Hallo allemaal, Graag wil ik het ff van me afschrijven en misschien zijn er zelfs mensen die het ook mee hebben gemaakt. Ons dochtertje is nu 16 maanden en is een schat van een meid, maar ik ben elke nacht bang dat ze niet door slaapt. Op het begin hebben we wat opstart probleempjes gehad in de nachten en na een paar maanden was dit weg, en sliep ze goed door!!...totdat ze bijna een jaar was en hebben we 2.5 maand lang elke nacht er gemiddeld 4 tot 5 keer eruit gemoeten. Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee omdat het voortaan een gewenning was en heb haar laten huilen als ik langs haar zat, en dan viel ze weer in slaap..maar toch heb ik elke nacht het idee dat ze wakker wordt en als dat zo is dan krijg ik het heet en schiet ik in de stress, en denk dan pfff niet weer hè..nou een lang verhaal maar eigenlijk is mijn vraag of meer mensen dit hebben...dat ze bang zijn dat ze er 's nachts uit moeten en dan ook in de stress schieten..
Heel herkenbaar! Als die van mij voor de eerste x wakker is geworden lig ik de uren erna te zweten/stressen en slaap dan beroerd.... heel irritant. Ook omdat de nachten al 8 maanden k*t gaan. Laat hem nu ook langere periodes huilen sinds een week en het gaat nu wel beter.... geef hem ook geen flesje meer om in slaap te vallen. Hij moet het nu zelf leren en dat vond ie niet leuk... maar de aanhouder wint!
Ja hoor, herkenbaar. Ik heb ongeveer 1 jaar lang 2 tot 10 keer snachts uit bed gemoeten. Slopend..... Mijn zoontje is nu bijna 3 en nog steeds zijn de nachten dat hij doorslaapt op 1 hand te tellen. Maar alles is een fase en elk kindje is anders. Ik geef hem altijd de geborgenheid die hij nodig heeft. Het gaat vanzelf wel weer over. Ik krijg een beetje de kriebels van "de aanhouder wint". Alsof je kindje expres wakker wordt om papa en mama te sarren
Ik heb ook heel lang in de stress gezeten. Dan hoorde ik mijn dochter als ik zelf naar bed ging en dan deden we gauw het licht uit en gingen heel stil liggen,.zodat ze weer gauw verder zou slapen. Gelukkig heb ik er nu al heel lang geen last meer van, omdat ze al een poos goed slaapt. Het gaat dus wel weer over.
Dat heb ik dus ook kan niet meer in slaap vallen en bij elk geluidje denk ik haar te horen...maak mezelf er echt gek mee..vervelend dat het zo bij jullie ook is maar voor mij fijn om te horen, dan ligt het niet aan mij😉
Fijn om te horen dat het alweer enige tijd goed gaat!! En er zijn zeker nachten en soms weken dat het goed gaat, maar dan ineens huilt ze weer...en ga ik weer terug in de tijd dat het niet goed ging zeg maar..en daar wordt helemaal stresserig van...bedankt voor je reactie
Oh, heeeel herkenbaar! Vooral als ik heel moe ben, en net in bed lig en ik ineens gehuil of geluid hoor door de babyfoon, dan breekt het zweet me uit en schrik ik echt even en hoop ik gewoon dat hij weer gaat slapen, omdat ik dan zelf zo moe ben nu hebben wij niet een heel moeilijk kindje wat slapen betreft, over het algemeen slaapt hij lekker, het is meer zo dat er plotseling fases hier aan breken waarin hij dan ineens een paar nachten achter elkaar veel wakker word en ik er veel uit moet, en je weet met mijn zoontje nooit wanneer er weer zo een fase aanbreekt maar ach, ik probeer me er altijd maar in te berusten dat het ook weer over gaat!
Hier hetzelfde. Ook een rot periode in het begin gehad. Was wel eens helemaal nat van het zweet en moest dam gewoon een schone pyjama aan doen. Ook schoot ik altijd in de stress wanneer heen te moeten. Met elke kik naast het bed staan vond ik ook niks maar wat dan wel.? Nu kan ik wel horen wanneer ik heen moet of wanneer ik denk.. nou die slaapt zo weer. Nog heb ik er soms moeite mee. Het zwetend wakker worden wanneer ze huilt niet meer. Ik heb er voor bij de psycholoog gelopen en heeft goed geholpen. Ik kon niet eens meer functioneren na de periode van gehuil bij mijn dochter. Na 3 maand continu huilen was ik echt gebroken vooral het huilen om te horen vond ik verschrikkelijk. Nu kan ik er beter mee omgaan.
Hier het zelfde gehad! Tot 11 mnd was het drama en aps de babyfoon afging dan ging onze hartslag al omhoog. Nu slaapt ze gelukkig goed maar het heeft heel lang geduurd voordat ik zonder stress naar bed ging. Wat wel hielp was mijzelf wijsmaken dat ik best met minder slaap kan want dat bleek toen ook wel. Dus niet gelijk gaan mopperen dat ik zo weinig slaap maar het accepteren. Soms heb ik weer een rotnacht en dan denk ik wel eens ownee gaat het weer gebeuren. Sterkte!! Je vent echt niet de enige dus
Neuh hij zal het niet expres doen met 8 maanden op de teller. Maar als ze gewend zijn geraakt aan iets om ze te helpen in slaap te vallen dan kun ke ervoor kiezen elke nacht weer toe te geven aan de makkelijke weg of even door te zetten en na een tijdje allemaal weer slapen snachts ipv spoken, want daar krijg ik de kriebels van
Herkenbaar hoor, zelfs met onze oudste van 2,5 schiet ik compleet in de stress als ze wakker wordt. Ze heeft eigenlijknog nooit echt goed geslapen maar sinds een maand wordt ze snachts niet meer wakker. Als ik haar wel hoor dan breekt het zweet me uit 😅🙈
Hier ook hetzelfde. Als ze er net inligt moet iedereen ook stil zijn anders hoor ik niet als ze een kikje geeft. Echt niet helemaal goed maar ik wordt zo vreselijk geirriteerd als er teveel geluid is.. En hebben jullie het dan niet met middagslaapje?
Hahaha ja dat is hier ook...kan er dan ook echt chagrijnig van worden als het niet stil is...is niet gezond maar het zit eenmaal helaas in mijn systeem....overdag heb ik dat dus totaal niet alleen in de avond..
Ja! Zo herkenbaar! Onze meid is 7 weken oud en slaapt op zich prima, maar ik ben gewoon bang voor haar huiltje snachts. Heel bizar. Ze lag altijd op haar eigen kamertje maar door mijn angst ligt ze nu bij ons op de kamer, zodat ik zelf beter slaap. Ik hoor een huiltje dan aan komen zeg maar.
Heel herkenbaar. Wat hier hielp was als ik echt een paar nachten niet kon slapen erdoor afspreken met mijn vriend dat hij de eerste keer ging als hij wakker werd. Vaak kwam hij dan niet eens of maar 1 keer en hoefde ik er niet zo op te liggen voor mijn gevoel.
Ook hier herkenbaar. Door de uitputting van zwangerschap en bevalling was ik geobsedeerd door slaap. Ik kwam slaap tekort en als mijn kleine dan meer wakker werd dan normaal dan zou ik niet aan mijn slaap komen. Dit ging heel ver. Kreeg een adrenalinestoot in mijn maag zodra ik een geluidje hoorde. Savonds al bang dat ii ZL wakker zou maken als ik bij hem zou gaan kijken. Ik durfde savonds niet te douchen of een wc door te trekken. Juist door al die stress sliep ik alleen maar minder. Ik kreeg uiteindelijk slaapmedicatie en middelen om mij tot rust te brengen. Uiteindelijk had ik de middelen niet meer nodig. Nog steeds slaap ik heel onrustig als de kleine onrustig slaapt. Ik probeer dan overdag bij te slapen. Dit laatste is steeds minder vaak nodig en krijg meer vertrouwen in mezelf.
Poeh 2.5 maand dat drama gehad 6 uur lang in de nacht elke 3-6 minuten heen en weer lopen. We werden stapel gestoord en waren helemaal afgedraaid. Bijnaam Gremlin was dus snel gekomen, overdag een engel eerlijk waar heb er gerust zo nog 100, maar 's nachts....en tuurlijk ze doen t niet om jou te pesten maar waarom na 23:00 zo'n drama en overdag zo'n schat! We durfden niks meer te doen want stel je voor dat ze ook nog eens overprikkeld raakte. Kraambezoek amper gehad, eerste weken kluizenaar geweest. Sinds 1 feb slaapt ze van 23:00 tot 06:30-07:30 op een hele enkele uitzondering na, dat sloeg ineens zo om van t een op t ander. Straks komen de tandjes ben me al mentaal aan t voorbereiden, ik kneep m al met die 4 maandensprong maar dat valt wel mee geloof ik (klopt af). Zodra ze in de nacht aanslaat of alleen al kucht zit ik in gedachten al "nee, nee, nee gaaaaaat slaaaaaapen!". En dat is pas 2.5 maand aan ellende geweest, werkelijk alle respect voor degene die t al zo lang dragen, ik hoop ooit jullie geduld, uithoudingsvermogen, volharding en toewijding te mogen benaderen. Maar in de stress schieten als de babyfoon afgaat in de nacht, jazeker! Direct trip to memory lane.
Wat vervelend en vermoeiend... heel herkenbaar ook! Sorry ik heb niet alle reacties gelezen trouwens. Iig wat hier veel uitmaakt is dat hij gewoon bij ons komt liggen. Het is eigenlijk heel normaal dat een kind tot drie jaar wakker kan worden (ook al is dat niet geaccepteerd in de Nederlandse cultuur). Toen ik het ging accepteren werd alles makkelijker. Sterkte!
Bij mij is het andersom, ik ga elke nacht slapen met het idee dat dit de nacht wordt dat ik doorslaap...alleen is dat nog niet gelukt na 7 maanden. Maar vaak maakt hij wel geluid maar goed ik er niet uit. Dat deed ik eerst wel tot ik een keer zo moe was en dacht ik ga zo wel. Toen was het heel snel weer stil. Bleek dat ik er helemaal niet altijd geen hoefde
Wij hebben gelukkig tot nu toe niets te klagen qua 's nachts slapen, maar alsnog heel herkenbaar: ik kan pas slapen als zij slaapt, en als zij wakker wordt en ik ga naar haar toe en ze even later weer verder slaapt, dan komt het vaak voor dat het mij lange tijd kost om weer in slaap te vallen zodat zij ondertussen wéér wakker wordt... Sterkte!