In de laatste weken van de zwangerschap niet zo de behoefte om bezoek Wil eigenlijk vooral met rust gelaten worden Meer die dat zo ervaren? En hoe maken jullie dat (netjes) kenbaar bij familie en vrienden?
Ja, kan me dat heel goed indenken. Je keert je toch meer in jezelf, je bent je aan het voorbereiden op de bevalling. Je 'systeem' filtert als het ware zelf belangrijke en minder belangrijke zaken. Onder dat laatste vallen nu (normaal gezien) gezellige bezoekjes. Bij mijn twee zwangerschappen hebben we het de laatste weken ook heel rustig aan gedaan. Alleen mijn ouders op bezoek gehad, verder niets. Ik kon meer 'drukte' ook niet aan, het is net of je zenuwen op scherp staan. Je kan het toch gewoon netjes zeggen? Zo van: joh heel lief dat jullie willen langskomen maar ik ben echt moe. Of plan het als je je er zelf wel goed bij voelt, en niet te lang, zodat je genoeg tijd hebt om te rusten.
Ik begin dat nu ook langzaamaan te krijgen, ik trek wat meer naar mijn ouders en beste vriendinnen toe en bezoekjes/verjaardagen van bijvoorbeeld kennissen of collega's begin ik wat meer tegenop te zien. Ik ben daar gewoon eerlijk in, denk dat dat altijd nog het beste werkt. Dat komt daarna allemaal wel weer, voor nu doe ik voornamelijk gewoon waar ik zelf behoefte aan heb qua social life
hier is de cocon ook aangebroken voel me niet echt lekker weet ook niet wat ik met mezelf aan moet en de meeste mensen heb ik nu geen zin in. wil 101 dingen doen maar eigenlijk geen puf voor dus al met al ik zit in mijn coconetje. ik ga er nog lekker even van genieten samen met mijn mannetje en kindjes voordat de baby komt.
Heel herkenbaar! Vooral nadat we gisteren te horen hebben gekregen dat ze me dinsdag toch niet willen inleiden (datum was vorige week genoemd), heb ik echt even geen behoefte aan mensen om me heen. Vooral omdat het niet uitmaakt waar je komt; overal wordt gevraagd naar de baby, hoe het gaat, hoe lang nog... Super goed en lief bedoeld natuurlijk, maar sluit me daar nu liever even voor af. Ik doe dan ook het hoog nodige (kinderen naar school brengen, zwemles, ballet) en verder probeer ik alles een beetje af te houden.
Heel herkenbaar hoor ! Ik wou de laatste weken echt niemand zien , zelfs mijn beste vriendin niet ! Ging t liefst niet naar buiten ook, want OOOH wat irriteerde ik me mateloos aan alle mensen in de winkels en op straat Enige wat ik wou was in huis bezig zijn en alles 20 x over doen zodat alles meer dan klaar voor de baby was. Gewoon aan toegeven, is heeeel normaal en idd gewoon eerlijk aangeven. Ik zei ook gewoon dat ik moe was / er geen behoefte aan had / andere dingen aan mijn hoofd had, mensen snappen dat, echt ( en anders snappen ze t lekker niet , ook goed ) Succes met je laatste loodjes !
Ja! Ik merk nu dat het ook weer een beetje begint te komen, en bij de eerste had ik het ook! Overigens ging dat bij mij na de bevalling nog even door. Wij hebben het eerste bezoek dan ook pas na de kraamweek gehad, de kraamhulp vond ik eigenlijk al te veel gedoe in huis.