Ben eigenlijk heel beneiuwd wat jij in je opvoeding meegeeft wat typisch gebonden is aan jouw cultuur. Ik heb het niet ovrer de grote dingen zoals moskee/kerk bezoekjes oid. Maar juist die klejne dingen die je misschien wel dagelijks meegeeft/toepast zoals een boterham als ontbijt (typisch Hollands ) Ik ga zelf ook even denken
Ik weet natuurlijk niet precies hoe het er bij andere culturen aan toe gaat, maar wij eten inderdaad altijd brood als ontbijt. En avond eten meestal rond 17:00 uur.
Leuke vraag, eens even denken: - met sint maarten lampion lopen (dit ken ik zelf niet van vroeger, maar ik woon nu in Groningen en hier is dit heel gebruikelijk) - sinterklaas vieren, ik weet niet hoe cultureel bepaald dit is, is wel heel Nederlands natuurlijk Verder weet ik niet hoe cultureel bepaald het is om een bepaalde routine in de opvoeding te hanteren: vaste bedtijd, vaste tijd om tv te kijken etc. Wij hanteren wel behoorlijk 'geplande' dagroutine. Onze jongste zoon (bijna 3) vraagt wel eens of hij TV mag kijken, als ik zeg dat we dat straks doen, zegt hij zelf al 'als het 5 uur is' (uiteraard heeft hij geen idee wat 5 uur is...)
Leuk!! Ik merk dat omdat ik zelf een Marokkaanse achtergrond heb, ik die verschillen veel makkelijker kan zien en ook bewuste keuzes maak met mijn partner wat we uit welke cultuur mee willen nemen. Toen bedacht ik me vandaag opeens dat ik natuurlijk alleen kies uit die twee voorbeelden omdat ik ze als voorbeeld heb, maar dat er wellicht nog leuke dingen uit andere culturen te halen valt waar ik nooit bij stil heb. In mijn Marokkanse cultuur staat bijvoorbeeld gastvrijheid erg centraal, niemand wordt weggestuurd iedereen is welkom, en er is ook geen eindtijd. Mijn man en ik willen graag die gastvrijheid bieden en eten, tijd en liefde voor iedereen maar niet zo onbeperkt als in onze Marok. Cultuur. Vaste tijden vind ik idd oook iets tyoisch nederlands en passen wij wel toe in ons gezin Meestal 2 warme maaltijden per dag is weer typisch Marokkaans en ontbijt met olijfolie en eieren, en muntthee in de zomer. .
Wat eten betreft: - broodbeleg mogen ze zelf kiezen, maar op elke boterham iets anders (en 1x chocola..) - op zondag een lekkere koek bij de koffie - snoep/chips op feestdagen In de categorie overig: - sport is belangrijk voor de ontwikkeling en gewoon leuk (geen moeten hoor we dwingen niks), gymmen vanaf peuterleeftijd hoort er een beetje bij en kan ook prima voordat ze een zwemdiploma hebben (als ik naar de klasgenootjes van mijn dochter kijk zijn we daarin een uitzondering, ze is de enige van haar groep die op gym zit, de rest moet allemaal eerst een zwemdiploma halen!) - op zaterdag mag de oudste 'mee' de jongste op bed brengen en 'liedjes zingen' (wat inhoudt dat ze er met z'n tweeën een idiote gekkenboel van maken, daarom hebben we het beperkt tot de zaterdag )
Leuk topic! Mijn man is Iraans maar we halen geen specifieke dingen uit die cultuur ofzo. Wel de gastvrijheid, lekker koken en er is geen eindtijd. Het zit echt in hem om gasten te verwennen. Dat hebben Nederlanders natuurlijk veel minder. Verder zijn er geen dingen specifiek Nederlands of Iraans in onze opvoeding, denk ik. Ze krijgen ook veel Vlaamse dingen mee via school, bijv. de manier waarop kinderfeestjes worden gegeven. We vinden verder -sport heel belangrijk, oudste dochter zit nu 2 jaar op dansles en de jongste begint ook. Als ze het zat zijn mogen ze gerust iets anders kiezen -culturele verbreding in het algemeen, we gaan vaak naar musea of het theater, van allerlei soorten achtergronden -voorlezen al vanaf dat ze 6 weken zijn. Dat is iets heel consequents dat ik dagelijks doe.
Hier ook een Iraanse vriend maar eigenlijk geen typische cultuurdingen. Wel hebben we in de loop van de tijd verschillen ontdekt waar mijn vriend eerst bijvoorbeeld het nut niet van in zag, of waar mijn schoonmoeder een andere mening over had en waar je dan achter komt dat dat wel een cultuur ding is. Wij hanteren bijvoorbeeld een vaste bedtijd. Daar kan mijn schoonfamilie nog steeds niet aan wennen maar voor onze dochter is dat heel belangrijk. Als er visite is dan is mijn vriend ook erg gastvrij. Maar hij zal niet in de keuken (Iraans) staan koken hoor, helaas want het kan erg lekker zijn En wat ik een grappig iets vind: (vroeger) in Iran mocht mijn vriend nooit vies worden vertelde mijn schoonmoeder. In het zand spelen was uit den boze, ze moest hem dan gelijk omkleden. Dit was niet alleen zo bij mijn schoonmoeder, dit was bij hun hele familie zo. Mijn schoonmoeder vertelde dat ze het wel echt heel Nederlands vond dat onze dochter gewoon in het zand mag spelen en vies mag worden. Natuurlijk is dit niet alleen in de Nederlandse cultuur zo, maar ik vond het wel passen in dit topic. Verder geen bijzondere dingen van de Nederlandse cultuur die niet eerder genoemd zijn.
Hagelslag natuurlijk En Sinterklaas. Verder vind ik het inderdaad lastig om te bepalen welke dingen die wij vanzelfsprekend doen, typisch Nederlands zijn. Ik las hier iemand over eten om 17.00. Maar wij aten vroeger thuis altijd om half zes, totdat mijn vader een baan had met meer reistijd en toen aten we altijd om 18.15 uur. Mijn schoonfamilie at wel altijd om 17.00 uur en mijn zwager vond later eten (zoals wij dus deden) echt iets voor 'rijke mensen'. (Wij woonden gewoon in een rijtjeshuis hoor.) Voor mij is etenstijd dus niet iets cultureels, maar meer tot hoe laat je toevallig werkt. Voor mij echt Nederlands is wel 4-5 mei. Onze oudste weet al sinds een jaar of 2 dat we dit vieren en waarom. Ik vind dat heel belangrijk, dat ze zich realiseren dat we hier in vrijheid leven. En die Nederlandse tolerantie (wat er van over is) geven wij onze kinderen ook mee. Andere meningen, religies, relatievormen is allemaal oké wat ons betreft. Zolang je er een ander geen kwaad mee doet, is het prima. Verder denk ik dat Nederlandse mannen in vergelijking met heel veel andere landen, niet echt 'macho' zijn. En dat is iets wat onze zoons ook wel zien: papa doet meestal de boodschappen en kookt vrijwel altijd. Stofzuigen is ook een klusje voor hem. Onze kinderen groeien waarschijnlijk op met het idee dat dat mannenwerk is En ik ben niet bang om mijn nagels te scheuren als er een keer geklust moet worden. Ze zien mij dus ook sjouwen met zware dingen, schuren, schilderen, timmeren enzovoorts. Ik weet niet of dat echt typisch Nederlands is. Maar wel iets dat in onze cultuur meer voorkomt en wordt gewaardeerd dan in veel anderen landen, denk ik.
Eten om 17 uur vind ik wel echt iets typisch Nederlands. Doen wij niet hoor, maar zie het veel om mij heen. Je hoort dan: "ja man heeft zwaar werk en als die dan om 17 thuiskomt verwacht die de warme pot op tafel en uiteraard met 2 stukken vlees...vreselijk! Alsof er in andere landen geen zware arbeid word verricht Misschien iets anders tussen de middag eten dan 8 boterhammen...iets wat daadwerkelijk voedzaam is Sorry beetje off topic maar wel erg nederlands;(
Niet bewust maar als Belg zeg ik ook vaak 'u' tegen mn 4 jarige. Ook je, jij, ge, gij,... wissel onbewust veel af sinds ik in Nederland woon. Ik weet dat zijn juffrouw in Nederland mij wel even raar aankeek toen ik tegen zoontje zei : D doe uw jas maar aan. Haha Frieten en chocolade zijn natuurlijk zeer belangrijk in de Belgische cultuur. Sinterklaas en zwarte piet zullen altijd sinterklaas en zwarte piet blijven. Verder geen idee. Wij zijn hier opgegroeid dus het meeste van de opvoeding zal grotendeels wel bepaald zijn door onze cultuur, of zoiets.
Grappig Bailief, dat jij ook een Iraanse vriend hebt. Wil hij de taal leren aan jullie dochter? Mijn man ziet het nut daar nu niet van in. Het scheelt misschien ook dat al zijn familie nog in Iran woont en dat we hier 'alleen' zijn (mijn familie woont in NL). Dus we doen het echt samen. Mijn man is trouwens ook geen macho. Doet heel veel thuis, kookt bijna altijd en doet net zoveel met de meiden als ik. Hij bemoeit zich echt met de opvoeding. Ik voel mij dus wel gesteund.
Dat gastvrije heb ik zelf ook altijd mee gekregen: mensen zijn altijd welkom, kunnen altijd mee eten etc. Ik weet dat vaak gezegd wordt dat Nederlanders niet gastvrij zijn, maar ik ervaar dat zelf heel anders. Ik kom uit een grote, gastvrije familie en nu in mijn eigen gezin is ook altijd iedereen welkom. Dus misschien is dat meer iets van oudere generaties?
Ik zeg nog altijd u tegen mijn ouders en tegen mensen die ik niet ken en die dus nog niet gezegd hebben dat ik mag tutoyeren. Verder heb ik de zuinigheid van mijn ouders heel erg overgenomen. Ik wijs mijn man met grote regelmaat op het verschil tussen iets 'nodig hebben' en iets kopen omdat je het gewoon ziet en wil hebben (voor de leuk mag ook hoor, maar ik trap wel eens op de rem). Voor de rest doe ik dingen écht heel anders dan mijn ouders. Feestdagen, etenstijd, regels in huis, werk, politiek, interesses, vriendschappen, alles is anders.
Pindakaas en hagelslag! Brood en koffie bij het ontbijt. Kids spreken ons aan met "U" (wat in onze vrienden- en familiekring trouwens vrij normaal is)
Mijn man is geen oorspronkelijke Nederlander maar ik zie toch wel heel veel dingen waarin hij is geïntegreerd, hoewel hij door de buitenwereld waarschijnlijk niet zo wordt bestempeld, maargoed. Dingen als: geen macho zijn (in zijn cultuur wel normaal), dus vooral thuis veel taken op zich nemen. Kinderen op een redelijk vaste tijd naar bed, e.d. Wij zijn niet zo stipt van klokslag om een bepaalde tijd eten en naar bed maar als ik kijk naar mijn schoonfamilie (wel in het buitenland dan) dan vind ik dat gewoon zo zielig (hoewel zij mijn kinderen weer zielig vinden met hun redelijk vaste bedtijd), kinderen die tot 12 uur 's nachts nog op zijn en letterlijk tegen hun slaap vechten. Aan afspraken houden: daarin is hij gelukkig ook typisch Nederlands! Qua eten ook, hij hoeft niet zo nodig meer twee warme maaltijden per dag en eet zelfs bijna geen vlees meer (dat wordt in zijn land als zéér vreemd gezien, wanneer je daar wel het geld voor hebt). Kleine dingetjes die me wel opvallen: Een boterham besmeren met een lepel in plaats van een mes. Verband tussen kou en ziekte, vooral bij de kinderen >> dit is overigens wel een klein irritatiepunt voor mij. Erg gastvrij zijn, ik zeg overigens niet dat Nederlanders niet zo zijn hoor (mijn moeder bv is erg gastvrij). Maar toch vind ik het een beetje een andere manier hebben, lastig om uit te leggen. Minder direct zijn, soms moet ik maar gissen naar wat hij bedoelt. Dat vind ik soms nog wel lastig. Veel schaamte op bepaalde vlakken. Zo "mag" ik eigenlijk niet mijn mening uiten tegenover mijn moeder, of tenminste, hij vindt dat maar niks. Want stel dat ze dat vervelend zou vinden? Ik kan dan nog wel 1000x uitleggen dat mijn moeder liever heeft dat ik gewoon eerlijk zeg in plaats van ja en amen zeggen en ondertussen iets heel anders bedoelen. Maar dat gaat er maar gewoon niet in, en dat heeft wel echt met zijn opvoeding/cultuur te maken. Ook vond hij het lastig om aan zijn moeder te vertellen toen ik in verwachting was, dat moest allemaal via via dat zijn zus dat aan haar vertelde. Soms vind ik het wel grappig, al die moeite voor niks. Waar maken ze zich zo druk om denk ik dan haha. Van de andere kant weer heel weinig schaamte als het om inmenging in andermans priveleven gaat (niet mijn man gelukkig, maar een deel van zijn familie dan), zo werd mij gevraagd of ik de pil slikte toen we pas getrouwd waren, en dat vond ik toch wel een rare vraag (dat zouden ze overigens weer niet aan hemzelf kunnen stellen, vanwege die schaamte dus, dus moet het allemaal via omwegen). Ook de manier waarop vrouwen zich kleden vind ik vaak veel te over the top, met die make-up zien ze er soms net als clown uit. Absoluut niet mijn ding. @Nescio: Ik heb ook geen schoonfamilie in Nederland wonen, maar juist daarom vind ik het zo belangrijk dat ze de taal beheersen. Hoe gaan ze dan anders met hun ooms, tantes, opa en oma etc. praten? Maar mijn man is hier ook erg strikt in en geeft de kinderen zelfs les in zijn taal, wat ik alleen maar fijn vind overigens.
Eten op een bepaalde vaste tijdstip [en dan bijv 18.15, dus op kwartier nauwkeurig] is volgens mij überhaupt iets Nederlands. Ook vaste weekmenu's [maandag agv, dinsdag pasta, woensdag gehakt ed] zijn ook typisch Nederlands, evenals het 'afmeten' van porties die gekookt worden. In andere culturen wordt over het algemeen veel ruimer en flexibeler omgegaan met eten. -> overigens vind ik structuur tot op zekere hoogte heel fijn, vooral voor kinderen! Enige wat ik echt niet kan is precies de hoeveelheid koken voor ons gezin. Ik weiger om te bedenken wie hoeveel aardappelen op kan , en wij koken standaard voor 1-2 personen extra. Voor het geval iemand ineens voor de deur staat en mee wil eten. Zo niet, heeft mijn man de volgende dag een warme lunch op het werk of het gaat in de vriezer. wat betreft 4 en 5 mei: vrijwel elk Europees land kent een herdenkings- en bevrijdingsdag. Bevrijdingsdag is volgens mij in alle andere landen een Nationale feestdag [vrij] evenals 1 mei, behalve in NL. Voor de rest ben ik het zeker met je eens!
@citroenrasp , ik heb gepraat als Brugman om toch maar mijn man in zijn moedertaal met de kinderen te laten praten. Maar het lukt niet. Hij zegt dat het te geforceerd voelt. Omdat hij zelf tweetalig is opgevoed, weet hij ook niet welke taal hij dan moet praten. Nederlands (Vlaams) voelt voor hem natuurlijk. Als ze later interesse tonen, wil hij ze echt de taal (welke dat wordt? Geen idee), leren op de 'juiste' manier. Dus niet op de spraakmanier zoals hij nu met zijn familie spreekt, maar dat ze echt de grammaticale structuren en alles erachter kennen. Of dat gaat gebeuren en hoe, geen idee. Ik sta er in ieder geval heel erg voor open, maar wil hem hierin niet pushen (heb dit geprobeerd en het heeft geen zin).
Volgens mij is die echt niet typisch Nederlands, op Amerikaanse blogs kom ik dit namelijk heel vaak tegen. Ik heb eerder het idee dat dit vanuit Amerika is overgewaaid naar Nederland, vroeger hoorde ik namelijk nooit iemand over een weekmenu. Misschien kan je wel zeggen dat het typisch westers is. En ik kook ook nooit afgepast, maar dat deed mijn Nederlandse moeder ook absoluut niet. Ik moet wel zeggen dat ik erg creatief ben wat leftovers betreft.
Jammer is dat zeg. Ik herken het trouwens wel omdat ik een aantal vriendinnen hebben die ook in dergelijke situatie zitten. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen aan meertalige opvoeding, ben erg blij dat mijn man daar ook zo over denkt.