Je hebt al veel goede tips gehad volgens mij, zo sta ik er ook in. Wil je heel erg veel sterkte wensen. Wat een vedrietig nieuws hebben jullie gehad. Ik hoop dat ze nog even bij jullie mag blijven.
Ik bleef ook nuchter tegen over mijn oudste zoon.. Hij was dacht ik 6 jaar maar verstandelijk vele male jonger . Toch besloten om eerlijk te zijn. Mijn oma had kanker en mijn oudste zoon was echt gek op haar en andersom ze was ook vrij jong 69 jaar .. Ooit toen onze hond overleed heb ik gezegd dat hij naar de hemel ging en de urn met foto hond in de sneeuw op de urn . Zoon heeft er toen zelf van gemaakt dat andere oma ( zo noemde hij haar ) naar de sneeuw ging om met onze hond te spelen .. ik ben zelf eerlijk geweest . ' andere oma is erg ziek en word niet meer beter ' andere oma gaat dood alleen weten we nog niet wanneer .. uiteindelijk heeft het vanaf de diagnose kanker 2,5 maand geduurd . In de tussen tijd moest ik ook nog bevallen dus was het erg veel voor zoon .. mijn 2e zoon was nog erg jong en mijn 3e zoon was pas 4 weken toen ze overleed .. alleen mijn oudste heeft haar gezien .. met Hey afschijt nemen heb ik zoon gelaten wat hij wilde . Hij was mee .. ik was hem daar kwijt en toen ik hem vond was hij naast de kist van andere oma aan het kleuren ..vond dat zelf een heel mooi moment .. gelukkig heeft ze mijn 3e zoon nog gezien en heeft ze zelfs ' opgepast ' ( baby bij oma gelaten op bed de hele dag ) mijn moeder was er ook bij hoor .. maar oma vermaakte zich wel zei ze 😂 Dus ik zou gewoon zo eerlijk mogelijk blijven ze verzinnen zelf van alles erbij .. kinderen kunnen vaak meer aan dan wij ouders hoor.. bij mij hielpen de hormonen ook echt niet die tijd en werden we echt zowat geleefd die 2,5 maand.. tijdens mijn bevalling heeft oma nog opgepast ze wilde dat persee en was al erg ziek . Samen met mijn schoonouders heb ik dat zo gelaten .. ze wist dat dat de laatste keer zou zijn ..
Zoontje was ook 4 toen zijn oma ziek werd en overleed en hebben het gedaan zoals de meeste hier zeggen, kort en duidelijk gehouden. Toen ze daadwerkelijk overleden was en thuis lag opgebaard hebben we het aan zoontje zelf overgelaten of hij wilde kijken, ook wel weer uitgelegd hoe en wat. Na wat aarzelingen ging hij toch even kijken en daarna wilde hij elke dag heen om oma te zien en d'r kist lag vol tekeningen. Ik had toevallig het boekje Oma Pluis van Nijntje in huis en daar zat ie veel in te lezen en nam die ook mee naar school, waar ik ook z'n juf had ingelicht over de situatie. Rest mij nog jullie heel veel sterkte te wensen....
Wat vreselijk. Ik zou inderdaad zo eerlijk mogelijk zijn, gewoon hoe het is. Vertellen dat ze dood gaat kan eventueel ook later. Mijn moeder is ook aan kanker (longkanker) overleden met uitzaaiingen naar de hersenen en nog meer. Gaven haar 3 maanden tot 1,5 jaar. Mijn moeder is na horen diagnose na 1 jaar en 10 maanden overleden. Onze kinderen waren nog niet geboren (ik was 28 weken zwanger van eerste kind) Wij geloven niet, maar mijn moeder heeft een briefje geschreven dat ze een sterretje in de lucht is. Dus bij een duidelijk ster, zwaaien ze altijd even naar oma. Ik hoop dat jullie nog mooie herinneringen kunnen maken. Heel veel sterkte.
Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen, wat vreselijk voor jullie. Ik weet hoe het voelt, Mijn schoonmoeder net de 60 gepasseerd (als een moeder voor mij) is 1,5 jaar geleden overleden. Ze heeft hetzelfde ziektebeeld als jouw moeder gehad, longkanker met uitzaaingen in haar heup en bovenarm. Al heel snel was het uitgezaaid naar haar wervels en hoofd, echt een kwestie van 2 weken ofzo. Ze kwam ook direct in het ziekenhuis, mn schoonvader kon de zorg thuis (geestelijk) niet aan. Zelf wilde ze ook niet naar huis, dus is ze naar een hospice gegaan. Ze spraken ook idd nog over maanden hooguit een half jaar. Maar wij hadden direct het gevoel dat ze dat nooit ging halen. Ze was immers al in 6 weken tijd van "gezond" naar heel ziek gegaan, waarbij ze al nauwelijks meer kon lopen. Wij hebben de kinderen, en ook de jongste van destijds 4 verteld hoe het zat. Er kwamen vragen, was is kanker? waarom heeft oma dat, krijg ik dat ook etc. We hebben zoveel mogelijk gewoon geantwoord. We hebben ook verteld dat oma heel snel zou dood gaan, en uitgelegd wat dat was. Dat vond hij heel erg. De eerste keer dat we toen weer bij mijn schoonmoeder kwamen, zei hij meteen "oma ik vind het zo jammer dat jij dood gaat.." ik ga jou heel erg missen.. Onze zoon is nog een paar keer mee geweest, hij had 2 identieke tutpopjes vanaf zijn geboorte waar hij mee sliep. 1 heeft hij er aan haar gegegeven. Oma heeft hem in haar hand geklemd en niet meer losgelaten. Ook in de kist had ze hem nog steeds in haar hand, en is hij mee gegaan. Wij merken nu dat ons zoontje (hij wordt 6) daar heel veel uit haalt op de 1 of andere manier, hij heeft er nog 1 en oma de ander.De eerste dagen zijn we nog met een rolstoel buiten wezen wandelen maar dat wilde ze al snel niet meer Hij is denk ik 10 keer mee geweest in het hospice, en heeft zelfs een keer gevraagd waarom het zo lang duurde dat ze dood ging Maar dat zijn kinderen.. en niemand reageerde er raar op. Na een week of 2 begon ze zo warrig te worden dat het best eng was. We zijn na een minuutje met de jongste weggegaan, omdat we hem er verder niet meer mee wilde confronteren, overigens heeft hij dit niet in de gaten gehad. Daarna is hij niet meer geweest. Ze heeft toen nog 3 weken "geleefd" maar het was voor haar en ons heel moeilijk.. Ze was totaal niet meer de moeder die wij kenden.. heel warrig, onsamenhangend, had bijna haar ogen niet meer open, en heel veel pijn. Ze sliep veel. Wij zijn overgegaan op palliatieve sedatie. (dat wilde ze zelf) Ze is eerst diep in slaap gebracht, en omdat ze niet wakker werd om te drinken (enkel haar lippen deppen met een vochtige doek) is ze naar 2 en halve dag overleden. We hebben uren aan haar bed gezeten (gewisseld) Mijn man is elke nacht bij haar gebleven en was er bij toen ze haar laatste adem uitblies. Heel gek maar op dat moment waren we "blij" dat het voor haar eindelijk over was.. Ons zoontje is dagelijks mee geweest toen oma lag opgebaard. Hij vond het totaal niet eng, maakte tekeningen enzo die hij in de kist heeft gelegd. Bij de uitvaart zelf was hij niet mee, dat vonden we te lang duren en zoveel emotionele mensen tegelijk voor een 4 jarige. Ik zou nu nog met je dochtertje mooie momentjes proberen te pakken met oma, door er alleen maar te zijn, ik zou vaak proberen te gaan. Al is het maar elke keer 10 minuten ofzo, afhankelijk van hoe lang je moeder het aan kan of je dochter het volhoud. Je kunt je het nu misschien niet voorstellen maar het kan zo snel gaan. Wij zijn gewoon die weken helemaal geleefd, en als we er nu op terug kijken denk je "hoe dan..?!" hoe kan ze in een aantal weken, dagen zo achteruit zijn gegaan. Het is echt een rollercoaster waar je in terecht bent gekomen. Ik wens je heel veel sterkte, en hoop dat je nog fijne momenten met je moeder mag hebben..
Mijn beste vriendin en ook schoonzusje haar moeder is gister overleden. Hun zaten ook met de kindjes. Alleen haar moeder is binnen 1 week na de diagnose al overleden. Was eerst schoon verklaard 4 weken terug. Maar mijn vriendin is met iedereen naar de arts geweest en daarnaar door naar een kinder psycholoog, die hebben vooral gezegd eerlijk te zijn en ook de dood benoemen. Ze zag er zo tegen op dit te vertellen, dus ja de tranen kwamen bij mijn nichtje en daarna vragen zoals, welk geluid maakt oma als ze dood gaat?? En vervolgens ging ze weer spelen. Alleen ze wou wel samen slapen. Ze had oma ook echt gezien dat ze erg ziek in bed lag en mijn nichtje deed dan ook washandje verschonen enzo, zo hebben ze ook een beeld zodat het ietsje 'makkelijker' te snappen is als ze dit horen. Zo is het bij onze fam gegaan dan. Veel sterkte.
Heel veel sterkte toegewenst in deze zware tijden. Helaas zijn mijn kinderen al meerdere malen geconfronteerd met de dood. Wees eerlijk, maar wel afgestemd op je kind. Vertel dat de artsen hun best doen om oma beter te maken, maar dat dat in dit geval niet lukt. Houd er ook rekening mee dat de kinderen onvoorspelbaar zijn wanneer ze over dingen willen praten en ze verrassen je vaak met hun inzichten. Mijn dochters verrasten mij vaak op een onbewaakt ogenblik met hun vragen, op de momenten dat ik er eigenlijk helemaal niet mee bezig was. Wij zijn gelovig opgevoed, gaan niet meer heel trouw naar de kerk, maar we voeden de kinderen wel op met het geloof. De kinderen geloven dan ook dat hun oma, opa en twee neefjes en onze hond bij de HereJezus in de hemel zijn en dat ze een sterretje zijn geworden.
Misschien kun je samen een boekje lezen over het onderwerp. Vertel eerlijk wat er aan de hand is. Begin dit jaar heeft mijn dochter van 4,5 voor het eerst bewust de dood meegemaakt van onze kat. We hebben toen een boekje gelezen over een goudvis die overleed en de moeder vertelde dat ie voor altijd in haar hartje was bij verdriet en blijdschap. Onze kat zit ook in ons hartje en zo kunnen we altijd aan hem denken. Af en toe praat ze er nog over. Ze mist 'm dan. Ze is er wel verrassend nuchter onder. Een kat is natuurlijk geen mens, maar hij was wel onderdeel van het gezin. https://www.bol.com/nl/p/voor-altijd-in-je-hart/9200000011552028/ Ik wil je graag heel veel sterkte wensen voor de komende tijd!
Er staan hierboven veel goede tips voor je geschreven,wil jou en je familie heel veel sterkte wensen in deze zware tijd! dikke knuf!
Hi meid, Vreselijk voor je! Heel veel sterkte. Kan nu even niet alle reacties lezen dus weet niet of iemand het al genoemd heeft maar er zijn ook veel boekjes over. Oa van nijntje. Ze kunnen je daar vast verder helpen! Kinderen vragen vanzelf verder als ze meer willen weten. Laat je dochter het op haar manier doen, dit kan nogal eens 'kinds' zijn. Bv kusjes geven als ze is overleden, ik zou haar hierin niet teveel beperken, vaak kunnen ze zelf goed aangeven wat ze wel of niet willen. Nogmaals sterkte!
Hier hebben we ook een oma met longkanker. Zij zit in fase 3 en heeft net haar 2e chemo gehad. Wij hebben vooralsnog niets verteld aan onze dochter van 4, want oma loopt er eigenlijk nog precies zo bij als toen ze nog niet ziek was. Wij hebben onze dochter wel uitgelegd wat dood gaan is en wat er daarna met je gebeurd. Dit kwam n.a.v. één van onze kippen die dood ging. Zo zal het straks geen complete verrassing voor haar zijn. Wij denken dat je er maar beter niet te veel omheen moet draaien, want ze snappen soms toch al meer als dat je denkt. Heel veel sterkte in ieder geval deze komende moeilijke tijd.
Geen tips voor je helaas. Vreselijk om dit mee te moeten maken. Wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen!
Oh meid wat erg voor jullie, wat verschrikkelijk jong nog! 😭 Wat een rotziekte toch kanker, heeft je moeder gerookt omdat je zegt dat ze óók COPD heeft? Ik hoop dat ze het toch nog een tijdje uithoudt kaar het kan als ze al zo zwak is idd heel snel gaan dus koester elke dag die jullie nog hebben met haar. Wees tegen je dochter gewoon eerlijk, kinderen zijn verbazingwekkend flexibel en zullen héél snel weer overgaan tot de orde van de dag dus ik zou mij niet teveel zorgen over haar maken. Heel veel sterkte de komende tijd. X
Wat vreselijk. Heel veel sterkte gewenst. Mijn moeder is ook ongeneeslijk ziek. ze heeft uitgezaaide borstkanker in haar buikholte. Mijn kinderen weten dat oma ziek is, ik heb het verteld toen ze vorig jaar chemo s kreeg en haar haar uitviel. Nu krijgt ze een hormoonkuur. Aan de buitenkant is nu niets "anders" aan mijn moeder te zien. We weten niet wat het verloop zal zijn. Ook ik huil bijna iedere dag. Mocht het slechter met mijn moeder gaan in de toekomst, dan zal ik mij dezelfde vragen stellen over wat vertel je aan je kinderen. Ik zelf zou het ook kort, maar duidelijk houden. Mijn zoon zei pas: vorig jaar huilde jij heel veel, omdat oma ziek is he? Kinderen hebben heel veel door. Toch probeer ik te genieten van de momenten die we samen of met ons gezin hebben. Ookal is het maar iets kleins, zoals samen een kopje thee drinken. Het is ontzettend moeilijk om te gaan met onzekerheid en verdriet, zeker als het gaat om een zieke ouder met wie je een goede band hebt.
Wat een vreselijk nieuws. Onze dochtertjes verloren op 5 jaar tijd hun opa ( mijn vader), overgrootvader ( mijn opa) en hun oma ( mijn schoonmoeder). Alledrie aan kanker. Mijn vader heeft enkel onze oudste gekend. Mijn kinderen hebben dus jammer genoeg veel ervaring met kanker. Ze hebben al meerdere keren gezien wat chemo met iemand kan doen. We hebben hen uitgelegd dat mensen soms zo ziek kunnen worden dat dokters ze niet meer beter kunnen maken. Als ze doodgaan blijft hun lichaam hier maar hun gedachten gaan naar de hemel en ze worden sterretjes. Voor hen is dit een grote troost, en ze zwaaien elke avond naar hun 3 sterretjes .