Maar dat is dus heel persoonsgebonden hè? Het is niet zo zwart wit als dat je het nu hier neerzet. En misschien moet je mensen niet steeds in zo'n hokje duwen. Want zo maak je het jezelf nog moeilijker hoor. Zoek mensen om je heen die bij jou passen. Of mensen nu 2e 3e of 4e lijn zijn...als ze niet bij je passen en je verdriet doen heb je er geen bal aan. Dus laat die lijntjes los....
Dat snap ik. Het frustrerende is dat als ik niet thuis blijf wachten dat ik dan toch niet vind wat ik zoek. Het maakt eigenlijk geen verschil of ik wel of niet thuis blijf want het resultaat is hetzelfde
Heb je dan jezelf al eens een spiegel voorgehouden hoe dat komt? Ben jij gemakkelijk om mee te communiceren, sociaal? Of moet je misschien eerst nog aan je zelf werken en gelukkiger worden met wat je hebt voor je een vriendschap aangaat?
Ik zie de oorzaak dat ik gepest ben. Ik ben daardoor gesloten stil enz. Ben erg voorzichtig want bang voor afwijzing. Ik was al in therapie toen ik nog gepest werd. Dus al veel gedaan maar onvoldoende.
He @cat2 is het misschien een idee om een forum te zoeken waar je met mensen die ook zijn gepest te praten? Zo vind je wellicht herkenning en misschien hebben ze meetings waar je uiteindelijk heen kunt gaan?
Heb ik in het verleden lang gedaan. Er waren toen geen meetings. Maar ik zou het nog eens kunnen kijken.
Dat snap ik. Vandaar dat ik je tips heb gegeven in mijn eerste post, zodat jij je beter gaat voelen in en over jezelf. Dan komen de vriendschappen vanzelf wel weer. Helaas ben ik ervaringsdeskundige op dit gebied
Ik denk als je ook maar 1 goede vriendin zou vinden (want 1 kan ook genoeg zijn) waar je mee klikt en leuke dingen mee kan doen je al een stuk positiever door het leven kan gaan. En wellicht nog proffessionele hulp daarnaast. Dan voel je je misschien ook sterker om andere negatieve dingen langs je heen te gaan en wat meer te genieten. Dan kan je een keer die dikke middelvinger opsteken naar je schoonouders.
Maar je begrijpt dat dat mensen afstoot he? Zoals jij jezelf ziet, zo zien anderen jouw ook. En een negatief persoon is niet aantrekkelijk. Mensen investeren hier ook tijd en moeite om jou te helpen maar je komt hier ongeïnteresseerd en erg negatief over, en je ziet dat het hier ook mensen afstoot. En wiens 'schuld' is dat? Niet van je schoonouders/moeder/mensen uit je verleden , maar van jouw instelling nu. Waar die instelling vandaan komt maakt niet uit, negatief is negatief en mensen gaan dat uit de weg. Zo simpel is het. Laat los, laat gaan, gooi die deken af, je moet toch door? Dit kan toch niet zo langer? Je bent bij de pakken neer gaan zitten, begrijpelijk, maar dat maakt niet uit. Je moet door. Wil je dat er iets gaat veranderen dan moet je uit die sleur van negativiteit. Want al is het -bij wijze van- mijn eigen zus: in een 24-7 Debbie Downer heb ik ook geen zin hoor. Niemand niet denk ik? Jij toch ook niet? Het is positief èn negatief, de pieken èn de dalen. Niet alleen jouw dalen en hun pieken of andersom. Investeer in anderen, ga leuke dingen doen. Zet je schouders eronder, kom onder die enorme steen van zelfmedelijden en geloof me, dan kom jij ook aan de beurt
Ik heb bijna alles gelezen en wil toch even reageren ondanks dat alles inmiddels al gezegt is. Ik denk dat je het stukje 1e lijns familie te groot en mooi in je hoofd hebt zitten. Je hebt er een ideaal plaatje van gemaakt maar dat is het haast bij niemand. In jouw geval is het er helemaal niet. Is dat vervelend? Ja absoluut! Kan je dat veranderen? Nee! Dus zul je je daarbij neer moeten leggen en je geluk in andere dingen gaan zoeken. Zoals je gezin. Hoe wil je dat je kindje later terugkijkt op alle feestdagen in zijn/haar jeugd? Met het gevoel dat zijn moeder altijd maar verdrietig was om idereen die ze er niet bij had? Of trots dat zijn moeder er altijd het beste van maakte ondanks dat ze die familie banden moest missen? Je voorbeeld van pasen vond ik schrikwekkend. Dat je het niet leuk vond met je gezin te brunchen omdat anderen met familie zaten en jullie met zijn drieen. Dat zijn toch momenten om te genieten met je gezin. Kijk niet naar wat anderen hebben of naar wat je zelf niet hebt. Maar kijk naar wat je wel hebt en geniet daarvan! Count youre blessings!!! Wat betreft je schoonfamilie, ik denk dat je niets meer van ze moet verwachten. En je er bij neer moet leggen dat ze nou eenmaal zo zijn en niet veranderen. En dat jij ze ook niet kunt veranderen. In ieder geval stoppen er tegen te vechten dan zul je merken dat je je ook niet meer in elk opzicht door ze aangevallen voelt! En als ze je wel aanvallen dan zal het je niet meer raken omdat je geen verwachtingen meer van ze hebt. Tips om je contacten wat uit te breiden. Ga sporten, vooral teamsport daarin word je gedwongen sociaal te zijn met anderen. Ik weet niet of je werkt? Maar zo nee zoek werk of ga vrijwilligerswerk doen. Op mij kom je echt heel erg depressief over, ik ben geen arts dus kan dat niet vanaf achter het scherm beoordelen maar ook al ben je uitbehandeld zoek verder naar hulp. Al doe je het niet voor jezelf doe het dan voor je kindje. Elke dag dat jij zo leeft is een nieuwe dag met herinneringen voor later aan een moeder die altijd maar zelfmedelijden had. En het is geen goed voorbeeld. Als jij niet kunt genieten van leuke dingen met je gezin alleen (zoals die brunch) wat denk je dat dat doet met je kindje haar zelfvertrouwen? Straks denkt zij nog dat ze niet goed genoeg was om haar mama blij te maken. Want mama kan alleen blij zijn met die 1e lijns familie die er niet is. Heel verhaal geworden. Ik wens je sterkte en hoop dat je de kracht vind jezelf een schop onder je kont te geven om uit die slachtoffer rol te kruipen en het heft mbt je geluk weer in eigen handen zult nemen.
Je denkt te veel in hokjes. Ik kan jouw lijnen theorie in alle opzichten onderuit halen. Je mag zelf kiezen in welke lijn je iemand wilt plaatsen!! Mijn beste vriendinnen staan bijv. Echt dichter bij me dan mijn schoonouders (die jij overal 1e lijn noemt). Ik denk dat je je sociale contacten misschien niet kunt onderhouden doordat je alleen maar in lijnen denk (en de rollen die daarbij horen). Een oprechte vraag waar ik benieuuwd naar ben: Behandel je de mensen omgeving ook naar de rollen die je ze hebt toegekent in je lijnen? Zul je met een oom/tante (voor jou 2e lijn) bijvoorbeeld meer delen of meer van ze verwachten of kunnen die meer op jouw bouwen dan een vriendschap die je net opgebouwd hebt (is dat een 3e lijn in jouw plaatje?)?
Dan ga je ze allemaal opnieuw proberen en allemaal bij een andere behandelaar! Kan niet bestaat namelijk niet!! Echt het ergste in deze hele situatie vind ik het voorbeeld wat jij nu voor je kindje bent! Hoe oud is ze? Ik hoop oprecht dat je aan jezelf hebt gewerkt voor dat ze een leeftijd krijgt dat ze zich dit gaat beseffen.!
Onzin!!! Als het maar niet altijd en alleen maar negatief is. Als de buurvrouw of een moeder op het schoolplein iets naars meemaakt kan ze dat best mij mij (of iemand anders uit haar 3e lijn) delen. Als diezelfde buurvrouw of moeder op het schoolplein nou nooit eens wat positiefs te melden heeft en altijd maar negatief is dan gaan mensen haar vervelend vinden en haar mijden.
http://www.pasnederland.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=756:ervaringsverhaal-verrassend-ouderschap-deel-vi-verschillen-tussen-mannen-en-vrouwen-met-ass&catid=142uderschap&Itemid=272
@nan1984 je ontneemt me een hoop schrijfwerk! Ik ben absoluut niet de meest sociaal ingestelde persoon ter wereld (in de zin van bergen vriendinnen hebben en populair zijn) maar ik kon het niet méér eens met je zijn.
Was ik toch ook nog een keer In alle berichten hier zie je alleen maar iets negatiefs terwijl ik heel veel positieve dingen lees, veel begrip en tips. Om dat te gaan inzien en je zelfbeeld te veranderen, wat nodig is om verder te komen, denk ik toch dat je het meest gebaat bent bij passende therapie. Ten tijde van therapie werd je nog gepest zeg je, ik weet niet hoe lang geleden het is maar inmiddels heb je een gezin en de therapiewereld staat ook niet stil....ga ervoor, ga voor positiviteit