Ik had al weken last van slijmverlies door mijn slijmprop en ook weleens bloed erbij. Ik was toen nog maar 32-35 weken zwanger dus het werd natuurlijk niet serieus genomen. Rond 35 weken begon ik voorweeen te krijgen...soms best heftig. Met 35 weken begon ik me terug te trekken...had veel last van voorweeen en wilde het liefst binnen zitten. Iedereen om me heen zeurde maar dat het zo wel erg lang zou gaan duren, maar ik wilde gewoon niks meer doen. Met 35+6 werd ik wakker met voorweeen die ik weg moest puffen en dat ging een uur door...de rest van de dag nergens last van. Om 4.00 in de nacht met 36 weken voelde ik iets knappen en dacht dat mijn zoontje tegen iets aangetrapt had tot ik iets voelde lopen en wist dat het mijn vliezen waren die gebroken waren... Gelijk weeeen om de 2a3 minuten en om 6.57 was mijn zoontje er. Mijn lichaam gaf dus we degelijk aan dat er iets gaande was en ergens wist ik het zelf ook we want ik was als een kip zonder kop nog vanalles aan het bestellen voor de baby en mijn vriend aan het bedreigen (ja letterlijk ) dat alles echt op en top af moest, maar omdat het nog zo vroeg was (36 weken) had ik nooit verwacht dat het zou gebeuren.
Mijn eerste bevalling begon met gebroken vliezen midden in de nacht. In het uur erna kreeg ik wat lichte krampen. Voor het breken van de vliezen heb ik niets gevoeld. Ik sliep toen ook. Mijn tweede bevalling begon met het breken van mijn vliezen in het ziekenhuis. Voorweeen heb ik nooit gehad.
Eerste 2 bevallingen waren inleidingen. Derde bevalling ging zo: Ik was iets meer dan 39 weken, had al weeeeeken last van voorweeen. Lichamelijk werd het op dat moment heel zwaar met nog 2 kinderen. Verloskundige en ik besloten dat we weleens konden proberen te strippen. Ze kwam op de bewuste dag om 13:00, vertelde er nog bij dat ik er van uit moest gaan dat het niets zou doen (en als het iets zou doen dat het alleen maar voorweeen zouden zijn) had 1 a 2 cm ontsluiting. VK was de deur nog niet uit en mijn buik werd erg gevoelig. Uurtje normaal tv kunnen kijken, maar daarna toch maar op bed gaan liggen (als ik op bed lig dan is er echt iets aan de hand). Ben het vervelende buik gevoel gaan timen, het was behoorlijk onregelmatig. Soms zaten er 3 min tussen andere keer 28 min en het "gevoel" hield ook 40-50 sec aan. Het voelde precies als voorweeen. Ben tegen 16:00 samen met mijn man op het balkon gaan zitten, alsnog kwamen ze erg onregelmatig. Tegen 17:00 vertelde ik mijn man dat hij misschien beter de VK kon bellen, had hem nog verteld dat hij gewoon moest zeggen dat ze regelmatig kwamen, anders kwam ze wss niet haha. 17:45, vk kwam, 4 cm en we mochten richting het ziekenhuis. Daarna ging het als een sneltrein. 18:30: aangekomen in het ziekenhuis, 6 cm. Ben in bad gaan zitten, echt heeeeerlijk. Toen kwamen de weeen wel ineens regelmatiger. 20:00: VK moest de vliezen breken, aangezien het gewoon een normaal ligbad was moest ik er uit vanwege infectie gevaar als zij de vliezen daar zou breken. 20:15: na veel moeite uit bad te zijn gestapt lig ik op bed. VK legt alle spullen klaar. 20:28: 8 cm. 20:29: Vliezen gebroken. VK voelt dat de ontsluiting ineens 10 cm is. En zegt : Je mag beginnen met.... *Dochter geboren*... persen..... Dat was om precies 20:30 haha. En ik maar heel de tijd gedacht dat het alleen maar voorweeen waren! Lang verhaal is het geworden, moraal is dat ik de ontsluitingsweeen niet herkende.
3 weken last gehad van behoorlijke voorweeën dus wilde bij de volgende afspraak met de verloskundige vragen om inleiding. Om 0.00 hoorde ik een knapje en even later nog 1. Daarna een waterballet, vliezen gebroken. Gelijk naar het ziekenhuis want had meconium in het vruchtwater. Ik had ook direct stevige weeën die steeds heftiger werden. Om de 2-5 minuten. Bij aankomst in het ziekenhuis had ik al 5 cm ontsluiting. Nog geen 4,5 uur na het breken van de vliezen ben ik bevallen. Bij mijn collega, 3 weken na mij uitgerekend, begon het met lichte krampen. Steeds regelmatiger en wat heftiger. Ze heeft in het ziekenhuis een ruggenprik gehad en uiteindelijk heeft ze een spoed keizersnede gehad omdat de persweeën wegvielen. Het is heel verschillend hoe het begint maar snap heel goed dat je nieuwsgierig bent! Succes. Nog heel even en je hebt je kleine in je armen.
1) gestript bij 41+2 wkn, daarvoor he-le-maal niets gevoeld. Baby niet ingedaald. Na strippen harde buiken, gevolgd door een soort 'buikgriep' (diarree, darmkrampen en later ook spugen). Terwijl ik naast WC pot zat bij te komen van een laatste keer spugen: uit het niets, boem, eerste (pittige) wee, meteen regelmatig en al heel snel om de paar minuten. 2) in ochtend (41+5 wkn) wakker geworden met een lichte wee (daarvoor overigens he-le-maal niets!). Na 2-3 weeën hield het op. In de loop van de dag af en toe een wee, maar lange tussenpozen. Gaan slapen in de middag, wakker gemaakt door schreeuw van oudste. Toen, liggend in bed, weer een wee en na de 4e wee gaan timen omdat ik regelmaat vermoedde. Vanaf dat moment kwamen ze opeens veel sneller en pittiger (om de 4-5 min) en wist ik dat VK gebeld kon worden. Na bellen met VK ging het helemaal loos, om de 1-2 min en flink moeten puffen. 3) in avond (40+6 wkn) erg vroeg naar bed gegaan omdat ik me erg beroerd voelde, maar dat was niet bepaald speciaal (had al 9 maanden hyperemesis gravidarum en me eigenlijk constant erg beroerd gevoeld...) Oudste begon te roepen, staand naast zijn bed voelde ik opeens een warm straalde langs mijn been lopen ("Mama? Waarom plas je in de broek?"). Vanwege niet ingedaalde baby en gebroken vliezen meteen plat op bed gaan liggen en VK gebeld. Platte bedrust opgelegd gekregen en kreeg al snel een menstruatie gevoel in buik en rug, dat na 2 uur over ging in lichte weeën om de 4-6 min.
De eerste was een geplande keizersnede, dus geen voortekenen gehad. Bij de jongste zou ik weer een geplande keizersnede krijgen, dus heb eerlijk gezegd niet op voortekenen gelet. Zes dagen voordat de ks zou zijn, braken mijn vliezen ineens en kreeg ik vrij snel weeën. Hij is toen alsnog spontaan op de natuurlijke manier geboren. Ik heb later nog terug gedacht en de dag ervoor had ik wel menstruatiekrampjes gehad, maar dus geen acht op geslagen. En de avond ervoor was ik heel rusteloos. Kon mijn draai niet vinden en volgens mijn man hing mijn buik ook ineens lager.
Met 40.4 weken had ik mij erbij neergelegd dat ik net als mijn moeder ontzettend over tijd zou lopen. Die dag verliep heel rustig, maar ik had echt een soort rust over mij heen, die ik niet eerder heb gehad. Wel heel teruggetrokken, maar dat was ik sowieso al in de laatste weken. Echte voorweeën heb ik nooit gehad, maar toen het 's avonds begon ben ik gelijk gaan timen. Na 2.5 uur regelmatige weeën vond ik het wel tijd om de vk te bellen. Uiteindelijk liep het voor geen meter en pas 23 uur later, had ik na een vacuümverlossing eindelijk mijn dochter op mijn borst.
Ik zou eigenlijk ingeleid worden op zondag. Maar de nacht van zaterdag op zonder met naar de wc gaan in eens bloed verlies. Geen idee ga maar slapen moet er toch straks heen. Totdat een half uur later in eens buikpijn kreeg ja kan er ook nog wel bij dacht ik toen. En zo ineens keek ik op de klok en kwamen ze elke 8 minuten wat om zette in elke 7 minuten. En toen ging er een lampje branden. Overdag niks geen last gehad van krampen of zo dus was heel onverwachts voor mij. Toen ik in het ziekenhuis kwam had ik 4 cm en hebben ze de vliezen gebroken.
's Avonds slijmprop verloren en veel harde buiken. Naar ziekenhuis gegaan voor CTG (was nog maar 33,5 week). Ik had toen ook 1cm ontsluiting. Moeten blijven ter observatie en ochtend nadien vliezen gebroken en ineens heel regelmatig weeën. Zonder weeënremmers had hij er 's middags geweest, nu hebben we tot 's avonds moeten wachten
Bij mijn eerste ging het vrij snel. Ik verloor een hoop slijm (maar had nog nooit van een slijmprop gehoord, dus geen idee), kreeg wat buikpijn en een uur later lag ik op de grond van de badkamer te krimpen van de pijn. En nog steeds geen idee dat de bevalling echt begonnen was, haha. Ik had een weeënstorm en dat voelde heel anders dan in de boekjes stond, dus ik dacht dat het wat anders was. Mijn blindedarm of zo. Toen de verloskundige kwam had ik al 8 cm ontsluiting. Vanaf het verliezen van de slijmprop tot de geboorte duurde 3 uur. Bij de tweede knalde het gelijk in een kwartier van 1 hele heftige wee naar weeën om de 2 minuten en daarna ook een weeënstorm. Die werd binnen 2,5 uur geboren. Hij is ook de enige waarbij ik al 8 weken daarvoor bijna elke nacht oefenweeën heb gehad. En toch liep hij nog 10 dagen overtijd. Bij de laatste ging het eindelijk zoals het moest. 's Ochtends bij het opstaan af en toe wat krampjes, maar niks alarmerends. Toch had ik wel het gevoel dat hij die dag geboren ging worden op de een of andere manier. Op een gegeven moment heb ik man en kinderen de deur uit gewerkt en toen ik rust had ging het eindelijk wel van start. Het bouwde toen rustig op naar weeën om de 5 minuten, die opbouw duurde ongeveer 1,5 uur. Geen weeënstorm, echt op- en afgaande weeën. Heerlijk, haha. Dat was echt de meeste relaxte bevalling van allemaal. Ik kon gewoon nog praten en grapjes maken. De verloskundige geloofde niet eens dat het al begonnen was en toch had ik toen 6 cm ontsluiting. Eind van de middag werd onze baby toen geboren. Mijn vliezen zijn alle keren aan het eind doorgeprikt, bij ongeveer 9 cm ontsluiting. En daarna werd de baby ook elke keer binnen een paar minuten geboren. Ben blij dat ze niet vanzelf gebroken zijn, dan zouden die arme kinders gewoon op de grond gevallen zijn in de supermarkt, vrees ik.
Bij de 1e begon het smorgens bij t opstaan met wat bloedverlies en lichte maar regelmatige menstruatie krampen. Die werden steeds sterker. Bij de 2e al ruim een week best flinke voorweeen gehad, verloskundige ook al een keer langs gehad omdat ze echt om de 4 minuten kwamen die 1e avond. Was loos alarm. Een week later had ik heel licht bruinverlies de hele dag en menstruatie pijn. Had ook erg poets drang, alles moest schoon. Savonds weer oefen weeën (dacht ik) maar er zaten erg heftige tussen waar ik erg van schrok (huilen, en ik huil nooit) Naar t ziekenhuis en daar bleek dat t al begonnen was. Heel wisselend dus bij beide.
1e begon met gebroken vliezen. Dus die had ik wel door ja . 2e vroeg manlief of die 'krampen' die ik al een half uur had niet gewoon weeen waren. Eh ja.. dat waren ze, bleek iets later. Dus daar had ik het minder snel door n