Het wordt de 'tweedehands-kindermarkt' genoemd: In de Verenigde Staten mogen ouders hun adoptiekinderen weggeven als er problemen ontstaan. Er worden zelfs speciale “modeshows” georganiseerd. In ZEMBLA INTERNATIONAAL is te zien hoe kinderen zichzelf op de catwalk presenteren. Het zijn geadopteerde kinderen die op zoek moeten naar nieuwe ouders. Op papier zijn de procedures rond de Amerikaanse her-adopties keurig geregeld. Het is bedoeld als oplossing. En soms kan het voor een kind een nieuwe start betekenen, als in een adoptiegezin onhoudbare spanningen ontstaan. Maar als Franse journalisten op onderzoek gaan, komen ze ook de uitwassen tegen van dit systeem. In ZEMBLA INTERNATIONAAL een onderzoek naar de herplaatsing van Amerikaanse adoptiekinderen. https://zembla.vara.nl/dossier/uitzending/wegwerpkinderen Ik heb hier geen woorden voor.
Wat erg! Kunnen je eigen ouders niet voor je zorgen en geven jou voor adoptie voor je eigen best wil dat je het beter krijgt wordt je handels waar, als je adoptie-ouders het niet meer zien zitten.
Ik vind dit zo fout. Het perfecte kind bestaat niet. Inruilen voor wat nieuws ;(. Als je je kind opnieuw laat plaatsen vind ik dat alle rechten om opnieuw te adopteren vervallen. Het is je taak om voor dat kind te zorgen in voor en tegenspoed. Ook met tegenvaller ;(.
Wow wat bizar dat dit kan! Waarom ga je dan voor adoptie? Je ruilt een biologisch eigen kind toch ook niet in als het even tegenzit? En wat ontzettend zielig voor die kinderen dat ze zich zo moeten verkopen in de hoop dat er lieve mensen zijn die hun een thuis willen geven.. Wat moeten die kinderen zich wel niet afvragen
Walgelijk. Ik heb er geen andere woorden voor. Dit is zo ontzettend slecht voor het zelfbeeld van deze kinderen. Wat moet er van hen terecht komen?
Bah ik krijg er kippenvel van. De gedachten hoe afgewezen deze kinderen zich wel niet moeten voelen. En dat door mensen die ze juist liefde, warme en veiligheid hadden moeten bieden!
Vreselijk! Weet niet eens of ik dit wel terug zou kunnen kijken. Misschien heel veroordelend maar het eerste wat in me opkwam was wel gelijk: tsja, Amerika he. Ik kijk er eerlijk gezegd niet van op dat dat uitgerekend in dat land plaatsvindt.
Hoe kun je nou 5 tieners adopteren uit een totaal ander land en verwachten dat dat zonder ervoor te vechten goed gaat? Die adoptief vader zat te klagen dat hij soms 's middags eerder naar huis moest vanwege de ruzies thuis en dan kom je op het idee om je kind de deur uit te trappen? Wat had hij dan verwacht? 5 tieners die hem iedere avond op hun blote knietjes aanbeden omdat hij ze naar de VS had gehaald? Arme kinderen, zij worden de dupe omdat (potentiële) adoptieouders met totaal onrealistische verwachtingen een adoptie aangaan.
Je hebt in Nederland ook niet voor niks stichting Het Vergeten Kind. Ik heb de documentaire nog niet gezien. Maar zoals ik de tekst vind klinken lijkt het mij minder erg als in een instelling weggestopt te worden.
Samen met mn zitten kijken. Zo zielig voor die kinderen! En het dan gek vinden dat ze zich niet meer durven te hechten... Vond ook dat er ontzettend weinig moeite in werd gestopt om ervoor te zorgen dat het wel goed zou gaan. Ze nemen ze in huis en ze moeten zich maar meteen gedragen alsof ze er al jaren wonen en als ze dat niet doen of voor problemen zorgen dan worden ze eruit gekieperd. Overigens is dit ook wel een beetje wat er in Nederland gebeurt met de jeugdzorgkinderen. Die gaan vaak ook van gezin naar gezin.
Geen woorden voor.. en ik heb de documentaire niet eens gezien. Weet ook niet of ik dat ga doen. Arme kinderen
Degenen in Nederland die dan nog het geluk krijgen in gezinnen geplaatst te worden. Het merendeel wordt verteld dat ze kunnen fluiten naar zo een plek en worden van crisis opvang naar crisisopvang gesleept tot er eindelijk plek is waar ze iets langer mogen blijven. Nachtje hier, twee weekjes daar, weer een nachtje ergens anders. En zo een flinke periode door.
Pardon? Weet je hoe erg adoptiekinderen al getraumatiseerd zijn? Ik las dit al op een adoptiesite die ik volg via FB. Mijn maag draait er van om. Er wordt al zo makkelijk gedacht over adoptie en dan zoiets. Echt te walgelijk voor woorden.
Ja dat weet ik. Maar als ik toen ik de rij had kunnen staan voor een plekje bij een gezin dan had ik daar niet lang overna hoeven denken. Dat was toen het hoogste plekje waar je kon zitten. Kan je nagaan. Ik kijk vanuit een heel ander perspectief dan jij. En daarmee wil ik helemaal niet zeggen dat het leuk of ideaal is. Dit is gezien van onderaf.