Ik moet het even kwijt. Twee weken geleden heeft mijn vader een icva gehad. Hij is er zoals het nu lijkt gelukkig goed vanaf gekomen. Er is alleen iets waar ik mij druk over blijf maken… hij is zo eigenwijs en koppig. Zo vond hij het helemaal niet nodig om naar het ziekenhuis te gaan en vindt hij het onzin om rustig aan te doen. Het gene wat ik echt niet kan begrijpen is dat hij blijft roken. Mijn vader rookte vroeger erg veel, maar is de laatste jaren al veel geminderd. Zo rookt hij alleen nog in zijn eigen ‘rookhokje’ in de tuin en rookt hij de gehele dag niet als zijn kleinkinderen er zijn. Nadat de neuroloog en meerdere verpleegkundigen hem hadden aanbeloven te stoppen met roken, had ik goede hoop dat het deze keer ook echt ging gebeuren. Helaas lijkt het alsof hij alleen maar meer is gaan roken. Ik begrijp dat het allemaal veel schrik en stress geeft en dat hij daardoor waarschijnlijk meer rookt, ik begrijp ook dat roken een lastige verslaving is en dat het moeilijk is om er mee te stoppen. Maar..hij wil het niet eens. Hij weigert het te proberen en wordt boos als ik er over begin. Wat moet ik hier nou mee? Ja, laten gaan waarschijnlijk… het is immers zijn leven en zijn lichaam. Maar hij heeft ook een vrouw, kind en kleinkinderen. Hij heeft geluk gehad dat hij er zo goed vanaf is gekomen en waarschijnlijk (bijna) volledig herstelt, maar tegelijkertijd is de kans dat het nog een keer gebeurt redelijk groot en wordt dit groter wanneer hij blijft roken. Ik heb van dichtbij gezien wat het met mensen kan doen en wil dit absoluut niet voor mijn vader. Ik vind het zo moeilijk, aan de ene kant wil ik mij er niet mee bemoeien maar aan de andere kant kan ik het ook niet loslaten. Is mijn ‘teleurgestelde’ gevoel terecht? Stel ik me aan? Het is zo lastig.
Nee je stelt je niet aan, je maakt je zorgen. Maar het is wel zijn leven en zijn lichaam. Al kiest hij ervoor twee pakjes per dag te roken, is dat iets waar jij of anderen niets aan kunnen doen en ook niets over te zeggen hebben. Een verslaafde gaat niet stoppen omdat zijn omgeving druk zet. Pas als hij het zelf in ziet en wil,is er kans. Lekker laten gaan dus, hoe moeilijk ook.
Wat Nescio zegt.. Hij moet het zelf willen, niet omdat jij het wilt voor hem. Been there, done that. Als je er zelf niet achter staat, lukt het je echt niet. Voor de rest heb je er weinig invloed op. Laat het los en geniet van jullie tijd samen. Mocht het toch korter zijn dan gehoopt, heb je die tijd in elk geval benut op een fijne manier, niet door ruzie te maken over het roken.
Ik heb mensen gezien op een COPD afdeling, ik waste hun en aankleden deden ze zelf en bij de moeilijke delen hielp ik. Daarna waren ze bek en bek af en moesten ze eerst weer rusten. Deze mensen zitten aan het zuurstof en toch nog roken. Ja we moeten toch eens dood, ja dit is het enigste waar ik nog van geniet... Ja volwassen genoeg en baas over eigen lijf. Ik kan er dan wel wat van vinden, maar het is niet mijn leven. Al liggen mensen op het randje van de dood en als je zegt dat het hun kwalitatief leven dan iets verbeterd stoppen ze nog niet, niet druk over maken hoe moeilijk het ook is, ze moeten het zelf inzien en willen.
Lastig, ik snap je bezorgdheid. Helaas lost boos worden niks op. Hij zal pas stoppen met roken als hij zelf de noodzaak ervan zal inzien en echt de wil heeft om te stoppen. Mijn moeder is vorig jaar plotseling overleden en vanaf dat moment is mijn vader gestopt. Hij wilde er alles aan doen om zo lang mogelijk bij ons te blijven. Mijn broer is blijven roken terwijl hij net een kleintje heeft gekregen. Hij heeft gewoon nog niet de echte wil en drive om te stoppen. Ik denk dat je het moet loslaten, hoe rot ook het is geen ruzie waard.
Ik herken je gevoel. Ik hoop al jaren met heel mijn hart dat mijn man stopt. Niet voor mij, maar voor onze drie kinderen, voor wie ik hoop dat hij ze kan zien opgroeien. De frustratie is soms groot. Ook al meerdere ruzies over gehad. Maar het helpt je niets. Je kunt het alleen maar proberen los te laten.
Hij heeft echter wel een kind op de wereld gezet en is in het rijke bezit van kleinkinderen. Je hebt óók een verantwoordelijkheid naar hen toe imho, het gaat NIET alleen om jouw eigenbelang. Je stelt je NIET aan lieve Tienn, ik zou daar zelfs woest om worden. Als iemand zó met z'n leven speelt zou dat voor mij als zijn dochter ook de boodschap uitzenden dat ik er niet genoeg toe doe om voor in leven te blijven. En blijkbaar zijn kleinkinderen ook niet. Er zijn zóveel mensen die geen tweede kans krijgen of geheel buiten hun schuld om ernstig ziek worden (niet-rokers bvb), ik vind het eerlijk gezegd asociaal en egoïstisch om daar niet bij stil te staan en niet alsnog gezond te gaan leven en dus te stoppen met roken.
Klopt, maar je doet het nog altijd jezelf aan. Als hij nu niet inziet dat stoppen echt van levensbelang is, kan TS daar helaas niets aan doen. Je kan nog zo verantwoordelijk en vrijgevig zijn naar je naasten, als hij wil blijven roken is dat nog steeds zijn eigen keus en eigen verantwoordelijkheid.
Mijn moeder is overleden aan longkanker (rookte ook) en mijn vader rookt als een ketter. Heeft nu 6 Tia's en een hersenbloeding gehad. Ik ben een paar keer begonnen over het roken maar dan wordt hij heel boos. Hij wil er ook niet aan dat mijn moeder aan roken is gestorven. Irritante is wel dat hij tegen artsen loopt te verkondigen dat hij al lang niet meer rookt. Die trappen daar natuurlijk niet in want je ruikt het om een kilometer afstand. Maar goed, ik heb zelf het idee dat hoe meer ik er over begin, hoe mee hij gaat roken dus ik heb het nu maar losgelaten. Als frustreerd het me nog steeds.
Ik ben zelf een roker. Nu sinds een paar dagen weer een poging aan het doen om te stoppen. Geloof me, elke roker zou het liefste een niet-roker zijn. En het is ook echt lastig te begrijpen als je zelf nooit (lang) gerookt hebt. Het probleem is dat de geestelijke verslaving zoveel groter is dan de lichamelijke. Ik vind het vreselijk dat mijn zoontje mij ziet roken. Of dat ik misschien eerder dood ga. En wat doe ik als ik mij zorgen maak daar om, nog meer roken. Het is echt een vreselijke rotverslaving. Dat weet je vader ook en hij zou het liefst ook stoppen. Maar het is echt heel moeilijk voor veel rokers. Hoe vaker jij er over begint dat hij moet stoppen, hoe meer hij zal roken. En proberen heeft geen zin als hij niet die knop om kan zetten in z'n hoofd. Als je stopt en daarna de hele dag naar een sigaret verlangt ga je snel weer roken. Iemand moet het echt willen en er zelfs zin in krijgen om niet meer te hoeven roken, dan werkt het echt.
Toch loslaten dus..ik zal het maar proberen. Hij heeft inderdaad zelf geen motivatie maar had ergens de hoop dat hem misschien te kunnen geven. Dit voel ik dus. Ik kan het gewoon niet begrijpen dat je er zo mee om gaat. Zoveel mensen die geen geluk hebben of zich hard inzetten voor een gezonder leven… Ik weet dat het een kans is dat het weer gebeurt en dus niet hoeft te gebeuren, maar ik zie er tegen op. Ik schaam mij voor mijn gedachten dat het dan zijn eigen schuld is, dat ik dan niet voor hem wil zorgen en zoveel meer. Ik vind het egoïstisch van mijzelf, terwijl ik daar juist een hekel aan heb. Natuurlijk is het ook doemdenken, maar ik zit er nogal mee. @Mop81 wat goed dat je probeert te stoppen. Ik heb ook niks tegen roken en geloof inderdaad dat rokers het allerliefst zouden stoppen, maar mijn vader wil het écht niet. Ik heb het tijden laten gaan, maar dacht dat het na deze gebeurtenis wel tot hem door zou dringen. Maar het is inderdaad geen ruzie waard en ik wil ook zeker een leuke tijd met hem hebben, maar ben gewoon een beetje bang voor wat komen gaat.
Je stelt je absoluut niet aan. Het enige is wel, wil hij niet stoppen dan gaat het hoogstwaarschijnlijk ook niet gebeuren. Ik denk dat jij moet proberen je erbij neer te leggen. Ik heb dat persoonlijk wel gedaan. Mijn moeder heeft 1 hersenbloeding en 3 anorysma's gehad. Je zou denken dan stop je daarna met roken, want roken is toch wel het recept voor hersenbloeding en anorysma's, maar nee ze wilde niet stoppen, oke misschien wilt ze wel maar lukt het niet. Nu blijkt dat ze weer een kleine anorysma heeft van 3 mm. Ik verklaar haar voor gek dat ze blijft roken, maar kan haar gedrag niet veranderen. Persoonlijk denk ik dat jij het naast je neer moet leggen. Ik heb dat in ieder geval wel gedaan, de kans is bij mijn moeder aannemelijk dat ze of weer een hersenbloeding krijgt of weer een open hersen operatie moet ondergaan. Maar uiteindelijk is het haar leven en haar gezondheid. Hoe moeilijk ook.
Lekker loslaten. Zijn leven, zijn lijf. Dat hij ervoor gekozen heeft een kind te krijgen, en in het rijke bezit Is van kleinkinderen is echt een zinloos argument. Dan moet hij dus ook maar niet meer deelnemen aan het verkeer want tja een ongeluk zit in een klein hoekje. Dus lekker laten gaan.
Als ik voor mezelf mag spreken (en ik weet dat dit voor veel rokers geld) ik wil ook niet stoppen. Lees: ik wil wel stoppen, maar het lukt me niet en ik voel me een mislukking dat het niet lukt om te stoppen. Dus als iemand tegen mij over roken begint doe ik gewoon heel stoer alsof ik wil roken en het me allemaal niet zoveel doet. En raak ook geïrriteerd en soms zelfs boos als mensen er herhaaldelijk of langdurig over beginnen. Terwijl ik eigenlijk boos ben op mezelf en de dingen die mijn omgeving zegt, ik ook tegen mezelf zeg. Maw, dat hij zegt niet te willen of ogenschijnlijk niks onderneemt, kan ook een masker zijn.
Ha Tienn, je stelt je niet aan hoor. Heel naar, maar betrek het vooral niet op jezelf. Wat ik om me heen zie is dat vooral oudere rokers die absoluut niet willen stoppen er vooral erg bang voor zijn. Bang om door het afkicken heen te moeten en bang om hun houvast te verliezen. Het is zo'n verschrikkelijke verslaving, dat hij echt alleen zelf de beslissing kan maken. Zelf ben ik nu 1 jaar en 4 maanden gestopt. Dit was pas nadat ik het al jaren zat was en nog tegen heug en meug rookte.
Los laten, je kan er niks mee. Iemand moet zelf willen stoppen en anders werkt het niet. Dat zijn kinderen en kleinkinderen het niet waard zijn om te stoppen is echt onzin en heeft er helemaal niks mee te maken. Het is een verslaving. Mijn man heeft jaren lang gerookt en is sinds een paar maanden gestopt. Zelf zegt hij ook; je blijft gewoon smoes na smoes verzinnen om niet te stoppen. Zo werkt een verslaving. 'Dood gaan aan roken overkomt mij niet' of 'ik kan best een avondje zonder sigaretten als ik dat wil'. En dan komt er een moment dat je je realiseert waar je mee bezig bent. Dan stop je pas. Dat kan niemand je zeggen, dat doe je zelf. Dat je het niet prettig vind en het jammer vind dat snap ik wel. Mijn vader en man rookte beide en ik vond het altijd heel erg.
Zoals jij het beschrijft is het precies. Ik herken ook die irritatie als iemand erover begint bij mij. Als je vader een blije roker zou zijn zou hij echt niet zo reageren. Het is te vergelijken met iemand die te dik is en ook geïrriteerd is als iemand anders zegt 'zou je niet gaan sporten en minder eten'. Je weet dat de ander gelijk heeft maar je wilt het eigenlijk niet horen.
Mijn vader is al enkele keren gestopt, maar door stress (zelfs na 2,5 jaar clean) toch weer gaan roken... Mijn moeder stopt niet, o.a. Haar werk in de zorg noemt ze een reden, want; na een crisis situatie is het even fijn stoom af te blazen in het rookhok Mijn vader had paar jaar geleden besloten weer te stoppen met roken, diezelfde dag werd hij nog opgenomen vanwege een TIA.. arts raadde hem ook aan te stoppen, maar toen hij hoorde dat hij mogelijk zijn beroep niet meer kon uitvoeren ging hij ineens weer harder roken Als ik met mijn dochter langs ze ga, gaat mijn moeder om de zoveel tijd ff naar buiten om te roken, mijn vader kan wel dat middagje of dagje zonder doorkomen.. daar put ik dan maar hoop uit.
Bij mijn schoonvader duurde het ook even voordat het echt tot hem "door drong"... hij kreeg een hersenbloeding en "moest" stoppen met roken. De hele familie is direct gestopt (schoonmoeder, mijn man, zijn broer en schoonzus), schoonvader bleef (eerst stiekem) stug door roken. Toen kreeg hij 2x een lichte TIA en daarna een stond zijn buik slagader op springen... (in 1 jaar tijd) hij werd met spoed opgenomen in het ziekenhuis en heeft er 1.5 week gelegen. Daarna heeft hij nooit meer gerookt.