Hallo allemaal, Ik ben een jonge vrouw van 20 jaar en ben er achter gekomen dat ik zwanger ben (door de pil). Nu is het zo dat ik het een paar dagen geleden uit heb gemaakt met mijn vriend. Zoals je je kunt voorstellen had de timing dus niet slechter gekund. Mijn eerste reactie was dat ik er echt niet klaar voor ben. Ik ben net 20, studeer nog (volgend jaar zelfs andere studie) en woon in een studentenhuis. Mijn (ex) vriend was ook meteen duidelijk, hij is er niet klaar voor en wil het echt niet houden. Ik denk niet dat zijn mening hierin gaat veranderen en het laatste wat ik wil is dat hij ongewenst vader wordt. Hij is wel echt heel lief voor me overigens, hij wil me steunen en zijn verantwoordelijkheid nemen in dit hele proces. Maar nu komt het, ik begin enorm te twijfelen. Aan de ene kant is het rationeel gezien het beste om abortus te laten uitvoeren (nog studerend, geen eigen woning, geen financiële middelen, geen relatie). Aan de andere kant heb ik altijd gezegd dat ik het nooit weg zou laten halen en ik heb al van kleins af aan de wens om ooit moeder te worden, dus het gaat een beetje tegen mijn gevoel in. Mijn ex vriend en ik hebben al een afspraak gemaakt bij een kliniek voor een gesprek om ons te helpen bij een keuze. We hebben ook expres een afspraak gemaakt bij een kliniek die er neutraal in staat (dus niet anti of pro abortus). Lang verhaal geworden. Eigenlijk is mijn vraag vooral of iemand tips heeft wat we zouden kunnen doen om een goede beslissing te maken? Ik wil niet overhaast beslissen maar ik ben nu al heel bang dat welke beslissing ik ook maak er spijt gaat zijn.
hoi, ik wil je even mijn verhaal vertellen in de hoop dat je misschien een keuze kan maken. precies zelfde als jou alleen mijn vriend en ik waren nog wel samen, alleen ook allebei nog school geen huis geen spaargeld niks opgebouwd.... met familie besproken en iedereen zei "het is jou keuzelf maar de beste keuze is" abortus gedaan m'n vriend mocht niet mee... gehuild tot en met... vond het zo eng! tot op de dag vandaag heb ik er nog spijt van.. het doet zeer omdat ik nu dus wel een mama ben van een zoon met dezelfde vriend een huis, vaste banen, stabiel... en zelfs de 2e is onderweg... maar vraag me altijd af naar m'n 1e kindje, wie was je wat had je kunnen zijn 😢! en aan de ene kant denk ik ook realistische en had het nooit gekunt en had ik misschien nooit in zo'n mooi huis als nu kunnen wonen of een vaste baan kunnen krijgen. nu ik dit schrijf is het niet een antwoord... maar wil je veel sterkte wensen bij je keuze 😘
Ik heb nog nooit in deze situatie gezeten, maar wat je zegt over dat welke keuze je ook maakt je spijt gaat krijgen .. Dat denk ik niet. Als je je kindje straks in je armen houdt, zal je geen moment meer denken: 'Had ik hem/haar maar weg laten halen.'
Bedankt voor je verhaal Suzanne. Dat is ook mijn grootste angst, dat ik de rest van mijn leven blijf denken aan dat kindje. Maar aan de andere kant inderdaad ook bang dat ik het niet ga redden op deze manier als het kindje wel zou blijven. Vooral omdat ik er dan misschien alleen voor sta (zonder vriend).
Ik was 19 toen ik zwanger raakte, ook niet gepland en zat nog op school... echter had ik wel een relatie met iemand die een vaste baan had en een huis had gekocht(die uiteindelijk nog lang niet af was toen zoon werd geboren, maar oke). Wel heb ik getwijfeld of het me wel zou lukken, of ik dit kind wel alles zou kunnen bieden wat hij nodig heeft, maar abortus is hierbij niet aan de orde gekomen... adoptie wel. Ergens denk ik dat het 'goed' is om naar de abortuskliniek te gaan, zodat je informatie kunt krijgen en misschien kun je/jullie de knoop dan doorhakken. Heel veel succes met jou/jullie beslissing!
Dankje zonnebloem! Het zit hem ook het meest in het feit dat ik geen relatie heb. Met zijn 2en kun je al zoveel meer.
Zussje, ik heb het al aan mijn ouders verteld en hij aan zijn ouders. Ze hebben beiden gezegd dat ze ons steunen welke beslissing we ook nemen, maar dat abortus verstandelijk gezien echt de beste optie is gezien de situatie.
Je wilt eigenlijk het kindje graag houden, maar bent bang voor de financiele en sociale gevolgen als ik het goed begrijp. Studeren met een kind kan. Er zijn zelfs vrouwen die hun kind meenemen naar colleges als ze geen oppas hebben! (Hedwych Veeman van Wrap You In Love, bekend van instructiefilmpjes voor draagdoeken, is iemand die dit o.a. doet. Huilt de baby, dan gaat ze even weg uit de collegazaal) Informeer eerst eens in je omgeving hoe ze er in staan. Misschien wil een toekomstige opa/oma/oom/tante wel als oppas fungeren. Studeren kan eventueel ook deeltijd. Er zijn via gemeentes tig mogelijkheden voor financiele bijstand, bijv sportprojecten waardoor je kindje niks tekort gaat komen. Via Facebook zijn regiogroepen voor mama's met kinderen waarin doorgeeftassen met kleding zijn etc etc. Schrijf voor jezelf de voor-en nadelen op en bespreek het goed wat je wilt in de kliniek. Maar wees ook eerlijk naar jezelf, want als ik het zo lees, heb je emotioneel je keuze al gemaakt, maar staat het rationele je in de weg.
mijn vriendin heeft 2kinderen laten weghalen...om precies de zelfde redenen.nu is ze moeder van 2dochters en heeft het er dagelijks nog moeilijk mee.er is hier in Nederland genoeg Hulp enz voor dit soort problemen.ik zie elke zwangerschap als een wonder en geschenk...veel sterkte met je keus.
Jeetje meis ik vind dit een hele lastige om iets van te zeggen. Ik studeerde ook nog op mijn 20ste en woonde nog thuis. Als ik toen in dezelfde situatie had gezeten, had ik het naar alle waarschijnlijkheid weg laten halen. Maar er komt hopelijk een moment in de toekomst dat je wel helemaal gepland moeder wordt en dat wordt misschien een heel moeilijk moment voor jou. Wat je ook kiest, zorg dat je er helemaal achter staat. Ik geloof ook echt dat er mensen in je omgeving zullen zijn die je willen helpen als je besluit het kindje te houden. Maar realistisch gezien gaat dat ook verschrikkelijk zwaar voor jou worden. Je staat er toch zo jong al alleen voor en moet ook nog een toekomst zien op te bouwen. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen wat je ook beslist.
Ik snap dat het moeilijk is maar ik geloof in het "dit had zo moeten zijn". Ik ben een absolute tegenstander van abortussen dus geen objectieve mening. Ik hoop dat het kindje er komt en dat jullie een oplossing vinden voor de beren die nu op de weg gezien worden.
Hier ook op mn 19e zwanger, geen relatie ( net uitgemaakt) en woonde thuis. Nu eigen huis ( wel huur) vaste baan, diploma gehaald vorig jaar, vaste relatie en mijn dochter word 30 april 8! Het is zwaar maar met de juiste steun van bepaalde personen gered. In juli gaan we voor een 2e! Sterkte met de beslissing
Ik ben absoluut niet anti-abortus, ik ben vooral voor: elke vrouw is baas over haar eigen lichaam. Maar moet je zien, er zijn talloze vrouwen (waaronder ikzelf) die heel veel moeite moeten doen om zwanger te raken, en jij wordt gewoon zwanger door de pil heen! Dit kindje wil blijkbaar héél graag bij jou zijn. Het lijkt me verstandig om in gesprek te gaan met de professionals in die kliniek. Ik vind het wel ontzettend fijn voor je dat je ouders en ex-schoonouders je zullen steunen, welke beslissing je ook neemt. Ja, je bent jong, en nee, het is allemaal misschien niet zo handig, maar je hebt een heel goed vangnet. Wat je ook besluit, ik wens je heel veel kracht, wijsheid en sterkte.
Goh meid, heftig zeg! Ik denk dat niemand hier jou kan helpen met deze beslissing en dat je echt naar je hart moet luisteren. Je geeft aan dat je twijfelt en ik denk dat dat al een aanwijzing is dat je er spijt van gaat krijgen als je voor abortus kiest. Natuurlijk ken jij je eigen situatie het beste maar op financieel gebied is het allemaal te regelen als je eenmaal zover bent. Je hebt o.a. recht op alleenstaande ouder korting, dit kan al rond de 300,- zijn. Je kunt gaan voor een studielening of je kunt een thuisstudie doen. Ook heb je recht op kinderopvangtoeslag zodat je kosten daarvan helemaal gedekt zijn. Als je echt wilt is het financieel echt wel te regelen. Ik ben niet zo jong als jij maar wel een alleenstaande moeder. Het is zwaar en ook financieel heb ik het niet breed, maar als ik dit opweeg met wat ik er voor terug krijg, is het het ruim en breed waard! Heel veel succes met je keuze en houd je ons op de hoogte?
Heel heftig wat je nu doormaakt.. Ik kan ook alleen maar zeggen doe waar jij je Echt goed bij voelt. Is er ergens diep van binnen een gevoel die het tegenovergestelde zegt van wat jij uiteindelijk beslist denk er dan nog heel goed over na, de keuze kun je niet ongedaan maken. Over spijt gesproken, van een abortus zul je misschien spijt gaan krijgen, het is heel heftig en je zult misschien altijd nieuwsgierig blijven naar jullie kindje. Daarentegen zal dat (denk ik) niet gauw gebeuren als je het kindje besluit te houden, zodra het kindje er is zul je er onvoorwaardelijk van houden. Ik zelf heb in een zelfde soort situatie gezeten, en destijds besloten voor abortus te gaan, maar uiteindelijk en miskraam gekregen..Ik blijf inderdaad altijd aan dat kindje denken, ook veel verdriet gehad ondanks dat ik al besloten had het kindje weg te laten halen. Maar moet ook heel eerlijk zeggen dat ik de situatie hoe die nu is erg fijn vind, een stabiele relatie, alles verder voor elkaar en in verwachting van ons 2e kindje samen. Wat je ook kiest, zorg dat je er 100% achter staat en een kind heeft het allemeest aan onvoorwaardelijke liefde, de rest komt allemaal goed als je maar wilt.
Ik heb mijn 1e kindje laten weghalen en ik heb daar altijd vreselijk veel spijt van gehad. Mijn 2e kindje was ook niet gepland, want ik studeerde toen nog. Maar omdat ik veel verdriet heb gehad van mijn abortus heb ik dit kindje heel bewust laten komen. En al was het soms best moeilijk, het was de beste beslissing wat ik ooit heb kunnen nemen. Ik heb hoogzwanger in de schoolbanken gezeten en mijn stages moeten lopen. Ook twee weken na mijn bevalling zat ik weer op school, maar ik heb wel mijn diploma gehaald! En inmiddels een schat van een dochter van 11 jaar! Ik zou haar nooit kunnen missen, maar het kindje dat ik heb moeten weghalen blijft altijd een gemis. Veel sterkte bij deze moeilijke keuze!..
Welke beslissing je ook neemt, uiteindelijk moet jij die beslissing een plek kunnen geven. Ik zei ook altijd dat als mij een onverwachte zwangerschap zou overkomen, ik het absoluut niet zou weghalen maar houden. Maar je kunt nog zo hard iets roepen, als je daadwerkelijk in de situatie komt, dan kan en mág je alsnog anders besluiten. Om allerlei redenen heb ik er destijds voor gekozen om de zwangerschap te beëindigen en ik heb er nooit spijt van gehad. Tuurlijk heb ik erover nagedacht toen ik vele jaren later niet op een natuurlijke manier zwanger werd. (En dat er zoveel vrouwen zijn die niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen worden mag jouw beslissing niet beïnvloeden!) Maar dat gevoel was geen spijt of verdriet, alleen een vraag over wie dat wezentje geweest zou zijn. Ik heb nu een prachtige dochter waar ik ontzettend veel van hou. Mijn eerste zwangerschap zal ik nooit vergeten en altijd een plek in mijn hart hebben. Sterkte met het maken van je keuze.
Ik zou je adviseren om met het fiom contact op te nemen. Zij hebben veel expertise op dit gebied. En kunnen helpen om een keuze te maken. Er is ook een 3de optie adoptie. Naast abortus en het kindje houden. Veel instanties laten je alleen kiezen tussen optie 1 en 2. Terwijl er veel mensen graag zouden willen adopteren waaronder ik. Maar binnenlandse adoptie komt weinig voor. En ik denk onder andere omdat instanties niet attenderen op nr. 3.
Ik heb ook zo gezeten. Ik was 20 jaar, zat met vriend in studentenhuis en ook hij studeerde nog! Onverwachts zwanger tja en nu ?? Ik wist 100% zeker dat ik spijt zou krijgen van een abortus. Wij zijn nu 'met heel veel ups en downs de afgelopen jaren' 9 jaar verder. Vriend is afgestudeerd en heeft een eigen bedrijf, ik heb een eigen bedrijf en hebben nu samen 3 kindjes. Wat ik ermee wil zeggen is dat er echt veel meer mogelijk is dan je denkt. Je kunt absoluut afstuderen met kindje (zal wel wat zwaarder zijn), financieel zijn er best wat mogelijkheden en je hebt nog een heel toekomst voor je. Heel veel succes met je beslissing.