Ik was alle drie de keren blij dat ik geen vreemde meer in huis had. Terwijl de eerste en de laatste echt super fijn waren. Maar ik ben gewoon liever op mezelf.
Ohh man wat kan je je dan ongemakkelijk voelen he?! Die onzekerheid ging weg toen mijn man in die eerste week 's avonds tegen mij zei dat ik ook gewoon naar mijn ouders in Amsterdam kon rijden MET baby. Toen viel echt alles op zijn plaats voor mij. Zelf zat ik nog zo in het nieuwe zorgen voor dat ik helemaal niet gedacht had aan het feit dat ik ook met baby nog weg kon.
Ik heb haar gisteren uitgezwaaid, lief mens en fijn dat het huis zo schoon blijft.. Maar ik ben liever weer alleen met mijn moppies
Ik had een top kraamverzorgster bij beide. Ik zie haar nog bijna dagelijks. Ze is namelijk mijn buurvrouw
Ik heb gehuild als een klein kind.. Dacht ook gelijk dat ik alles fout deed. Dra-ma.. Maar het is goed gekomen haha
Als het kon had ik een gat in de lucht gesprongen. Het was een lieverd hoor, maar ik werd heeeeeeeeeel iebelig van dat gebemoei.
Drie keer over verschrikkelijke kraamzorg gehad ! De eerste had net een relatie uit en zat alleen maar te huilen op de bank en ipv dat ze mij kopjes thee bracht bracht ik haar de thee om te kalmeren, wassen strijken stofzuigen hoorde niet in het takenpakket het enige dat ze deden was schoonmaken waar de vagina komt ivm wond, dus douche en wc de tweede zat letterlijk alleen maar op kont op de stoel en zei " je moet niet zoveel spelen met je oudste hoor je moet uitrusten " op de vraag of zij dan even wou knutselen ofzo dan hoorde dat niet in haar taken pakket verder deed ze alleen de was van mij en de baby de was van mijn man en oudste werd er letterlijk uit gesorteerd ( lijkt mij alleen maar meer moeite maar goed) en verder alleen wc en douche ivm wond De derde kreeg ik een twee in 1 kraamzorg ( een duo die om en om kwamen) de ene vertelde mij precies wat ik moest doen en hoe, en dat ik mijn eigen vaste dingen al een beetje had maakte haar niet uit ik moest het volgens de boekjes doen ( ik verschoon bijv het fijnste met billen richting mij, maar nee het MOEST over dwars ) verder hebben wij een ritme waarin er in de avond gewassen word en dan fruit kwark of yogurt en dan naar bed, de baby wouden we mee nemen in dat ritme en dan een flesje ipv yogurt en dit hebben we ook aangegeven en toch maakte ze elke ochtend opnieuw de kleine wakker om 09.00 om te wassen en badderen, de ander was net oma geworden en vertelde me continu wat een verschrikkelijke vrouw of haar schoondochter was, wat zag haar zoon toch in het mens, ze was ook nog eens 8 jaar ouder dan hem .... Wat moet zo'n vrouw toch met zo'n jonge knaap .... Gelukkig kozen wij alle keren voor maar 3 uurtjes want jemig ik had dat geen hele dagen vol kunne houden, bij de vierde hebben we weer een compleet ander bureau gekozen, ik heb uitgelegd waarom ik max drie uurtjes wou en ze vertelde mij dat hun het compleet anders zouden doen, er werd opgeschreven dat ze bij mij zouden wassen koken strijken ritme van moeder volgen samen met andere kinderen naar de speeltuin om de hoek de kinderen naar school brengen rondje lopen met de hond ze wouden van alles doen .... Vind het jammer dat ik nooit zal weten of ze het echt gedaan zouden hebben, ons zoontje heeft weken lang op de ic moeten verblijven dus nooit geen kraamzorg gekregen, Maarja het is niet anders, Ik weet wel dat ik het verschrikkelijk vind en het voelt voor mij echt als een inbreuk in mijn privacy, en ik voel me ook echt een gast vrouw ipv kraamvrouw dus doe mij maar gewoon lekker mijn leventje zonder kraamzorg
Ik vond het heerlijk toen ze ging. Leuk en lief mens hoor maar op ten duur vond ik het wel goed. Was echt heerlijk om met zn drietjes te zijn.
Bij de oudste heb ik nog extra uren kraamzorg gehad, verdeeld over twee of drie dagen geloof ik. En ik vond het toen echt jammer dat ze weg ging. Ik had nog zoveel te leren over baby's en ze was zo geweldig lief en zorgzaam. Bij onze jongste heb ik de helenzwangerschap gehoopt om dezelfde kraamverzorgster te krijgen. En dat lukte! Maar echt... ik was dat lieve en zorgzame nu na drie dagen al beu en was -heel eerlijk- opgelucht toen ze de laatste dag weg ging. Lag niet aan haar, superlieve meid en een hele harde werker. Maar ik had inmiddels ervaring, wist ondertussen meer over borstvoeding dan zij. En ik was er zelf lichamelijk ook veel beter aan toe. Bij de eerste lag ik echt in puinpoeiers en kon ik de eerste dagen niet lopen en zitten bleef heel lang een probleem. Bij de jongste zat ik de andere dag al op een stoel te ontbijten en liep alweer vrolijk rond. Dus toen voelde dag zorgzame al gauw als benauwend en soms zelfs bemoeizuchtig. Ik vond het ergens wel een eyeopener, dat 'de klik' tussen twee personen dus niet alleen maar afhankelijk is van de mensen maar ook echt van de omstandigheid waarin je elkaar ontmoet. Ik dacht denk ik altijd: je vindt iemand aardig of niet. En dat ligt dus eigenlijk aan die ander. Maar ik heb hierin echt ervaren dat het ook heel erg aan mij en aan mijn toestand ligt. Want de eerste keer vond ik haar superlief en de tweede keer echt irritant. Terwijl er aan haar niks veranderd was.
Ik heb staan janken als een klein kind toen ze wegging. Ze was zo leuk en lief! Een vrouw van mijn eigen leeftijd en keek goed hoe ik me voelde. Van tevoren had ik kenbaar gemaakt dat ik afgeremd moet worden. Ik wil te snel en teveel. Dit deed ze op een lieve maar ferme manier zoals ik het nodig had. Ik heb heel veel met haar kunnen praten. Had ik ook nodig. Ik had meer moeite met de verloskundigen die kwamen voor de 'nazorg'. Tot drie keer toe werd mijn bevalling gebagatelliseerd en ik voelde me een enorme aansteller. Mijn kraamhulp heeft mij elke keer hier doorheen geholpen. Uiteindelijk heeft ze er zelfs iets van gezegd tegen de vk. De laatste vk zei dat als ik bloedproppen ter grootte van een tennisbal zou verliezen dit heel normaal was. Mijn kraamhulp zei dat als dit gebeurde ik heel snel 112 moest bellen, aangezien ik gecureteerd was... Ik heb af en toe nog steeds contact met de kraamhulp via de app. Ik mocht haar altijd berichtjes sturen als ik vragen had. Heb ik ook zeker gebruik van gemaakt, want ik was zo onzeker. Ze is ook mog een keer op visite geweest toen de kleine een half haar was. Echt een topper is ze!!
Ik had een geweldige kraamverzorgster van onze leeftijd. Ze speelde heel leuk met de oudste en liet ons lekker ons ding doen. Gaf af en toe wat tips om iets wat makkelijker te kunnen doen. Maar toen ze wegging had ik daar totaal geen moeite mee. We vonden het wel lekker om ons huis weer voor onszelf te hebben De vorige keer vond ik het wel heel erg. Maar dat was denk ik door de onzekerheid of we het wel zelf zouden kunnen zonder haar hulp. En ze maakte zo een lekker hapje smiddags van fruit
Precies zo dus!! Te grappig wat die hormonen met je doen. Ik had zo'n lieve kraamhulp.. als ik om een banaantje vroeg, kreeg ik een bord met stukjes banaan, toefjes slagroom met muisjes erop en kleine stukjes chocola. Ze vond het heerlijk om me in de watten te leggen. Toen ze net weg was, vroeg ik mijn man om een banaan; hij gaf me toen gewoon een banaan in de schil. Toen miste ik mn kraamzorg zoooooo. Hopelijk krijg ik over een paar weekjes weer zo'n lieverd.
Wat een leuke verhalen om te lezen! En hoe verschillend!! Ik geloof dat ik even heb gehuild (maar o, die kraamtranen!) en het gevoel vind ik lastig te beschrijven. Ik voelde me ineens weer zo alleen (terwijl mijn man en baby er natuurlijk gewoon waren). Haar vertrek stond een beetje voor het begin van het (soort van) normale leven weer. Mijn man moest weer gaan werken, mijn familie die dagelijks kwamen in mijn kraamweek gingen ook hun normale leven weer oppakken. Het leek wel of het hele leven doordraaide en ik net mama was en iedereen dat lijkt te vergeten of iets, haha! Maar na een nachtje slapen was het wel weer oke, haha!
Het was heerlijk dat ze er waren (ja ze waren met zn 2en, stagiaire) Maar ik was ook heel blij dat ze weer gingen en dat we het zelf konden doen en ik ook weer m'n eigen ding kon gaan doen