Ik lees hier vanalles, voor mij zou het simpel zijn: het in het midden in een dorp gewoond, in steden in het noorden en oosten, toen in een stad in het midden en nu in een klein stadje dat ook nog redelijk centraal ligt, en in alle gevallen had ik geen greintje twijfel, want ik maakte een keuze die bij mijn levensfase paste en die kansen bood. Ik ben nooit bang geweest dat ik het niets zou vinden, en alles had voor en nadelen. De kunst is alleen om niet te lang op die nadelen te blijven hangen. Ik koos als elfjarige al voor een school op een uur fietsen. Genoeg scholen in de buurt, maar deze vond ik beter, dus daar had ik twee uur fietsen per dag graag voor over. En dat ik geen vrienden in de buurt had boeide me niet. Ik denk dat je het wel weet, als je eerlijk bent.
Wij zijn ook vanuit het geboortedorp van mijn man verhuisd (ook een km of 15). Nu 5jaar later wonen we weer in het geboortedorp van mijn man. Was echt weer thuiskomen. Ik heb het in de andere plaats altijd prima gevonden omdat ik mn werk daar had en de kinderen op school, maar mn man kon zn draai niet vinden. Nu we weer terug zijn vind ik het hier ook veel leuker wonen. Voor ons werkte het niet helaas.
Vriendjes op het kdv zou ik loslaten, dat veranderd op deze leeftijd nog zo vaak. Beide kinderen zitten in de klas met hun vriendjes van het KDV en spelen er niet meer mee.... dochter had een vast vriendinnetje bij de kleuters en daar kijkt ze sinds groep 3 totaal niet meer naar om.... juist in nieuwbouwwijken zijn veel kinderen, dus met vriendjes gaat het wel goed komen hoor waarom zouden je ouders je zoon niet uit school kunnen halen een dorp verderop? Willen ze dat niet, of...?
Ik zou het doen, zeker nu je zoontje nog deze leeftijd heeft. Wonen in een fijn huis in een prettige omgeving is zo belangrijk, de rest komt allemaal wel goed en 15/20 kilometer is bijna niks.