Ik begrijp jouw kant wel maar moeders zijn ook maar mensen, al kan zo'n kleintje er niets aan doen. Er zijn gewoon momenten dat je je kind soms achter het behang wilt plakken, klaar. En laten huilen zie ik niet als een probleem. De baby heeft inderdaad veiligheid nodig maar door het even 5 minuten te laten huilen en dan weer naar hem toe te gaan, beseft de baby dat mama er gewoon is, al ligt hij alleen in zijn bedje. Gewoon even aai over de bol, goed leggen en weer weggegaan. Op den duur beseft hij dat hij veilig is want als hij huilt komt mama binnen een paar minuten.
Oke.....mens. Wat fijn dat je blijkbaar niet gefrustreerd raakt van zoiets. Geldt niet voor iedereen. Het is helemaal niet gek om de situatie soms spuugzat te zijn. We zijn nou eenmaal niet allemaal moeder Theresa (die blijkbaar de tijd heeft om duizenden en duizenden berichten op een forum te plaatsen).
Ik begrijp jouw kant wel maar moeders zijn ook maar mensen, al kan zo'n kleintje er niets aan doen. Er zijn gewoon momenten dat je je kind soms achter het behang wilt plakken, klaar. En laten huilen zie ik niet als een probleem. De baby heeft inderdaad veiligheid nodig maar door het even 5 minuten te laten huilen en dan weer naar hem toe te gaan, beseft de baby dat mama er gewoon is, al ligt hij alleen in zijn bedje. Gewoon even aai over de bol, goed leggen en weer weggegaan. Op den duur beseft hij dat hij veilig is want als hij huilt komt mama binnen een paar minuten.
Ik ben ook absoluut geen voorstander om kindjes te laten huilen. Kleintjes van 6 maanden huilen echt niet om te jennen. Ze hebben je nodig, ze willen geborgenheid. Ja, dat is zwaar en ik weet echt waarover ik praat! Mijn kleine man van inmiddels net 3 jaar slaapt sinds een paar maanden eindelijk goed.....we hoeven er nog maar 2 x uit snachts. Al die tijd heb ik hem ook wiegend in mijn armen in slaap moeten wiegen, uren naast zijn bedje op de grond gelegen, snacchts tot 10 x toe moeten troosten. Zware tijden, maar laten huilen vind ik niet prettig. Maar hoe ziet zijn slaapschema er uit? Je schreef dat je vanaf 14.30 bezig was geweest om hem in slaap te krijgen, maar dat het uiteindelijk om 19.30 uur pas lukte. Hoeveel slaapt je kindje overdag? Misschien heeft hij minder slaap nodig dan de gemiddelde baby. Zou het inderdaad geen pijn of reflux kunnen zijn? Een fles van 210 is te veel voor een babymaagje, daar zijn ze nog niet aan toe. Kun je niet terug naar 5 flessen en dan kleinere hoeveelheden, hoe reageert hij daar op? In ieder geval sterkte en doe vooral niet iets wat niet goed voelt, je moederhart is de mooiste graadmeter.
Wat heftig, dat moet erg zwaar zijn (geweest). Dat relativeert ook weer even Hij heeft eigenlijk niet echt een vast slaapschema. Wel geprobeerd, maar ik krijg het er gewoon niet in, hij slaapt zo wisselend. Meestal gaat hij 's morgens na het fruit naar bed. Dan slaapt hij een half uur tot een uur en dat inslapen gaat meestal redelijk goed (soms 2-3 keer z'n speen en een kus geven en dan is het goed). Daarna heeft hij eigenlijk geen ritme, hij gaat naar bed wanneer ik denk dat hij moe is en ALS ik hem dan in slaap krijg, dan is het vaak een half uur tot anderhalf uur (uitzondering), echt heel wisselend. Ja, de voeding is ook iets wat ik al steeds bij het CB aangeef. De arts adviseerde me eerder om door 2 voedingen rijstebloem te doen, terwijl de verpleegkundige dat echt een belachelijk advies vond. Vanmorgen kreeg ik nog te horen van de arts dat ik moet overgaan op 3 flessen, 2x fruit, 2x brood en 1x aardappels/vlees/groenten. Maar hij krijgt pas sinds 3 weken überhaupt vaste voeding en ik ben niet zo van het Voedingscentrum, dus daar luister ik maar even niet naar... 5 flessen van 180 ml zou ik wel kunnen proberen.
Iedereen kan wel springen op Tuc, maar ze heeft wel een punt.... Wellicht is DE tip voor TS niet hoe ze haar kindje moet laten doorslapen, maar is DE tip loslaten. Want inderdaad; je doet er niets aan en als je dat accepteert is het makkelijker. Uiteraard is dit makkelijker gezegd dan gedaan, en zodra dit lukt zal het veel vrijheid geven. Mijn dochter is nu ook 6 maanden, en ik herken wat je zegt TS, vaak is zo ook zo lang wakker, en toch willen slapen, maar dat lukt niet, wat ook probeert. Ze wil dan vooral graag vast gehouden worden, dus dan sleep ik maar met haar rond, terwijl ik wat speel met mijn oudste. Wat ik wel fijn vind, is om de jongste in de draagzak te doen en dan gewoon naar buiten te gaan, zodat ik quality time heb met de oudste. Want ook hier vertik ik om een 6 maanden oude baby te laten slapen. En onthou; het gaat vanzelf weer over!
Ik denk ook dat je het moet loslaten. Ik weet waarover ik spreek met twee rotslechte slapers. Maar je kan ze niet dwingen. En op die leeftijd huilen ze echt niet om jou te pesten. Ik blijf bij mijn vraag of hij niet gewoon nog niet moe genoeg is. Alternatieven die ik hier gebruik: draagdoek, gaan wandelen, met de auto weg.
Wat ontzettend zielig Een baby heeft juist mama/papa nodig. De wereld is voor hen zo groot. Zij weten niet wat het begrip "bed" is en waarom ze daarin moeten slapen. Een baby hebben is zwaar, dat klopt. Maar om maar te laten huilen voor je eigen gemak vind ik echt heel egoïstisch. Plus uit onderzoek blijkt dat als je een baby laat huilen het stress hormoon stijgt, en hoog blijft. Op een gegeven moment worden ze stil ja, door uitputting en ze hebben geleerd dat er toch niemand komt. Fijne basis om te hebben voor de rest van hun leven @ts. Ik wil je niet aanvallen, ik lees dat je het beste wil voor je kindje. Maar je baby krijgt veeeeel te veel flesvoeding. En geborgenheid is net als voeding een eerste levensbehoefte voor een baby. Als je baby aangeeft jou nodig te hebben, dan knuffel je ook al duurt dat meer dan een half uur. De baby periode duurt maar zo kort en het beste dat je ze kan "aanwennen" is dat mama er altijd voor ze is.
Nou tikkkkkie overdreven vind ik dit hoor. Heb mn zoon echt niet uren laten huilen. Elke zoveel minuten erheen om te troosten. Na een paar nachten sliep ie prima en was ie overdag ook beter te pruimen. Zal em over 20 jaar vragen of hij een hele slechte basis heeft gehad of dat het wel meevalt. Iedereen moet doen waar ie zich goed bij voelt en wat voor hen werkt. Vind wel dat er soms zo spastisch wordt gedaan over het niet huilen van baby's... tot aan op de grond naast hun ledikantjes gaan liggen. Ik denk dat er ook een tussenoplossing is dus
Ik vind het altijd zo bijzonder dat er gezegd wordt, je kindje huilt niet zomaar dús je moet er naar toe en eindeloos troosten. Eens dat een baby niet zomaar huilt maar hoe kan het dat de oplossing ineens altijd hetzelfde is. Als wiegen of whatever werkt prima lekker doen, maar als je drie uur aan. Het wiegen zingen enz. Bent terwijl je kind ondertussen huilt werkt het toch niet? (Pijn Ed uitgesloten) Ik heb mijn zoon vier maanden gedragen en met liefde in slaap gewiegd, hij mocht bij ons in bed slapen na de voeding. Maar op gegeven moment lukte hethem niet meer. Hij bleef onrustig en huilen. Oververmoeid kind. Toch een keer laten huilen en icm met buikslapen bleek dat voor hem de oplossing. Wij hielden hem wakker en op z'n rug slaapt hij onrustig. Hij is nu 15 maanden en heeft nog steeds een inslaap jengeltje, kennelijk heeft hij dat nodig om prikkels te verwerken. Ik ben echt niet van, laat maar janken die hap, maar wel om te kijken naar wat werkt voor je kind want als je daardoor een blijere en tevreden baby hebt kan dat alleen maar goed zijn.
Natuurlijk. Er is ook niet 1 juiste manier hoor. En dat die manier voor jullie lijkt te werken is toch prima. Maar ik lees dat er gezegd worden dat ze het al na maanden beu zijn en wel gewoon laten huilen. Het is echter wel zo dat in het westen babys heel veel huilen. Hier is het ook normaal dat moeder en baby gescheiden worden. Een baby "moet" altijd heel veel. En soms is een baby tevreden en is dat prima. Maar soms geven baby's heel duidelijk aan dat ze mama willen. En dan vind ik dat heel zielig als een baby het maar moet leren. De eerste 2 jaar zijn de allerbelangrijkste als het gaat om die basis. Natuurlijk gaat je kind over 20 jaar niet meer herinneren of hij alleen in zijn bed heeft gehuild. Maar het vormt wel wie hij wordt, hoe hij latere relaties aangaat, algehele vertrouwen in mensen en de coping met stress. Maar als jij je goed voelt met hoe jij het doet, er bent voor je kleine, en niet 's avonds om 19uur de slaapkamerdeur dichttrekt en om 7uur pas weer naar je baby gaat ongeacht of hij 's nachts huilt of niet (want die ouders zijn er ook). Dan zou het wel goed zitten hoor
Al wel laten kijken of hij geen oorontsteking ofzo heeft? Ik heb een periode gehad dat mijn zoontje moeilijk insliep overdag. Om frustratie tegen te gaan heb ik voor mezelf afgesproken dat ik max 4 keer terug ging. Dan troosten tot hij rustig was en weer in bed. En als het na 4 keer niet was gelukt dan maar niet naar bed op dat moment. Maar dit kon dan omdat het overdag was. Ging ik even wandelen of iets dergelijks en dan soms na een uurtje weer eens geprobeerd. Ow en je zou ook nog en vaste slaaptijd in de middag kunnen proberen.
Ik ben niet van het laten huilen. Zeker niet van die kleintjes van pas 6 maanden oud. En als iemand zegt dat ze "de speen afpakt en haar kind 1,5 uur laat huilen en toen klaar." Dan voel ik gewoon pijn in mn hart voor z'n baby'tje. Maar 1,5 uur je kind wiegen totdat het in slaap valt kan ook niet de bedoeling zijn natuurlijk. Ten eerste kan je kind straks alleen maar slapen als het gewiegd wordt en ten tweede 1,5 uur is natuurlijk een veel te lang slaapritueel. Blijkbaar werkt het wiegen voor je kindje niet. Je zal op zoek moeten gaan naar een andere methode om je kindje rustig, zelf te laten gaan slapen. Mijn zoontje heeft heel lang borstvoeding als in-slaap-kom-methode gebruikt. Dat kwam er dus ook op neer dat als het snacht even wakker was, hij mij nodig had om weer in slaap te komen. Toen hij anderhalf jaar was heeft hij geleerd om zelf in slaap te komen, via "slapen zonder huilen" Bij sommige kindjes werkt het als je er even bij blijft als ze gaan slapen, bij andere werkt het beter als je een kort slaap-ritueel hebt en dan weggaat. Bij mijn zoontje werkte het als hij bij me lag en bijna in slaap viel om hem dan in bed te leggen. Zoek een andere methode om je zoontje lekker naar bed te brengen. In mijn ogen werkt het het beste als een kindje rustig en vertrouwd in zn bedje wordt gelegd. Sommige kindjes huilen misschien nog even voordat ze gaan slapen. Maar een kindje echt lang laten huilen even troosten en dan weer laten huilen is echt een methode die mij helemaal niet aanstaat. Je zal zelf moeten gaan uitzoeken wat werkt voor jou en je kindje. Ieder kindje is anders en iedere moeder is anders.
Ik denk niet dat je baby niet moe genoeg is. Ik denk juist dat hij oververmoeid is. Een half uurtje slaap in de ochtend is niet voldoende om uit te slapen. Hij wordt te vroeg wakker. En daarna is het weer inslapen heel lastig omdat hij over de slaap heen is en eigenlijk te moe. Het wordt een soort spiraal dan en het is moeilijk dat te doorbreken. Ik zou toch proberen een vaste routine in te bouwen met enigszins vaste slaaptijden. Ik ben zelf ook niet van het laten huilen, maar als ook wiegen niet meer helpt dan kun je vrij weinig. Ik zou er wel bij blijven zitten en laten weten dat je er voor hem bent. Dit kun je dan vanzelf afbouwen. Je zoontje heeft denk ik echt structuur nodig en een goede slaapcyclus. Die is net zo belangrijk als de geborgenheid. Je kunt beiden echt tegelijk bieden.
Ten eerste je bent geen slechte moeder die gedachtes zijn normaal dat is wat vermoeidheid met je doet maar probeer realistisch te denken hij doet het niet om je te pesten hij is nog steeds te klein om te verwennen, ik denk dat je een oververmoeide/prikkelbare baby heb, en die hebben baat bij een (strak) ritme en regelmaat. Mijn tweeling waren randje huilbaby's beide hele slechte slapers, nu met 8 maanden kan het nog heel erg zijn met fases, maar zoals het begin is het niet meer maar heb heel veel ervaring met slechte slapers. Wat ik doe is altijd vast ritueel: 2 uur wakker 2/3 uur slapen, na anderhalf uur/2 uur naar bed slaap verschijnselen of niet je nest in! (als ze huilen ben je al te laat: let op ogen wrijven) in het begin lette ik letterlijk op de klok, nu zie ik het aan ze. dus: slapen-fles-verschonen-knufffelen met mama/ uitje mee naar buiten-spelen en naar bed..en op repeat dit allemaal in een tijdsbestek van 4 uur (en dat betekend in het begin huisarrest). als ze weer gaan huilen soms zelfs als ik de kamer nog niet uit ben dan wacht ik soms even en dan ga ik terug geef het speentje en kalmeer ze en loop weer weg als dit na 3 keer nog is dan haal ik ze eruit IN DE KAMER neem ze nooit mee naar binnen want dan wordne de hersenen geactiveerd en dan is het daaag slaap en zijn ze over hun slaap heen en geloof me worden ze nog hysterischer van je kan ook ernaast gaan zitten en dan met je hand op zijn buik en dan heel rustig zingen steeds zelfde liedje of ssssst sssttt ik zit soms 30 min naast een van de 2 of neem dr op mijn schouder en leg haar later weer neer, maar dit is bij mij alleen het slaapje zo rond 8 uur savonds overdag geen kind aan, bij jou is dat niet zo hele dag geen moment voor jezelf is doodvermoeiend (i know pfft) probeer vast ritueel en op tijd in bed en daar troosten ik leg ze zelfs op dezelfde volgorde altijd in bed: neerleggen/slaapzak aan/speentje/toedekken onder dekentje/muziek popje aan met ruisgeluid (aanrader) en dan welterusten zeggen en weglopen dit krijg je niet in 1 keer voor elkaar maar doorzetten wint en even laten huilen gaat je kind echt niet dood van hoor zolang het maar niet te lang is, soms moet een kindje de prikkels van de dag even uithuilen (vergelijk het slaap patroon niet met die van je dochter, elk kind is anders zelfs mijn tweeling hebben 2 verschillende slaap rituelen) Ik lees dat de eerste fles van de dag best veel is :O mijn tweeling is bijna 9 maanden en drinken 180 cc ( totaal 4 tot 5 flessen op een dag met altijd 4 uur ertussen) en zitten nog steeds aan de probeer hapjes. (krampen kunnen nog steeds met deze leeftijd de darmen zijn nog niet volgroeid) het jengelen om eten kan ook troost zoeken zijn en krampen bij baby's kunnen verschijnselen tonen van honger omdat de fles de krampen ''voor'' even wegdrukken. Spuugt hij weleens? check of het geen verborgen reflux is, sprongetje? ga alles na kindje huilt nooit zomaar geloof ik heilig in al huilt hij voor geborgenheid van jou is ook een reden. Wil je een hart onder de riem steken want het is echt zwaar en soms zelfs overleven maar het gaat beter worden en maak het jezelf echt makkelijk! ga in ploegen dienst met je man etc je kan het echt ook al denk je ik trek het niet meer....ik heb het gered in mijn eentje (BAM) met een tweeling die kan huilen als het luchtalarm, als ik dat kan kan jij het ook, je bent veel sterker dan je denkt! als het hier weer raak is zeg ik vaak: ze worden vanzelf wel 15 dan moet je ze hun bed uittrekken (humor helpt) succes xxx
Iedereen bedankt voor het meedenken en de bemoedigende woorden! Gister en vandaag ging het erg goed met onze kleine man. Ik heb altijd gezegd dat ik mijn kindjes nooit zal laten huilen, omdat ik ze geborgenheid wil geven wanneer ze dat nodig hebben. Eergisteren was ik even ten einde raad en overwoog ik het, maar... toen puntje bij paaltje kwam en ik dat kleine mannetje in dat grote bed zag liggen, kon ik het toch niet over m'n hart verkrijgen... Het druist gewoon echt tegen mijn gevoel in om m'n kindje te laten huilen. Ik las ergens in een reactie dat ik het 'gewoon' los zou moeten laten, omdat er toch niks aan te doen is. Dat was wel goed voor mij om weer even bij mezelf te blijven. Ik merkte dat ik de laatste tijd na 5- 10 minuten huilen al dacht 'daar gaan we weer' en alweer ging balen en dat helpt natuurlijk ook niet echt mee. Het scheelt dat mijn vriend deze dagen thuis is, zodat ik me ook niet opgejaagd voel als ik m'n zoon in bed leg (omdat m'n dochter dan alleen beneden is). Ik wieg hem nog wel in slaap, maar minder lang. Ik neem hem mee naar boven, knuffel en wieg hem nog even, zing liedjes voor hem en leg hem in bed. Dan loop ik de kamer uit en blijf bij de deur staan luisteren. Als hij gaat jengelen, ga ik er weer heen, geef z'n speentje als dat nodig is, wieg hem heel kort, leg hem weer rustig neer en herhaal dat zo nodig nog een keer. Tot nu toe ging hij dan gewoon lekker slapen, maar dat zal vast niet elke keer zo zijn Ik zag wel een paar keer voorbij komen dat mensen het niet begrijpen wanneer een moeder het gehuil 'zat' is en dat als je het oplost met een half uur wiegen, dat dan maar moet. Tja, ik ben het gehuil ook wel eens zat, al besef ik heel goed dat mijn zoon hier niets aan kan doen. En een half uurtje wiegen tot hij slaapt? Geen probleem! Maar drie, vier, vijf uur achter elkaar gehuil van de vermoeidheid terwijl niets lijkt te helpen. Ja, daar kan ik niet altijd even goed tegen. En zoveel uren een kindje wiegen, ik vraag me af hoe diegene (weet even niet meer wie het zei) dat doet, maar mij lukt dat niet. Nog afgezien van de pijn in mijn rug, heb ik ook nog een peuter rondlopen die graag wat aandacht wil en moet er toch ook eten op tafel komen. Even buiten wandelen helpt trouwens wel, maar wanneer mijn dochter in bed ligt is dat ook weer niet mogelijk. Laten we maar uitgaan van een sprongetje/ fase Mijn zoon krijgt trouwens inderdaad veel voeding, maar met minder redt hij het gewoon echt niet. Hij heeft altijd al enorme honger gehad en hij krijgt al johannesbroodpitmeel in zijn voeding sinds hij flesvoeding krijgt (toen was hij anderhalve maand). Soms drinkt hij 4 keer 210 ml, maar meestal wil hij nog wel een extra voeding en ik laat hem dan geen honger lijden. Nou, dat was weer een heel verhaal Hopen op nog meer zulke relaxte (zomerse) dagen!
Grappig, voor mij was dat bij het ledikantje zitten nu juist wel de oplossing. Van uit bed halen werd dochter onrustig. Bij haar blijven, handje vast houden, niet aankijken en shhhhh zeggen...dat werkte hier dus heel erg goed. Dus jammer dat je zo'n oordeel velt.
Hier ook... en tijdens een fase, ziek zijn of slapen op een andere plek (bv vakantie) werkt dit nog steeds. En het afbouwen is geen enkel probleem hoor. Ts fijn dat het beter gaat. Soms is het gewoon een lange fase En natuurlijk ben je het gehuil weleens zat. Moeders die dat nooit hebben kan ik eigenlijk niet geloven. Iedereen is wel eens even gefrustreerd. En uren wiegen is niet vol te houden joh. Je doet het hartstikke goed, blijf je gevoel volgen en pak hier de tips uit waar jij wat aan hebt en waar jij je prettig bij voelt.