Hey meiden, Even klaag-modus aan... Ben nu 23 weken zwanger van de tweede, daarnaast heb ik een zoontje welke over 2 maanden 2 wordt. Momenteel zit ik er echt even helemaal doorheen!! Zo.. het lucht alleen al op om dit even eerlijk toe te geven. Zoontje zit nu echt in de 'ik ben bijna 2 dus zeg nu al lekker nee' fase . Ik ren als een oud vrouwtje achter hem aan. Hij rent er vandoor in de supermarkt en vervolgens kan ik alle rijen langs omdat hij ergens naartoe is geglipt waar ik hem niet kan zien. Hij gaat op tafel staan en gooit met dingen... kortom; grenzen aan het opzoeken (alleen bij mij natuurlijk) Ik ben daarnaast 23 weken zwanger en lichamelijk gaat het allemaal net wat lastiger dan bij de vorige zwangerschap. Ergens logisch als er al een kleine rond loopt maar toch straf ik mezelf voor het feit dat het niet zo vlekkeloos verloopt als bij de eerste het; 'het kon toen ook, dus nu moet het ook maar' idee. Maar het begint echt teveel te worden. Vandaag realiseerde ik mij dat mijn haren al 11 dagen niet zijn gewassen!?! (Schaamte moment) vorige week dinsdag zijn we gaan zwemmen en sinds dien heb ik de binnenkant van de douche niet meer gezien, dat weet ik wel... tel dus maar uit.. In dit verhaal denk je vast; waar is haar vriend/man dan?. Hij werkt en heeft een belachelijk irritant slaappatroon. Zo is hij vandaag klaar om 16.00 uur maar heb al een appje gekregen dat hij dan gaat slapen omdat hij vannacht amper jeeft geslapen. Gisteren sliep hij ook na 16.00 uur. Vandaag dus weer... daar kan ik het dan mee doen. Zo gaat het vaak en ik moet toegeven dat me het nooit zoveel boeit maar, nu dat de zwangerschap zwaarder wordt boeit het mij dus wel . Als dit een voorbode is op het gezinsleven met twee kinderen dan krijg ik echt een dikke paniekaanval. Wat ik met dit warrige verhaal wil...? Herkenning ofzo? (Niet dat ik hoop dat iedereen er aan onderdoor gaat). Tips denk ik? Hoe deden jullie dit en hoe kan ik het wat makkelijker maken voor mezelf en voor mijn man en zoontje. .. ik word er namelijk niet gezelliger op
De herkenning dat t heeeeel anders is dan bij de eerste voel ik hier ook! Onze 2,5 jarige lijkt ook alleen mij te testen en uit te dagen en ik ervaar de dagen dat ik met haar alleen thuis ben dan soms ook als zwaar. Het gedeelte met je vriend en zijn slaappatroon zou ik echt bespreekbaar maken, wanneer je nog iets verder bent in de zwangerschap zou hij toch echt moeten helpen jou je rust te kunnen geven.
Herkenbaar hoor. Een tweede zwangerschap is een stuk zwaarder. Maar probeer echt tijd voor jezelf te nemen! Even een douche, even relaxen. Anders word het wel heel erg zwaar. En wat Pasta zegt, ik zou het ook met je vriend bespreken. Hij moet je nu gewoon wat meer helpen. Werkt hij vreemde tijden dan dat hij zo'n apart slaappatroon heeft? Het is geen voorbode hoe het gaat met 2 kinderen hoor. Dat is ook niet altijd even makkelijk maar als je jezelf goed voelt kun je alles wat makkelijker aan. En als laatste, accepteer dat het deze zwangerschap niet zo makkelijk gaat als bij de eerste! Loop jezelf niet voorbij. Daar heeft niemand wat aan. Succes
Ik zou een goed gesprek aan gaan met je vriend. Hij heeft hier ook voor gekozen neem ik aan, dus zal toch ook zijn steentje al bij moeten dragen!
Ik zou afspreken dat hij gaat slapen zodra je zoontje op bed ligt, en niet meteen zodra hij thuis komt. Prima, hij is moe, maar jij ook! In die paar uurtjes kan hij een hoop van je uit handen nemen. Wees verder een beetje lief voor jezelf. Een zwangerschap is gewoon heeeeeeeel veel zwaarder als je kindjes hebt rondlopen!
Mijn tweede zwangerschap is nu ook veel zwaarder dan de eerste, reden waarom mijn man enorm veel doet. Vanaf het begin van de zwangerschap heeft hij een nieuwe baan, enkele reis van anderhalf uur. Desondanks doet hij boodschappen en in het weekend schoonmaken etc. Geef je kerel een schop onder z'n reet!
Hey meIden, Dank jullie wel voor jullie berichtjes. Fijn om herkenning te zien, dan voelt het minder alsof ik faal. En ik zal inderdaad mijn man eens aan zijn oren gaan trekken.
Super herkenbaar ik ben nu 22 weken zwanger van mijn 2de mijn zoontje is nu bijna 16 maanden die is net begonnen met los lopen en begint de wereld te ontdekken en het liefst alles met mama aan de hand....... Als mama even moe is of er ff door heen zit is het al snel huilen en gillen dat hij getild wilt worden..... Mijn eerste zwangerschap was ik top fit fitneste ik zeker 6 dagen in de week werkte ik veel en had ik nog een zeek drukke en lichamelijk zware hobby waar ik me allemaal tot de dag voor de bevalling mee bezig heb gehouden....... EN NU BEN IK GEWOON KAPOT En omdat ik er lichamelijk door heen zit af en toe (vrij vaak) heb ik ook meer moeite met andere dingen zo als het onder controle houden van mijn emoties, ben soms mega opvliegend naar de mensen op me heen (behalve naar me zoontje gelukkig). Maar klinkt dus super bekend dat die 2de een stuk zwaarder is...... en ik kan het zelf ook echt niet uitstaan dat ik er niet net zo makkelijk door heen fiets als bij de eerste!
Heel herkenbaar. Hier was de tweede zwangerschap ook veel zwaarder dan de eerste. Je hebt al de zorg voor je andere kindje en die gaan je inderdaad uittesten. Ik had daarbij zwaar last van bekkenpijn dus kon weinig. Goed dat je je man even een schop onder de kont gaat geven. Die van mij wist te presteren om al zuchtend en steunend de lamp bij onze oudste op te hangen. Hij had nl in de kantine gehangen en had last van zijn ribben waar hij duwtje tegen had gehad tijdens de wedstrijd. Toen ben ik tegen hem uitgevallen dat ik al maanden met pijn liep. Daarna was hij in ieder geval een stuk meegaander en hielp meer (en zuchtte en steunde minder ). Succes! Pak op tijd je rust en soms momentje voor jezelf. Evt je zoontje dagje naar de oppas zodat je zelf even kan bijkomen.
Ik herken je helemaal meid, Bij me eerste zwangerschap genoot ik er 100% van en wou ik niet dat de zwangerschap voorbij was ik vond het heeeeeeelijk! Maar nu?? Ik tel nog net niet de dagen af wanneer het voorbij is (ookal weet ik na de zwangerschap zal het er niet makkelijker op worden)) Mijn zoontje is nu 2 jaar en 3 maanden en pfoeee.. hij word er ook totaal niet makkelijker op.. eerst kon die nog wel zelfstandig spelen maar nu ben ik ze speeltje voor heel de dag... elke dag.. hij wilt alleen maar mama mama mama.. van papa wilt tie op dit moment niets hebben. Hangt heel de dag letterlijk aan me en om me heen tot aan vermoeiend toe.. soms denk ik ook echt van hoe gaat ik dat straks doen?!?!?!! Een baby en hij die geen seconde in huis kan zijn zonder mama in de buurt.. hoe ga ik ze zusje op bed doen straks als contineu maar om me heen hangt? Ben der gewoon kapot van en val bijna elke dag om 9 uur in slaap.. helaas voor manlief maar die begrijpt t gelukkig wel.. hopen dat hij gauw zich weer weet te gedragen en lekker zichzelf kan vermaken .. Dus je bent zeker niet de enige en heb ook niet echt tips voor je.. alleen dat je het maar over je heen moet laten gaan en er niet teveel mee zitten en pak ze middag dutje mee!! Als hij dat nog doet tenminste.. hier wel dus soms slapen we lekker samen onse middag door
Ohw dat doet mijn zoon nu ook! Hij is 19 maanden en kan prima zelf lopen inmiddels maar zit constant aan m'n hand te trekken, moet ik met hem meelopen en als ik niet direct opsta: krijsen! Echt he-le-maal overstuur dat ik uiteindelijk dan toch maar weer achter 'm aanloop...
Herkenning! Een dame van 16 maanden en 32 weken zwanger. Ik ben gewoon blij als het weekend is en ik het 's middags een uurtje kan slapen. Net nog een gesprek met mijn man gehad, die ook aangaf het een pittige tijd te vinden, en het moeilijk te vinden zijn emoties daarover te uiten, terwijl hij weet dat het voor mij nog pittiger moet zijn (al vanaf het begin misselijk etc). Ik ben dan ook echt blij als we straks nummertje 2 gezond en wel mogen verwelkomen.
Herkenbaar! Hier de laatste loodjes, 39 weken straks. Wij hebben een dochter van 3,5. Al stuk zelfstandiger, maar ze heeft temperament, zit nooit stil en kwebbelt de hele dag door. Gelukkig kan ze zich ook goed alleen vermaken, en snapte ze na een paar weken dat mama echt elke middag even moet liggen op de bank(dan kijkt zij tv of zit te kleuren). Maar even rusten wanneer je wil kan niet meer zoals bij de 1e. Ook ik kan wakker liggen van een gezin met 2 kinderen! Je weet totaal niet hoe het allemaal zal gaan, hoe reageert de oudste? heb je überhaupt nog 1 minuutje voor jezelf? wat als beide kinderen dwars liggen? wat te doen als allebei de kinderen liggen te huilen? Ik zie mezelf echt voor me als een octopus met 10 armen, hahahaha!! Daarbij werkt mijn man ook heel veel, hebben boerderij. 7 dagen in de week in de weer van smorgens tot savonds. Ook zwaar hoor, ben verantwoordelijk voor het hele huishouden. Maar geef gewoon duidelijk aan wanneer je hulp nodig hebt van je vriend! Jij bent dan wel zwanger, maar hij word ook weer vader, dus moet hij ook ff zijn vermoeidheid aan de kant zetten!
Heel herkenbaar! Deze derde zwangerschap gaat alles behalve van een leien dakje. Heb in de beginperiode hier ook flink geklaagd hoor! Vooral omdat ik de hele dag beroerd was en moe. Heb tot week 18 dagelijks moeten overgeven. Alles rook en smaakte raar. Het zat in mijn hoofd daarom ook helemaal niet goed. Toen de misselijkheid over was begon de migraine. Ook herkenbaar van mijn vorige twee zwangerschappen, maar veel heftiger. Nu lijkt dat ook onder controle (afkloppen) en probeer ik langzaam wat te genieten. Mijn oudste is 5 en snapt al heel veel, maar de jongste is 2,5 en momenteel heel heftig. Dus aan het eind van de dag ben ik op. Gelukkig doet mijn man echt heel veel, en ik denk dat het bij jou ook gaat schelen als je man wat meer doet. Want om 4 uur al naar bed, welke dienst je ook draait, dat kan gewoon niet. Nu niet en straks ook niet als je twee kinderen hebt.
Ik ben het eens met bovenstaande dames: laat je man meer helpen! Anders ben je zometeen helemaal kapot voordat überhaupt de kleine is geboren! Hier 25 weken zwanger van de 3de (mijn dochter word in aug 3 jaar en mijn zoontje in aug 2 jaar). Kort op elkaar dus en ondanks dat ik me lichamelijk prima voel is een zwangerschap van een 2de of 3de kindje gewoon veel zwaarder. Mijn man helpt waar hij kan gelukkig (en soms moet ik hem ook wel even helpen herinneren hoor)
Inderdaad hier ook herkenbaar, maar wel een man die zijn steentje bijdraagt. Zo heb ik een dag met griep op bed gelegen en ik had echt niet geweten hoe dat zou moeten als hij de zorg voor ons zoontje niet op zich nam. Is zelfs een paar uur naar de speeltuin geweest zodat ik bij kon slapen. Is toch volkomen normaal lijkt mij. Jullie doen dit samen. Verder heb ik het mezelf makkelijk gemaakt door boodschappen thuis te laten bezorgen en mijn rust te nemen als mijn zoontje slaapt. Dan ga ik lekker in bad of zo. Pak op dat soort momenten ook even even je rust en laad een beetje op. Maar idd het belangrijkste is het gesprek met je mannetje aan te gaan. Vaak begrijpen ze het wel hoor, maar mannen hebben soms echt niet door hoe het voor ons is totdat je het zegt.
Zoals hier al staat, laat je man helpen. Hoe laat moet hij eruit, dat hij om 16.00 al moe is? Hij wil neem ik aan na zijn werk toch ook wat gezinstijd hebben? Ik zou er echt voor pleiten dat je man na zijn werk of na het avondeten nog even je zoontje meeneemt naar de speeltuin ofzo. Hebben zij even een gezellig vader-zoon moment en jij kan even je rust pakken. En dan niet iets in het huishouden doen, maar even rust. En dan als zij terug zijn, breng jij zoontje lekker naar bed. Ruimt hij de zooi op die overdag niet opgeruimd kon worden en kunnen jullie daarna beide zitten. En als hij echt moe is, gaat hij lekker dan slapen. Heeft je zoon iig nog echt even tijd met zijn papa gehad. En ja, jullie hebben ook samen tijd nodig. Maar hopelijk gaat die behoefte bij je man dan ook groeien en maakt hij daar tijd voor. Opeisen hoor, je rust!
Maoh meiskes.. Ik ben dus niet de enige! Wat fijn! Haha. Hier een dreumes van 21 maanden met een behoorlijk temperament en nu 22 weken zwanger. Mijn zoon is enorm veeleisend als ik het zo even mag zeggen. Wil alleen maar gedragen worden en schreeuwt het anders helemaal uit wat een enorme en lange driftbui word. Klimt overal op, gooit overal mee, is super druk, slaapt niet meer overdag. S avonds om 20.00 naar bed en ' smorens om 6 weer wakker. Huilt erg snel, mekkeren en jammeren. Vind al snel iets niet goed, snel verveeld en alles moet gaan hoe hij dat wil en anders dikke driftbuien. Alleen spelen wil ik het al helemaal niet over hebben. En toch een 2e, jaa!! Haha. Toch was de drang voor een 2e enorm. Begrijp me niet verkeerd maar hou enorm veel van mijn manneke en lig een een deuk met hem. Praat ook al super veel en lijkt enorm veel te begrijpen. Mijn vriend helpt wel gelukkig heel veel. Maar nu.. Nu zitten we ook nog met hele grote zorgen. Zijn na de 20 weken echo doorgestuurd naar Maastricht ( vorige zwangerschap ook al maar toen voor heel iets anders) waar we nu onder controle blijven met erg veel onzekerheid en wanneer we meer te horen krijgen weet niemand. Lichamelijk en geestelijk raak ik dus uitgeput. Daarbij werk ik 28 uur.
En tijd voor jezelf maken!! Echt doen. Ik kan me al zo gelukkig voelen na een lekkere warme douche in alle rust. Of een moment bij de kapper of schoonheidsspecialiste. En praten met je vriend!! Echt doen. Hij moet meehelpen! Jij bent zwanger..
Poeh dat klinkt wel heel zwaar. Leg je je zoontje nog wel in zn bedje voor een dutje 's middags ? Klinkt alsof hij m gewoon heel moe is. Wil me er natuurlijk niet mee bemoeien maar gun je wel een momentje rust overdag. Heb 2 zoontjes van 5 en bijna 2 en als de jongste slaapt ga ik ook even liggen. Nu 17 weken zwanger. En probeer het jezelf ook een beetje makkelijk te maken met bv boodschappen doen gewoon de kleine in de kinderwagen of winkelwagen scheelt jezelf zoveel ergernis en de kleine weet op den duur niet beter.