Hallo, Ik ben nu 38 weken zwanger van de derde . Heb 2 dochters die bij de bevalling willen zijn ze zijn 9 en 12. Wat vinden jullie ervan?
Ik denk dat het vooral belangrijk is wat je er zelf van denkt! Onze mening doet denk ik weinig ter zake? Dit is zoiets persoonlijks. Ik kan wel mijn ervaring delen van een bevalling waar onze tweejarige getuige van was. Prachtig vonden wij, maar goed, dat is dus persoonlijk.
Eh, nee. Volgens mij kan je op die leeftijd nog helemaal niet inschatten hoe heftig een bevalling kan zijn. Je moeder pijn zien hebben en er niets aan kunnen doen, veel bloed, heftige emoties, een (half) naakte moeder, een baby die je uit een vagina geperst ziet worden. Nee, ik zou het absoluut niet doen.
Ik heb twee bevallingen met complicaties gehad, om die reden zou ik mijn kinderen er nooit bij aanwezig laten zijn. Maar wat jíj er zelf van vindt, is veel belangrijker
ik keek op jonge leeftijd op tv altijd naar bevallingen en operaties. ik kon heel goed tegen bloed en medische ingrepen. ik denk dat het per kind heel verschillend is of ze het wel of niet aankunnen. dat kan jij zelf denk ik het beste inschatten. ik zou wel zorgen dat er een plan b is, dat ze opgehaald kunnen worden als het toch teveel wordt o.i.d.
Persoonlijk? Geen haar op mijn hoofd die dat goed zou vinden! Ik had zelf een behoorlijk traumatische ervaring, had het niet kunnen overleven.... zelfs mijn man heeft er nog een trauma van. Nooit dat ik zoiets, wat ook onverwachts op kan treden, mijn kind aan zou doen.
Mijn eerdere bevallingen gingen heel vlot ben heel rustig geweest en zonder complicaties. Vindt het zelf heel moeilijk omdat ik ze niet wil buitensluiten en er bij wil betrekken. Hebben er veel overgepraat. Plan b is er want mijn zusje zal bij de kinderen zijn en mocht het wel heftig of met complicatie gaan dan verlaten ze de kamer. Het zijn 2 slimme meiden lief en zorgzaam. En kijken ook naar operaties op tv waar ik zelf niet tegen kan.
Ik keek als kind ook graag naar operaties. Heb op latere leeftijd ook vanuit mijn werkveld meegekeken met operaties. Later ben ik bij de bevalling van mijn schoonzus geweest en ik vond het heftig. Het was een snelle bevalling (binnen 45 minuten!!) zonder complicaties. Maar het voelde heel machteloos. Schoonzusje was er relaxt onder, maar ze had veel pijn en ik wist niet wat ik moest doen en hoe ik haar kon helpen.. Voelde mij machteloos. Het is heel bijzonder dat ik mijn neefje geboren zag worden, maar ik vond het echt een heftige ervaring..
Met de ervaring van een heftige bevalling zou ik het niet doen, Drie hele goede bevallingen gehad en drie gezonde kinderen gekregen dus bij de vierde gingen we daar ook van uit. Van ons zoontje wisten wij niet dat hij een afwijking had, bij geboorte bleek hij niet te ademen, er heerste veel paniek en de artsen zijn dan totaal niet met jou of anderen in die kamer bezig wij hadden zeker opeens 8 extra witte jassen rond ons zoontje om zijn leven te redden, steeds opnieuw kwam er 1 om te vertellen dat hij al lang zonder zuurstof zat en ze niet wisten Hoelang hij het nog vol zou houden de zuurstof van de hand pomp kwam niet aan en of we hem niet liever even levend bij ons wouden houden en hij in onze armen kon gaan, Ik had echt niet gewild dat 1 van mijn kinderen erbij was geweest puur omdat ik denk dat ik op dat moment voor mijn gevoel er niet kan zijn voor hen, net bevallen, en hun broertje dat aan het dood gaan is ... Dan moet ik er voor hen zijn een steun zijn voor hen ... Terwijl ik zelf een wrak ben op dat moment en hoop op een wonder Als je het doet zou ik zorgen dat je achterwacht hebt IN het ziekenhuis die de kinderen kunnen opvangen als dat nodig en niet dat ze eerst nog naar het ziekenhuis moeten komen en nog een parkeerplek zoeken etc waardoor jijzelf of de papa er "druk" mee is terwijl je bij je zieke kindje wilt zijn Overigens is na weken strijden alles na omstandigheden goed gekomen
Ik kan alleen mijn eigen ervaring delen. Ik was bij de bevalling toen mijn zusje geboren werd, ik was toen 12 jaar. Ik wilde er heel graag bij zijn, want hoevaak maak je dat nou mee. Ik vond het persoonlijk mooi om te zien, maar was blij dat ik de mogelijkheid had om even weg te lopen toen ze daadwerkelijk geboren werd. Dat vond ik op die leeftijd toch best heftig om te zien. Het was overigens een thuis bevalling, dus was het ook makkelijker voor mij om even weg te lopen als ik het te heftig vond.
Dit plus de kans op complicaties. En buiten dat zou ik me persoonlijk niet op mn gemak voelen en me de hele tijd verantwoordelijk voelen voor het welzijn van m'n kinderen. Ik zou me denk ik niet ontspannen en het lijkt ne niet bevordelijk. Heb wel genoeg aan m'n hoofd op zon moment haha
Dit is voor mij heel afhankelijk van jezelf en je kinderen. Wanneer je vertelt dat je vorige bevallingen rustig en zonder complicaties verliepen, vind ik dat zelf een pluspunt. Uiteraard kan er altijd wat misgaan. Wanneer je in gesprek bent met ze, krijg je dan ook het idee dat ze begrijpen dat je eventueel pijn zult lijden, er wat mis kan gaan en ze waarschijnlijkdan een gevoel van machteloosheid zullen ervaren? Hoe vinden ze dat? En dan jezelf, kun je je voldoende focussen op de bevalling wanneer ze er bij zijn? Verder vind ik het zelf een mooie mogelijkheid en levensles, maar dat is persoonlijk.
Ik denk niet dat jouw kinderen kunnen inschatten wat er gebeurt en hoeveel effect dat op hen zal hebben, daarvoor zijn ze nog maar 9 en 12. (ookal zijn ze zo wijs, ze zijn nog steeds kind). Net als 16 jarigen niet kunnen schatten dat acties die zij doen, wel kwalijk en gevaarlijk kunnen zijn. Laat jij je kinderen kijken naar films die gaan over machteloosheid of over pijn en geweld? (dat laatste kan je nuanceren maar een verloskundige zal misschien op je buikdrukken en dat zal er echt niet leuk uit zien) Ik zou het niet doen, puur omdat ze het niet kunnen overzien en gebeurtenissen anders invullen dan wij dat zouden doen.
Zet dan een camera aan en film het. Dan kan je later het terugkijken met de kinderen en het uitleggen wat er gebeurt.
Toen ik 13 was werd mijn zusje geboren. Wegens omstandigheden (mijn vader in de file, verloskundige verlaat) ben ik bij een groot deel van de bevallig aanwezig geweest. Ik heb meegemaakt dat de vliezen braken, eerste weeëen gezien, steeds heftigere weeën gezien, ben eigenlijk alleen niet bij de uitdrijving geweest. Ik vond het VRESELIJK! Zien hoeveel pijn m'n moeder had, er maar gewoon bijzitten terwijl ik niks kon doen. Nee, ik zou absoluut mijn kind niet bij mijn bevalling aanwezig laten zijn.
Ik zou het niet doen, maar dat is puur omdat ik het liefst met zo weinig mogelijk mensen eromheen beval. Ook zou ik toch steeds met mijn kinderen bezig zijn en dat is juist wat je niet wil.
Nee ik zou het niet doen. Mocht er ineens met spoed ingegrepen worden, kan dit heel heftig zijn. Je kan er ook voor kiezen om de bevalling op te nemen en als die goed verloopt, hem dan aan je kinderen te laten zien. Maar "live" laten meekijken zou ik niet voor kiezen. Ik zelf zou er nooit voor kiezen mijn kind te laten meekijken, ook niet via video. Maar dat is persoonlijk natuurlijk
Ik zou dit echt never nooit doen. Laat je kinderen een lekker romantisch beeld houden van de bevalling!