Echt met alles wat haar niet aanstaat. Dit doet ze al enige tijd maar nu gaat het toch wel enorm vervelend worden. Er is niks aan de hand, wij maken haar handen schoon, of ik sta te koken, haar luier moet verschoond worden, ze krijgt even geen aandacht of ze krijgt haar zin niet, etc Ik weet dat dit er bij hoort maar soms kan ik haar wel achter het behang plakken. Het is gewoon pijnlijk voor de oren, op de commode duw ik snel haar speen in haar mond maar overdag wil ik haar eigenlijk geen speen geven als ze slaapt. Ze is een enorm pittig ding en dat merk je met alles en vooral met dit, ze heeft een enorm eigen wil. Op de opvang doet ze het overigs niet, daar is ze het vrolijkste en liefste meisje en ze hebben geen kind aan haar. Thuis is ze ook enorm lief maar daar heeft soms haar geschreeuw de overhand. Wanneer gaat het over hoe corrigeren jullie? Ze word zelfs bozer als wij er wat van zeggen.
Herkenbaar! Onze dochter van nu 22 maanden deed dat ook, gèk werd ik er van! Had soms het gevoel dat ik een scheur in mijn trommelvlies had. Hier was gillen en schreeuwen direct naar de gang. Ook op de leeftijd die jouw dochter nu heeft. Dat snappen ze dan echt al wel. In het begin waarschuwde ik nog wel eens, maar op den duur deed ik dat niet eens meer, gillen betekende naar de gang. Toen we dat consequent bleven volhouden, werd het minder. Ben vergeten wanneer het over was, maar mijn dochter is nu 22 maanden en ze doet het niet meer. Tenminste, niet meer dat gillen en schreeuwen om alles. Wel heel hard "nee" roepen als ze iets niet wil, maar ja, mevrouw heeft de peuterpuberteit ontdekt....
Herkenbaar... (helaas) Al ligt het hier merendeels aan een sprong. Hier ging ze ook keihard schreeuwen/gillen als ze haar zin niet kreeg. Maar ook als ik de trap opliep met haar. Vandaag heeft ze nog niet gegild en geschreeuwd. Hopelijk is de sprong weer achter de rug.
Hier ook zo'n fase. Ik geef 1 waarschuwing waarbij ik aangeef dat ik niet luister als ze gilt/schreeuwt want dan versta ik ze niet en we horen gewoon te praten, en geef aan als ze doorgaan dat ze dan naar de gang moeten. Ik wil het niet hebben. Als ze rustig zijn mogen ze terugkomen.
Nou het lijkt alsof dit over mijn dochter gaat! Ik word er soms echt tureluurs van hoor! En inderdaad het doet pijn aan je trommelvliezen zo hard. Soms doet ze er nog een schepje bij en gaat helemaal uit haar plaat. Ik corrigeer haar rustig, ik probeer niet boos te worden maar te corrigeren indien nodig en dat gekrijs te negeren. Bij het verschonen van een luier pak ik gewoon door en negeer ik het gekrijs. Zeg dan wel eens iets als 'goh wat gil jij, is dat echt nodig?'. Verder heeft het geen enkele zin om te proberen dat te stoppen. Zij doet dit al een maand of 2/3 nu en het word nog niet minder .
Goed om te lezen dat dit normaal is haha. Blijven corrigeren dus. Ze snapt al veel dus het moet wel een keer doordringen. Soms gooit ze zichzelf zo op de grond en gaat ze schreeuwen. Dan loop ik gewoon weg. Maar vooral met koken is ze het meest vervelend. Steeds aan mijn benen hangen en schreeuwen. Als ik er wat van zeg word ze heel verdrietig. Ik betrek haar met veel dingen zoals de vaatwasser uitpakken ( de plastic dingen dan haha) maar staat het niet aan oe dan is het niet best.
Vreselijk hè ... zo'n zwaan kleef aan aan je benen als je voor hun probeert te koken. Probeer haar vaak toch bij speelgoed te zetten dan en dat ze met haar zus speelt (schelen 12mnd). En als ik er echt zat van ben zet ik haar in de stoel en kan ze zo meekijken van een afstandje . Ik ken dit overigens niet van mn oudste die was echt heel makkelijk tot ze 2 werd .
Onze oudste was ook tot een jaar of 2 erg makkelijk en kreeg toen dit gedrag. De jongste is een pittig ding. Als iets niet lukt of hij zijn zin niet krijgt is het brullen. Hoe ik ermee om ga. Deeltje corrigeren, deeltje kijken of ik een andere manier om ontevredenheid te tonen aan kan leren en een deeltje even een momentje de situatie uitstappen en adem halen... Ik kan best veel hebben, maar als het 'smorgens net na het wakker worden begint vind ik het wel erg vervelend.
Hahaha ik kan je de hand schudden. Jammer dat je nu zo ver weg woont anders konden we ff een dagje ruilen van kind Het toverwoord hier is NEGEREN. geen oogcontact maken en je ding doen. Voorbeeld: zoon klimt 4x per minuut uit het winkelwagentje. Ik lieg niet. Nu pak ik hem eruit en zet hem zonder wat te zeggen en oogcontact te maken zonder pardon weer terug in het wagentje. Tuurlijk wordt hij hysterisch en gillen en huilen, maar uiteindelijk blijft hij wel zitten. Vandaag klom hij er maar 1(!) Keer uit :-D
Hier precies hetzelfde.. Je kon het ook zo over mijn dochter hebben haha. Wat ik raar vind is dat ze zo'n dingen alleen bij mij doet. Het boos worden, proberen te slaan, huilen om werkelijk niks. Ik snap gewoon niet wat ik verkeerd doe. En bij m'n partner is ze vrijwel altijd lief. Buitenshuis ook geen kind aan en luistert ze perfect. Krijg heel vaak complimenten dat ze nu al zo goed luistert. En dan denk ik goh je zou het thuis eens moeten zien.. Qua corrigeren lijkt ze vrijwel nergens meer van onder de indruk te zijn. Of ik nu boos word of haar afleid met wat anders het maakt haar geen bal uit. Ik lees dus graag nog even mee voor tips!
Ik denk dat de tip is het is een fase @Denise001 idd hier ook alleen bij mij. Wat doe ik fout haha. Wel typisch lees dat jullie ook meiden hebben. Jongens doen het volgens mij minder. De gang is hier geen optie.de gang heeft geen traphek en dat kan ook niet. Plus de gang is te leuk qua spullen. Kastjes, de robotstofzuiger dus geen " straf" haha