Ik heb al een paar keer gezegd dat als er iets is met ons gezin , leuk of niet leuk, dat wij dat dan niet kunnen delen en dat missen wij. Dus kun je wel steeds zeggen dat ons gezin 1e lijn is. Maar wie is er voor ons gezin, waar kunnen wij als gezin terecht of dingen mee delen? Maar dat krijg ik niet duidelijk op 1 of andere manier. Net als die feestdagen. Natuurlijk kunnen wij die dag naar bv een pretpark of een dagje fietsen of wat dan ook. Maar het gemis blijft en wij horen als gezin nergens bij en dat is ontzettend triest. Ook dat andere mensen dat niet zien.
Dan denk ik na het lezen van deze reactie dat je gelijk hebt en het nooit meer goed gaat komen. Niet met deze instelling in ieder geval. Sterkte ik hoop dat je mensen vind die dit voor je willen doen maar ben bang dat dat met jouw houding niet zal lukken.
Dat komt dus door het geen 1e lijn zijn. Iedereen heeft zijn eigen 1e lijn en daar druk mee op bv kerstdagen. 1 dag eigen familie, andere dag schoonfamilie bv. Veel mensen zitten al helemaal vol tijdens zulke dagen. Wij zijn niemand zijn 1e lijn netwerk en daarmee ook niemand zijn prioriteit.
Dat je als gezin nergens bij hoort is triest en verdrietig dat klopt maar dat is deels ook een keuze want je schoonouders zijn 1e lijn van je man en jij kiest ervoor daar niet bij te willen horen dus je gezin niemand te laten hebben om onvoorwaardelijk op terug te kunnen vallen. Net zoals je moeder nog leeft en je daar geen contact mee hebt. Dat is ook een keuze! Maar dan nog ze zijn er dus niet, je kan niet terugvallen en je gezin hoort nergens bij. Heel treurig en reden om af en toe flink te huilen / klagen maar daarna gaat het leven wel weer verder en dat lijk jij maar niet te willen begrijpen. Jij blijft stil staan.
Nee dat komt doordat jij je zo opstelt. In mijn omgeving heb ik genoeg vrienden stellen waar wij mee de feestdagen mee doorbrengen elk jaar. Allemaal geen 1e lijn van elkaar dus al 8 gezinnen dicht bij mij die niet zo aan lijnen hangen. En als wij in onze omgeving mensen kennen die alleen zijn met de feestdagen vragen wij die ook te eten (al is het de 5e lijns buurvrouw van 3 huizen verder) maar dan moet het wel een vrolijk positief persoon zijn en niet iemand die met negatief gedoe mijn feestdagen verpest. Dus wat ik wil zeggen. Dat je alleen bent met de feestdagen heeft niets met lijnen te maken maar met hoe je zelf in het leven staat. En dat laatste kun je wel degelijk veranderen als je maar wilt!
Nee, dat heeft niet iedereen. Er zijn genoeg gezinnen die helemaal geen 1e lijn hebben. Mijn man heeft het niet, ik heb het wel maar kan het missen als kiespijn en daarom houden we onze feestdagen zo veel mogelijk vrij om gewoon lekker met zijn 3-en te zijn. Wij (mijn man, zoon en ik) zijn elkaars prioriteit en dat lijkt me ook het meest gezond. Je kunt toch niet als compleet gezin afhankelijk zijn van andere mensen?
Wat maak je jezelf het toch moeilijk. Ik begrijp je gevoel echt wel, en andere denk ik ook, maar als je dit gevoel geen plekje gaat geven wil niemand jullie uitnodigen. Je straalt zoveel negativiteit uit en dat maakt het voor andere moeilijker om je uit te nodigen. Zoek eerst het geluk in je eigen leven en dan in andemans leven.
Dat bedoel ik. het moet wel gezellig zijn bij 2e en 3e lijn. Dat snap ik wel. Maar dat krijg ik ook niet duidelijk gemaakt.
Het hoeft helemaal niet altijd gezellig te zijn! Ik deel met mijn vriendengroep lief en leed. Een paar waren bij de geboortes van mijn kinderen. Dat waren mijn moeder en broer niet. Dat wilde ik zelf niet. Ook hebben we overlijdens, scheidingen en narigheid in onze vriendengroep meegemaakt afgelopen jaar dus absoluut niet alleen maar leuke dingen. We staan juist bij nare dingen onvoorwaardelijk voor elkaar klaar. Maar om nieuwe contacten op te doen (dus stel jij bent mijn buurvrouw en ik zie dat jullie alleen zijn) zou ik je alleen erbij vragen als je ook positief kunt zijn en niet als je altijd alleen maar negatief bent.
Dat bedoel ik toch ook. Je begint altijd 3e lijns en dan moet het wel gezellig zijn. Ik ben niet altijd gezellig want ik voel me erg alleen. Dus ipv mij beter te leren kennen is het: voor jou 10 anderen. Dat is dus 2e en 3e lijn.
Ik ook. Cat wil het niet snappen. Ze wil niet geholpen worden. Ze wil alleen maar door iedereen zielig gevonden worden en lezen dat we haar begrijpen en hoe zwaar ze het heeft. Ze wil iemand die haar verteld af en toe dat ze de moeite waard is en af en toe leuke dingen met haar doet. Maar die gaat ze niet vinden met deze houding en levensinstelling. Dat schrikt alle nieuwe contacten af.
Jammer weer een verwijt. Denk je dat zo'n reactie gaat helpen? Ik had gezegd dat ik iets zou gaan doen en dat heb ik vandaag ook gedaan. Kunnen mensen ook positief op reageren. Maar dat gebeurt niet. In plaats daarvan alleen maar verwijten wat ik allemaal niet of verkeerd doe.
Niemand is ALTIJD gezellig en dat HOEFT ook niet! Maar NOOIT gezellig (en zo kom je hier over), zit inderdaad ook niemand op te wachten
Oke ja daar heb je gelijk in. Maar denk je dan niet dat je je dus gezellig op moet gaan stellen om een 2e en 3e lijn op te bouwen waar je wel onvoorwaardelijk op terug kunt vallen? En niet zeggen dat dat alleen op 1e lijn kan en dat je die niet hebt (dat weten we nu wel) want je kan wel degelijk 2e en 3e lijn contacten opbouwen die zoveel meer waard zullen zijn dan 1e lijn contacten.
Meid, hoeveel positieve, liefdevolle (Ja, die staan er zat tussen!) reacties wil je nog krijgen?!? Je leest ze geeneens! En dan ons verwijten dat we niet goed zouden lezen...
Daarom zegt iedereen ook dat je eerst aan jezelf moet gaan werken. Blijf proberen. Wat mensen al een paar keer hebben gevraagd: heb je werk? Is vrijwilligerswerk wat voor je? Zoek een een clubje...een hobby... Ga (opnieuw) in therapie. Zoals je je nu opstelt ga je echt never nooit nieuwe contacten opdoen. Je zit opgesloten in een hokje en stop anderen ook in hokjes. Je wilt niet proberen ergens iets positiefs uit tips te halen. Je ziet alleen beren op de weg. Zo jammer is dat. Vooral voor jullie kindje.