@mamavanF2009; Bedankt voor je berichtje. Doet me ergens wel goed te lezen dat het herkent word. Ben je in 1 keer gestopt? Of ook afgebouwd? Ik vind het dapper van je dat je het zo volhoud! Klinkt namelijk alsof jij ook een pittig medicijn hebt gestopt. Het is ook wennen en vooral volhouden. Maar ik kan al die klachten maar moeilijk aan en wil het weg hebben en kan het niet accepteren zoals het is of rust in vinden. Herken ook wel de paniek, verdriet en emoties. Plus de lichamelijke ongemakken... Sterkte ook voor jou hierin!
Heb het gevoel dat ik alleen maar loop te klagen vandaag. Heb ook nog wel wat leuks te vertellen. Ben bezig met het boeken van een sauna bezoekje voor zaterdag via vakantieveilingen. Even eruit zou ons beiden goed doen!
Ja ik ben in één keer gestopt. Ik kon de bijwerkingen niet meer aan en ik ging me alleen maar rotter voelen mét de medicatie. Maar ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn hoor, ik heb dus heus wel eens de neiging om te zeggen; doe mij maar weer een receptje, dan ga ik wel weer slikken. Maar die momenten moet ik voorbij laten gaan want ik wil echt nooit meer die chemische troep in mijn lijf. Het heeft me meer gekost dan opgeleverd en ik doe het nooit meer. Maar het is zwaar hoor, zeker omdat er de laatste maanden nogal wat dingen zijn gebeurd die erg heftig waren (na al een heleboel jaren die niet makkelijk waren) en toen onze twee jongste jongens laatst ziek werden was dat toch echt de druppel voor me. Dat kon ik er gewoonweg niet meer bij hebben, vooral omdat ik me zelf al zo ziek voelde en toen heb ik 5 dagen op bed gelegen. Wat niks voor mij is. Mijn man is nu voorlopig thuis om te zorgen dat hier alles blijft draaien, zodat ik tijd heb om bij te komen en te wennen zonder medicatie. Nu begint mijn cyclus ook langzaam weer op gang te komen denk ik (die was helemaal gestopt door de medicijnen) en aan de bijkomende hormonen moet ik ook weer opnieuw wennen. Maar, het komt goed
Ja het is heel zwaar. Het ene medicijn valt me ook zwaarder als het ander. Deze is zwaar. Maar zoals ik het lees is het eigenlijk dus beter om in 1 keer te zijn gestopt. Heftig hoor! Snap dat het je dan op een gegeven moment allemaal te veel is. En er echt niks meer bij kunt hebben. Of het nou iets groots of iets kleins is. En icm zoveel heftige dingen echt helemaal knap dat je het toch doet! Wat lief van je man dat hij nu zorgt dat het thuis blijft draaien allemaal. Hopelijk kom je hier snel weer bovenop. Het komt idd uiteindelijk allemaal wel weer goed. We moeten volhouden!
Precies! En dat kunnen we want we weten waar we het voor doen Nouja, jij doet het om een kindje te kunnen krijgen, ik doe het om er straks weer echt en volledig voor mijn kinderen te kunnen zijn. Mijn wens voor een vierde kindje heb ik moeten laten varen en ik zie nu ook in dat dat gewoonweg niet gaat. Het is al zwaar genoeg met 3 jongens en nog een kindje erbij zou ik niet aankunnen, hoe graag ik het ook wil. Of het echt beter is om in één keer te stoppen weet ik niet, dat is voor iedereen anders denk ik maar in mijn geval kon ik niet anders. Ik heb door de bijwerkingen en het afkicken 2,5 week niet of nauwelijks kunnen eten dus ik moest wel. Het was kiezen tussen afwachten en hopen dat de pillen iets zouden gaan doen of weer gaan eten (wat bij mij hoe dan ook een issue is). Ik heb gekozen om weer te gaan eten, op eigen kracht en zonder medicatie maar toen liep ik weer te hard van stapel; was ik dáár weer ziek door Nu dus maar rustig en voorzichtig opbouwen (als er iemand nog tips heeft om dat goed te doen, graag!)
Ja ieder heeft eigen doelen om er toch weer vanaf te komen. Dat bedoel ik ook eigenlijk. Voor jou was het kiezen tussen 2 kwaden; of negatief werkende medicatie of pittige stop van deze medicatie. Dus ja je kon idd niet anders. Het was met ook geen doen. Mag ik vragen op welke manier jij een issue hebt met eten? Juist neiging naar te veel of te weinig? Ook weer heel herkenbaar... ik heb er ook een struggle mee. Op dit moment met afbouwen geen eetlust. Maar niet misselijk of iets, dus ik moet mezelf dwingen. En dat moet ook echt, want ik mag niks afvallen. Op dit moment werkt het voor mij om op de momenten dat ik wat moet eten iets te eten waarvan ik zeker weet dat ik het lust (zodat ik ook niet misselijk word) en iets met een duidelijke smaak, want mijn smaak lijkt wat afgevlakt. Maar ik weet niet hoe het voor jou werkt? Want wat voor mij werkt hoeft natuurlijk niet voor jou te werken. Een tip is wel eet regelmatig en probeer niks over te slaan. Ben je snel misselijk? Dan misschien dingen eten waar juist niet veel smaak aan zit. Zoals crackers, broodje jam, rijstwafels enz. Ik eet 6 keer per dag en dat werkt voor mij. 3 Hoofdmaaltijden en 3 tussendoor momenten. Probeer iig voor jezelf een minimum te stellen wat je moet eten van jezelf (of liever gezegd mag en wil eten) en je daar echt aan te houden. Ook tijdens dit proces heeft je lichaam voeding nodig. Misschien wel juist! En je kan dan opbouwen, zoals je zegt, met elke week (of wat haalbaar is voor jou) iets er bij, standaard, dagelijks. Heb je hier iets aan? Succes iig. Ook dit is echt niet makkelijk.
Ja klopt, ik was vooral zenuwachtig geworden omdat ik had gelezen dat spotting ook kan komen door te weinig progesteron in je bloed. Maar ik heb het er even over gehad met een groepje vriendinnen en daar bleek dat er twee vriendinnen (die allebei al twee kinderen hebben gekregen en ook zonder enige problemen zwanger werden) ook altijd spotting hebben, en die begint zelfs eerder in de LF dan bij mij. Bij mij begint de spotting gemiddeld tussen 9-12 dpo, meestal op 10 of 11 dpo. Dan heb je toch 9 a 10 dagen de tijd zonder bloeding, dat moet voldoende zijn voor een innesteling. Daarnaast was ik er even naar aan het kijken bij mezelf en ik heb bijv. tussen ovulatie en menstruatie altijd beetje refluxachtige klachten en last van mijn darmen, maar dat ontstaat juist doordat je spieren ontspannen hetgeen de progesteron doet. Dus daardoor heb ik mezelf weer gerustgesteld Wat ik dénk dat er gebeurt, is dat de progesterondip die altijd komt vanaf ongeveer 7/8 dpo (als je niet zwanger bent), vrij hard naar beneden gaat bij mij. En dat ik daarom al spotting heb. Maar goed, da's allemaal theorie. Om het echt zeker te weten, moet je natuurlijk gewoon bloed laten prikken. Maar ik maak me er in ieder geval een stuk minder zorgen om nu. Maar ik heb een gynaecoloog in de familie dus die ga ik er ook nog even om vragen, wie weet heeft zij nog meer info Ben benieuwd wat de dokter zegt bij jou! Eerlijk gezegd heb ik weinig vertrouwen in de specifieke kennis van huisartsen (ze hebben heel veel algemene kennis, maar met specifieke zaken word ik liever meteen doorgestuurd) dus wellicht is een verwijzing naar de gyn voor jou ook handig anders? Gewoon om je cyclus te laten doorlichten? Als je tenminste het per se wil weten. Ik heb daar dus niet zo'n zin in maar ik ben raar denk ik Bewaren
Leraja daar heb ik idd ook wel eens van gehoord. Maar bij mij begint het dus standaard al op 7 dpo en dat is dan wel heel kort ik heb een hele fijne vrouw als huisarts en idd ze hebben niet de meeste kennis hierover maar overleggen is altijd fijn. Ze is niet iemand die moeilijk doorstuurd of moeilijk extra laat testen dus ik ga het gewoon aangeven van dip in progesteron en dat ik me daar zorgen om maak. Laat jij het ook weten van de gynaecoloog in je familie? Haha
Het zit bij mij voornamelijk in weinig eten, geen eetlust hebben (al zo'n 15 jaar niet meer) en toch moeten. Ik mag ook niet téveel afvallen maar ik kan nog wel wat hebben. Ik ben al die jaren terug eten met ziek zijn gaan associëren, met pijn en misselijkheid en dat is steeds dieper gaan zitten totdat ik eten als iets akeligs ben gaan zien. Dat is volledig tegen mijn natuur in want voor die tijd was eten een passie van me, ik deed het graag én veel en kon er enorm van genieten. Waar ik het precies ben kwijtgeraakt is een heel eigen verhaal maar ik moet me nu tien slagen in de rondte knokken om er overheen te komen en eten weer als iets normaals te gaan zien. Met de medicatie ging het in het begin beter, ik heb een poos gehad dat ik weer kon en er ook van kon genieten maar dat kan er ook mee te maken hebben gehad dat ik afgelopen juli ben getrouwd en dat ik de hele periode eromheen enorm heb lopen stralen en genieten Ik doe het nu op mijn eigen manier maar wil het wel weer opbouwen naar een normale, gezonde manier en dan liefst zó dat ik er ook weer oprecht van kan genieten. Want ik mis het vreselijk! Zonder medicijnen moet dat ook lukken, ik moet gewoon de wilskracht terugvinden en dan komt het wel goed. Ik probeer in ieder geval nu wat meer vitamines binnen te krijgen, dat is al een begin.
Hee meiden, Ik lees mee met jullie berichtjes over spotting. En heb dus opgezocht wat DPO is, maar ik snap het nog niet helemaal... Days Past Ovulation. Dat betekend dat je ovulatie is geweest en dan die dagen erna? Of vanaf je laatste menstru geteld? Hoe ik het lees zijn het de dagen na de ovulatie. Misschien een hele domme vraag hoor... sorry dan alvast daarvoor. Ennehhh ik hoop voor jullie beiden dat het niks betekend voor jullie qua zwanger worden!!
@MamavanF2009; Wat een lastige situatie zeg! Ik snap dat je het eten graag weer terug wilt zoals het was. Het is helaas wel zo dat je voeding nodig hebt. Dus ik zou wel blijven eten als ik jou was. En het liefst ook wel voldoende. Zonder eten ga je je alleen maar nog vervelender voelen op den duur. Kijk je bent nu door die de medicatie stop aan het knokken en hopelijk zal dat alleen maar beter gaan. Ik denk dat dit probleem met eten ook zo werkt. Dat als je het maar lang genoeg volhoud de aanhouder wint en ook dat weer beter zal gaan. Al met al klinkt het alsof je een hele zware lange tijd achter de rug hebt. Respect dat je het toch allemaal volhouden en door knokt hoor!!
Met mij gaat het ietsjes beter vandaag. Ik heb vannacht geslapen, maar wel een beetje vals gespeeld, want had slaapmedicatie genomen. Door angsten en mijn hart voelen bonken 's avonds en 's nachts kan ik gewoon niet in slaap komen. En aangezien ik vandaag wel wil werken toch maar gedaan. Vanavond doe ik het niet, maar denk ik dat ik iets van Valeriaan neem om rustig te zijn voor het slapen gaan. Morgen ga ik lekker naar de sauna en daar ben ik zo aan toe. Even lekker ontspannen. Ik ben vandaag ook "ongesteld" geworden. Het is natuurlijk een ontrekkingsbloeding, maar... hierna kan mijn lichaam het zelf weer op gaan pakken en mijn cyclus terug komen. Dus weer een stapje vooruit! Ik hoop dat mijn lichaam het oppakt allemaal. Heb lang de pil geslikt, plus gewichtsproblemen gehad. Hopelijk hersteld het allemaal goed.
Ja klopt, het is days past ovulation, dus de dagen tussen je ovulatie en menstruatie. 1 dpo is de dag na de dag van je ovulatie. Je weet dat eigenlijk alleen maar als je testjes doet/temperatuurt, anders is die dpo een beetje gokken. Ik heb een tijdje getemperatuurd en weet dat mijn luteale fase (tussen ovulatie en menstruatie) altijd 14 dagen duurt, en zo'n 5 tot 2 dagen voor menstruatie start spotting, dus vanaf 9-12 dpo. Fijn dat je toch hebt geslapen vannacht, als het met smokkelen. Snap dat wel hoor! Afgelopen jaar was voor ons heel stressvol en ik heb een paar periodes gehad dat ik zo gestrest was dat ik echt totaal niet kon slapen, doodmoe en ik viel wel in slaap, maar werd dan om 4 uur wakker met die spanning in je lijf, hartkloppingen, hersens die maar niet ophouden met malen. Echt zo slopend... Ben heel blij dat we die periode voorbij zijn, anders had ik ook echt slaapmedicatie nodig gehad.
Hoi lieve ladies! sorry voor de radiostilte vanaf mijn kant! Alles gaat goed! Inmiddels al over de 10 weken en morgen de 3e echo. Dan nemen wij ons zoontje mee en gaan we het iedereen vertellen. Ofja mijn zusje en ik houden 's avonds onze verjaardag en dan gaan we het echt aan iedereen bekend maken Ik ga nu even alles bijlezen! dikke knuffel voor jullie!
Welkom Rozenquartz!! Hoop dat je niet al te lang meer hoeft te wachten! Wat leuk Kiewie!! En weer spannend!
Er is eigenlijk te veel geschreven om overal op te kunnen reageren.. sorry Lill och liever, ik schrok van jouw berichtje, maar ik vind je wel heel moedig. Neem je rust en volg je gevoel! Hele dikke knuffel Roseline hoe gaat het nu met de pijn? Ben je weer begonnen met de pil? Ook rot dat je zo lang moet wachten op die MRI Misschien over een week of 2 nog eens bellen en vragen of er niemand is uitgevallen.. en als er iemand uitvalt, dat ze jou dan altijd mogen bellen om eerder te komen! Leraje Ik duim voor je dat het de volgende ronde raak is! Welkome Rozenquarts! Ik heb niet alles gelezen, maar ik wil je wel veel sterkte wensen! 1548 wat een mooie foto's heb ik voorbij zien komen!!! heerlijk dat alles zo goed gaat! Wij laten de NIPT test doen. Vanaf 1 april kan iedereen die laten doen, qua kosten is die ongeveer gelijk met de nekplooimeting e.d. . Bah, zo'n erg nieuws gehad.. kindje van mensen die ik ken is vorige week met net geen 36 weken geboren.. vandaag dus 7 dagen oud. Kan niet zelfstandig ademen, zeer lage hersenactiviteit, kan niet zelf slikken, kan niet bewegen en kan zonder medicatie niet plassen.. echt verschrikkelijk.. vandaag gaan ze afscheid nemen. Ze hebben de afgelopen week allerlei onderzoeken gedaan, maar kunnen niets vinden. Alles is gewoon goed aangelegd.. Vind het zo erg voor hun!
Hoi meiden, Ik lees heftige verhalen, voor iedereen die hem nodig heeft een dikke knuffel. Vervelend dat afbouwen van medicijnen zoveel ellende veroorzaakt. Met mij gaat het weer wat beter. Gisteren weer een halve dag wezen werken en s avond een cursus. Ik kwam daardoor vanmorgen pas om 11uur uit mijn bed. Beetje moe.. hihi De pijn is weer aan het afnemen, het zeurt nu nog af en toe een beetje en met tillen/bukken en lopen voel ik het nog wel. @Kiewie ik had alleen een stopperiode van 4 dagen ingelast om even de boel te recette. Ik blijf tussentijden bloedingen houden ondanks de pil, maar dit was eigenlijk niet zo'n goed idee. Heftig van die mensen die jij kent.. Is er echt geen hoop meer? Ik heb een kindje op de groep waarvan ze dachten dat hij nooit zou blijven leven inmiddels is hij 1,5jaar. Hij heeft wel een achterstand en ontwikkeld zich anders dan andere kinderen, maar hij is er nog wel.. wij noemen hem altijd ons wondertje. Ik heb nog contact met het ziekenhuis gehad, maar helaas kan de mri nergens anders gedaan worden. Ze willen hem laten uitvoeren door een endometriose-arts en deze is ook bij alle besprekingen. Helaas moet ik dus gewoon afwachten. Hopelijk kan ik in de tussen tijd verder aansterken en opknappen.. Voor iedereen alvast een fijn weekend
@Leraje; Bedankt voor de uitleg. Ik leer steeds meer hier. Gelukkig voor jou is die periode inderdaad voorbij!! Soms is slaapmedicatie idd nodig. Als het niet nodig zou zijn zou ik het ook zeker niet gebruiken. Ik wil de chemicaliën juist UIT me lijf en niet IN. @Mar18 en Kiewie; Dank jullie wel! En Kiewie, gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat spannend om het te gaan vertellen. Ook erg leuk lijkt me. En wat naar van dat kindje zeg. Voor die ouders... voor het kindje zelf... heel heftig. Hopelijk blijft iedereen hier dat bespaard. Maar jeetje heb er even geen woorden voor. @Roseline; Fijn dat het wat beter met je gaat. Afleiding helpt he. Hopelijk knap je verder op in de tussentijd tot de MRI. (en daarna ook natuurlijk) En misschien is het ook goed dat je een goede specialist krijgt. Een paar dagen terug twijfelde je nog he of je wel naar een ander ZKH moest gaan vanwege de arts. Eigenlijk hebben zij nu het antwoord voor je gegeven. Misschien moet het zo zijn.
Ik twijfelde niet zo zeer over een ander ziekenhuis, maar alleen of de mri ergens anders kon laten doen. Ik weet nu dus dat dat niet mogelijk is. Jammer, dat moet ik maar accepteren. Met jou ging het ook beter toch?