Hoi dames, Ik wist niet zo goed waar ik dit onderwerp moest plaatsen , dus heb het hier maar weg gezet. Zoals de titel al zegt is mijn schoonmoeder erg enthousiast. Ze word voor het eerst oma, en krijgt na 5 zoons dan ook nog eens een kleindochter. Dit schuift ze niet onder stoelen of banken, en alles staat sinds ik zwanger ben in het teken van het feit dat ze bijna oma word. Ik merk dat dit steeds meer in mijn irritatie begint te zitten, en ik het steeds lastiger vind om haar 'uitspattingen' te accepteren. Begrijp me niet verkeerd, mijn schoonmoeder is een schat van een mens en staat altijd voor ons klaar. Daarnaast gun ik het haar ook van harte een goede band met haar kleindochter te krijgen. Normaal voel ik me niet in de plaats haar aan te spreken op haar gedrag, en laat ik dit vaak aan mijn vriend over. Niet omdat ik niet durf, maar omdat ik het zelf ook nier zou waarderen om op mijn vingers getikt te worden door mijn schoonmoeder. Ik probeer haar mening te respecteren, en mijn irritaties zoveel mogelijk voor me te houden. Ze is nogal zacht van karakter, en ik nogal direct in woordkeus. Ik wil graag de vrede bewaren. Ik merk echter dat door hormonen en opstapeling van irritaties ik haar de laatste weken een beetje ontloop. Ze zit zo gigantisch in mijn irritatie! Ik voel me nu al beschermend naar mijn kindje, en ben bang dat ze mijn grenzen en regels niet gaat accepteren tijdens en na de bevalling. Om even een beeld te schetsen zal ik eeen paar irritaties opnoemen : toen we bekend maakte dat het een meisje werd zei ze letterlijk: 'na zo veel jongens eindelijk wat positiefs!' (Waar 3 van haar zoons bij waren !!) Heeft zich al regelmatig waar ik bij ben versproken, en heeft het dan over haar dochter. Heeft een extra functioneringsgesprek gehad op haar werk. Ze was te opdringerig over haar privé leven, en de vraag van haar baas was dan ook of ze alsjeblieft niet zo vaak over haar kleinkind wilde praten. Vond dit zelf totale onzin, en is hier enorm van overstuur geraakt. Vriendlief versprak zich en noemde de naam die we (destijds) hadden voor ons meisje, deze heeft ze openlijk voor verschrikkelijk lelijk uitgemaakt. We zaten op dat moment met de hele familie in een restaurant. Toen ik aangaf dit vervelend te vinden, schoof ze dit weg door te zeggen dat ze best haar mening mag hebben. Heeft er nachten van wakker gelegen dat mijn hond me omver heeft getrokken. Ik was op Mn knieën gevallen. Accepteert het heel slecht dat we haar eigenlijk niet willen bellen als de bevalling begint (omdat we haar de stress willen ontnemen) en vind het niet normaal dat ze niet direct op visite mag komen als we thuis zijn. Zoals jullie zien is dit al een behoorlijke lijst, maar als ik heel eerlijk ben kan ik nog wel uren doorgaan op deze manier. Ik vind het zo oneerlijk van mezelf, want ik gun haar echt de vreugde. Aan de andere kant gaan al mijn nekharen overeind staan, wat er voor zorgt dat ik het heel moeilijk vind om haar nog te betrekken bij de zwangerschap. Ik ben heel bang dat dit straks als ons meisje geboren is allemaal nog veel erger word, en zie dus nu al een beetje op tegen de kraamweek. Ik wil deze heel graag samen met mijn vriend beleven, zonder te veel visite maar wil mijn schoonmoeder ook niet te kort doen. Ik vind het ook lastig om te bepalen of mijn hormonen er nou voor zorgen dat ik me aanstel, of dat deze zaken daadwerkelijk kwalijk zijn. Mijn vriend is een erg oplossingsgericht persoon. Als ik dit met hem bespreek is hij in staat om in de auto te springen en zijn moeder een standje te geven. Aan de andere kant is het zijn moeder, en vind hij het moeilijk om mijn 'geklaag' hier over aan te horen. Vandaar mijn bericht op het forum Concreet zou ik dus graag van jullie tips willen over hoe ik met mijn schoonmoeder om kan gaan zonder haar te kort te doen. Stel ik me aan, of is het al tijd om grenzen te stellen ? Iemand misschien (ongeveer) dezelfde situatie waarbij het na de bevalling uiteindelijk is meegevallen? Liefs, Cookies
Hee Cookies, Het klinkt bij jou wel erg heftig, zeker aangezien je schoonmoeder zelfs op haar werk aangesproken wordt op haar gedrag... Daaruit blijkt wel dat de irritaties zich niet alleen bij jou vormen, maar blijkbaar ook bij haar collega's die niet eens zwanger zijn van haar kleinkind Ik zou proberen de grenzen te stellen en duidelijk te zijn tegen haar, natuurlijk is het leuk dat ze voor het eerst oma wordt. Maar vergeet niet; jij wordt voor het eerst moeder en je man voor het eerst vader. Doe vooral waar je je zelf goed bij voelt en laat haar niet bepalen hoe je je kraamweek inplant. Wees duidelijk tegen haar en licht je kraamverzorgster goed in. Ik denk dat het het belangrijkste is dat je gewoon eerlijk bent tegen haar en dat je straks rust nodig hebt om te wennen aan jullie nieuwe leven, dat je haar natuurlijk niet vergeet, maar dat je ook aan jezelf en je kersverse gezinnetje wilt wennen. En zou sowieso pas bellen als je bevallen bent straks staat ze nog aan je bed mee te puffen Succes in ieder geval! Denk dat duidelijkheid en eerlijkheid in deze situatie haar als enige het inzicht kunnen geven dat ze oma wordt en dat daarbij een gepaste afstand hoort... Het verwoorden zal moeilijk zijn, maar denk dat praten de enige oplossing is... Succes!
Ik vind eigenlijk dat je overdrijft. Ik begrijp het concept hormonen echt wel hoor, maar ik lees niet zo veel absurds van haar. Ok, voor een uitgebreid publiek de mogelijke naam lelijk noemen, dat is fout. En kwaad zijn omdat je haar niet belt als de weeën starten, daar heeft zij niet over te beslissen. Zou ik overigens ook nooit doen. Maar verder is ze gewoon (extreem, ja) enthousiast. Dat kan je vervelend vinden, en totaal overbodig, maar anderzijds: het ís ook heel speciaal voor haar. Mijn moeder zei zelf dat ze grootmoeder worden bijzonderder vond dan moeder. Dat zal vast ietwat overdreven zijn, maar ik begrijp het sentiment wel. Zoals zij zelf aangaf: het idee dat haar kleine meid nu opeens zelf kinderen had, en dat zij er nog mocht zijn om dat actief mee te maken... Dus dat je schoonmoeder zo snel mogelijk op bezoek wil komen, zo gek is dat toch niet? Ja, het is jullie eerste kind. Maar het is ook haar eerste kleinkind. En dat je haar niet bij de bevalling wil hebben, dat snap ik. Maar vergeet gewoon niet dat dit een bijzondere situatie is voor iederéén.
Dit klinkt best ernstig als haar collega's ook al klagen. De enige oplossing is denk ik echt praten. Laat haar weten hoe je de kraamweek voor je ziet. En gewoon mededelen jullie worden gebeld als wij er aan toe zijn. Ik zou mijn ouders en schoonouders wel bellen als het begonnen was, maar dan wel als we al een tijdje op weg waren. Maar vind dit zelf heel prettig, omdat ik ze in het ziekenhuis de kleine wou laten zien. Heb aangegeven naar mijn ouders en schoonouders dat ze niet elke dag hoefden te komen. Nu zou het iets anders gaan ivm mijn zoontje die opgehaald moet worden. Jij moet een fijne tijd tegemoet gaan! Dus laat het echt blijken.
Als ze bij haar functioneringsgesprek ook al is aangesproken op het uiten van haar privéleven en dan met name de komst van haar kleindochter, dan mag je toch wel voorzichtig stellen dat ze misschien iets té enthousiast is. Natuurlijk spelen je hormonen op dit moment mee en dat zal na de bevalling ook nog wel een tijdje zo zijn. Met veel dingen zou ik zeggen, laat het een beetje over je heen komen en probeer je er niet teveel van aan te trekken. Maar de situatie tijdens en na je bevalling lees ik hier wel meer en dat bepalen jullie wat mij betreft. Als jij een paar dagen met zijn 3-en wil zijn en daarna pas visite wilt ontvangen, dan heeft iedereen zich daar maar naar te schikken. Wij hebben dat niet gedaan en daar ben ik echt van terug gekomen. Deze keer doen wij dat ook anders. En dat betekent in jullie geval misschien echt even je poot stijf houden. Maar op een gegeven moment accepteert ze dat echt wel. Succes!
Vind eerlijk gezegd ook dat je overdrijft. Ik snap haar wel hoor, het is haar eerste kleinkind dus natuurlijk is ze super enthousiast en de dingen die ik lees vind ik persoonlijk niet echt storend. Ik snap ook wel dat ze als oma zijnde gelijk op kraambezoek wilt komen om haar eerste kleinkind te komen bewonderen. Dat je geen zin hebt om gelijk heel de familie op kraambezoek te hebben dat kan ik nog wel begrijpen, maar ik vind dat een oma toch wel een andere plaats heeft. Maargoed dat is mijn persoonlijke mening, jullie moeten natuurlijk doen waar jullie je goed bij voelen.
Ik vind niet dat je overdrijft, en dat je het jezelf misschien wel onnodig moeilijk maakt daar niet gewoon op je strepen te gaan staan. Als ze al een gesprek op het werk heeft gehad, gaat het ergens niet echt goed. Daarbij vind ik het prima dat mensen enthousiast zijn, maar ik vind dat je ook wel je plaats mag weten. Ik vond (nu ben ik eraan gewend) ook niet alle namen van familieleden leuk, maar dat hoef je niet te uiten. Daar hebben we die leugentjes voor bestwil voor! Voor de bevalling van de eerste heb ik ook gewoon in een gesprek gezegd (toen het over bevallen ging) dat we niemand zouden bellen. Dat we waarschijnlijk ook niet meteen zouden bellen, maar eerst even samen wilden zijn. Mijn man vond het eerst heel moeilijk dat ik daar zo stellig in was, niet omdat hij het niet ermee eens was, maar bang om familieleden voor het hoofd te stoten. In mijn ogen ontneem je een oma niks als ze het kindje niet het eerste half uurtje of eerste dag niet ziet. Daarbij vond ik mijn bevalling de kwetsbaarste (maar ook meest krachtige) ervaring uit mijn leven! Dat moment moet je delen met degene die jij daar bij nodig hebt.
Tja.. lastig. Ik sluit me aan bij de meeste dames hier en denk dat je het meest bereikt door eerlijk te zijn. Al kan ik me wel goed voorstellen dat je daar tegenop ziet. Als ik jou was, zou ik denk ik mijn vriend instrueren om er iets van te zeggen, zoiets is denk ik ook makkelijker om aan te nemen van je eigen kind dan van een schoondochter. Als hij vrij direct is, zou ik het wel eerst even goed met hem doorspreken, zodat het in ieder geval niet als een aanval overkomt op haar. Misschien een idee om hem in te laten spelen op het feit dat het voor jullie ook heel spannend en nieuw is. Dat jullie nog niet weten wat je fijn vindt rondom de bevalling/kraamweek, maar dat het in ieder geval wel iets is wat jullie zelf tegen die tijd willen bepalen. Wie weet is het een zware bevalling en moet je er even van bijkomen in alle rust.. Dat ze dus niet alvast van alles kan gaan plannen, omdat jullie daar misschien nog geen behoefte aan hebben.
Hoi dames! Bedankt voor de reacties Ik vind het zo moeilijk, ik wil mijn hormonen niet de baas laten worden en mijn schoonmoeder daardoor onnodig kwetsen. Natuurlijk is het voor haar ook bijzonder, en verdient ze het om haar kleindochter snel te mogen zien. Ik zal het inderdaad nog eens met mijn vriend bespreken, zodat we er samen open over kunnen zijn. Overigens wilde ik haar ook niet dagen lang weigeren om op visite te komen hoor. Ze vertelde alleen dat ze er het liefst al was als we thuis kwamen, het huis dan al versiert zou zijn enzo. Ik wil zelf gewoon heel graag eerst thuis komen, ons hondje voorstellen aan ons meisje, misschien douchen, kraamzorg ontvangen en voornamelijk lekker met zn 3tjes even knuffelen voordat onze ouders, broers en zussen langs komen. Dit bestempelde ze als 'niet normaal', want je hoort je kind te laten zien aan de hele familie.
Hoi Cookies... Ik vind niet echt dat je overdrijft... of ik over alles zo zou reageren weet ik niet, maar ik weet wel dat jouw gevoel in deze heel belangrijk is. En als je wil thuis komen en even wil douchen etc. dan is dat toch niet erg. Dan is het 2 uurtjes later ofzo? Nou ja.... so be it.. Dat moet ze maar accepteren! Succes...
Ok, dat vind ik al iets anders. Natuurlijk wil je alléén thuiskomen. Ik dacht dat je ook de uren en dagen daarna geen bezoek wou. Misschien aangeven dat je graag die eerste momenten als gezin wil beleven?
Ik vind niet dat je overdrijft. Ik kan hier ook niet goed tegen.. Mijn zus is kraamverzorgster en die heeft heel vaak een afspraak met de kraamvrouw dat ze een soort 'codewoord' afspreken als de kraamvrouw even alleen wil zijn/even genoeg heeft van het bezoek. Ze had bijvoorbeeld eens afgesproken dat de kraamvrouw om een glaasje water zou vragen en mijn zus dan zou zeggen dat ze dat ging halen en dat ze meteen even wilde temperaturen en hechtingen wilde bekijken. Misschien heb je er wat aan als je het lastig vind om bezoek 'weg te sturen'. En dat bellen als de bevalling is begonnen.. daar zou ik never nooit aan beginnen. Succes!
Ik heb mijn schoonmoeder ook haar eerste kleindochter gegeven. Ze heeft zelf drie jongens en heeft nog een late miskraam gehad van een meisje. Dit maakte de lading wel groter. Wat ik van jouw situatie vindt is niet zo belangrijk, maar wel wat jij voelt. En de hormonen spelen zeker mee. Die dikken het nog een lekker aan. Als jij eerst wil thuiskomen en douchen en lekker in bed wil kruipen, dan moet dat gewoon duidelijk zijn voor haar. En je kan het die dag nog bekijken hoe het loopt. Misschien valt het tegen maar het kan ook zo zijn dat je je zo euforisch voelt dat je juist iedereen gelijk wil zien. Zo heb ik het altijd ervaren. Thuisbevalling. Een uur na de bevalling bellen. En dan ongeveer na drie uurtjes kwam alleen de dichtstbijzijnde familie langs. De rest krijgt een kaart. Of vriendinnen belde ik wel natuurlijk. En na een dag twee hield ik het rustig tot een week of drie na de bevalling. Als tip zou je je schoonmoeder nog een belangrijke taak kunnen geven, zodat zij zich belangrijk voelt dat jij haar in het hele proces betrekt. Ik zeg maar wat. Koken in de kraamweek? Of broodjes brengen? Hond uitlaten? Of nu voor de bevalling kan je haar niet op jacht sturen voor wat baby spullen? Kan ze niet haken of breien? Een leuke sprei of iets? Succes met alles en probeer het maar met een beetje humor te bekijken. Kan ook helpen
Ik vind ook niet dat je overdrijft. Heb zelf zo'n moeder. Ontzettend egoïstisch en vroeger nooit naar haar eigen kinderen omgekeken en nu doet ze alsof mijn kind van haar is. Ze wil bij de bevalling zijn (ik bel haar niet), ze wil meebeslissen in de naam (gebeurt niet) en ik hoor elke dag wat wel en niet goed voor me is, hoe groot het kindje nu is, wat ik wel en niet mag. Ben haar ontzettend beu en heb ook al een paar x geprobeerd mijn punt duidelijk te maken. Ze heeft namelijk niets te willen bij de bevalling en niets te zeggen over ons kind zijn naam. Onze band is nooit goed geweest en ik kan er heel slecht tegen dat ze zich nu probeert op te dringen.
Ik zou er wel met je vriend over praten dat het je dwars zit omdat het belangrijk is dat hij je gevoelens weet. Wanneer er iets weer voorvalt zou ik inderdaad grenzen aangeven aan je schoonmoeder. Uitleggen waarom je juist wel of niet iets wil. Het is jullie kind en gezin. Het is belangrijk om nu al aan te geven want anders is het ook niet duidelijk voor je schoonmoeder.
Ik vind ook niet dat je overdrijft. Vertel eerlijk wat jij wilt en geef duidelijk je grenzen aan. Mijn schoonmoeder wilde bij de bevalling aanwezig zijn terwijl ik helemaal geen goede band met haar heb. Toen zei mijn man ook: ze was er niet bij toen het er in kwam dus hoeft ze er ook niet bij te zijn als t eruit komt... Geniet van jullie saampjes na de bevalling... Je zit de eerste uren/dag nog vol adrenaline. Ik kon daar echt geen kraambezoek nog bij gebruiken. Pak je rust en laat je niet inpalmen door wat anderen willen
Je schrijft dat ze zacht van karakter is, maar in jouw voorbeelden vind ik het toch wel een pittige tante haha. Ik krijg er de kriebels van als ik het lees en zou me een beetje terugtrekken. Misschien proberen om niet te veel erop te reageren als ze het over je zwangerschap heeft. Gewoon een beetje wegkijken zodat ze het misschien ziet haha. Doe ik ook vaak als m'n schoonvader hele lange saaie verhalen verteld. Hoop altijd dat hij deze hint snapt, maar dat is een volhouder. Jouw schoonmoeder voelt dit misschien wel aan? Ik zou haar ook niet gelijk laten weten dat je bent bevallen. Geniet eerst maar met z'n drietjes. Anders ben je heel je bijzondere momentje kwijt. Wij hebben pas na 2 uur onze ouders ingelicht dat ze was geboren. Echt zo fijn! Succes en anders je vriend je schoonmoeder laten dimmen.
Doe vooral waar jij je goed bij voelt... het is jou/jullie zwangerschap, bevalling en kindje straks. Jullie bepalen echt helemaal zelf hoe en wat je wilt! Zij staat echt op een andere plaats in dat plaatje. Het is aan jullie om te bepalen waar, wanneer en hoelang! Misschien lastig voor haar maar jullie hoeven je daar echt niet voor weg te cijferen! Klinkt heel hard zo in tekst (bedoel dat niet zo hard hoor) maar zij zal daar een weg in moeten vinden en jullie haar aansturen en duidelijk zijn wat jullie willen. Laat je vooral niet gek maken! Het is niet egoïstisch om voor jezelf en je "nieuwe" gezin te kiezen. Het is ook niet zo dat ze haar nooit te zien krijgt maar alleen wanneer jullie daar klaar voor zijn ☺ Wij hebben na ong anderhalf uur na de geboorte (was een geplande inleiding dus ze wisten wel ong wanneer het geboren kon worden) mijn ouders en schoonouders gebeld. Die zelfde avond zijn ze nog even alle 4 zo'n 20 minuten op visite geweest in het ziekenhuis. Ik wist dat ik sowieso 3 dagen in het ziekenhuis zou liggen en vond dat best prettig dat de directe fam. daar langs kon komen in die dagen. Dan wist ik zeker dat het maar korte bezoekjes zouden zijn Ik was zelf meteen weer fit na de bevalling en heb echt nauwelijks op bed gelegen, was gelijk overdag gewoon aangekleed en uit bed. Ook daarin zit heel veel verschil natuurlijk.
Ik denk dat er maar één ding op zit, en dat is praten. Zeg gewoon iets in de vorm van: "Ik begrijp dat je heel enthousiast bent en dat waardeer ik enorm. Wij zijn zelf ook heel blij en dankbaar en hebben er ontzettend veel zin in. Maar soms heb ik het idee dat je jezelf erin verliest en dat benauwd me soms. Voor mij is het ook m'n eerste zwangerschap en ik vind het zelf ook allemaal erg spannend. Sommige dingen zou ik ook graag met jouw zoon/mijn vriend samen willen doen, het zijn onze eerste momenten samen." Het kan toch niet anders dan dat ze daar respect voor zal hebben? Ze weet zelf ook diep van binnen wel dat ze wat doorschiet. Ze is gewoon over-enthousiast, en ergens kan ik dat ook wel waarderen. Liever dat, dan iemand die geen interesse toont. Hier kun je tenminste nog iets mee. Succes en gewoon praten en voor jezelf opkomen. Je geeft zelf aan dat ze zacht van karakter is, dus dat moet vast lukken.
Grenzen aangeven is hier het belangrijkste. Ik denk ook dat ze het allemaal goed bedoelt maar die momenten als bevalling en eerste uren daarna zijn voor jullie als gezin. Ik zou hier dus geen woorden aan vuil maken verder. Ze hoort het als jullie haar bellen,zo simpel is het.