Wat heftig allemaal! Niet gek dat je daar niet 'ongeschonden' uit bent gekomen hoor. Lijkt me goed over al je ervaringen te praten met een psychooloog. Misschien nog een tip, zit hulp van Home-start organisatie bij jou in de buurt? Ik heb er persoonlijk geen ervaring mee maar volgens mij is het voor mensen met kind(eren) die een klein sociaal netwerk hebben en wat praktische hulp/contact kunnen gebruiken, contact met een vrijwilliger.. Of opnieuw wat rijlessen met een rij-intstructeur gespecialiseerd in angst? Zodat je weer wat mobieler durft te worden met de auto?. Maar alles 1 voor 1! Niet alles tegelijk, de eerste stap heb je al gezet. Ik hoop dat je een fijne psycholoog treft waarmee het klikt.
Bedankt voor jullie lieve reacties meiden Sorry voor mijn late reactie en dat ik niet op iedereen persoonlijk kan reageren. Ik heb nogal een drukke peuter wat veel van mijn aandacht opeist Ik zal vanavond op de privéberichten reageren als dochterlief op bed ligt. Ik heb jullie berichten gisterenavond allemaal gelezen en het heeft me echt zoveel goed gedaan! Hoewel ik het enorm spannend vind om dit met de ha te bespreken, kijk ik er ook (soort van) naar uit. Eindelijk gaat er IETS gebeuren! Ik zou zo nu en dan iets van me laten horen. Om zowel jullie op de hoogte te houden, als om van mezelf af te kunnen schrijven.
Even en update van gisteren met als doel "het van me afschrijven". Gisteren bij de ha geweest. Wat had ik er op het laatste moment moeite mee om erheen te gaan. In de wachtkamer zweette ik me rot en wou ik het liefst gillend weg rennen! Uiteindelijk niet gedaan natuurlijk. Ik vond het heel fijn om mijn verhaal met de ha te delen (ondanks het feit dat ik zat te shaken als een malle) . En dat heb ik niet zo snel bij iemand. Zij wist me goed op mijn gemak te stellen. Heb mijn verhaal gedaan en een doorverwijzing naar de praktijkspycholoog gekregen. Als ik de klik niet voel, kan ik dat gewoon aangeven en van psycholoog veranderen. Gelukkig zijn er meerdere psychologen aanwezig op het praktijk. De afspraak staat gepland op 18 mei. Na de afspraak was ik soort van opgelucht, maar ook enorm uitgeput en down. Eenmaal thuis aangekomen, was ik niet meer in beweging te brengen. Ik had de rest van de dag een flinke hoofdpijn! Vandaag voel ik me gelukkig veel beter. Nu voel ik me rot, omdat ik onze dochter (met een enorme brok in mijn keel) voor het eerst op psz achter heb gelaten. Gelukkig vond zij het niet erg dat mama weg ging. Maar toch.. Ik moet hier nog aan wennen. Over 2 uurtjes kan ik haar ophalen en ben de minuten aan het aftellen!
Goed dat je gegaan bent. Niet om je af te schrikken en het kan pp heel anders zijn. Maar probeer je afspraken te plannen op een moment waarna je even geen verantwoordelijkheden hebt. Dat je bijvoorbeeld even kunt uitwaaien, douchen of slapen. Zodra je over gaat op de pittige onderwerpen kan het veel energie gaan vreten. Ik plan het bijvoorbeeld op vrijdagmiddag als het kan. Dan komt mijn vriend eerder thuis en neemt de boel over. Als ik emotioneel therapie uit kom kan ik net zo lang wachten met rijden tot het genoeg gezakt is. En als ik even wat lucht nodig heb kan ik zonder problemen even iets doen om mij op te beuren.
Jeetje wat heftig allemaal.. Ik herken wel een stukje namelijk het vele verhuizen als kind.. van opvang naar opvang met mn ma en broertje.. De moeite met het hebben en houden van contacten.. En vooral het onbegrip van anderen (wat gelukkig ook wel logisch is) maar me wel verdrietig maakt.. Ik heb zelf nog steeds geen oplossing dus kan jou er ook geen bieden.. Wel een virtuele knuff en mocht je nog behoefte hebben mag je altijd een pbtje doen..
Goed dat je toch hebt doorgezet! En natuurlijk is het onwijs heftig om op gegeven moment 'de kraan' open te zetten, en je ziel te openen naar iemand. Ik heb dezelfde soort achtergrond als jij, als je even wilt praten kun je me altijd pb-en.
Dit vind ik een goede tip! Bedankt Mijn afspraak staat ook op een dag dat mijn man thuis werkt. Ben bang dat ik er voorlopig ook erg last van zal hebben. Hoe lang volg jij al therapie als vragen mag?
Best lang eigenlijk. Ik zou het niet met zekerheid kunnen zeggen maar ik denk een jaar of 5. Maar ik heb reeks van verkeerde diagnoses achter de rug. Therapieën die ik eerder kreeg sloegen niet aan. Ik zit sinds een half jaar actief op de juiste afdeling. Hier volg ik wat voorbereidingen voor de echte therapie die nog van start moet gaan. De voorbereidingen houden in dat ik mijzelf wat techniekjes leer om mij staande te houden voor als binnenkort de boel open getrokken wordt. Ik vind het heel erg spannend eerlijk gezegd.
Dankjewel voor je verhaal. Ik vraag me vaak af hoe het voor vluchtelingen is om naar dit land te komen. Ik denk dat er veel lotgenoten zijn. Ik heb één tip. Het kan best een zoektocht zijn voor je een goede hulpverlener hebt gevonden die bij je past. Mijn tip: zoek door totdat je het gevoel hebt dat je begrepen wordt en stappen vooruit kunt zetten. Ik wens jou en je gezin alle geluk en zegen toe!
Ik heb verschillende therapieen en dagbehandelingen gehad maar de trauma's blijf ik last van houden.. Ze hadden me aangemeld voor een voortraject voor emdr maar die kan ik niet volgen nu ivm kindjes.. Is van 9-12 met 1,5 u OV reistijd.. dus om 7u vertrekken en om 14u thuis Ik ben sinds kort alleenstaande mama en heb geen opvang of oppasmogelijkheden.. Dus gaat het hele traject niet door.. Dus ik hobbel maar gewoon door en zie wel hoe t verder gaat
Oh wow dat is inderdaad best lang zeg! Knap dat je ondanks de verkeerde diagnoses door bent gegaan! Jouw verhaal kan mij en vele met mij inspireren om door te blijven zetten Heel veel succes met de voorbereidingen meid! Klinkt ook best spannend allemaal!
Oh wat vervelend dat het niet door kan gaan, maar is helaas voorlopig niks aan te doen. Ik herken het wel. Na de geboorte van onze dochter, had ik ook geen oppas mogelijk en de ha en andere instanties waren ook ver reizen voor mij. Mijn man werkt voltijd, dus erg moeilijk om afspraken in te kunnen plannen. Toen had ik het ook opgegeven... Nu we verhuisd zijn, is alles dichtbij en werkt mijn man een aantal dagen vanuit huis. Afspraken maken, gaat makkelijker. Ook wonen mijn ouders nu 15 min van ons vandaan Ik hoop dat je situatie snel zal veranderen zodat je het traject weer op kan pakken!
Sorry voor mijn late reacties meiden. Ik ben overdag bezig met een hele lieve, maar ook een enorm drukke en energie vretende peuter. Zodra zij op bed ligt, doe ik nog wat huishouden en plof ik op de bank neer en heb ik verder nergens meer energie voor Dat is ook iets waar ik erg mee zit! Ik heb maar 1 kind! Waarom kan niet net zoals ieder ander gewoon normaal functioneren!? Ik ben het moe zijn zat, maar wat doe je eraan??? Ik sport 5 dagen in de week voor een extra boost en eet ook erg gezond, dus daar ligt het niet aan... Onze dochter slaapt sinds week 2 de klok rond. Ook geen last van gebroken nachten ofzo. Ik ben gewoon echt op aan het raken lijkt het wel! Ik zal iig proberen wat vaker te reageren op jullie lieve reacties! Ik lees ze namelijk wel en het doet me erg goed ze te lezen. Dan mag ik dat ook wel op tijd laten merken Nogmaals sorry meiden!!