Hier krijgen ze ook geen algeheel speelverbod hoor Maar ik hoef niet iedere dag dezelfde jongen op m'n bank te hebben, ik moest continu zeggen wat niet mocht, hij zeurde continu om snoep en wilde Lego gaan kopen, hield daar ook niet over op na meerdere keren aangeven dat we écht géén Lego gingen kopen. Hij krijgt heus nog wel een kans, maar voor nu heb ik er de energie even niet voor
Maar continu zeuren voor snoep is natuurlijk nog iets anders dan een kind dat beleefd komt zeggen dat hij of zij honger heeft. Ik vind het een beetje bizar dat er dus blijkbaar mama's zijn die dat onbeleefd vinden.
Ik heb niet gezegd dat ik dat onbeleefd vind hoor. Fijn juist! Maar ik vind het wel vervelend als het alleen zeuren is om snoep en koek, of zelf op zoek gaan naar iets. Omgekeerd zorg ik trouwens dat er genoeg te eten en te drinken is. Maar sommige kinderen blijven dan aandringen, of 1 koekje is bijv nooit genoeg. Dat vind ik soms wat te vrijpostig.
Nee, dat vind ik inderdaad niet belangrijk. Ik zie zelf dat verschil ook niet zo, we zijn allemaal mensen. Vriendjes mogen mij hier dus prima bij mijn naam noemen. Moet er niet aan denken mevrouw te worden genoemd. Maar er hoeft er maar 1 stinkhoofd tegen mij te zeggen en die kan vertrekken.
Wanneer ze voor iemand gaan werken? Spreek jij je leidinggevende dan aan met meneer/mevrouw huppeldepup? Ik niet, gewoon bij de voornaam hoor.
Ik zou het verschrikkelijk vinden als een kind tegen mij 'mevrouw' zou zeggen. Ik ben 32, geen 62 en als ik 62 ben zou ik het nog erg vinden. Ik heb een naam of ben de mama van. Ik ben voor vriendelijkheid maar niet alleen van kind naar volwassene. Een kind verdient evenveel respect terug te krijgen als een volwassene verwacht.
Vriendjes die mij bij mijn voornaam noemen zou ik erg brutaal vinden. Maar het is nog niet voorgekomen, ik word mama/moeder van... genoemd. Wat betreft vragen om snoepjes, dat gebeurt hier wel regelmatig. L. snoept vrijwel niet, dus echt snoep heb ik maar zelden in huis, dan moet ik weleens wat improviseren. Vind ik dan ook niet erg dat ik eraan herinnert wordt dat de meeste kindjes gewoon wel snoepjes lusten (net als ikzelf...) In onze kringen is het de gewoonte om anderen/volwassenen met U aan te spreken en daar let ik ook erg op. Mijn vriendinnen noemen ze tante .... en dat gaat over en weer zo.
Mijn voornaam mogen ze gewoon gebruiken, vind ik net zo goed als mama van... Maar meestal moet ik meerdere keren herhalen hoe ik heet voordat de vriendjes van mijn kinderen ook echt mijn voornaam gaan gebruiken. Ik heb op een school gewerkt waar de kinderen de leerkrachten ook bij voornaam mochten noemen. In de kleuterklassen bleef het meestal toch nog bij 'juf' en wat oudere kinderen gebruikten wel mijn voornaam. En daar was niks respectloos aan. Het ligt maar net aan hoe ze je aanspreken, de toon, mimiek, e.d. die maakt of er respect in doorklinkt. Je kan nl ook heel respectloos juf zeggen. Verder moeten kinderen van 4/5 jaar nog een hoop leren en daar hoort spelen bij een ander kind bij. Hun wereldje was voorheen nog zo klein. En nu hebben ze opeens te maken met steeds weer andere regels bij andere kinderen. En daar hield ik altijd wel rekening mee als er van die ukkies kwamen spelen. Maar ik zou me ook zeker geen stinkhoofd laten noemen.
Voornaam noemen vind ik geen probleem. Meestal is het mama van.. Zolang je dingen op een nette en respectvolle manier vraagt is er niets aan de hand. Een u of mevrouw hangt daar in mijn ogen niet mee samen. Mijn schoonmoeder verplicht haar kinderen om met U te spreken, zelfs tegen zichzelf, want U is respectvol is haar ogen. Waarop ik een heb gezegd: dus als een kind zegt: Mama ik eis dat U mij NU een snoepje geeft!! Dan is dat prima omdat het woord U wordt gebruikt. Terwijl een kind dat zeg: Mama, mag ik asjeblieft een snoepje van je? In mijn oren veel respectvoller is zonder het woord U (of mevrouw). Uitschelden vind ik not-done!
Precies dit. Een voornaam vind ik juist normaal, ik ben geen hogere rang of iets. Ik geef mijn dochter mee dat ze altijd mag aangeven dat ze honger heeft (heeft ze nogal na school) en dat ze netjes kan vragen om een appel of boterham (zoiets). Vragen om lekkers zal ze nooit doen. Ik vind dat kinderen leren hoe ze om met anderen omgaan van ons. Wij leven voor en ze zien mij en vrienden/familie in de omgang met anderen. Daar leren ze van. Ik zou echt geen mevrouw... genoemd willen worden.
ik lees veel dat er kindjes vragen om eten of het zelf pakken maar is het dan niet makkelijker om op een gegeven moment de kinderen erbij te pakken en even lekker aan tafel wat gaan drinken en iets lekkers eten? of dat nou een boterham een koekje of fruit is maakt dan niet uit.
Van mij mag het hele tutoyeren afgeschaft worden. Respect zit hem in hoe je mensen behandeld, niet of je u zegt of mama van... Mijn leerlingen mogen mij bij de voornaam noemen en hebben veel respect voor mij. Ze praten niet alsof ik een van hun vriendjes ben en dat maakt het verschil.
Natuurlijk. Maar dan nog kan een kindje toch net voor je dat gaat doen plots aangeven dat hij of zij honger heeft?
Hier is het altijd mama van... er is me ook nog nooit naar mijn voornaam gevraagd door een kindje. Het spelen is hier na schooltijd, dan zet ik ze direct aan tafel met drinken en een koekje of snoepje,dan mogen ze later nog 1x een snoepje en soms bij weggaan nog 1 mee naar huis. Bedanken na het spelen vind ik wel gewoon horen bij algemeen fatsoen, tenzij het kind erg verlegen is maar dan bedankt de ouder wel. Mijn eigen kinderen gebruiken u en jij door elkaar, ons spreken ze aan met je en jij maar in winkels en bij opa en oma met u. Hoe ze het precies doet bij anderen weet ik niet daar heb ik ook geen afspraken over gemaakt. Maar echt de dingen die ik hier lees hier zeuren ze wel is om een snoepje maar nog nooit springende kinderen op de bank of kinderen die zelf in mijn snoepla duiken. Ook willen sommigen op straat spelen maar dat mag niet van mij, ik vertrouw mijn kind wel maar t kind van een ander ken ik niet zo goed. Nee is hier gewoon nee, poort op slot en klaar.
Respect betekent letterlijk aanzien of waardering die men voor iemand heeft vanwege zijn prestaties of vaardigheden. In mijn ogen horen ouders dit van kinderen te krijgen omdat zij simpelweg ouders zijn. Bovendien vind ik dat je respect -zeker als kind- hoort te uiten met taal, niet alleen door iemand op een bepaalde manier te behandelen. En juist met taalgebruik laat je toch zien dat je respect voor iemand hebt? Taal is een te groot onderdeel om te negeren. Maar misschien is dit ook een typisch Nederlands ding. De Nederlandse taal klinkt al erg hard en stoor ik mij er daarom ook meer aan. In andere landen vind ik kinderen iig veel respectvoller tegen volwassenen praten en is beleefdheid wellicht ook belangrijker dan hier. Of is het voor Nederlanders minder belangrijk geworden.
Hier vragen ze juist vaak om eten wanneer ik net alles heb afgeruimd Maar vragen op een appel ofzo maakt me ook niet uit, zeuren om snoep vind ik wel erg vervelend. Vooral door blijven zeuren...
Dat eten omdat ze honger hebben vind ik ook wel eens lastig hoor. Aan kindjes die hier komen spelen vraag ik meest meteen of ze een boterham willen uit school. De meesten eten dan liever alleen een koekje en wat drinken. Maar er zijn er ook bij die vervolgens een uur later toch om die boterham komen. Dat vind ik dan wel eens lastig want dan worden ze al bijna opgehaald en ik weet natuurlijk niet hoe laat ze met het gezin aan tafel gaan. Ik vind dat overigens niet brutaal of iets hoor. En sommige kinderen zijn gewoon makkelijker in dingen vragen. Kinderen die hier vaker komen weten op een gegeven moment wel hoe de regels hier zijn. Het is een koekje op snoepje met een glaasje drinken, daarna kun je fruit of een boterham krijgen. En heel eerlijk, sommige kinderen vind ik gewoon niet zo leuk..Het zijn er niet veel hoor, ik denk één of twee. En er zijn er ook een paar bij die ik wel heel leuk vind, en daar kan ik dan ook wat meer van hebben. Maar dat zit hem denk het meest in 'de manier waarop' er dingen gezegd worden, zoals een aantal hiervoor ook al schreven hoor. Brutaal vind ik als ze onze regels negeren, of bijvoorbeeld toch naar boven rennen als ik net heb uitgelegd dat dat niet kan omdat de baby ligt te slapen. We hebben er hier ook eentje die altijd iets uitkiest wat ze dan na twee hapjes tóch niet lust. Of perse twee broodjes wil bestellen als ze mee is naar de speeltuin, maar dan na het eerste broodje zegt dat ze de chocopasta toch niet zo lekker vindt. Ze kan er misschien niets aan doen, maar zij heeft dat altijd en kan dat zo irritant vinden. Ben ook maar mens he En toen gister een vriendinnetje van mijn dochter mij 'mama van ...' noemde, verbeterde mijn dochter haar met: ze heet gewoon ...(mijn naam) hoor!' Het is ook maar net wat ze gewend zijn.