Hallo mama's , Ik heb een zoon van bijna 2 jaar (Wordt in Juni 2). Ik vindt het alleen vrij lastig in te schatten wanneer het een goede moment is om met hem te spelen en wanneer hem alleen te laten spelen. Voel me soms namelijk vrij schuldig als ik soms niet altijd de energie heb om met hem te spelen en de geduld. Hij is een tijdje uit huis geweest en is nu sinds bijna 2 maanden weer terug thuis. S ochtends wanneer hij wakker is ga ik standaard met hem even knuffelen en stoeien in me bed en soms ook nog even samen een nijntje filmpje kijken. Ergens in de ochtend gaan we vaak nog boodschappen samen doen en S middags vaak even buiten wandelen en naar de diertjes toe. S avonds na het eten mag ie altijd helpen met opruimen en stofzuigen en daarna ga ik zeker met hem een uurtje helemaal los met spelen met hem tot ie naar bed gaat en tussendoor op de dag hier en daar dat we een boekje lezen of even spelen samen wanneer het moment er voor is. Klinkt dit als genoeg voor jullie ? Hoe doen jullie het ?
Voor mij klinkt dit prima hoor. Ik speel ook niet continu met de kinderen. Nu hebben wij er inmiddels twee, dus die spelen ook wel met elkaar. Dat scheelt. Maar ik lees een aantal momenten van aandacht die je voor je kind hebt. Misschien in de ochtend nog een keer fruit eten en een boekje lezen otzo? Wandelen en naar de diertjes toe is misschien niet echt spelen, maar als je dan wel aandacht voor hem hebt en met hem kletst, dan is dat ook een gezellig moment samen toch?