Hier j-m-m. (En nog een j-tje als hekkensluiter ) Volgorde, gemengd of niet gemengd maakte me allemaal niet uit. Voordat ik zwanger raakte was ik überhaupt daar niet mee bezig, was voor mij nog helemaal niet zeker of ik kinderen zou willen. Toen ik (niet gepland) zwanger raakte zag ik mezelf ineens als jongensmoeder, van 3 kereltjes hihi. Het leven kan verrassend uit de hoek komen.
Ik wilde 2 kinderen, een jongen en meisje, gewoon omdat ikzelf uit zo'n gezin kwam ... Dat was waar ik me een voorstelling van kon maken. Ik had 1 vriendin die 2 broertjes had en die waren zooooo vervelend , dus 3 was helemaal niet aantrekkelijk ... Toen ik zwanger was van eerste kon ik me geen voorstelling maken dat het een meisje zou zijn, en bij de tweede kon ik me niet voorstellen dat het een jongen zou zou zijn. Mijn man was degene die al vroeg over 3 kinderen had en tja, langzaam raakte ik gewend aan het idee en ontstond er bij mij ook een wens. Geslacht was me echt om het even, had er geen duidelijke wens in. Dacht dat jongen was toen ik eenmaal zwanger was, maar bleek een meisje en moest toen wel erg schakelen. Maar ik vind het nu wel erg fijn dat de meisje elkaar hebben, versus hun speciale broer.
Ik wilde als puber al een groot gezin: 5 kinderen (en dan biologisch eigen, adoptie- en pleegkinderen) Dan werd ik eigenlijk een beetje uitgelachen en zei mijn moeder, krijg er eerst maar eens 1. (Wat natuurlijk ook wel waar is). Het zijn er uiteindelijk 4 geworden. Lucky me!!! Adoptieprocedure wel doorlopen, maar na 7 jr stop gezet omdat er geen eind aan het wachten kwam. En dus nu trotse moeder van 3 meiden (waarvan de jongste 2,5 was toen ze als pleegkind bij ons kwam wonen) en een zoon. Ik heb nooit voorkeuren gehad voor een geslacht.
Ik heb meisje, jongen, jongen. Ik dacht altijd dat ik iig 2 meisjes zou krijgen, maar met 1 meid en 2 jongens ben ik net zo blij. Mijn dochter is een pittige tante en de jongens zijn veel gemoedelijker, dus hopen dat dat zo blijft. Ik moest alleen wel wennen aan het onbezonnen gedrag van mijn zoon. Bij mijn dochter hoef ik bijna nooit pleisters te plakken. Maar mijn zoontje doet eerst iets en als hij op de grond ligt, bedenkt hij zich pas dat dat niet zo handig was
2 jongens en een meid. Nooit een ideaal plaatje gehad en na 2 jongens hoopte ik ergens op een derde jongen. Toen het een meisje bleek te zijn, moest ik daar even aan wennen. Ik een meisje, en ook nog zo'n echt meisje meisje. Ik was vroeger een halve jongen (of 3/4). Ik zou ergens nog graag een vierde willen, maar dat gaat niet gebeuren. Ik wilde eigenlijk geen kinderen. Zo zie je maar weer hoe dingen kunnen veranderen.
Wij hebben drie meiden op een rij en op de één of andere manier dacht ik vroeger al toen ik jong was dat ik drie dochters zou krijgen. Mijn man heeft dat gevoel ook altijd gehad toen hij jong was. Wij zijn dus helemaal gelukkig met onze drie meisjes !
Ik heb j - m - j Bij de eerste was ik heel blij want ik vond mezelf een jongens mama. Tweede was dus even, huh, een meisje..? Maar ik vond een meisje echt super leuk en heel gezellig. Dus ik wilde wel nog een meisje. En toen werd het weer een jongen. Nu ben ik echt hartstikke blij met de samenstelling. Vind het in elk geval super leuk dat ik beide geslachten heb zeg maar. Want het is allebei heel leuk, maar anders.
Nou dat hoeft echt helemaal niet zo te zijn hoor. Mijn jongste jongen is best een eitje van zichzelf. Maar doordat grote zus echt een haaibaai kan zijn, heeft hij echt wel geleerd om van zich af te bijten.
Wij hebben een J*- J-J-M Ik dacht met mijn 4e zwangerschap dat het weer een jongen zou worden,terwijl ik ergens een voorgevoel had dat ze een meisje zou zijn,maar kon het dan ook niet geloven toen ze geboren was dat ze toch écht een meisje was Zag mezelf echt als een jongensmama,maar onze kleine meid groeit op met 2 grote broers en ze doet echt niet onder van de 2 boys
Wij hebben dus een meisje 2,5 jaar ouder dan onze zoon. En toen onze zoon geboren was. Schreef mijn vriendin dat we het goed gedaan hadden, eerst meisje dan jongen. Ze heeft zelf een oudere broer en schreef dat ze vroeger vaak had gedacht 'was ik maar de oudste', precies met de reden die jij geeft. En nu zie ik dat het al klopt, want bij ons is het 'kleine broertje' al behoorlijk sterk en een beul! Is dat bij jullie ook zo?
Ja haha ze zijn aardig aan elkaar gewaagd inmiddels (5 en ruim 2,5) En ook steeds vaker dat we juist de jongste moeten waarschuwen dat hij rustiger moet doen of stoppen met duwen oid.
Hier jongen - jongen - meisje Ik had altijd het idee dat we zowel jongens als meisjes zouden krijgen! De twijfel voor een vierde is er nog...