Knuffel voor jou Wish, gewoon omdat je post me zo raakt. Elke dag is er weer een, je gaat gewoon door. Probeer alsjeblieft zo veel mogelijk te genieten van het kindje dat je al hebt, dat wil ik je voor nu graag meegeven. Ga lekker naar buiten en geniet van het voorjaar Het komt wel goed allemaal.
Lief van je Leo, ik ga mezelf een schop onder me kont geven. Ik geniet gelukkig elk moment van me kleine meisje. Het enige waar ik momenteel nog van kan genieten hopelijk komt het allemaal weer goed.
hallo dames, wat hebben jullie al veel meegemaakt ! Zou mij graag bij jullie willen aansluiten. Bij mij valt het wel mee als ik jullie verhalen zo lees maar heb niemand om me heen die begrijpt hoe het is en het zou fijn zijn om met mensen te praten die wel weten wat je doormaakt. In juli 2011 gestopt met de pil en stiekem verwacht dat ik direct zwanger zou worden aangezien dat om me heen alleen maar gebeurde maar dat gebeurde bij mij dus niet. Onregelmatige cyclus door lang gebruik van de pil dus na elke ronde dat het niet raak was werd ik alleen maar ongeduldiger en toen in december 2011 was ik eindelijk zwanger (best snel als je zo andere ervaringen leest). Ik was zo ontzettend blij en toen 2 dagen na het testen begon ik met bloeden en dat bloeden werd alleen maar erger. Dat was mijn eerste miskraam. HCG hormoon bleef lang in mijn lichaam en was pas rond april uit mijn lichaam verdwenen. Gelukkig was mijn cyclus toen wel wat regelmatiger , november 2012 was ik weer zwanger, ik was wel blij maar voorzichtig. Ik kreeg een eerste echo en deze was goed , het hartje klopte dus toen was ik ontzettend blij en dacht ik nu zit het goed. Ik mocht voor een tweede echo en toen kwam de klap, het kindje zat er wel maar het hartje klopt al bijna 2 weken niet meer. Ik zou toen 10 weken moeten zijn dus het kindje was met 8 weken al overleden en mijn lichaam deed er niks mee. Binnen paar dagen curratage gehad en is het vruchtje nog onderzocht. Er werd gezegd dat ik gewoon twee keer pech had gehad en dat ik nog jong was dus ik hoefde mij geen zorgen te maken. Wij gingen gewoon door en toen in mei 2013 weer zwanger. Ik was natuurlijk blij maar kon niet genieten, eerste goeie echo was blij maar wist dat het nog steeds mis kon gaan. Tweede goeie echo dus werd toen al blijer maar durfte nog steeds niet te genieten. Kon pas genietne na 15/16 weken toen ik hem voor het eerst voelde bewegen. Gelukkig is die zwangerschap goed gegaan en ben ik in januari 2014 bevallen van een gezonde zoon, welke nu alweer 3 jaar is. Nu alweer bijna 1,5 jaar bezig voor een 2e kindje. Mei 2016 was ik weer zwanger , zelfde verhaal , eerst goeie echo toen bij de tweede echo bleek het kindje weer al 2 weken dood in mijn buik te zitten. Dus volgende dag een curratage gehad. Ik bleef best lang bloeden en na 2,5 werd ik ziek met koorts dus heb ik om een controle gevraagd. Ze zagen nog iets zitten maar het was zo klein dat ze niet zeker konden zeggen of het een restje was maar omdat ik koorts had en last van mijn rug moest ik in het ziekenhuis blijven. Ik kreeg toen alsnog zo'n pil. Deze pil deed niks. Bleek dat ik (ook) een keelontsteking had. Omdat die pil niks deed zijn ze er vanuit gegaan dat ik koorts had van de keelontsteking dus mocht na 2 nachten naar huis. Eenmaal thuis onder de douche verloor ik toch een grote prop. Meteen het ziekenhuis gebeld en waarschijnlijk was dat dan toch dat restje. Ik moest weer op controle komen na een ongesteldheid. Ik weer op controlere en ze zagen nog steeds iets maar niet duidelijk omdat het slijmvlies alweer dik was. Dus moest weer wachten tot ik ongesteld was en meteen een afspraak maken zodat het slijmvlies niet te dik was. De controle erna zagen ze nog steeds wat zitten. Omdat ze twijfelde wat het nou was moest ik met een camera laten kijken dus ik weer moeten wachten tot dat eindelijk kon gebeuren. Natuurlijk ging dat ook niet goed want mijn baarmoedermond het een beetje een knik dus het deed ontzettend pijn waardoor ze gestopt zijn voordat ze in mijn baarmoeder waren. Conclusie was dat het niet anders kon dan kijken onder narcose en dan meteen weghalen als het een restje was. Dus weer een nieuwe afspraak gemaakt om volgens protocol de uitleg etc te krijgen. Deze gyneceloog wilde toch nog een keer met de echo kijken dus dat maar gedaan en gelukkig was het toen toch verdwenen (oktober 2016). Na die MA dacht ik, ik zie wel wanneer ik weer zwanger word en wil er niet meer mee bezig zijn. Helaas hou ik dat niet lang vol. Elke ronde dat ik niet zwanger ben , ben ik toch een beetje teleurgesteld en nu wil ik wel weer echt gaan proberen. Morgen moet ik als het goed is ongesteld worden. Ik heb een aantal symptomen waardoor ik denk dat ik zwanger kan zijn maar ik ben bang dat ik het te graag wil en dat mijn lichaam mij voor de gek houd.
Welkom Zaineb! Spannend hoor! @ wish hoe is het nu met je? En Leo, Marlau, Frummels? Met jullie? @hier op het wachtbankje. Op 5 mei nod. En dit is de periode vd maand waarin ik me het prettigste voel. Dus gaat hier wel OK.
Hoi Dames, Even niet de energie om alles bij te lezen, maar zal vanaf nu weer wat vaker aanwezig zijn. Kyra mijn NOD is ook 5 mei. Er is bij mij restweefsel weggehaald (van een miskraam dat er nog zat helaas) en heb vorige week een hysterscopie gehad, waaruit bleek dat alles mooi geheeld is. Vanaf volgende ronde mogen we er weer voor gaan, maar ik waag nu stiekem al een poging. Ik zit weer aan de utro en neem deze tot en met maandag. Als ik dinsdag (12 dpo) nog geen positieve test heb dan stop ik met utro en word ik denk ik rond 5 mei ongesteld. Ik heb niet super veel hoop voor deze ronde, omdat het toch nog een beetje illegaal voelt (advies van arts is volgende maand pas weer te starten), maar heb na ruim 4 maanden weer zo'n behoefte aan EEN kans, dat we het gewoon gaan zien. De klap zal dan nu ook niet zo hard zijn als het niet gelukt is. Hoe gaat het met jou?
@Frummels voel je niet verplicht om vaak hier aanwezig te zijn! Doe wat goed voor je voelt! Goh wat balen dat er toch nog weer wat rest weefsel zat! Fijn dat t nu wel schoon is. Waarom moest je eigenlijk deze ronde nog overslaan ? @ hier, wel goed. Ik vind de week na de eisprong de beste week. Nog niet de stress om bij elk pijntje te denken, zou het? Maar wel de wetenschap dat de eisprong goed benut is en we een reëele kans hebben.
Hoi allemaal, Ook ik wil me graag aansluiten. Mijn eerste miskraam was vorig jaar september nadat we eerst een kloppend hartje hadden gezien met 7w6. Helaas met 8w5 overleden, gezien op echo van bijna 11 weken. Een week later kwam de miskraam op gang. Tweede miskraam was afgelopen maart, vruchtje was nog geen 6w. Ook in dit geval besloot ik af te wachten tot het op gang kwam, dat duurde een week. Pas sinds afgelopen weekend verlies ik eindelijk geen bloed meer (na ruim 5wk). 9 dagen geleden werd mijn hcg nog op 53 gemeten, vandaag kreeg ik het goede nieuws dat ie gedaald is tot 2,6 en daar ben ik heel blij mee! Kan ik eindelijk deze miskraam ook achter me laten. Wel staat over 2 weken een MRI gepland omdat ze iets afwijkends aan m'n baarmoeder zagen. Eind mei krijg ik hiervan de uitslag... nog even afwachten voordat we weer door kunnen nu
Jeetje wat een verhalen lees ik hier over vele miskramen. Aan de ene kant fijn om te lezen dat je niet de enigste bent maar aan de andere kant heftig dat veel mensen dit mee moeten maken en moeten doorstaan. Hierbij ook mijn verhaal. Wij hebben gelukkig een gezonde dochter van 2,5 jaar! Van haar waren we vrijwel direct na het stoppen van de pil in verwachting en heb ik een voorspoedige zwangerschap en bevalling gehad. Een jaar later besloten we rustig aan voor een 2e kindje te willen gaan. Ook toen was ik heel snel zwanger maar vrijwel direct na een positieve test bleek het niet goed en kreeg ik bloedingen. Dit heeft zichzelf goed opgelost en met frisse moed gingen we verder. Na een half jaar was ik weer in verwachting. Met 7 weken een goede echo met een kloppend hartje gehad. Met 12 weken hadden we weer een echo en was er niks te zien. De schok was groot, ik had namelijk een hartstikke zwanger gevoel, werd dikker etc! Het vruchtje was niet doorgegroeid vanaf een week of 8. Vervolgens pillen genomen om de miskraam op gang te helpen. Dit lukte deels maar er bleven resten zitten waardoor ik uiteindelijk een curettage kreeg. Ik vond dit al met al best heftig omdat mijn lichaam zo'n "verkeerd" signaal had afgegeven. Ook viel het herstel fysiek me tegen aangezien ik best veel last had van de narcose (heel lang moe en slap geweest). Nu kwam ik er 2,5 week geleden achter weer in verwachting te zijn. Omdat ik heel veel pijn rechts in mijn lies had mocht ik voor een echo komen (om te kijken of het geen buiten bbz was). De zwangerschap zat gelukkig in de baarmoeder maar omdat de eierstok op rechts er wat onrustig uitzag moest ik afgelopen maandag weer voor een echo. Het zag er goed uit, het vruchtje was gegroeid, kloppend hartje te zien dus ik kreeg goede hoop. De pijn nam ook wat af en ik begon afgelopen week te hopen dat het nu goed zou komen. Gister middag had ik licht bloedverlies. Vannacht slecht geslapen en vanmorgen was het bloedverlies toegenomen. Besloten om toch weer te bellen en ik mocht weer komen voor een echo (zo fijn dat het ziekenhuis me zo serieus neemt). Op de echo was weer een groei te zien en het hartje klopte ook duidelijker. Wel gaven ze aan dat het bloedverlies het begin van een miskraam kan zijn. Het weekend zal dus afwachten worden. Eigenlijk is na het ziekenhuis het bloedverlies alleen maar toegenomen. Ik verlies nu ook stolsels en heb zelfs het idee dat ik het vruchtje heb verloren. Het voelt zo verdrietig dat het waarschijnlijk weer mis is gegaan. Ik zou in opleiding gaan bij de brandweer maar ivm de zwangerschap toch openheid gegeven en dit op de lange baan geschoven. Het moeilijkst vind ik dat je steeds niet echt verder kan met je leven. Je hoopt steeds weer. Sorry voor het lange verhaal maar het is even fijn om van me af te schrijven!
@Lelie44 welkom helaas. @ Esther1: hoe is het nu? Is het een miskraam geworden? Ik duim voor je meid dat het toch gewoon goed zit!!!
@Kyra77 : Ik denk van wel. Vrijdag middag nam het bloedverlies eigenlijk heel erg toe en heb ik stolsels verloren. Gister de hele dag heel veel krampen en bloedverlies en vandaag is het eigenlijk over gegaan in " ongesteld zijn". Ik heb donderdag een afspraak staan voor een echo (dat was eigenlijk de echo voor de intake). Ik ga morgen even bellen en kijken of we misschien eerder mogen komen om duidelijkheid te kunnen krijgen. Ik las iets eerder in jou post dat er een FB is voor vrouwen die meerdere miskramen hebben en dat er informatie staat over de onderzoeken die ze kunnen doen. Heeft deze FB een bepaalde naam? Ik ben er nieuwsgierig naar omdat wij nu ook de molen van onderzoek in zullen gaan! @Lelie44 : Wat spannend dat je voor een MRI moet. Konden ze er iets over zeggen wat ze zagen? Sterkte!
@Esther1 ach wat verdrietig dat t toch weer mis is! De Facebook pagina heet herhaalde miskramen en is een besloten pagina.
Hallo dames, beetje late reactie.. Woensdag ochtend getest want kon het toch niet laten helaas negatief en ongeveer een uur daarna ongesteld geworden. Dus zoals ik al dacht , mijn lichaam hield mij voor de gek of ik hield mijzelf voor de gek haha. @Lelie44 , wat vervelend dat ze wat hebben gezien. Hopelijk is het niks erg! en kan je snel weer proberen @Esther1 , wat vervelend dat het weer een miskraam is geworden ! Ik snap hoe je je voelt , helaas kunnen we niet anders dan gewoon doorgaan en blijven proberen
Hoi meiden, ik schrijf ook graag met jullie mee. In 2014 heb ik een gezonde dochter gekregen en we wilde voor een broertje of zusje gaan. Helaas heb ik in januari een miskraam gekregen met 7.5 week, op de echo zag de gynaecoloog al dat de vruchtzak met vruchtje van +/-6 wkn los in mijn baarmoeder zat en dit heb ik gelukkig gelijk de volgende dag verloren. Nu ben ik daarna bijna gelijk weer zwanger geworden. We hebben vanwege de vorige miskraam een echo met 6wkn gehad en zagen toen een mooi kloppend hartje. Vandaag met 8 wkn zat er bijna niets meer. Je zag alleen nog een stukje van de vruchtzak. Pff ik weet niet meer wat ik ermee aan moet, ik ben nog steeds zo misselijk en moe. Ik hoop dat deze miskraam ook snel op gang komt, eoensdag heb ik weer een echo bij de gynaecoloog en overleg over evt cyotec Ik ben medisch vanwege een afwijking aan mijn baarmoeder (uterus bicornis) ik las dat meerdere hier deze afwijking hebben. Hoe gaan ze hiermee om bij jullie? Hier word er eigenlijk steeds over mijn vragen heen gepraat en krijg ik niet echt antwoord. Het lijkt alsof ze totaal geen idee hebben wat het inhoud .
Hallo meiden. Ik zou graag met jullie mee willen schrijven. Ik heb al 3 mks achter de rug... Met 6w3d , 9w4d en 10w en nu maak ik een MA mee Ik heb een mooie dochter uit 2014 en een knappe zoon uit 2016. De 3 mks heb ik tussen mijn dochter en zoon gehad. Helaas is er bij mij een lege vruchtzak geconstateerd oftewel een windei... Deze groeit wel door jammer genoeg en morgen hoor ik wanneer ik naar de gyn mag deze week. Ik weet niet wat ik wil doen.. Pillen of curretage.. aangezien mijn ks van mijn zoontje pas 10m geleden is geweest en niet zo goed ging nadat hij is geboren (4 liter bloedverlies en nodige transfusies omdat ze mij niet dicht kregen...) ben.ik erg bang voor bloedverlies of een ingreep... Momenteel ben ik enorm verdrietig en vooral heel boos op mn lichaam. Hoop dat ik welkom ben in jullie topic. Liefs M
Wat lief om te lezen dat iedereen zo meeleeft! @easypeasy wat verdrietig dat de echo niet goed was! Ik hoop inderdaad dat de miskraam snel op gang komt en niet het hele traject van pillen of curettage in hoeft te gaan. Wat gek dat ze in het ziekenhuis niet zoveel duidelijkheid geven. Ik heb nu zelf een vaste gynaecoloog waar ik al mijn vragen kan stellen. Ik vind het erg fijn om een vast persoon te hebben. Misschien kan je hier nog naar vragen? In ieder geval heel veel sterkte! @Missbrouwer je gevoelens zijn helaas heel herkenbaar. Ik kan me voorstellen dat het niet niks is! Ik heb zelf bij mijn vorige MK een curettage gehad en heb hier zelf een positieve ervaring mee. Weinig bloedverlies en het was snel klaar (buiten het feit om dat het natuurlijk wel emotioneel is). Veel sterkte!
Welkom nieuwe meiden, wat ontzettend verdrietig dat jullie ook meerdere MK's/MA's hebben door gemaakt! Ik heb 2 maal de pillen gebruikt met goed resultaat, dus het is echt een persoonlijke keuze.
@Esther1 Allereerst, wat vervelend dat je weer een miskraam door moet maken. Je verhaal is heel herkenbaar, het gevoel hebben niet door te kunnen. Op de echo zagen ze een soort uitloper van mijn baarmoeder. Dit kan een hartvormige baarmoeder zijn (uterus bicornis), een myoom (vleesboom), endometriose of iets kwalijks... Ik heb in de afgelopen weken echt al van alles gedacht. Het ene moment ben ik ervan overtuigd dat het wel een vleesboom moet zijn, dan weer een hartvormige baarmoeder. Vooral omdat de gynaecoloog zei dat mijn baarmoeder schoon was maar dat er misschien nog wat weefsel in die uitloper zat en dat kon hij dan niet goed zien. Dat zou wellicht wel verklaren waarom ik 4 weken na miskraam nog een hcg van 53 had... Maar ja inmiddels denk ik ook weer aan endometriose. Ben hier al eerder op getest d.m.v. echo (toen niks gezien) en misschien dat ook daarin je zwangerschapsweefsel kan blijven 'hangen' ofzo. Las trouwens laatst ook over adenometryose, dat lijkt me helemaal verschrikkelijk @easypeasy Hoe kwamen ze er bij jou achter dat je een hartvormige baarmoeder hebt? Ook via een MRI? @Missbrouwer Wat naar 3 mk's.. Herken ook heel erg het gevoel boos te zijn op je lijf. Heel vervelend als het niet doet wat je wil
@Esther1 Dank je wel.... ja het blijft kiezen tussen 2 kwaden verschrikkelijk vind ik het vooral omdat ik 3 weken heb moeten wachten. Heb gisteren dus die echo gehad en 3 weken ervoor de 1e...pffff na afgelopen rotnacht mezelf bijelkaar geraapt en mezelf gezegt nu schouders eronder en doorgaan....(hoop ik...) @Kyra77 Bedankt voor je ervaring te delen. Hoe ging het bij jou? Veel bloedverlies en duurde het lang? @Lelie44 Ik ben heel boos.... ik weet nu na deze MA dat je lichaam echt een *_=#@/ kan zijn. Mijn testen liepen gewoon op, mijn kwaaltjes zijn aanwezig en worden steeds erger... niks maar dan ook niks is dr van waar..ik zal nooit maar dan ook nooit meer een beetje blij zw zijn de eerste weken. Heb nu alles wel meegemaakt. Was altijd al erg bamg door de mks maar dan had ik nog hoop dmv oplopende testen en blijvende kwaaltjes... die werden minder bij mijn amdere mks...maar ook nu is die strohalm weg.
@Lelie44 Ze zijn er achter gekomen toen ik 18 was en verschrikkelijke menstruatie pijnen had. Ik heb toen een echo gekregen en daar was het duidelijk op te zien. Uiteindelijk kwam die pijn niet door de afwijking. Ik heb woe een echo en donderdag een afspraak met de gynaecoloog, ik ga toch voorstellen om (als het dan nog niet vanzelf los is gekomen) een curettage te doen. Ik ben er echt even klaar mee en wil het zo snel mogelijk uit mijn lichaam hebben. Ook gaan wij over 1.5 week een weekendje weg en zit er niet op te wachten dat het dan gebeurt.