Ik kijk ook, heftig hoor. Zo jong. Mijn schoonvader heeft ook deze dementie gehad hij was 51 jaar toen hij het kreeg. Dat vond ik al jong. Pittig meisje van ze... Papa lopen roepen. Kippenvel
Heftig zeg... En wat een ENORM respect heb ik voor zijn vrouw. Dat ze zo haar best doet om te zorgen voor de band tussen hem en hun dochtertje en ondertussen eigenlijk alleenstaande moeder is.... petje af.
Je hersenen geven steeds meer functies op. Eerst die van herinnering, taalbeheersing en emoties bijvoorbeeld, maar uiteindelijk ook de vitale functies.
Vriendin en ik zitten huilend op de bank. Vooral bij het liedje dat hij zong voor zijn dochtertje. Schitterend! Maar tegelijkertijd zo ongelofelijk triest!
Jeetje zeg, dat 'duet' en dan die beelden met z'n dochter als baby. Ik hield het niet droog, verschrikkelijk zeg.
Mijn keel zit echt dicht geschroefd van emoties. Zoals zijn dochtertje in het begin van de aflevering op hem afliep: papa, papa papa, paaaapppppaaa!!! Daar zat ik al te brullen "Lang zal hij leven in de gloria"... Zijn dochtertje is hem denk ik al voorbij in ontwikkeling. Ik heb diep, diep maar dan ook diep respect voor zijn vrouw. Dát is voor mij de belichaming van door dik en dun, lief en leed.