@juffie: meisje toch, wat een verhaal. Ik ben blij dat je je hier zo veilig voelt dat je dit verhaal kunt delen. Veel sterkte en nogmaals een dikke knuf.
Jemig Juffie, wat hebben jullie al veel moeten doorstaan, wat een ellende... Wat vreselijk ook om je schoonbroer op een leeftijd van 30 al te moeten missen! Heftig. Ik snap dat je alle vertrouwen kwijt bent, vooral ook lichamelijk. In het ziekenhuis zei een lieve verpleegster tegen mij toen ik haar dat ook zei, maar het komt echt goed. Hou hoop, laat je niet gek maken. Stapje voor stapje en laat het los. Denk niet teveel vooruit. Het komt goed, echt. Knuff
Hoi Juffie, ik reageer even hier op je verhaal, ook al schrijf je ook in het andere topic. Wat heb jij veel meegemaakt zeg en ook in zo'n korte periode. Ik snap heel goed dat je daardoor het vertrouwen in je eigen lichaam en in situaties kwijt bent geraakt. Ik herken die angst momenten goed. logica en redenatie werken op dat soort momenten gewoon niet. Het enige wat ik je kan zeggen is probeer afleiding te zoeken zodat je er niet de hele tijd mee bezig bent, hoe moeilijk dat ook is. Het beste werkt bij mij om onder de mensen te zijn, die zorgen automatisch voor afleiding, als je alleen bent ga je toch maar zitten malen. Misschien helpt het als je weet dat je niet de enige bent. Heb sinds 2 weken last van angstaanvallen en hartkloppingen, probeer m'n leven zo normaal mogelijk te leven, maar dat lukt bijna niet. Het vertrouwen in mijn lichaam heeft een deuk opgelopen toen ik een Mola zwangerschap kreeg, wat uiteindelijk eindigde in een chemokuur van een paar maanden. Kan me gewoon niet voorstellen dat ik een zwangerschap tot een goed einde kan brengen, maar ik probeer de moed niet te verliezen en door te gaan. Je schreef dat je een hele lieve man hebt, dat is echt goud waard ik zou niet weten wat ik zonder mijn man zou moeten. Heel veel succes en houd moed!
Och juffie, er is jullie ook werkelijk niets bespaard gebleven. Alles wat bij jullie mis kan gaan lijkt ook echt mis te gaan. Kan me er iets bij voorstellen dat dit voor jouw extra meeweegt in het mmm. Ik weet ook eigenlijk niet goed wat ik er op moet zeggen. Kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en een dikke digitale knuffel. Als het je oplucht zou ik lekker van me afschrijven. En doen waar je je goed bij voelt om het hopelijk iets makkelijker voor je te maken. @Bbibi nee ik loop gewoon bij de vlos, het was ook nog geen totaalruptuur bij mij. scheelde alleen niet veel. Wat betreft de keuze voor wanneer en waar de echo, ik denk dat ieder moet doen waar die zich zelf goed bij voelt. Bij onze dochter had ik de 6 wk 3 dagen echo in het umcg. Omdat ik zo bloedde dacht ik dat het niet goed was. Maar wonder boven wonder toch een kloppend hartje. Nu met deze zwangerschap zou ik met 8 weken een echo krijgen in DD. Dit was voor mij geestelijk niet haalbaar. Moest het hartje zien. Ik heb toen een verwijzing van de huisarts gekregen naar UMCg voor een 6 wk 3 dagen echo. Ditmaal een vreselijke echo. geen hartje te zien en de echodame zat alleen maar te praten van.....weet je zeker dat je al 6 wk 3 bent???? oh ja vruchtbaarheidsbehandeling he. Nou dan loopt het flink achter op groei. Ben daar zo rot weg gekomen. Dit was vlak voor de kerstdagen. Ik was er beroerd van. Ik heb de stoute schoenen aan getrokken en heb de vlos gebeld. Die kent mijn geschiedenis was ook bij de bevalling van mijn dochter. Die zei kom maar: zo kun je niet de feestdagen in. Ik beloof je niks maar ik kan altijd even kijken. Gelukkig op 7 wk een keurige echo met hartje en gemiddelde maten. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het dus niet altijd wat zegt over de kwaliteit van de echo's. Wat bij de eerste perfect was liep bij de tweede helemaal mis. Het zijn keuzes, achteraf gezien had ik bij deze tweede mij beter gevoeld als ik niet naar umcg was geweest maar dat was achteraf.
@Juffie26, ik kom je even een knuffel brengen... Wat een onwaarschijnlijke aaneenschakeling van pech hebben jullie al meegemaakt zeg! Dat verzin je toch niet? Met zo'n track record kan ik me voorstellen dat je denkt: daar gaan we weer... Maar hé, je bent hier doorheen gekomen, dus dat gaat je nu ook weer lukken! En een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus je weet nu wat je kunt doen om erger te voorkomen. Dan maar geen verse tp als je je daar niet goed bij voelt toch? Daarbij lijkt nog meer pech statistisch gezien bijna onmogelijk, dus de kans dat het nu wel goed gaat is gewoon heel groot ! Ik weet heel goed hoe moeilijk het is om gedachten aan dingen die nog niet aan de orde zijn los te laten... Maar uiteindelijk verander je daarmee niks aan de uitkomst. Dus probeer nog even vol te houden, je bent er bijna... En als je nog even doorzet hoef je daarna inderdaad misschien wel nooit meer, niet omdat je er bang voor bent maar omdat het niet meer nodig is!
Wow Juffie wat een verhaal.... Ik heb niet heel veel meer aan te vullen op wat mijn lieve voorgangster je allemaal al onder het hart hebben gestoken. Feit is dat je een sterk mens bent dat je dit allemaal al hebt doorstaan. Afleiding zoeken helpt hopelijk en ook acceptatie dat je angstgevoelens er niet zomaar zijn, je hebt nogal wat meegemaakt en je hersenen laten je lijf in de noodstand schieten zodat je het niet nogmaals meemaakt. Een heel natuurlijk proces, wat het natuurlijk niet minder zwaar maakt. Maar soms helpt acceptatie om het minder zwaar te maken, je hersenen proberen zo goed voor je te zorgen. Meid, dikke dikke knuffel!
Juffie; wat een bak ellende hebben jullie meegemaakt zeg! Wij hebben ook ons portie gehad. Ik dacht altijd stapje voor stapje en dan zo verder anders hou je het niet vol. En geloof mij hebben dat heel vaak tegen mezelf gezegd echt heel vaak. Soms komt de paniek en angst om de hoek zetten. Dan ff huilen en dan weer langzame stapjes zetten. Veel succes Meis!
Dank je wel lieve meiden. Ik besef me ook heel goed dat ik echt niet de enige ben die veel heeft meegemaakt en wil ook niet zielig doen verder maar ik moest mijn verhaal even kwijt hier, lucht op. Ik hou nog wel ff vol!!! Ik hoop alleen niet dat er morgen bij de echo niet nog teveel zijn geworden dat zou me al stuk geruster maken misschien....ff afwachten nog
Nou, het progynovaschema zit in m'n mailbox. Tegenwoordig moet je ook allerlei formulieren tekenen om een cryo te laten ontdooien. Met kopie paspoort en al weer terugsturen. Dit is nieuw voor mij hoor! Wat een formaliteiten. Wel een beetje typisch Duits
Ik heb dat zelf totaal niet. Collega van mij is zwnger geworden via IVF en wilde ook liever naar een vk, nu achteraf heeft ze spijt omdat die vk nog geen echt echoapparaat heeft. Ze zegt: ze voelt een beetje aan mijn buik, meet een beetje en via een doptone horen we het hartje, dat was in het zh wel anders. Ik mocht toen ook over nadat tweede vrucht was gestopt maar ik had er geen goed gevoel bij. Denk dat iedereen daar verschillend in kan en mag denken. Bij deze zwangerschap zat ik eerst bij een gyn bij mij in de buurt. Maar de 12w echo, 20w echo moesten bij een verloskundige gedaan worden. Ik voelde mij hierdoor een beetje tussen wal en schip hangen en heb er toen bewust voor gekozen om naar mijn eigen gyn in Dordrecht te gaan. Wel een eind rijden, maar zij is echt heel scherp op mij gezien mijn geschiedenis. Soms moet je je gevoel volgen waar je jezelf het prettigst bij voelt.
Meiden wat een stroom aan berichten weer in korte tijd. Bij voorbaat sorry als ik mensen vergeet. @juffie wat een verschrikkelijk verhaal, wat een bak ellende hebben jullie meegemaakt. Ik snap goed dat dat je 'tekent' en dat je daardoor angstaanvallen kunt krijgen op sommige momenten. Misschien heb ik het gemist, maar heb je hier ook begeleiding in gekregen? In ieder geval heel fijn dat je je vertrouwd genoeg voelt hier om het te delen, de lieve meiden hier zijn er voor je! @Bbibi, ik hoop dat je je elke dag een beetje beter voelt en snel weer opknapt, zodat je toch weer aan een tp mag gaan denken. @Unicorn wat vond ik het bijzonder om te lezen dat je op je 38e moeder bent geworden, weet ook niet waarom maar ik dacht dat je nog jonger was ☺️. Zelfde geldt voor stiertje. Het grijpt me af en toe aan dat ik dit jaar 36 wordt en mijn hele jeugd riep dat ik voor mijn 26e moeder wilde worden. Ik vind het soms zo moeilijk om te blijven hopen, bang om echt definitief kinderloos te blijven... Maar jullie dames geven aan dat het kan, en begrijpen misschien ook wel die angst.
Het kan nog steeds, elocina! Ik werd pas op mn 40e moeder. En op mn 42e zelfs nog een keer. Iets wat ik niet meer had durven hopen.
Natuurlijk is iedereen vrij om daar een eigen keuze in te maken. Maar 'ze voelt een beetje en ze meet een beetje', daarmee doe je een degelijk opgeleide vk echt tekort. Een gyn voelt en meet vaak ook gewoon met de hand. Enige is idd dat nog niet iedere vk zelf een echo-apparaat heeft.
Oh echt, hihi nee ik ben echt niet jong meer al denk ik daar graag anders over haha. Zooo herkenbaar. Ik wilde voor mijn 25e moeder zijn van 2 kinderen en het liefst een gezin met minimaal 5 kinderen. Toen was ik ineens 25 en stelde ik dat beeld bij naar voor m'n 30e twee kinderen en toen werd ik 30. Ik heb zoveel gehuild. Niet omdat ik 30 werd maar omdat ik nog steeds kinderloos was. En toen werd ik 35. Nog steeds kinderloos. Ik heb zo vaak gezged dat ik het opgaf en dan ging ik er toch nog maar een keer voor. Het kan echt, ik dacht serieus dat het ons nooiy meer ging lukken en dd bleef zo positief. Oh ik ben zo vaak boos geworden op dr c dat hij eens op moest houden met dat hij erin geloofde. Maar het kan echt en ik gun het je zo! Hou hoop ❤️
@Elocina, hou hoop meid! Hoeveelste poging zit je nu? En waar in het traject zit je nu precies? Ik herken je verhaal met dat je voor je 26e al een kindje wilde. Ik had dat met 21e, toen had ik alleen mijn man nog niet. Die kreeg ik pas op mijn 24e, dan begin je uiteraard ook niet gelijk aan kinderen.. Blijf hoop houden meid. Wat ik altijd zei tegen mijzelf en naaste om mij heen: hoop heb ik nog wel, de hoop blijft alleen het vertrouwen is er niet meer, maar waar hoop is is leven (zeggen ze) Ik blijf heel hard duimen voor je! O ik lees nu dat je even in een rustpauze zit. Krijg je een 4de poging nog vergoed? @Stiertje, ik bedoel het uiteraard niet zo.. Die opleidingen van vk's zijn niet misselijk alleen mijn gevoel ligt er niet, tenzij er een echoapparaat zou zijn zodat ik mee zou kunnen kijken. Dat zou mij alleen al geruststelling geven. Maargoed, ieder zijn ding. Laten we deze discussie maar stoppen @allen, weet iemand wat je betaald voor de ingevroren embryo's en hoe dat zit bij DD? Krijg je jaarlijks een factuur, zoja iemand enig idee wat daar de kosten van zijn? Moet je zelf aanvragen dat ze nog opgeslagen moeten blijven? Ik zit nu bij PNO Compleet en betaal behoorlijk was (al zeg ik het zelf). Nu wil ik overstappen naar een andere verzekering. VGZ zat ik aan te denken (even kijken of dat goed aansluit), maar PNO vergoed behoorlijk wat maar wil even kijken of het rendabel is om toch naar een iets goedkopere verzekering te gaan en dan eventueel zelf de kosten te betalen..? Wij hebben er nog 8 in de vriezer en zodra dit kindje geboren is willen wij 1,5 a 2 jaar later nog 1 kindje hier uit willen proberen te krijgen. Voor nu denk ik niet dat ik ooit nog een poging wil doen.. Maar je weet niet wat je gaat denken als je toch bezig bent en alles is mislukt..
Ik heb ook altijd geroepen dat ik voor mijn 30e 2 kinderen wilde. Maar helaas is dat gedeeltelijk gelukt. Ik was 27 toen ik zwanger werd van mijn dochter en 28 toen ze werd geboren. Of nou ja ze is 21 december geboren en ik werd 23 december 28 toen. Inmiddels ben ik 32 en hoop ik voor mijn 35 een 2e kindje te hebben...
@kinderwens ik had gehoopt 23'te zijn maar helaas was ik 25 toen ze kwam ( 2 weken later werd ik 26) 3 jaar over gedaan! Nu hoop ik voor mn 30 e klaar te zijn maar wordt bijna 29 dus dat zal hem niet meer worden haha... ach leeftijd is maar een cijfer ( ondanks dat onze eierstokken daar helaas anders over denken)... ik ben allang blij als een tweede gegund gaat zijn. En als het weer 3 jaar duurt is dat verdrietig maar ook dan heb ik het nog steeds er graag voorover en wacht ik daar graag op... @eens met zowelkom. Iedereen moet doen waar je je goed bij voelt gyn of vk! @Stiertje ja echt Dr S drong het min of meer op. Miss wegens mn immuunproblemen? Miss wegen de lrednison naast de hydrocortison die ik dagelijks slik? Wegens mn schildklier? Wegens ( zal ik ff doorgaan?) haha maar wel echt zijn advies. Eenmaal in het zkh zoveel gezondheidsproblemen dat ik intern MOEST blijven en zelfs een eigen internist voor tijdens mijn zws kreeg Maar voelde me wel serieus genomen en goed begeleid. Ik moest 1 a 2x ler week komen voor controle. Voelde me daar absoluut heel prettig @juffie wat een verhaal meid. Wil je even een dikke knuffel geven! @nellieook voor jou meid. Ook geregeld last van angst & paniekaanvallen dus weet hoe je je voelt *knuf* @ALL hier echt veel pijn aan mn linker eierstok. Ik hou me gedijnst en rustig maar die pijn ai ai ai... Echt door die enorme eierstokken denk. En links zaten ook de meeste follikels... kan amper lopen. Rest van mn buik gaat ok. Ik voel me ok maar die eierstok echt ondragelijk. Ik zal blij zijn als ik ga menstrueren. Iig die zware met vocht gevulde follikels weg ( ja toch na ongi??) nog 10 dagen pffff...
Over die opslagkosten: volgens mij krijg je bij de punctie een pak papier waar dat allemaal op staat. Ik zal eens kijken of ik dat nog kan vinden. Heb het ergens op een hoop gegooid ...