Mijn dochter is de afgelopen twee dagen getransformeerd van lieve dame naar een dame met woede uitbarstingen, slaan en schreeuwen. Op de opvang is ze lief. Wel ondeugend maar goed dat hoort erbij. Thuis giert ze moord en brand wanneer ze in de stoel moet eten, slaat mij of mijn partner in het gezicht, krijgt woede uitbarstingen waarbij ze alles aan elkaar giert. Ik laat haar over het algemeen even uitrazen, ga daarna bij haar zitten en zeg dat we iets gaan doen. Afleiden. Alleen kreeg ze vanavond haar zin niet. Ik schoot volgens haar niet op om te gaan fietsen. Gieren buiten, gezegd dat ze zachtjes hoort te doen en ze anders naar binnen gaat. Dan kijkt ze mij echt aan zo van dat meen je niet. Gerust nog een keer gieren. Opgepakt en naar binnen gebracht. Woest was ze. Af laten koelen, gezegd of ze wou fietsen en daarna normaal een blokje gefietst op haar fiets. Vanavond toen ik een kusje wou geven omdat ik weg moest sloeg ze mij keihard in het gezicht. Zelf werk ik in de gehandicaptenzorg en ben qua ontwikkeling niveau vergelijkbaar wel het een en ander gewend. Nu heb ik ook het idee dat ze niet lekker in haar vel zit. Krijgt bultjes in haar gezicht dus misschien waterpokken. Maar goed kan deze transformatie plaats vinden in twee dagen en kan ik mijn borst nu nat maken voor de peuterpuberteit? Ze is 20 maand.
Ik denk ook dat die hele fijne laaaaange fase is aangebroken Sterkte! Mijn dochter is bijna 15 maand en begint ook al wat peuterpubergedrag te vertonen......
Oh ja, klinkt bekend. Alleen niet van de huidige peuterpuber (22 maand), maar hier is de peuterpuberteit ook begonnen. Van een poeslieve dreumes naar een dame met een eigen willetje. Maar waar ik nu al complete theatervoorstellingen met de oudste 2 had, is het hier tot nu toe niet meer dan als er iets niet gaat zoals ze wil ze begint te huilen of een boze schreeuw geeft. Dus ik hoop dat het een beetje zo blijft.
Oh best herkenbaar hoor! En moet zeggen dat het hier ook met vlagen gaat, na een aantal weken draken en niks goed zitten we nu weer in een fase dat ie wat sneller kalmeert als iets niet kan, mag of niet loopt zoals hij in zijn hoofd heeft. Wat mij helpt is bedenken dat wij zijn veilige haven zijn waarbij hij uit kan proberen wat er gebeurt als hij iets doet, omdat papa en mama toch wel van hem houden. Zelf rustig blijven, emoties benoemen, emoties erkennen en er ruimte aan geven en daarna plaats maken voor andere dingen. Rustig blijven bv. zal ze echt nog niet kunnen (en ook geen boodschap aan hebben trouwens ). Alternatieven bieden, slaan mag niet, aaien wel. Gooien met spullen mag niet, met de bal wel. En blijven ademen
Jep... mijn oudste begon daar met 13 maand al mee en was er rond haar 2e ook al wel uit. Mijn zoon van 15 maand begint nu ook. Op de grond liggen en gillen als hij zijn zin niet krijgt. .Gelukkig gaat dat ook met sprongen. Het is een pittige fase maar niet elke dag ofzo. .
Welkom, U hebt zojuist de volgende fase bereikt Ik herken het ook ik schrok me rot in het begin. Nu gaat alles weer een stuk relaxter met de oudste , maar ik heb me wel eens afgevraagd waar ik in godsnaam aan begonnen was..
Maak je geen zorgen. Uiteindelijk krijg je je lieve meisje wel weer terug. Maar het kan heeeeeeel lang duren. En je hebt goed en consequent gehandeld. Blijf dat doen, want het kan nog veel erger worden.
Ergens na de 18 mnd slaat het om, is mijn ervaring ... En dan kan het behoorlijk heftig aan toe gaan, maar helaas hoort het gewoon bij het groter groeien ... (neemt niet weg dat ik de peuterpubertijd bij alle kids de meeste vermoeiende en vervelende periode vond tot nu toe... De jongste was ook nog de pittigste , driftbuien zoals die van haar had ik bij die anderen nauwelijks gezien, ik weet dat ik dacht 'God zij dank doe ik dit voor de laatste keer!' Ik heb haar echt groot gekeken ...)
Ja ik denk ook dat ze er middenin zit. Ik word er persoonlijk niet snel warm of koud van die gedragingen. Werk in de gehandicaptenzorg dus heb wat dat aan gaat veel mee gemaakt en een zeer lange adem opgebouwd. Alleen dat die transformatie ongeveer in een week tijd tot uiting komt is toch aan de ene kant geweldig aan de andere kant even wennen ze is een heel pittig ding met een zeer uitgesproken mening en willetje. Ook wel erg leuk hoor en ze is ook gewoon nog super lief en kan vreselijk om haar lachen
Weet wat het is! De achterste kiezen komen door. 1 is al door en ze is ook 10x beter te genieten! Zijn gelukkig de laatste