Hallo dames, Ik wil even van mij afschrijven, ben er kapot van...Alvast bedankt voor het lezen, het is een behoorlijke lap tekst. In augustus 2016 besloten wij dat we een 2e kindje wilde krijgen en in oktober had ik een positieve zwangerschapstest. Alles ging voor mijn gevoel goed, tot de eerste echo: in de vruchtzak bevond zich alleen een waas en verder was het leeg. Een week later heb ik een curretage ondergaan en daarna zat ik in een emotionele achtbaan. Zo'n 5 weken na de curretage kwam mijn menstruatie weer op gang en zijn we er rustig aan weer aan gaan denken om door te gaan met onze wens. In februari dit jaar, direct in de 1e ronde, had ik wat vage testen gehad. Na bloedprikken bij de huisarts bleek dat het toch om een nieuwe zwangerschap ging. Met 6 weken hadden we een echo en het hartje klopte! Wat waren we blij dat het weer zo mocht zijn! Maar dan, met 7 weken voelde ik me naar, een heel onzeker gevoel. Ik heb 3 verloskundigen en mijn huisarts gebeld en allemaal zeiden ze hetzelfde: de kans dat het fout gaat is erg klein, omdat er een kloppend hartje is. Ik heb me gerust laten stellen, maar ergens wist ik dat het mis was. Volgende week zou ik de 10 weken echo hebben, maar aankomend weekend zouden we het vertellen aan de familie van mijn vriend. Het gaat om een verjaardag en in het cadeau was onze onthulling van de zwangerschap verwerkt. Afgelopen maandag toch een afspraak gemaakt bij een echo kliniek en daar kon ik 2 dagen later (afgelopen woensdag) al terecht. Ik zou 9 weken moeten zijn, maar na een inwendige echo bleek dat de vruchtzak weer leeg was... Die woensdag leefde ik in een roes, maar ging door voor onze dochter. Gisteren is het besef gekomen en heb ik het al vrij snel geaccepteerd, misschien omdat ik al voelde dat het niet goed zat? Gisteravond last gehad van krampen en wat helderrood bloedverlies en vandaag was bloed bij het afvegen, maar verder nog niet. Ik hoop zo dat mijn lichaam het zelf op gaat lossen. Volgende week donderdag moet ik naar de gynaecoloog en van daaruit kijken we hoe verder. Ik heb geen idee hoe het nu verder gaat, maar er is schijnbaar van alles bezig in mijn lichaam. Groetjes Pindatjuh
Wat naar voor je pinda. Ik begrijp helaas hoe je je voelt; vanochtend ook een echo met een lege vruchtzak (alleen dooier). Ik zou 7,5 week zwanger moeten zijn. Vorige cyclus ook erg licht positieve testen, maar na 6 dagen over tijd toch ongesteld. Dus het was vandaag wel een klap. Voor jou helemaal na een kloppend hartje. En nu ook onzeker. Ik heb nog geen druppel bloed verloren en wil het zo graag nu. Hoe gek dat ook klinkt. Ik wil het afsluiten. Voelt erg nutteloos nu. Ik wens je veel sterkte!
@Ellen: jij ook heel veel sterkte, het blijft heftig om mee te maken... Heb je al enig idee hoe lang je je lichaam de tijd wilt geven? Ik snap heel goed dat jij het ook af wilt sluiten, laat het dan maar snel voorbij zijn... @Lyanne: dankjewel. Eerst dit een plekje geven en over een aantal maanden zien we wel verder
Ik wens je veel sterkte pinda met deze harde klap ik weet helaas ook maar al te goed hoe het voelt. Hier zijn we net het 3de miskraam gepasseerd en beginnen weer met goede moed aan een nieuwe poging. Ik wou bij de 3de keer voor een curettage gaan maar de dag voor de geplande curettage is het vanzelf opgekomen. Neem alle tijd dat je nodig hebt, sommige vrouwen (zoals ik) willen er direct weer aan beginnen andere wachten liever een paar cyclussen. Doe waar je je zelf goed bij veel sterkte!
@Smurf: bedankt voor je berichtje. Jeetje, 3 miskramen, hoe verwerk je dat? Wat een pijn moet dat doen, volgens mij went het nooit... Ik hoop dat jullie snel zwanger mogen worden, zwanger mogen blijven en na 9 maanden een mooi kindje mogen krijgen!
dankjewel Pinda, ik hoop voor jullie net hetzelfde al moet ik toegeven dat ik er bij de eerste keer kapot van was en bij de 3de keer was ik er toch wel wat sneller over, bij de 3de keer was ik ook helemaal niet blij met een positieve test omdat ik te nuchter was dat het fout kon lopen. Ik troost me vooral aan de gedachten dat het geen gezond kindje was en dat de natuur beslist heeft dat het niet zo mocht zijn en dat ik nog jong ben (25) en nog veel tijd heb. hoewel ik zo verlang naar ons 1ste kindje ben ik er van overtuigd dat het allemaal wel goed komt. Ik denk dat ik pas zal kunnen genieten eens ik de 12 weken voorbij ben geraakt en tot dan zal het altijd bang afwachten zijn ik duim ook voor jullie mee dat jullie snel zwanger mogen zijn en blijven van een gezond kindje.
Wat verdrietig he, om mee te maken. Hier net een 2e MA gehad (beide keren een goede 1e echo maar bij de 2e echo hartje gestopt). Ik heb beide keren gewacht tot het vanzelf kwam. Bij de 1e duurde dit 2 weken en bij de 2e rommelde het na 2 dagen zette alles na een week door. Sterkte!
Jeetje wat vervelend zeg! Heb het zelf helaas ook pas meegemaakt en ook wat hierboven gezegd wordt, neem de tijd. Kijk zelf wanneer je jezelf weer goed voelt om het weer te gaan proberen. Heel veel sterkte en weer dat er hier vele meiden voor je klaar staan en weten hoe je je voelt
Hoe gaat het nu pinda? Ik ben met vlagen erg verdrietig. En baal dat mijn lichaam zelf geen actief heeft ondernomen. Vind het ook oneerlijk, terwijl dat natuurlijk volkomen irrationeel is. Het overkomt zoveel vrouwen. Ik heb geen idee wat ik wil doen en hoe lang ik het af wil wachten. Ik heb komende week nog een echo (voor de zekerheid, maar wat een verschrikking vind ik dat). En dan zal ik ook met de verloskundige bespreken hoe verder. Het voelt wel heel vervelend hiermee rond te blijven lopen, omdat je het gewoon zo ook niet af kunt sluiten. En het geeft zo''n onzeker gevoel, steeds op pad, naar je werk en niet weten wat je wanneer staat te wachten. Hoe gaat het met jouw bloedverlies nu?
Bedankt voor jullie berichtjes en jullie lieve woorden! Het gebeurd helaas nog veel te vaak... @Smurf: ik kan me voorstellen dat de eerste keer altijd heftiger is als een derde keer. Ik moet ook zeggen dat ik nu alweer sneller over de situatie kan praten als de eerste keer. Ik houd me ook vast aan de gedachte dat er in de aanleg gewoon iets niet goed is geweest en dat we misschien ergens voor zijn behoed. Die eerste 12 weken zijn inderdaad het ergst, je kunt eigenlijk alleen maar afwachten en niks doen als het verkeerd afloopt... @Mamsie: jij ook heel veel sterkte! @Lysje: we hebben samen besproken dat we het voorlopig even rustig aan doen en rond juli/augustus weer verder willen. Ik merk dat ik me daar zelf prettig bij voel. Eerst alles een plekje geven en daarna weer vol goede moed verder. @Ellen: ik ken je gevoel. Ik durf niet ver van huis te gaan, bang dat het onderweg loskomt. Ik hoop dat jou lichaam het zelf nog oppakt, maar je mag langer wachten als je dat wilt, je hoeft niet meteen aan de medicijnen of een curretage te plannen. Het bloedverlies word langzaam meer, maar ik heb geen last meer gehad van krampen of stolsels. Aangezien het bloedverlies meer word, ga ik er vanuit dat de miskraam wel gaat komen
Even een update vanaf deze kant: Sinds 2 dagen verlies ik behoorlijk wat bloed en stolsels (sorry voor de details), maar zonder krampen of pijn. Morgen een afspraak bij de gynaecoloog.
Heftig pinda. Maar ergens misschien prettig dat je lichaam het zelf oppakt? Daar hoop ik ook nog steeds op. Heb jij nog zwangerschapssymptomen? Ik volop en baal daar best van. Het maakt de kans naar mijn idee kleiner dat mijn lichaam zelf nog wat gaat doen. Dinsdag weer naar de gynaecoloog. Die raadt me in principe cytotec pillen aan. Ben jij gewoon aan het werk. Ik nu even een dagje alleen thuis. Vind dit een lastige tijd zo.
Wat vervelend voor je, Ellen! Ik hoop dat je lichaam het zelf nog gaat doen! Bij mij is het rond de 7 weken gestopt en zou vorige week 9 weken zwanger zijn. Hoe was dit bij jou? Want naar mijn weten mag je altijd langer wachten als je dat wilt, tenzij er medisch iets is dat het zsm uit je lichaam moet. Hier amper nog zwangerschapshormonen. En jij? Ik zit sinds vrijdag thuis, want ik wil het gewoon niet op mijn werk verliezen. Daarnaast word ik op mijn werk ook geconfronteerd met zwangere vrouwen en baby's en dat kan ik momenteel even niet aan. Onderschat het niet hoor, lichamelijk kan het goed met je gaan, maar psychisch heeft het soms nog tijd nodig. Weet je werkgever er vanaf? Ik hoop echt dat het bij mij nog doorzet, want ik heb echt het idee dat er nog veel moet komen, al ben ik al behoorlijk wat bloed verloren.
Fijn Pindatjuh, dat het door lijkt te zetten. Ik heb de 2e keer ook weinig echt krampen gehad, meer een ongemakkelijk gevoel in mijn buik. Bij de 1e miskraam wel echt krampen. Ellen, dubbel he, dat wachten. Ik had ook nog een een aantal dagen symptomen maar ineens was het weg en begon een paar dagen later het bloedverlies. Ik heb ook direct gestopt met werken. Heb 4 weken volledig thuis gezeten en ben nu weer aan het opbouwen. Sterkte meiden
Goed dat je thuis blijft pinda. Het lijkt me wel erg heftig het echt zo mee te maken. Maar jij bent het vruchtje dus nog niet verloren? Ik was vorige week vrijdag voor het eerst bij de verloskundige. Ik zou toen volgens eigen berekeningen 7+2 weken zwanger zijn. Volgens berekeningen van de verloskundige 7+5. Maar er was op de echo niets anders te zien dan een dooierzak. Gisteren nog bij de gynaecoloog geweest en ook daar alleen een dooierzak. Passend bij zwangerschap tussen 5-6 weken. En zou vandaag 8 weken ongeveer moeten zijn. Dus het is vroeg gestopt. Mijn symptomen zijn echt nog helemaal niets verminderd. Ik had dat wel verwacht, vooral omdat ik het nu geestelijk ook heb geaccepteerd. Dit is dus de tweede keer voor jou pinda op korte termijn. Lijkt me erg heftig. Heb je al besloten of jullie meteen verder gaan proberen? Ik weet het even niet. Voel me nu ook niet zo''n leuke moeder voor ons zoontje. En had vorige maand ook licht positieve testen, maar na 6 dagen over tijd toch ongesteld geworden. Ben wel even klaar met de teleurstellingen geloof ik. Dank je Mamsie. Voor jou ook al de tweede keer. Heftig hoor. Ik hoop ook dat het uit zichzelf nog gaat beginnen. Maar weet niet hoe lang ik afwachten psychisch volhoud. Mijn werkgever weet er sinds vandaag van. Ben de dagen na de slechte echo's wel gewoon naar mijn werk geweest, maar vond het erg zwaar om mijn emoties daar steeds te onderdrukken. Plus de onzekerheid of het mogelijk nog uit zichzelf gaat beginnen.
@mamsie: heb jij bij je miskraam het vruchtzakje kunnen ontdekken? Ik ben gisteren heel veel stolsels verloren, sommige zo groot als een ei. Het bloedverlies is nu minder geworden, maar heb niet het idee dat ik alles al kwijt ben. Ik snap heel goed dat je 4 weken thuis bent gebleven. Na mijn curretage in december heeft het ook ruim 3 weken geduurd voor ik weer ging werken. Geen idee hoelang het nu gaat duren, maar die emotionele nasleep is zo heftig. Hoeveel uur werk je nu? En gaat dat goed? @Ellen: volgens mij ben ik het vruchtje nog niet verloren. Bij mijn eerste keer koos ik al vrij snel voor een curretage, ook omdat de symptomen zo lang aan hielden. Ik wilde niet langer met een lichaam lopen wat zich zo zwanger gedroeg... Ik vind het dan ook knap dat jij het af wilt wachten! Wij denken momenteel nog niet aan een volgende zwangerschap, komende maanden zal dat ook op een laag pitje staan. Maar je weet het niet, misschien kriebelt het al heel snel weer! Denk je dat het nog wel gaat op je werk dan? Ik ga zo naar de gyn, ben benieuwd wat we gaan bespreken. Voor mijn gevoel wil ik nog wel een week afwachten. Ik ben al zoveel verloren dat ik het idee heb dat ik er bijna ben...