dat van alles voelen komt me zoo bekend had ik toen ook, maar toen ik daadwerkelijk zwanger was was ik er echt van overtuigd, voelde anders dan al die andere keren overtijd daarvoor. had toen ook nog een onregelmatige cyclus en tig keer voor niks getest. Met als gevolg dat ik toen ik echt zwanger was bijna 2 mnd heb gewacht met testen. Ondans dat ik diep in me hart wist dat het raak was durfde het niet te hopen.... De week ervoor is idd heel spannend...en de teleursteling is best ff groot als je dan toch ongesteld word....mag me vanmezelf 1 dag echt zielig vinden en dan op naar de volgend ronde. Is jouw cyclus regelmatig liekie?
Ik ben ook bang... Ik vraag me af omdat ik in mijn verleden veel MK's heb gehad en de laatste pas geleden het best nog weleens kan duren voordat we eindelijk een 2de kindje mogen verwelkomen... Maar we proberen de moed niet op te geven
Misschien wat troost , mijn tante heeft de eerste gekregen was ze al 2 jaar bezig , daarna heeft ze 3 miskramen gehad en 5 jaar na de eerste kreeg ze de 2e en de 3e kwam pas 8 jaar later. soms heeft je lichaam meer tijd nodig , en sommige hebben dat probleem niet. Misschien is je lichaam nog bezig met de stoffen van de pil er goed uit te werken. Lichaam zit raar in elkaar maar maak je nog geen zorgen. Sommige zijn 4 a 5 jaar bezig zonder dat het ergens aan ligt. Groetjes sandra
Ik zit nu in ronde 15,en elke ronde denk ik "Er niet teveel mee bezig zijn.." Dat lukt voor geen meter!hihihi Of ik denk als ik dan en dan zwanger raak dan word mijn beebje geboren op mijn verjaardag/mijn zusjes/mijn hubbie zijn verjaardag En ga zo maar door....... En elke maand word ik down dan vreet ik alles wat niet goed is,en voel ik me schuldig.... Elke 2 weken is het feest!(Dus niet voor de zenuwen..)
Hier nog 1 Ik ben ook nog niet zo lang bezig, in vergelijking met andere dames hier... maar voor mijn gevoel duurt het al eeuwen. En ben ik ook bang dat het misschien niet zal lukken. (Mijn vriend racefietst al vanaf z'n 15e ofzo intensief, ben bang dat 't misschien effect heeft / had op de kaliteit van het zaad.) Ik zeg ook tegen iedereen die er ook maar over durft te beginnen dat wij nog helemaal niet bezig zijn, stom hè...
Weet precies hoe het voelt, heel ongemakkelijk, heb ook zoiets van iedereen heeft nu een gezinnetje en bij ons lukt het niet, en dan denk ik bij mezelf, tja er zal er eentje best in de familie kinderloos blijven dat zal ik dan wel zijn. Wij zijn verleden jaar april gestopt met de pil na 14 jaar de pil geslikt te hebben, ben nu 32 en we zijn nu voor de tweede keer bij de gyn geweest, ben bezig met clomid want mijn eisprong wilde niet op gang komen ( doet die uit zichezelf nog steeds niet) dus tja dan moet je wat want anders heb je zowiezo geen eerlijke kans. We wachten wel af wat de gyn maandag zal vertellen, het ziekenhuis zei vanmorgen wel telefonisch dat er een eisprong is geweest, dus we wachten af, hier waren we al heel erg blij mee. Wens iedereen veel s6 met zwanger raken, en degene die al zwanger zijn hoop dat alles goed gaat, en geniet van je zwangerschap.
jemig ik hadt niet verwacht dat ik zoveel veel reacties zou krijgen.. ik voel me ineens niet zo alleen meer.. alles klinkt zo bekend in de oren.. omdat ik er met niemand over kan praten(niemand weet dat we bezig zijn) is het soms wel moeilijk... xxxxxxx
Lieve Liekie, Ik ken het gevoel. Zit zelf pas in ronde 3 maar het kan me niet snel genoeg gaan. Mijn cyclus is ook nog niet helemaal regelmatig (eerst 27 dagen en toen 26), dus ik weet ook niet precies wanneer mijn ei is. Ik voel dan geen verschil en krijg geen symptonen. Dus ik weet ook niet of ik het wel goed doe allemaal.... Hebben anderen dit ook eigenlijk?
@Paula: eh...als je eerste cyclus 27 was en je tweede 26 ben je in mijn boekje wel regelmatig hoor! Als je geen verschil voelt kun je misschien over een poosje eens je temperatuur gaan bijhouden. Bij een cyclus van 27 zou je eisprong gemiddeld genomen rond dag 13 van je cyclus zijn. Met gewoon elke twee á drie dagen vrijen vanaf dag 8 van je cyclus moet je volgens mij altijd goed zitten hoor! Ik ken het gevoel ook. Ik was zo bang dat ik nooit zwanger zou kunnen worden omdat dat mijn grootste wens was! En ik was 7 jaar geleden zoooo opgelucht toen ik zwanger bleek (na 1 keer onveilig vrijen!). Dat ik van onze tweede ook in 1 keer zwanger was vond ik eigenlijk helemaal niet gek! Maar nu...mijn cyclus gaat alle kanten op, weet niet wanneer en óf ik uberhaupt een eisprong heb en ben inmiddels al 9 maand verder. Ik hou mijzelf maar steeds voor dat ik voor mijn zoontje ook zo onregelmatig was en dat mijn lichaam gewoon raar is en dat alles vast wel goed is, maar na 9 maand begin ik de moed wel te verliezen hoor! Bang dat er iets mis is in m'n lijf. Waarom lukte het anders twee keer in de eerste ronde en nou niet meer? Voor de rest is er toch niks verandert? We zijn 4 jaar ouder en ik heb tussendoor de pil geslikt. Da's het enige verschil dat ik weet! Weet je, bang blijf je toch wel. Bang om niet zwanger te kunnen worden, bang om zwanger te blijven, bang dat je kind iets overkomt. Het is heel natuurlijk. Er is niks mis mee. En het is meteen die angst die er ook voor zorgt dat we goed op onszelf passen! Eigenlijk dus ook wel weer gezond, bang zijn...
hey meiden, Ik herken jullie verhalen zo! Zelf begin ik ook steeds onzekerder te worden, in het begin verwacht je toch dat je best snel zwanger zult zijn, na een half jaar had ik zo iets, nu mag het toch wel snel gebeuren, maar nu na meer dan een jaar zakt de moed me toch wel een beetje in de schoenen... Kan er niets aan doen, maar ook ik ga toch zeker twijfelen of het wel mogelijk is voor ons om spontaan zwanger te raken... Juist omdat we nog geen kids hebben, twijfel ik zo of alles wel goed is... En meestal kan ik wel positief blijven gelukkig, maar soms. Natuurlijk weet ik dat sommige na veel langer toch nog gewoon zwanger raken en dat dat waarschijnlijk ook bij ons gebeurt, maar toch. Het gevoel blijft. Succes meiden, we zijn niet alleen!
he meiden, vind het zo erg voor jullie! Hopelijk worden jullie gauw verblijd met een kleintje die in je buikje groeit . Ikzelf zit in de 2de ronde voor ons 1ste kindje en ben erg benieuwd hoe mijn lichaam hierop reageert. Het is altijd een verrassing. Nou meiden, veel plezier met klussen en hopelijk hebben we binnenkort allemaal een kleintje in ons buikje groeien! -Xxxjes Napje
Ik ben niet bang, maar vind de onzekerheid vervelend. Als je me nu zou vertellen dat het over een half jaar raak is heb ik daar vrede mee. Maar als ik er aan denk om nog een half jaar elke maand in spanning af te wachten... Ik mag van mezelf 1 dagje simmen als ik ongesteld ben, maar daarna: kop op en verder met alle leuke dingen in het leven. Want die zijn er genoeg toch? Je moet echt proberen te waarderen wat je hebt en niet te veel bezig te zijn met wat je (nog) niet hebt. Ik zit pas in ronde 3 en heb totaal geen recht van klagen hoor. Van Emme waren we in de vierde ronde na een mk zwanger. Maar toch, je wilt het altijd zo snel mogelijk. Pim
ja het wachten duurt inderdaad lang en die onzekerheid is wel zwaar. ik probeer het ook zoveel mogelijk van me af te zetten maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. ik vind het dit keer extra spannend want ik heb last van hele gevoelige tepels en heb erg veel last van afscheiding ik probeer me er niet te veel op te verheugen maar ja ik moet toch echt nog een week wachten.. xxx
Hoi Dames, Ik schrijf ook even mijn verhaaltje want ik zit er best wel mee. Ik heb 10 jaar de pil geslikt en 14 feb. 2007 ben ik gestopt met de pil. Vanaf augustus zijn we fanatiek aan het klussen maar helaas zonder reslutaat. Ik heb een hele onregelmatige cyclus (tussen 28 en 62 dagen). Ik heb nu zelfs een kuur gekregen om de menstruatie op de wekken. De dokter zegt dat ik na deze kuur weer kans heb op een regelmatige cyclus. Voor de pil was ik altijd 28 dagen. Nu hebben we wel de ouders verteld dat we bezig zijn want ik voelde me zo alleen. Gisteren hebben we te horen gekregen dat een nichtje voor de tweede keer zwanger is. Zit 10 maanden tussen 1 en 2 en dat doet bij mij toch wel erg pijn. Iedereen vraagt ook wanneer er bij ons kinderen komen en ofdat we daarvoor getrouwd zijn maar we zeggen niks ookal doet het erg veel pijn. Ik moet volgende maand terug komen bij de dokter en als het dan nog niet zo is dan moet ik naar de gyn. Ergens wel fijn maar ik ben zo bang dat er iets niet goed zit. Bedankt dat ik mijn verhaal met jullie mocht delen dat lucht toch wel op. Mijn man is daar wat makkelijker is en die vind het niet erg dat we meer moet gaan klussen
De mensen om mij heen zijn bijna allemaal de eerste of tweede ronde zwanger geworden. Ik ging er dus een beetje vanuit dat dit 'normaal' was. Helaas bewijst mijn lichaam dat dit niet zo 'normaal' is als dat ik dacht! Ik denk vaak; waaraom moeten wij weer zo lang wachten?! Komt het überhaupt nog wel goed of is er iets met één van ons tweetjes iets aan de hand?! Nog één ronde en we gaan naar de huisarts. (Mijn vriend is vroeger geopereerd aan een zeer zeldzame aandoening aan zijn zaadleiders dus wie weet helpt de h.a. gelijk) Succes allemaal!
Wij zijn vandaag weer in het ziekenhuis geweest, we wisten van de week al dat we een eisprong hadden gehad door de clomid, en vandaag dus best spannend, maar helaas alle hoop werd de grong in geboort doordat de test negatief was, heb er een flinke dip mee gehad vandaag, maar ja op nar weer een volgende ronde clomid, en maar hopen dat we dit keer goed mikken en dat het wondertje mag gebeuren, kwam vandaag een vriendin tegen wij zijn met zijn 3 vroeger van school altijd wel contact blijven houden, dacht misschien blijf ik ze wel voor hahahah nou niks is minder waar want werd vandaag aangehouden door eentje en die is 3 maanden zwanger, en dat andere vrouwtjeheeft een miskraam gehad kort geleden balen dus, en tja toen hoorden ze ons verhaal en toen zei ze dus wij hebben echt geluk gehad, zei gelijk yep, maar misschien komt het voor ons ook nog wel eens. We houden goede moed, op naar een jaar
Hey Allemaaal, Dit is voor mij ook heel erg herkenbaar. Sinds april 2007 gestopt met de pil. En tot nu toe elke maand weer een teleurstelling. Ik weet dat ik niet mag klagen en dat er mensen veel langer bezig zijn, alleen toch heb je elke maand weer de hoop . Zelf ben ik er ook bang voor dat er iets fout is. Mijn moeder werd van mij zwanger binnen 1 maand, echter zijn zij voor mijn broertje 6 , 5 jaar bezig geweest . Zulke verhalen maken mij angstig. Ik hoop dat ik op een maand(hopelijk snel ) toch de positieve test mag vasthouden. Liefs Silvana
Hoop ook voor jou dat het gauw gaat lukken, houd moed he, laat je niet gek maken, als het voor je weggelegt is komt het echt wel op je pad, alleen de ander moet iets meer gedult hebben dan een ander, en ben zelf al neit geduldig van mezelf maar ja dit is niet iets wat je zo in de supermarkt kan kopen he, dit zijn echt wondertjes die mogen ontstaan