkt en neemt nu de eerste de beste jobaanbieding aan. Gevolgen interesseren hem blijkbaar niet... Nu ben ik, sinds ik weet dat hij ja gezegd heeft, boos op hem. Ik kan het niet helpen. Ik heb het gevoel alsof hij de afspraak die we lang geleden maakten gewoon aan de deur zet. Geen carrière man voor mij, ik wilde en wil dat niet. Dat weet hij en dat wist hij. Ik voel me boos, verraden... Ik heb toegegeven omdat ik aan alles voelde dat ik niet anders kon. Maar ik ben nu zo boos... Hij wachtte vanavond om naar bed te gaan totdat ik boven was (normaal ligt hij al in bed als ik nog onder ben maar hij valt dan vrij snel in slaap) omdat hij dacht dat onze date (met drie kinderen moet je seks een beetje 'inplannen' ) gewoon zou doorgaan. Maar ik heb er helemaal geen behoefte aan. Ik heb dat nooit gedacht maar vanavond dacht ik bij mijn eigen 'jij doet je zin, dan doe ik nu niet waar ik geen zin in heb'. Hij had het al snel door... En nee, ik ben daar niet trots op, allesbehalve. Maar ik heb nu echt een gevoel 'jij drijft je zin door, dan doe ik vanaf nu dat ook, ik ga eens wat meer aan mezelf denken'. Ik weet dat die houding van mij geen stand mag houden wil ik geen problemen krijgen. Maar op dit moment kan ik het echt niet. Ik voel me leeg, verraden en verdrietig... Vrijdagavond heb ik hem duidelijk gezegd 'prima als jij die nieuwe job zo graag wilt, ik heb ook ja gezegd. Maar als ons gezin eronder te lijden heeft, trek ik er een streep onder'. Hij schrok maar hij wist heel goed wat mijn argumenten waren. Als hij er geen rekening mee wilt houden, dat hij dan maar zorgt dat de argumenten geen stand houden. Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het kwijt...
sterkte meid, ik kan me echt wel voorstellen dat je je boos en teleurgesteld voelt. Ik zou er ook niet blij mee zijn in jouw geval
Wat een lastige situatie zeg. Ik kan me voorstellen dat je dan uiteindelijk ja zegt, maar het toch niet goed voelt. Misschien toch proberen er met elkaar weer over te praten? Heel veel sterkte!
Kan hij geen sabbatical nemen, zich storten op de nieuwe onderneming em als t niets wordt terugkeren naar oude baan?
Waarom heb je ja gezegd als je geen ja bedoeld... Zeker krijg je dit voor je voeten gegooid een keer... "ja maar jij heb gezegd dat je het goed vond" Ik vind je man maar egoïstisch en ontzettend dom... Ik hoop voor je dat alles goed komt
Mensen zijn altijd in ontwikkeling en zullen dat altijd blijven. Het is zonde als je als partners niet dezelfde kant op groeit. Ik merk dat je vooral gekwetst bent doordat jij geen carrière man wilde en hij die afspraak nu verbroken heeft. Het is niet erg als dingen anders lopen als je maar goed met elkaar in gesprek blijft. In een relatie zal je soms beiden wat moeten geven en nemen. Jij wat meer toegeven en minder vasthouden aan die ene afspraak en hij een middenweg vinden tussen carrière en zijn gezin. Dat je uiteindelijk hebt toegegeven snap ik niet zo goed. Ten eerste omdat zon flinke terugval in salaris ook jou aangaat en jou ook in de problemen kan brengen. Maar vooral omdat dit nu een erg groot punt is wat tussen jullie in gaat staan. Ja zeggen maar nu uit protest op alles nee handelen is een stap terug ipv vooruit. Ga met elkaar in gesprek, communiceren is het keyword
Je kunt niet op 1 moment een afspraak maken en dan zeggen: die geldt voor altijd en eeuwig. Je kon toen niet overzien hoe de situatie nu is. Dat betekent niet dat je man nu gewoon maar zijn zin moet hebben, maar jij kunt niet jouw gelijk halen vanuit deze gedachte. Ik zou zelf kijken of er een mogelijkheid is dat hij een tijd krijgt om hier over na te denken, want de nieuwe werkgever snapt ook wel dat zoveel minderen in salaris en dan ook nog eens meer van huis zijn, wel een behoorlijk offer is. Dan kan hij in de tussentijd ook verder kijken om te zien of er niet net zo'n leuke baan is voor meer geld. Daarnaast is het voor jouzelf denk ik wel handig om je perspectief wat bij te stellen: er zijn maar weinig werkgevers die EN hoog betalen EN ruimte geven voor de flexibiliteit die er nu is. Bezin je dus op hoe je dat oplost. Ik lees verder nergens of jij ook werkt. Zoniet: dan zou dat een optie kunnen zijn om financieel iets op te vangen?
Het spijt me om te zeggen, maar ik vind het zwak dat je maar ja hebt gezegd om geen prijs te hoeven betalen. Want linksom of rechtsom, betalen doe je het toch. Kijk maar naar nu. Nu ben jij boos, gefrustreerd en voel jij je ongehoord. En hij? Hij heeft zijn zin om het even kinderlijk te zeggen. Ik zeg niet dat ik mijn man in de weg zou liggen, maar daarintegen zou mijn man het al nooit in zijn hoofd halen om op zo'n voorstel in te gaan uberhaupt.
Mee eens, mijn man snapt ook niet dat ik nee bedoel wanneer ik ja zeg... dit kan ik hem dan ook niet voor zijn voeten gooien.