Dit! Mijn dochters waren 14 en 15 toen de jongste geboren werd. Zij hebben nooit gevraagd of ze er bij mochten zijn en ik heb daar nooit een moment aan gedacht. Ik zou het echt nooit doen! Wat ik wel heel mooi vond was dat ze allebei binnen het uur in het ziekenhuis waren. De school staat tegenover het ziekenhuis. Ik zou zeggen: laat ze binnenkomen direct na de geboorte. Misschien zelfs voor het doorknippen van de navelstreng. Dan heb jij het ergste gehad en zijn ze er supersnel bij. Maar wat wij ook zeggen....hetis jouw bevalling en het zijn jouw kinderen. Dus volg je gevoel. En een bevalling van een vreemde op tv is heel wat anders dan de bevalling van je moeder live meemaken.
Ik was 7 toen mijn moeder ging bevallen. De hele dag samen met mn moeder geweest tijdens weeën. Ik wist uiteraard dat er wat was maar vond t niet eng. De bevalling moest ik naar mn kamer. (Thuisbevalling) ik was zo boos zat met mn oor tegen de deur. Maar met dat ik t eerste huiltje hoorde ging mn deur open. En mocht ik gelijk erbij. Heb alles gezien. Zelfs de placenta van dichtbij en opengehouden alles werd me uitgelegd door de vk. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er nu op terug kijk als prachtige en bijzondere ervaring! Totaal niet eng of negatieve herinneringen. Maar denk idd dat t karakter afhankelijk is wat een kind wel of niet aankan. En eerlijkheid blijft nummer 1. En er zijn meer keuzes dan wel of niet!
misschien kun je ze bij het begin laten zijn en bij 8 cm ontsluiting op de gang laten wachten? zo zijn ze er toch bij maar niet bij het heftigste?
Niks is zo onvoorspelbaar als een bevalling, dat je vorige 3 bevallingen vlekkeloos zijn verlopen zegt helemaal niet dat dat bij deze ook zo zal zijn. Ik zelf zal mijn zoontje nooit bij een eventuele volgende bevalling aanwezig laten zijn want als er wel ineens iets fout gaat dan staat dat voor altijd op het netvlies van mijn kind gebrand en dat is niet iets waar ik hem mee wil opzadelen, een bevalling, goed verlopend of slecht verlopend, Is nou eenmaal heel heftig en ingrijpend voor een kind om te zien denk ik. Ik heb wel afgesproken met mijn vriend dat als wij nog een tweede krijgen, wij wel willen dat zoontje aanwezig is in het ziekenhuis op het moment van bevallen samen met mijn moeder, mits hij oud genoeg is. Hij kan dan wachten totdat zijn broertje of zusje geboren is maar mag niet in de verloskamer aanwezig zijn tijdens de bevalling zelf. Dit is mijn persoonlijke mening maar het is voor iedereen verschillend, dit is echt iets wat je zelf moet beslissen!
Goeie morgen bedankt voor alle reacties ga er nog even goed overna denken en met de meiden bespreken. Plan b is er wel dat er iemand is die ze opvangt. Nu zegd mijn gevoel als ik ze er niet bij heb voelen ze zich buiten gesloten omdat het een half zusje is en wil alles met ze delen. Maar indd als er wel dingen niet goed gaan ofzo dan is het niet goed voor ze.
Ik zou het niet doen, of het nou een halfzusje of een heel zusje is. Ik zou me er veel te veel door laten afleiden met het risico dat de bevalling daardoor stagneert. Daarnaast kan het behoorlijk heftig zijn, stel er komt een tang/pomp/knip bij kijken. Ik had dat op die leeftijd niet willen weten hoor, trauma voor het leven
Ik en mijn zussen (ik 7, m'n zussen 9 en 12) waren thuis toen mijn broertje geboren werd en zijn door m'n vader gehaald toen de nageboorte kwam. Ik vond het reuze interessant. Omdat mijn moeder eigenlijk klaar was, heb ik haar geen pijn zien hebben. Het bloed is me niet opgevallen.
Ik zou het niet doen omdat je je verplicht voelt omdat het een halfzusje is! Maar als het je wel fijn lijkt, gewoon doen. Ze vragen er om, zijn geen kleine kindjes meer, snappen al heel erg veel. Je kunt ze met wat gesprekken en filmpjes eventueel voorbereiden en ook vertellen dat ze naar een andere kamer mogen wnr ze maar willen etc. Ook goed uitleggen dat er een mogelijkheid bestaat dat jij even alleen wilt zijn en dat ze daarom soms naar een andere kamer moeten etc.
Goei middag, Nog goed er overgepraat ieder heeft natuurlijk een mening en dat is goed. Ze komen niet meteen en blijven niet de hele tijd en ze zeggen dat ze zelf aangeven als ze niet willen ze nemen boek mee om te lezen en me zusje zal ze opvangen in de gang. Heb ook wel aangegeven dat als het echt zwaar is wordt of vervelend dat ze gaan. Filmpjes hebben ze genoeg gezien maar als ik die filmpjes zie herken ik het totaal niet bij mezelf ben altijd rustig en terug gekeerd in mezelf.
Ik vind niet dat een kind bij een bevalling moet zijn, de redenen zijn in de reacties boven mij al genoemd. Zou je kinderen deze ervaring besparen tot dat ze zelf kids krijgen.
Vind het ook wel heftig om je kids erbij te hebben. En dat van dat buitensluiten vind ik ook overdreven. Je hebt ze ook niet gevraagd of ze bij de verwekking wilde komen kijken Alle gekheid op een stokje.. ik vind een bevalling ook een heftig iets, en denk ook niet dat je kids op die leeftijd dat al moet laten zien. Kijk op tv is heel anders, dat is op tv en is niet hun eigen moeder.. Belangrijkste hierin is denk ik je gevoel volgen, zoveel mensen zoveel meningen. Ik wens je iig een prachtbevalling toe!!
Ik had mijn kind niet graag bij mijn tweede bevalling gehad. Het laatste stuk ging heel moeizaam en was ontzettend pijnlijk. Ik denk dat het voor een kind heel heftig is om z'n moeder zoveel pijn te zien lijden.
Even los van wat de kinderen willen; wat wil je ZELF? JIJ moet bevallen. Voel jij je er prettig bij dat ze erbij zijn? Of heb je liever dat ze elders worden opgevangen zodat jij alle rust hebt? Krijg een beetje het idee dat je vindt dat het een moetje is omdat het 'slechts' een halfzusje is. Maar als het een vol zusje zou zijn zouden ze er dan ook bij moeten zijn? Het bij de bevalling zijn maakt denk ik niet dat ze zich wel of niet buitengesloten voelen. Het gaat er meer om hoe je samen als gezin (met een nieuw lid, de baby) met elkaar omgaat. Ze kunnen wel bij de bevalling zijn maar als de maanden en jaren daarna de aandacht en tijd volledig opgaat aan de baby dan zal het nog niet als 1 gezin voelen. De tijd, aandacht en liefde die je voor elkaar hebt lijken me veel belangrijker? Ze betrokken laten voelen kan op vele manieren. Als jij ze liever niet bij de bevalling hebt kan je dat best aan ze uitleggen. Laat ze dan bijvoorbeeld iets anders doen waar ze ook veel waarde aan hechten. Eerste pakje uitzoeken ofzo, een tekst op het geboortekaartje, helpen met uitzoeken van spulletjes. Dat ze als eerste mogen komen kijken na de bevalling lijkt me al heel bijzonder.
Ik zou het echt niet doen Het kind kan niet inschatten of het heftig eruit zal zien Er kunnen zich complicaties voordoen En ik zou me niet kunnen focussen op bevalling Zou het eventueel filmen en later samen terug kijken
Ik heb mijn eigen moeder zien bevallen van mijn broertje. Ik moet zeggen dat ik weet dat er nog bloed was en mn moeder piin had maar heel heftig ofzo vond ik het niet
Na mijn bevalling van M zou ik het iedereen afraden. M werd super snel geboren (vanaf de eerste wee totdat ze er was duurde nog geen 1,5 uur). Maar daarna verliep het alles behalve vlekkeloos. De placenta wilde niet komen, na heel wat gedoe hadden ze een paar stukken te pakken. Na, volgens mij, 600 ml bloed verloren te hebben werd op 'de knop' gedrukt, hele kamer vol, er werd alles aan gedaan om de placenta zo snel mogelijk te laten komen maar niks hielp. Dus naar de ok waar ik onder narcose werd gebracht. Mijn man bleef achter met M niet wetende hoe het met mij zou gaan. Hem werd verteld dat hij er niet van moest staan te kijken dat ik op de IC gelegd zou worden en nog in slaap gehouden zou worden. Uiteindelijk viel dat gelukkig allemaal mee, maar ik had wel ruim 2,5 liter bloed verloren en dus een bloedtransfusie gehad. Het is daarna wel allemaal snel goed gekomen hoor. Maar voor mijn man was dit allemaal al heel erg heftig, laat staan hoe het voor een kind zou zijn geweest...
ik had het er vandeweek met een vriendin over (ze is zelf 50 en heeft 1 dochter). Ze is er vroeger bijgeweest, toen haar jongere zusjes werden geboren. Ze heeft er een groot trauma van opgelopen. ik zou het niet doen
Ik zou nooit iemand anders dan mn man erbij willen hebben. Mn moeder niet, mn schoonmoeder niet en al helemaal mn kinderen niet. Fijn dat ze dat "leuk lijkt" wachten ze maar tot ze oud genoeg zijn om het zelf te ervaren. Zien ze ook dat het niet "leuk" is.
Dit. Vind het ook niet zo verantwoord. Wat als er complicaties optreden die grote gevolgen hebben? Ik vind dat echt niet bestemd voor kinderen. Maargoed. Als jij je er goed bij voelt dan moet je het natuurlijk helemaal zelf weten.. voor mij een no no no dus!