1e bevalling zonder pijnstilling, dit bewust gekozen. Na een intro avond bij het ziekenhuis te horen gekregen welke nadelen (en uiteraard voordelen) er aan zaten, en deze vonden wij te zwaar wegen tegen de voordelen. Uiteindelijk is de bevalling mij heel erg mee gevallen want toen ik het gevoel had dat het echt niet meer prettig werd, mocht ik gaan persen *yay* Ik hoop de 2e ook zonder pijnstilling te doen, maar wie weet gaat het allemaal niet zo soepel als nr 1 en kom ik er toch nog schoorvoetend op terug..
Precies wat je zelf beschrijft als 3de punt. Moet ook eerlijk zeggen dat ik bang ben voor spuiten maar ondanks ik al een paar dagen weeën had heb ik geen enkel moment gedacht aan pijnstillers. Weet trouwens ook niet of dat nog kon omdat hij te vroeg was (24.5) De laatste cm voor de volledige ontsluiting was niet (verre van) aangenaam maar eenmaal aan het persen geen pijn helemaal niks.
Ben het hier heel erg mee eens jouw bevalling, jij voelt de pijn en weet zelf hoe je er mee om gaat en of het te doen is. Ervaringen van anderen vond ik heel fijn maar op het moment zelf niet aarzelen om om pijnstilling te vragen als je dat graag wil.
ow hmmm okay, wel goed om dat in de gaten te houden. ligt er natuurlijk wel aan, hoe vaak en snel je achter elkaar op knopje drukt Maar ze zullen het vast weten in het ziekenhuis.
De eerste keer ben ik zonder pijnstilling bevallen, de 2e keer met zo'n pompje. Deze keer ga ik wel weer voor pijnstilling. Ik ben er alleen nog niet uit wat. Of weer het pompje of toch een ruggenprik. Het pompje nam vorige keer de pijn niet volledig weg, wel de scherpe randjes. En ik raakte er 'van de wereld' van waardoor ik veel beter kon ontspannen en het voor mijn idee de bevalling vanaf daar een stuk sneller ging. (Kreeg het pompje met 6 cm ontsluiting, omdat we toen pas in het ziekenhuis waren) Daardoor heb ik de 2e bevalling een stuk beter ervaren dan de 1e.
TS;probeer er vooral zo in te gaan dat je alle opties openhoudt. Dan kan dat in elk geval niet tegenvallen. Als je goed bent voorgelicht over pijnstilling kun je het beste de keuze maken tijdens de bevalling. En ook vooral vooraf vragen hoe het zkh daar in staat. Zodat je niet in discussie hoeft als het zover is. Ik heb bij m'n eerste een ruggeprik gehad en uiteindelijk een ks. Bij m'n tweede zonder pijnstilling. En bij m'n derde vroeg ik om een ruggeprik toen het al twee uur erg pijnlijk was en ik toen weer geen cm erbij had. Maar die ruggeprik lukte niet (werkte niet) en ik voelde me zo ellendig toen ik daar op dat moment lag En toen... kreeg ik plotseling persdrang. Op de afdeling anaesthesie.. dus met veel spoed en nog zonder werkende ruggeprik terug naar de verloskamer. Alwaar ik meteen kon gaan persen. Zo zie je maar; het is niet te voorspellen hoe het zal lopen. Een fijne bevalling gewenst
Zonder , maar mijn tweede bevalling ging ook zo snel dat een ruggenprik ook niet eens mogelijk was . Maar kijk wat jij wilt er is geen goed of fout . Eerlijk , ik redde me prima zonder pijnbestrijding , maar als het langer duurde en meer pijn had gedaan dan had ik ook gewoon voor pijnstilling gekozen hoor ( al ben ik wel schijtbang van naalden, dus een ruggenprik leek mij enger dan de hele bevalling haha )
Hier absoluut zonder. Ging blanco m'n bevalling in. Had medische indicatie dus moest toch naar t zkh.. Maar totaal niet nodig gehad. Binnen 4 uur voledige ontsluiting zonder echt pijn te hebben. Daarna 2 uur geperst met een flinke knip en toen was ze er. Ik vond t geweldig dat bevallen. Doe t morgen weer
Tijdens mijn eerste bevalling ben ik er heel nuchter in gegaan..... ik wil geen pijnstilling maar als de pijn me tegen valt dan neem ik de pijnstilling die mij op dat moment wordt aan geraden... Waarom zou je het vooraf helemaal plannen als je totaal niet weet hoe het gaat lopen...... dus tuurlijk heb je een eerste wens maar mocht je je gaande weg bedenken is dat toch ook PRIMA! Mijn eerst bevalling ging super onverwacht snel toen ik twijfelde of ik nou echt ween had ging ik naar het ziekenhuis en bleek ik al 8 cm te hebben ....... Dus pijnstilling was niet nodig na het breken van mijn vliezen werden de weeën veel heftiger maar echt niet ondragelijk al heb ik best wat gegild hoor maar ook dat moet kunnen vind ik. Toen de kleine man er uiteindelijk uit moest komen tja toen heb ik wel ff gevraagd..... "ik ben nu zeker te laat voor pijnstilling he?" hahaha maar dat was meer de angst voor de pijn die er misschien zou komen dan dat ik het echt niet zonder kon..... De aankomende bevalling hoop ik het weer net zo te doen lekker zonder pijnstilling..... maar vind ik de pijn ondragelijk dan neem ik gewoon wat me wordt aan geraden..... waarom alles plannen.......
Ik zou de optie open houden als je er over twijfelt, dus dan er ook voor kiezen om poliklinisch te bevallen. Bij beide bevallingen heb ik voor poliklinisch gekozen en eigenlijk zijn beide bevallingen klinisch geworden. De eerste omdat de weeën minder werden en eigenlijk stopten, maar ik al wel met gebroken vliezen liep, dus aan de opwekker. Op het moment dat werd besloten dat ik aan de weeënopwekker zou gaan, heb ik ook gezegd dat ik een ruggenprik wilde. Ik had al een vermoeden dat het nog lang zou duren en op dit forum had ik al vaak gelezen dat je fikse pijn kan hebben door de opwekker. Uiteindelijk is onze eerste dochter héél helder geboren en eigenlijk heb ik vanaf die ruggenprik totaal geen pijn gehad. Helaas had ik ook door de ruggenprik geen enkele persdrang en heb ik het op eigen kracht moeten doen, waardoor het 45min duurde. Tweede dochter is nu 2,5 week geleden geboren en dat ging héél anders. Ik was nauwelijks in het ziekenhuis toen ik al de ene flinke wee naar de andere kreeg, had net genoeg tijd om bij te komen. Het was pijnlijk, maar het ging echt zo snel en om die natuurkracht mee te maken.. heel bijzonder. het was ook niet te missen toen op het eind mijn weeënstorm overging in persweeën, want ineens boog mijn lichaam zich gewoon met alle kracht. Heel bijzonder om zo mee te maken. Eerste echte heftige perswee stond het hoofdje al, na even wegzuchten heb ik haar in de tweede en derde fikse perswee op de wereld gebracht Een bevalling van 14u en een bevalling van krap 5 uur, waarvan 3 uur de weeën echt pijnlijk waren. Achteraf echt heel veel liever de laatste bevalling maar het komt zoals het komt, dat zal je vanzelf dan wel merken
Als je in het ziekenhuis bevalt, zorg dan dat ze je vast aan de monitor aansluiten. Het duurt dan nog wel even voor ze de prik oid mogen gaan zetten. Dan kan je zelf beslissen wanneer het genoeg is geweest. Verder geen ervaring mee, ik ben nooit voorbij het monitoren gekomen omdat er te weinig tijd was.
Ik zou kijken hoe het op dat moment gaat. Weet wat de opties zijn en bespreek met je man wat jouw voorkeur heeft. De eerste bevalling heb ik halverwege om pijnstilling gevraagd en een pompje gekregen. Voor een ruggenprik was geen tijd meer werd aangegeven. De tweede bevalling wilde ik ook het pompje, maar ze dachten dat hier onvoldoende tijd voor was. Achteraf bleek het toch een paar uur langer te duren allemaal en had het dus wel gekund.
Houd er ook rekening mee dat een ruggenprik om meerdere redenen gegeven kan worden. Ik kreeg een ruggenprik na meerdere uren persen omdat de uitdrijving niet vorderde wegens afwijkende ligging (voorhoofdsligging, niet te verwarren met sterrenkijker). Men hoopte dat op die manier door iets meer ontspanning van de heupen mijn dochter de ligging kon corrigeren en op die manier nog vaginaal geboren kon worden. Men adviseerde mij om op het knopje te drukken zodra ik iets van pijn voelde (is beveiligd tegen overdosering). Dat heb ik gedaan. De vaginale bevalling is, met de extra hulp van de ruggenprik, op de valreep gelukt, ik had het ks-team al om me heen staan toen ze werd geboren, na een bizar lange uitdrijvingsfase! Achteraf: Alhoewel ik liever was bevallen zonder interventies, ben ik tevreden, omdat interventies op goed doordachte wijze werden ingezet op het moment dat ze nodig waren. Er zijn goede beslissingen genomen en er is goed samengewerkt tussen vk en gyn. Ik had vooraf aangegeven alleen bij uiterste medische noodzaak een ks te willen en aangezien de kleine het nog prima deed en ik na de ruggenprik ook wat van mijn energie terug kreeg, was de ks niet medisch noodzakelijk, tenzij de vaginale bevalling muurvast zou lopen. Gelukkiig bleek de ruggenprik te doen wat we gehoopt hadden dat deze zou doen. Toch hoop ik dat de volgende er iets makkelijker uit komt!
Bij de eerste naar het ziekenhuis gegaan omdat ik het niet meer trok. Ik wist niet wat me overkwam zeg, die weeën Maar eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis mocht ik al gaan persen. Geen ruggenprik dus. Nadat mijn dochter was geboren gehecht, gedoucht en weer in de auto naar huis. Voor helemaal niks naar het ziekenhuis gegaan dus. O ja en plus een dikke rekening van het ziekenhuis ivm een poliklinische bevalling Bij de tweede had ik dus besloten thuis te blijven en geen ruggenprik. Wat was dat heerlijk! Ja, bevallen doet pijn, maar omdat ik wist wat ik kon verwachten qua pijn, was het goed te doen. En aangezien een ruggenprik risico's bevat (voor je baby) wil ik het ook absoluut niet meer. Bij een kennis van mij is hij verkeerd gezet en werd de boven helft van haar lichaam verlamd ipv de onderkant. Haat baby is dus gehaald toen zij onder volledige narcose was. Pas 13 uur later heeft zij haar baby kunnen zien Nu is de kans dat dit gebeurt natuurlijk heeeel klein, maar ik neem hem toch liever niet.
Na 2.5 uur enorm heftige weeënstorm kon ik niet meer en wilde zo'n morfine pompje. Ruggenprik zag ik sowieso niet zo zitten. Was in die tijd van 3 naar 4 cm gegaan... In het halve uur dat de hartslag van de baby werd gecontroleerd aan de ctg ging ik opeens van 4 naar 8 cm dus toen kon het niet meer. 10 minuten later mocht ik gaan persen. Uiteindelijk dus zonder pijnstilling bevallen. Twijfel nog of ik het nu eerder zou vragen als ik weer zo'n weeënstorm zou krijgen...
Zonder. In mijn ziekenhuis kun je kiezen tussen de ruggenprim en remifentanil pompje. Ik heb gekozen voor het pompje omdat ik het idee van een ruggenprik erg eng vind. Bovendien kon ik het pompje meteen krijgen en had ik nog moeten wachten totdat ik de ruggenprik zou kunnen krijgen en daar had ik, na uuuuuren vast te zitten op 6 cm, geen zin in!
Ik heb beide keren geen pijnstilling gehad omdat ik thuis ben bevallen. Maar deze keer twijfel ik omdat vooral de 2e bevalling enorm heftig was. Zelfs de vk zei dat ze me een ruggenprik had gegund. Maar ik zag het ook niet zitten om naar het ziekenhuis te rijden terwijl ik zoveel pijn had. Maar goed, ik heb nog even om er over na te denken
Ik heb tijdens mijn eerste 2 bevallingen, inleiding, gekozen voor de ruggenprik, beide keren zijn ze overigens verkeerd gezet (eerste keer na de bevalling lekkend hersenvocht en tweede keer werkte het niet). Bij de eerste bevalling heb ik het meer gedaan onder het mom van "straks is het te laat en kan het niet meer". En de tweede keer omdat ik in een weeenstorm terecht kwam. Bij mijn derde bevalling, spontaan na het strippen, ben ik zonder enige pijnstilling bevallen. Het was mijn beste bevalling die ik gehad heb. Het nadeel van pijnstilling is dat je naderhand zo bepekt bent, je bewegingsvrijheid gaat ineens weg en je bent aan bed gekluisterd. Vond ook dat ik met pijnbestrijding erg duf en slaperig was. Het voordeel van pijnbestrijding is de wetenschap dat het bestaat! Het voordeel zonder pijnbestrijding is: Je maakt het bewuster mee, je mag de weeen opvangen zoals je zelf wilt, je mag sneller naar huis (haha), bevalling lijkt sneller te gaan. Dit keer is mijn streven weer om zonder ruggenprik te bevallen en als het echt niet gaat dan kies ik voor een prik in mijn been.
Hier inleiding gehad eerst twee dagen een ballon daarna 2 dagen weeenopwekkers ondanks weeenstorm geen vordering in ontsluiting toen toch besloten voor een ruggeprik was op na 4 dagen ziekenhuis. Heeft wel voor rust gezorgd en ontsluiting is nog 3 cm verder gekomen uiteindelijk bleek ik een kruinligger en sterrenkijker met arm naast het hoofd te hebben paste gewoon echt niet. Dus ks maar zo blij dat ik de keuze had voor een ruggeprik