Met eigen voelen bedoel ik meer vertrouwd. Je klinkt wat afstandelijk over haar en ergert je veel aan haar. En ik heb het nu niet alleen over billen vegen, want je kleine zit straks voorlopig nog in de luiers. Maar je zal merken dat je straks van je eigen kind veel meer kan hebben. Dan kan je dus geen onderscheid gaan maken. Een kind voelt dat aan en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is al lastig genoeg voor ze.
Maar dat je weinig ervaring heb doet er toch niet toe.... Je hebt gekozen voor je vriend dus ook zijn kind. Als je dat vervelend vind 'omdat het jouw kind niet is' had je misschien voor iemand moeten gaan zonder kinderen. Je klinkt heel afstandelijk tegenover het kind van je vriend
Tja, billen afvegen hoort er nu eenmaal bij. En in een luier wordt het vaak een stuk viezer, bereid je maar vast voor.
Met 5,5 ben je toch wel in staat tot die juiste veegtechniek? Mijn 2,5 jarige heeft al de juiste techniek, maar snapt nog niet goed wat voldoende wc-papier is en wanneer het echt schoon is... een kind dat 3 jaar ouder is toch zeker wel? Gewoon te korte armen hebben snap ik wel natuurlijk, dan kan het fysiek dus gewoon niet.
Mijn dochter poept ook eigenlijk alleen thuis... Ik vroeg haar laatst ook hoe ze het op school deed of de juf haar dan hielp maar ze poepte daar nooit zei ze. Als je echt moet is ophouden niet goed natuurlijk maar het lichaam past zich hier volgens mij wel wat op aan. Als we gingen kamperen hoefde ik de eerste dagen ook nooit...tja op een gegeven moment moet je wel wat kwijt natuurlijk. Maar een halve dag ophouden tot thuis hoeft dus niet perse heel ongezond te zijn. Er komen hier regelmatig kinderen spelen met mijn dochter, eentje moest hier laatst ook poepen en die heb ik ook geholpen. Tja, dan zeg ik toch ook niet sorry je bent mijn kind niet en je bent al 5, red je even zelf? Ik hoop toch dat mijn kind ook geholpen wordt als het nodig is. Je veegt met papier, niet met je handen...
TS waarom leer je het haar niet gewoon? Papiertje pakken, laten zien hoe je dat vouwt, af laten vegen, nieuw papiertje pakken etc tot het papiertje schoon blijft. Dan hoef je hoogtens een paar dagen na te vegen. Korte armen maakt niet uit, heeft dl ook; moet ze gewoon een beetje meebuigen.
Uiteindelijk een half uur? Is dat lang dan? Ja sorry, maar ik vind je behoorlijk veroordelend komen voor iemand die zelf nog geen kind heeft in die leeftijdscategorie. Je kunt blijven vergelijken met andere kinderen, maar ieder kind is anders en wat ze wel/niet kunnen komt wel als er met liefde en geduld met ze geoefend wordt. Als jullie niet dagelijks oefenen met mes en vork is het geen wonder dat ze het niet gebruikt bijv. En van andere kant is hulp vragen misschien haar manier om affectie en aandacht te vragen van haar vader. Dat ze verzorgd wordt door hem en daar een goed gevoel bij krijgt. Ten slotte is (af en toe) zeuren is inherent aan kleuters. Als het een incident is dat ze aan tafel zeurt en een half uur over haar eten doet, komt ze heel erg in de beurt van een ideaal kind
Oh een half uur eten vind ik ook niet gek, gezeur etc tijdens het eten gaan wij gewoon niet op in. Hier zitten we tijdens het eten aan tafel, eet ze niks? Dan ruimen we weer af.
Ik denk echt dat je hier serieus aan moet werken wil de dochter van je vriend gezond kunnen opgroeien in jullie huis. Dit zijn vragen die beantwoord moeten worden voordat men in een relatie stapt waar kinderen bij betrokken zijn, en voordat daar nieuwe kinderen uit voortkomen. Het is heel onveilig voor een kind (en helemaal zo'n klein kind) om de helft van haar leven te wonen bij iemand die haar ziet als 'van vriend' en 'niet mijn'. Jij hoeft geen specifieke opvoedtaak te hebben nu, maar dadelijk als de nieuwe baby komt wel. Zij mag geen verschil voelen tussen haar broer/zus en haarzelf. Maar verzorgende taak hoort er gewoon bij als een klein kind in je huis woont. Wat had je gedaan als ze 2 was toen jullie samen gingen wonen. Geen poepluiers verschoond?
Tsja weet je... je vraagt er een beetje om... Je komt nu over alsof je het kind 'teveel' vind en je vind het vervelend je aan haar aan te passen... get over iT, zo werkt het met kinderen... Je wilt geen billen vegen, dit dat zus en zo vind je vreemd want.... Een half uur aan tafel zitten vind je onwijs lang... Ik vind dat je je aanstelt, een half uur aan tafel is heeeel normaal met kinderen en ik wed dat er genoeg zijn die ook gewoon 3 kwartier zitten.... Billen vegen hoort er gewoon bij, of laat je die van jezelf Dalijk ook in een poepluier liggen? Je hebt voor deze man gekozen MET kind, gedraag je daar dan ook naar Ontzettend sneu voor het kind, die merkt ook heus dat jij haar irritant/vervelend vind
Jemig doe allemaal eens niet zo overdreven en lees gewoon dit topic en mijn reacties vanaf het begin. Ik heb een hele goede band met het meisje, maar mijn uitgangspunt is dat ik denk/vind dat zij klein gehouden wordt door vader en oma (bij moeder misschien ook, daar heb ik natuurlijk geen zicht op). Ik heb het idee dat kindjes van haar leeftijd gemiddeld zelfstandiger zijn wat ik hier navraag en ik in een aantal reacties ook bevestigd krijg. En een aantal ook niet. Ja, geen een kind is hetzelfde, snap ik echt! Maar ga aub mijn topic niet verdraaien naar dat ik haar 'teveel' vind!
Dit vind ik op zich een hele goeie, maar... nou komt mijn punt.. waarom doen vader en moeder en opa en oma dit dan niet? Die taak ligt niet primair bij mij, al ga ik dit denk ik wel op me nemen. Zal eens overleggen met vriend, ik ben uiteindelijk degene die zich verbaast dat ze het nog niet zelf kan.
Wie zegt dat?! rot eens gauw op! Ik vind haar heel lief! Maar ik vind het vervelend dat ze zo wordt opgevoed omdat ik denk dat ze zelfstandiger zou kunnen zijn.
Ik denk dat je er goed aan doet niet alles op een weegschaal te leggen wie/wat moet doen. Ze woont deels bij jou in huis, dus als jij dat haar wil leren dan doe je dat toch? Ik vind het heel erg kinderachtig en onvolwassen overkomen. Het is mijn vriend zijn dochter dus hij moet haar billen maar afvegen? Als je iets ziet dat moet gebeuren dan doe je dat gewoon. Zo kun je toch niet samenwonen en leven met je partner? Ik zou het in ieder geval enorm vermoeiend vinden.
@Nummerzoveel als stiefmoeder is het lastig op welke positie je jezelf moet zetten. Je mag je deels niet bemoeien met de opvoeding, want je bent haar ouder niet. Maar aan de andere kant moet je wel zorgzaam zijn en kind op 1 zetten. Die grens is vaag vind ik en ontdek je gaandeweg. Ik zorg voor haar als ze hier is, ik geef haar eten en drinken en we doen leuke dingetjes samen, skeeleren en knutselen enzo. Aan de andere kant zorg ik dat ik me regelmatig op de achtergrond hou omdat ik vind dat het belangrijk is dat ze met haar vader leuke dingen gaat doen. Hij kleedt haar aan, doet haar in bad, brengt haar naar bed etc. Ook billen vegen. Hij is haar vader en dit hoort zo, plus hij wil dit ook en vindt niet dat dat primair bij mij moet liggen. Als hij niet in de gelegenheid is dan doe ik het. Vanzelfsprekend vind ik.
Over belangrijke zaken beslissen de ouders, maar wat betreft huisregels en gewoontes mag jij natuurlijk net zo goed meepraten. Denk dat het belangrijk is dat jij met je partner goed op 1 lijn zitten en bespreken wat jullie belangrijk vinden en het samen uitvoeren. Mocht er ooit commentaar op komen, dan is dat in principe gericht op de vader aangezien die achter de afspraken staat die jullie samen gemaakt hebben. De buurvrouw die elke woensdagmiddag oppast en de juf die het kind elke dag ziet zijn ook geen ouder maar 'bemoeien' zich ook met de opvoeding. Bij een stiefouder gaat dat nog een stapje verder natuurlijk.
Ik snap dat het moeilijk is daar een balans in te vinden. Maar de dochter van jouw vriend zit straks samen met jullie kindje aan tafel. De opvoeding moet wat dat betreft wel enigszins overeenkomen. Als jij het belangrijk vindt dat kinderen met mes en vork leren eten, dan leer jij ze dat. Het kan natuurlijk niet dat het ene kind straks op haar tiende nog met de handen zit te eten, terwijl jouw kind op z'n vijfde met bestek leert eten. Jullie huis, jullie regels, scholen dat soort dingen meer daar beslissen jouw partner en zijn ex over. Maar ik vind dat je jezelf en je rol in haar opvoeding echt niet zo op de achtergrond hoeft te plaatsen.