Geen dank . ik ben ook oprecht daarin een uitzondering, en zeker geen standaard bij alleenstaande moeders, 95% moet het met (veel) minder doen. Een deel kan ik wel uitleggen trouwens: Ik krijg via mijn werk bijna 300 reiskosten terwijl ik - bewust - een super zuinige auto heb en 90-120 tank per maand. Reiskosten worden niet bij je bruto salaris geteld waardoor mijn jaarinkomen niet is gestegen, maar mijn vrij besteedbare bedrag wel. Daarnaast werd in 2013 (dacht ik) besloten om de toevoeging in de bijstand voor alleenstaande ouders af te halen en daarmee een alleenstaande ouderkop bij het kindgebonden budget te trekken. Van de 1 op de andere maand ging ik van 97 naar 342 en sinds dit jaar 352 aan kgb. Mijn vaste lasten zijn zo laag mogelijk en ingericht op mijn eerste salaris (900 + toeslagen), en dat zijn ze nog. Dus mijn inkomen is flink gestegen de afgelopen jaren maar mijn vaste lasten niet. Ik ben nu 4 jaar alleen. Er spelen nog wat dingen hoor maar dat vind ik te prive. Hopelijk snap je het zo een beetje
Zó herkenbaar! Ik ben ook alleenstaand. Kreeg eerst een uitkering + toeslagen en dat is écht geen vetpot hoor. Inmiddels krijg ik geen uitkering meer maar alimentatie voor mijn kids en mijzelf. Doordat kinderalimentatie voor de belastingdienst niet als inkomen wordt gezien krijg ik ook nog de volledige toeslagen. En ja daar kan ik het aardig mee redden. Zo fijn om boodschappen te kunnen doen zonder eerst op mijn rekening te hoeven kijken of er überhaupt nog wat op staat. Daarnaast zit in ik een reïntegratie traject en werk ik 3 dagen per week op vrijwillige basis. Ik heb geen auto, geen vakantiegeld. Ik heb 2 kids met een behoorlijke gebruiksaanwijzing en mag blij zijn als ik ook nog even tijd voor mezelf heb. Fijn dat ik in ieder geval geen financiële zorgen heb nu. Want die zijn er ook geweest. Ik denk dat veel mensen het als een soort vetpot zien en dat is het echt niet. Alleenstaand ouderschap is écht heel pittig. Zeker als de andere ouder niet echt zorg draagt. Ik ben onlangs geopereerd en dan pas voel je hoe het is om er alleen voor te staan. Gelukkig heb ik een vangnet, maar toch.. ik ben degene die het allemaal moet regelen. De verontwaardiging die ik hier bij sommige vrouwen lees is mijn inziens volkomen onnodig.
Financieel krap zitten en/of schulden hebben is echt funest voor je. Ik ben zó blij dat er toeslagen zijn en ik niet ook nog druk moet maken om financiën. Ik hou het nu al amper vol met momenten. Dat lees ik ook in jouw verhaal terug, en van meerdere meiden in dit topic. Ik denk dat dat ook het punt is wat ik wil maken. Ja, toeslagen zijn best veel. Maar er staat zó veel shit tegenover, het is maar geld. De rest zou me veel meer waard zijn.
Precies.. het is maar geld. Er zijn zoveel dingen die zoveel belangrijker zijn dan dat. Ik zou het allemaal inleveren om een leukere en vooral een moeder zonder al die zorgen te zijn. Zorgen waar ook mijn kinderen zich bewust van zijn. Ik denk dat velen zich niet realiseren dat Alleenstaand ouderschap vaak betekent dat je ALLES dus alleen moet doen. Geen partner om even mee te sparren. Het liefste zou ik compleet financieel zelfvoorzienend zijn maar dat gaat nu nog niet. Maar ja het liefste zou ik ook maatje 38 hebben.. dat wordt hem ook niet
Het is toch maar net waar iemand zn prioriteiten liggen? En hoe zuinig/breed je leeft? Ik krijg ook toeslagen en ik hou ook geld over. Waarom? Omdat ik zuinig leef. Heb een lage huur. Let op mn boodschappen en geef niks om dure kleding of merkkleding. Veel 2e hands. Dan hou je al gauw geld over.
Maar als je dus even bot gezegd he, leeft van geld van de gemeenschap. (Want toeslagen worden gewoon betaald door de belastingbetaler) Dan vind ik dat je er ook vanuit mag gaan dat iemand dus ook zuinig leeft toch? Dan zijn dure merkkleding, of luxe boodschappen toch helemaal geen optie? Breed leven en geld krijgen van de gemeenschap zijn in mijn ogen twee dingen die niet samengaan...
Dus... wat je redelijk zou vinden is dat mensen die van "de gemeenschap leven" net voldoende kunnen krijgen om te kunnen voorzien in de primaire levensbehoefte? Dus dan berekenen we wat de gemiddelde mens nodig heeft aan voedsel en hoeveel euro dat zou kosten als je dat allemaal van het Jumbo huismerk zou moeten kopen, maar hoe moet dat dan wanneer iemand een KM-allergie heeft of een snelle stofwisseling of er helemaal geen Jumbo in de buurt is? Berekenen we hoeveel een huurwoning kost in de huidige woonplaats met voldoende slaapkamers voor de kinderen of kunnen we verwachten dat mensen die van "de gemeenschap leven" naar een goedkopere gemeente verhuizen en de kinderen slaapkamers laten delen? En als iemand toevallig maar 1 kind heeft en dus geen bakfiets nodig heeft, wordt die persoon dan gekort op het gemeenschapsgeld? Misschien een overdrijving van wat jij je hierboven afvraagt, maar breed leven en zuinig leven zijn twee hele relatieve begrippen en afhankelijk van allerlei verschillende factoren die niet worden meegenomen in de berekening voor uitkeringen of toeslagen. Bovendien denk ik dat je als gemeenschap ook verantwoordelijk bent voor het algeheel welzijn van de medeburgers en niet alleen voor de primaire levensbehoeften. Ik denk dat mensen méér moeten krijgen dan enkel voldoende geld voor onderdak en voedsel. Voor de ontwikkeling van kinderen is het belangrijk dat ze bijvoorbeeld op zwemles kunnen of zich kunnen aansluiten bij een sportvereniging. Als de ouders ervoor kiezen om dat geld uit te geven aan dure merkkleding, dan is dat een opvoedkundige keuze, maar ze hebben de mogelijkheid gehad om het aan iets anders te spenderen. Autonomie en zelfbeschikking zijn m.i. een groot goed dat je niet per se verspeelt op het moment dat je een beroep moet doen op de verzorgingsstaat. En bovendien kun je voor 2 euro een tweedehands merkshirt kopen bij de kringloopwinkel, ik vind dat echt geen bewijs van dat iemand te luxe leeft.
Komt er dan een overeenkomst waarin staat wat een broek maximaal mag kosten? En bepaalt iemand anders dan dat ik goedkope kilo-knaller speklappen moet eten? Dat ik niet mag hardlopen omdat volgens een ander (dat zou jij kunnen zijn..) de schoenen te duur zijn? Huurtoeslag past zich aan op de huur. Wanneer ik voor 200 euro huur, krijg ik echt geen 250 euro huurtoeslag hoor. Al krijg ik 100 euro meer aan kinderalimentatie: het gaat van mijn uitkering af. Zorgtoeslag of niet.. ik moet het eigen risico zelf betalen. Net als ieder ander. Schoolgeld? Mag ik zelf betalen. En ja. Ik leef can geld van de gemeenschap. En ik doe een heleboel terug voor de gemeenschap. Ik studeer namelijk en moet daarnaast werkervaring op gaan doen. Ik zorg voor mijn kind. Ben vrijwilliger wn mantelzorger voor mijn ouders. Help mijn buren. En in mijn vrije tijd? Zit ik thuis. Want uitgaan kan ik niet betalen. Niet van die vette toeslagen. Ik zit gewoon thuis en dan voel ik me verrekte eenzaam als ik van zo' n schoolplein af kom op een laatste dag voor de vakantie. Dan zie je alle gezinnen met volgepakte auto's de kids ophalen. Op vakantie. Zo vanzelfsprekend allemaal. Maar ik heb geen vakantie. Ik moet werken en studeren. Daar doe ik heel gard mijn best voor zodat ik een betere toekomst heb dan nu. Dus zeg het maar: ik heb een nieuwe trui nodig. Kun jij me vertellen wat hij mag kosten? Onderaan de streep houd ik per maand zo'n 300 euro over. Dat is voor eten..kleding..feestjes, een uitje, verjaardag. Dus tja..
Ik vind dat je mijn opmerking met bovenstaand voorbeeld totaal uit verband trekt. (Het voorbeeld van de merkkleding kwam niet van mij, maar daar reageerde ik ook maar op) Het andere uiterste van 800 euro overhouden zoals ik in andere reacties lees, vind ik persoonlijk niet te verantwoorden tegenover twee mensen die allebei een baan hebben, en dus net boven een inkomensgrens zitten en door hard te werken net de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Hulp moet er zeker zijn voor mensen, ik ben de laatste die zal zeggen dat mensen het maar uit moeten zoeken. En ik snap ook dat het nagenoeg niet te doen is iedereen precies te geven wat hij/zij nodig heeft. Maar 800 euro per maand kunnen sparen van toeslagen, terwijl een gezin met twee werkende ouders dat amper voor elkaar krijgt, nee, dan klopt er in mijn ogen iets niet hoor sorry.
Kom kom, ik reageer op iemand die stelde dat je als je een beetje zuinig van je toeslagen leeft, je gemakkelijk kunt overhouden. En dat het zo eenvoudig was als: wel of geen dure boodschappen, of wel of geen merkkleding kopen is. Daar sloeg mijn opmerking op hoor, verder nergens anders op.
Uhm... ja? Lijkt me niet zo heel raar toch? Het is geld van de staat, waar de werkende belasting betaler een aanzienlijk deel van het loon voor inlevert. Tweeverdieners die (net) boven de norm verdienen krijgen toch ook niet zomaar geld toegesmeten voor de zwemles of tekenles van hun kind? Die werken daarvoor om zulke extra's te kunnen betalen, of ze kunnen het (ondanks hun harde werk) niet betalen. Dus ik vind inderdaad dat toeslagen en uitkeringen genoeg moeten zijn voor het minimale aan levensonderhoud. Daarbij las ik een eerdere opmerking van iemand dat alimentatie niet onder inkomen valt? Dat is ook ronduit belachelijk als dat echt zo is.
Eens met jou die 800 verdwijnt maandelijks van ons loon om bij een ander de spaarrekening te vullen. Best krom op die manier.
Zoals ik al schreef was het een overdrijving en ik overdrijf om te illustreren dat wat breed of niet breed is, een relatief begrip is. En daarom zal er bij de berekening van toeslagen en uitkeringen uitgegaan zijn van gemiddelde (misschien redelijk sobere) en niet van een zuinige levensstijl. En bij een gemiddeld uitgavenpatroon is er net zo goed ruimte om te bezuinigen als je dat wil en als je jezelf dat kunt veroorloven. Ik denk dat als je geen opvang voor je kinderen nodig hebt omdat deze bij opa en oma blijven als jullie allebei aan het werk zijn, die opa en oma kopen af en toe kleding voor de koters, je bent vegetariër, hebt geen huisdieren, bent geen lid van verenigingen, rijdt geen auto en maakt geen gebruik van het openbaar vervoer, koopt kleding en meubels tweedehands, gaat niet op vakantie, geen aanspraak hoeft te doen op je eigen risico en komt op verjaardagen met een zelfgeknutselde macaroni-ketting aan zetten, dat je honderden euro's per maand kunt sparen ja. Maar dat je daar niet voor kiest, hoeft niemand je kwalijk te nemen. Dat ben je de samenleving niet verplicht op het moment dat je gebruikt maakt van de toeslagen. En als je de legitimiteit van de tegemoetkoming in twijfel trekt op het moment dat iemand het voor elkaar krijgt om van dat geld te kunnen sparen, spreekt dat van weinig vertrouwen in de persoon die de tegemoetkoming ontvangt, terwijl die persoon waarschijnlijk veel hoeft moeten laten om dat wel te kunnen doen. Ik reageer niet alleen op jou, Nummerzoveel, dus sorry dat ik je tot 2x toe quote. Ik probeer je geen woorden in de mond te leggen, maar je zet je vraagtekens bij het überhaupt "kunnen" sparen van zoveel geld en ik denk dat het een uitzondering is waarbij dit lukt en dat je er ook niet aan hoeft te twijfelen. Het is de belastingdienst die de berekening maakt en je kunt niets anders dan ervan uitgaan dat het klopt.
Dit. Veel liever had ik een gezin geweest met een betrokken vader. In plaats daarvan heb ik dankzij hem PTSS ontwikkeld en al een paar keer in een flinke depressie gezeten (en nu nog). Daarnaast studeer ik voltijds op het HBO (met dikke studieschuld) en doe ik vrijwilligerswerk. Ik red het niet zonder toeslagen, maar toeslagen maken het leven wel iets makkelijker, in de zin van dat er ruimte is om nog eens wat leuks te doen. Mijn meisje en ik komen er uiteindelijk wel, maar de weg is alles behalve leuk en makkelijk.
Ook werkende mensen kunnen toeslagen krijgen, dus dikgedrukte zinsneden zijn een beetje vreemd. Daarnaast, mensen met een uitkering zijn niet in staat om te werken, of zijn om wat voor reden dan ook ontslagen, wegbezuinigd uit de organisatie waarvoor ze werkten etc. dus hoe kunnen zij dan wel in de secundaire behoeften van hun opgroeiende kinderen voorzien? En wat ik me afvroeg, besef je jezelf wel dat primaire levensbehoeften enkel biologische behoeften zijn? Wat daar o.a. niet onder valt: shampoo, make-up, televisieaansluiting, internet, telefoon, een bril, een beugel (tenzij je anders niet kunt eten), een bal, een klok aan de muur, een deurmat, een cadeau voor een verjaardag of feestdag, een taart voor een verjaardag, een kinderfeestje, een dekbedovertrek, een tussendoortje, ieder ander drankje dan water, een buggy. Je ontzegt mensen een (in onze cultuur) waardig bestaan door alleen aan hun primaire levensbehoefte tegemoet te komen. Je schrijft ook: het is geld van de staat. De staat, dat zijn wij. Het sociale stelsel, dat is er voor ons allemaal. Als jij in een penibele (financiële) situatie terecht komt, dan kun je daar een beroep op doen en daar ben ik blij om. Ik betaal met veel liefde mee, want het welzijn van een ander komt het grotere geheel, en daarmee ook mij, ten goede. Je hebt niets aan het vergroten van inkomensverschillen en verschillen in sociaal-economische situaties. Dat is schadelijk voor een maatschappij.
Helemaal mee eens...alsof iemand er voor kiest om in zo'n situatie te zitten zeg...niet iedereen kan er wat aan doen.
Secundaire behoeften zijn niet van levensbelang, dus nee ik vind niet dat de gemeenschap voor die klok aan de muur moet betalen. De inkomensverschillen mogen wat mij betreft juist een stuk groter. Zeker de 'grensgevallen' waarbij werken nauwelijks meer loont dan een uitkering. Daarbij dragen wij zo veel belasting per maand af voor de gemeenschap en krijgen geen wij geen extraatjes (naast de kinderopvangtoeslag) dat wij vrijwel evenveel binnen krijgen als een gezin met een heel wat lager bruto inkomen. En ja, dat vind ik oneerlijk. Ik wil mijn kind ook cadeau's kunnen geven, maar als ik het niet kan betalen houdt het op. Hoezeer dat ook een secundaire behoefte voor hem is. En de dikke zinsneden vreemd? Beter lezen: ik schrijf dat de werkende mensen belasting betaalt. Dat is een feit. Dat er een groep is die, ondanks, werken niet aan het minimum inkomen komt en daarvoor toeslagen krijgen om het aan te vullen tot het minimum, dat is ook tot zekere hoogte terecht. Maar ik vind niet dat zij (ook al werken ze) meer dan het minimum moeten krijgen.
Als je heek rijk bent en een heele hoge hypotheek hebt krijg je heel veel hypotheekrente aftrek tot nu toe. Daar hoor je dan weer niemamd over. Als je ons belastingstelsel niet oke vind kan en mag dat natuurlijk het alternatief is een systeem zoals in amerika waatbij een enorm deel van de werkende bevolking onder een minimum leeft, waarbij sommige alleenstaande moeders in zo'n situatie komen dat ze hun kleine kinderen de hele dag alleen thuis moeten laten om te kunnen werken. Ik zou nooit willen dat onze samenleveing zo af zou zakken. Nederland is een welvarend land waarbij we met zn alle hebben besloten dat er een vangnet moet zijn. Overigens gaat het hier niet alleen om de alleenstaande moeder maar ook op om de man of vrouw die op zn 50ste werkeloos word na 30 jaar trouwe dienst bij de v&d en niet meer aan den baan kan komen voor zijn of haar pensioen maar wel zn hele leven belasting heeft betaald in deze maatschappij en zn steentje heeft bijgedragen. Ik blijf het apart vinden retour krijgen op de rente van je huis geen probleem, retour krijgen voor je zorgkosten, kgb en huur wel een probleem.
Helemaal mee eens! Want wat is het volgende, een vakantie? Want daar moet iedereen toch ook op zijn tijd eens even van kunnen genieten? Maar nee dan niet op de camping, wel naar een hotel, want dat kan Piet die 40+ uren per week werkt ook. En he, ik wil zo graag die nieuwe Volvo XC90, is daar ook een toeslag voor? Mijn buurman heeft hem ook hoor, dus ik wil dat ook. En bovenstaand voorbeeld zoals ik het nu even heel flauw opschrijf, is net zo uitvergroot en overdreven (en dus niet redelijk!!) als dat het de andere kant op wordt gedaan. Een klok aan de muur, daar hoeft een ander niet voor te betalen. En een buggy, die haal je tweedehands op Marktplaats. De tering naar de nering zetten, dat moet iemand zonder toeslagen ook. Ik kan die Volvo niet betalen, dus ik zal naar die van mijn buurman moeten kijken. Ik denk dat werken altijd meer op moet leveren dan toeslagen ontvangen. Simpelweg omdat de werkende groep, die groep die steun ontvangt overeind houdt. Als de balans de andere kant op slaat, gaat de samenleving ook kapot.
Hoe groot denk je dat die groep is? Die een enorm voordeel heeft door hypotheekrenteaftrek? Echt niet enorm hoor. En daarbij, ze betalen nog altijd meer dan dat ze terugkrijgen. Ik denk dat we een groter probleem hebben als deze mensen met hun vermogen naar het buitenland vertrekt, omdat we hier alles zonodig 'gelijk' moeten trekken.