Ervaring met 3 kindjes?

Hier 3 kinderen van 4, 11 en 13 jaar.
Een groter lft verschil en dat vind ik het juist erg leuk maken.
Ik had er niet aan moeten denken om er drie achter elkaar te krijgen omdat je dan helemaal zo geleefd wordt, dat word je overigens toch wel.
Het is wel druk en met vakanties plannen is het soms ook lastig en je zit krapper in je auto temeer omdat de oudste twee steeds groter worden.
Het is ook duurder want binnenkort start ik met de jongste met zwemlessen en dat is ook weer een flinke kostenpost en dan komt er straks weer een sport bij.
Wat ik vooral nu zo leuk vind met een groter lft verschil is dat de oudste twee nu echt irritante puberkinderen aan het worden zijn en dan is juist de jongste van 4 jaar een goede tegenpool.
We hebben nog even over een vierde nagedacht maar ben ben blij dat we dat niet hebben gedaan. Ik kan nu nog blijven werken, kinderen hebben allemaal een eigen kamer, kunnen sparen voor alle drie de kinderen.
Ik vind het wel gezellig met ons "grotere" gezin.
Ik ken veel mensen met 2 kinderen en vind ik vaak toch een beetje saai en voorspelbaar

Dat meedraaien vind ik altijd een beetje een dooddoener. Hier toch echt wel heel wat moeten slepen met de jongste naar school, sporten van de kinderen etc, Niet altijd als comfortabel ervaren moet ik zeggen met zo'n maxi cosi en kinderwagen.

 

Je hebt al veel reacties, en ook zeer variërend.
Zelf heb ik er bij de 1e en 2e veel tijd tussen (wegens omstandigheden) maar uiteindelijk vind ik het verschil heerlijk! Juist daarom wouden wij toen de 2e 8 mnd was weer voor een kleine gaan. (Om dat ook mee te maken) En hier draaide alles gewoon soepel verder. We kunnen dus ook niet wachten om ons gezin verder uit te breiden. Eerst wou ik wachten tot de jongste naar school zou gaan, zodat ik meer van het baby zijn kon genieten maar ik zie hoe snel de kinderen groeien en hoe snel ze zelfstandig worden dus hoeft dat leeftijdsverschil van mij niet zo. Maar dat verschilt natuurlijk per gezin. Wij hebben gewoon makkelijke kinderen. Maar veel of weinig leeftijdsverschil maakt qua band tussen de kinderen niets uit! Dat is meer een gevoel/karakter bepaling en niet qua leeftijd.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Ps, wij hebben een premacy met 3 losse stoelen. Daar passen dus gewoon 3 kinderstoelen op. Maar had toch liever 7 zitter gehad, want je auto is altijd vol, je kunt nooit een extra persoon meenemen.

 

Ik ben blij met dit topic. Onze dochters schele 16 maanden en ik ben momenteel (gepland) zwanger van de 3e. Hij/zij zal 17 maanden schelen met onze 2e.

Ik ben heel benieuwd hoe het straks allemaal zal gaan. Ik vond de overgang van 1 naar 2 helemaal niet pittig en nog steeds vind ik het allemaal wel meevallen. Alhoewel...toen ik bv gaf aan de jongste vond ik het wel pittig. Ik had het idee dat ik onze oudste tekort deed. Bovendien kon ik niks vanwege verschrikkelijke buikpijn en heb ik daarvoor ook nog een week in het ziekenhuis gelegen. Na 3 weken ben ik gestopt met de bv en had ik weer meer tijd voor de oudste. Ik kon ook weer dingen met haar ondernemen, dus toen ging het beter. Moeilijke momenten zijn er wel geweest, omdat onze jongste weinig sliep en veel huilde. Maar na een paar bezoekjes aan de osteopaat ging ook dat stukken beter.

Wat betreft de auto: wij hadden een BMW Touring 3 serie. Nou..als de bugaboo donkey er op zijn kleinst in lag, was de kofferbak vol. En 3 autostoeltjes op de achterbank zou nooit gaan lukken. Sinds kort hebben we een Ford Mondeo en die kofferbak is 2x zo groot en het lijkt erop dat daar wel 3 stoeltjes naast elkaar passen. Zelf heb ik een Ford Focus Station en daar zullen we 2 op de achterbank gaan en 1 op de bijrijdersstoel. In die auto zitten we nooit met het hele gezin.

 

Wij hebben ook lang getwijfeld maar uiteindelijk ben ik per ongeluk zwanger geraakt van de jongste. En ik weet nu precies waarom we zo twijfelden want ik vind drie kinderen zelf best zwaar en druk. Ik wil mijn jongste nooit meer missen want hij is echt de kers op onze gezinstaart en een heerlijk kind dat ons leven vrolijk en compleet maakt, maar ik heb het duidelijk niet onderschat destijds.

Het wordt wel beter nu hij 4 is, wat zelfstandiger wordt en naar school gaat maar het is echt druk met 3 kinderen. En ik ben niet zo stressbestendig en gewoon ook niet zo'n moeder die goed tegen rommel, herrie en drukte kan helaas. Dat was precies de reden dat we er zo over twijfelden. Ik zei altijd dat ik graag nog eens zwanger wilde zijn, bevallen en een baby wilde, maar niet zeker wist of ik nog wel een kind wilde. Maar we kregen hem cadeau en achteraf ben ik daar ook wel weer blij om. Want wat zou mijn leven rustig en saai zijn zonder mijn zonnestraaltje.

 

Dat een derde zomaar meedraait zou ik nu ook niet meteen zeggen. Het is toch rekening houden met dat kleintje. Hier zijn ze alle drie vrij kort op elkaar en dat is heel druk maar ook heel leuk. Het kan best pittig zijn, zeker als er eentje (of twee soms) ziek is. Maar over het algemeen moet ik zeggen dat het best meevalt. Wij hebben ook heel erg getwijfeld over een derde, vooral mijn man dan. Maar ik (en mijn man uiteindelijk ook zeker niet) heb er zeker nooit spijt van gehad tot nu toe. Ja, je wordt wat ingeperkt. Met drie op stap is toch wat anders dan met twee, zeker alleen. Maar dat is zo en dat komt ook wel weer terug als ze allemaal wat ouder zijn. Ik ben veel thuis met ze (leerkracht) en vind het heel fijn! Uiteraard mindere momenten ook hoor maar dat was al toen ze met twee waren.
Als ik nu zie wat een wondertje onze derde is (het is echt een lief, aanhankelijk, slim mannetje) ben ik heel blij dat we de stap gezet hebben. En het kleine leeftijdsverschil zorgt ervoor dat ze eigenlijk nu al redelijk samen kunnen spelen. De oudste twee zeker maar de jongste gaat ongetwijfeld volgen.

Hier een tevreden mama die het niet anders zou gewild hebben en die eigenlijk nog wel graag een vierde zou willen. En ik ben echt niet iemand die goed tegen drukte en rotzooi kan en al zeker niet zo'n 'oermoeder' die je soms wel eens bezig ziet (en dan denkt 'hoe doet ze het toch maar, zoveel geduld ).
Ik zie mezelf al binnen een aantal jaar door de stad lopen. Mijn mannen en ik