Nederlands donorkind vindt via commerciële dna-databank haar vader

Eigenlijk roept dit artikel bij mij alleen maar vragen op over hoe ver we moeten gaan met kinderen 'op bestelling'. Waar gaan we heen?!
En dan dat stuk over 'nog broers en zussen hebben'... Dat gaat er bij mij echt niet in dat mensen dat zo voelen.

 

Ik vind het heel goed dat anoniem doneren nu niet meer mag omdat ik vind dat het kindje altijd moet kunnen nagaan waar hij of zij vandaan komt. Aan de andere kant vind ik het ook jammer dat doneren niet meer anoniem kan omdat mannen om die reden misschien minder snel willen doneren en er daardoor dus minder donoren zijn.

Mijn partner en ik staan op de wachtlijst voor een KID behandeling (kunstmatige inseminatie met donorzaad) en wij weten al dat we vanuit de donorbank waar het ziekenhuis mee werkt 1 mogelijke donor hebben die we kunnen gebruiken, dit omdat mijn partner half Indonesisch is en we dus ook een donor willen met die achtergrond.

 

Ik heb er een beetje een naar gevoel bij. Alhoewel ik me best kan voorstellen dat het kind de behoefte heeft om te weten waar hij/zij vandaan komt, vindt ik het niet netjes om dat op deze manier te doen. Het doneren van zaad is een zelfloze daad om een ander te helpen, en de consequentie daarvan is een schending van privacy?

Het artikel is geschreven vanuit het perspectief van de wensen en rechten van het kind, maar hoe zit het met de wensen en rechten van de donor?

 

Ik vind het heel dubbel. Ik denk dat het goed is dat nu anoniem donor zijn niet meer mogelijk is, zodat een kind het recht heeft om er achter te komen waar het vandaan komt. Daar gaat een donor nu mee akkoord en weet dat er een moment kan komen dat er een donorkind op de stoep staat. De donoren van voor 2004 zijn onder andere voorwaarden donor geworden, nl anoniem blijven. Ik snap heel goed dat een kind graag wil weten wie de vader is, alleen het is wel wrang als de donoren dit nooit gewild hebben. Anders hadden ze misschien wel niet gedoneerd.
Mijn vader is vroeger ook donor geweest. Hij heeft geen behoefte de daaruit voort gekomen kinderen te ontmoeten, is daar helemaal niet mee bezig of in geïnteresseerd zegt hij. Was puur bedoeld destijds uit principe om kinderloze stellen te helpen. Ik vind het wel een gek idee, ook dat ik dan biologische halfbroers/zussen zou hebben rondlopen. Zou het zelf niet kunnen, (eicel)donor zijn. Voelt voor mij toch te onnatuurlijk en alsof ik mijn kind weggeef. Al weet ik niet hoe ik erin zou staan als ik vruchtbaarheidsproblemen had. Nouja lastige materie ...

 

Ik ben blij dat ik deze keuzes niet voor een ander hoef te maken, dat ik niet hoef te bepalen of het recht van een donorkind van een destijds anonieme donor op het kennis maken met de spermadonor zwaarder weegt dan het recht van de spermadonor om anoniem te blijven.

Wel vind ik dat de destijds anonieme zaaddonoren gevraagd mag worden om uit eigen beweging meer informatie over zichzelf te verstrekken aan de kinderen die eventueel uit hun zaad verwekt zijn. Vanwege de privacygevoeligheid zou dit bijvoorbeeld door de huisarts gedaan kunnen worden. Dat kan heel basaal zijn, zoals dat iemand uit Noord-Holland komt, gestudeerd heeft aan een universiteit en van fietsen houdt tot een lijst van de ziektes die in de familie voorkomen en de donor mogelijk ook zelf heeft gehad. Natuurlijk mag een donor uit de anonimiteit treden, maar ook zonder dit te doen, kan hij dus al informatie geven die waardevol kan zijn. Het zou geen alles of niets moeten hoeven zijn.

 

Dit artikel is iets genuanceerder geschreven dan een ander artikel dat ik had gelezen. Daarvan gingen namelijk mijn nekharen overeind staan door de zin 'donoren, meldt u, want vroeg of laat wordt u toch gevonden'.

Ik vind het een heel dubbel iets. Want natuurlijk is het fijn om als kind te weten wie je biologische ouder is (voor wie die behoefte heeft), maar anderzijds is de donor wel anonimiteit beloofd en dat kan voor die persoon de reden zijn geweest om te doneren.

Ik vraag me dan ook wel af hoe ver een kind dan wil gaan. Aankloppen en bij 'nee, geen behoefte aan contact' is het dan klaar? Wordt dan de wens van de donor ook gerespecteerd?

Een vriendin van mij heeft een donorvader. Zij is hem via een bepaald programma tegengekomen en sinds vorig jaar hebben ze leuk contact en wordt ze ook voor diverse familiegelegenheden van vaders kant uitgenodigd. Allemaal heel leuk en de familie wist ook van de keuzes die de man destijds heeft gemaakt.

Maar stel nu dat een man dat anoniem heeft gedaan, het er nooit over heeft gehad, inmiddels getrouwd, gezin enz. En daar staat ineens een dame/heer voor de deur 'hoi, jij bent mijn vader'. Wat kan zoiets voor een gezin betekenen?

Dus dubbel gevoel bij dit soort berichten en ik hoop heel erg dat een kind dat op zoek is naar zijn/haar donorouder ook rekening houdt met wat het voor de andere partij kan betekenen.

 

Ik zit ook al sinds ik het bericht langs zag komen met mijn hoofd af te dwalen hierin
ik kan me voorstellen dat je wil weten waar je vandaan komt, maar hoever moet je daarin doordrukken?
Zoals Hagedisje al zegt, neemt het kind genoegen als het bij de deur hoord "nee, geen behoefte aan contact"? of gaat hij/zij dan als een stalker het leven van de beste man bespieden en familie/vrienden ook aanspreken enzo?

en wat als de man niet tegen zijn vrouw had gezegt anoniem gedoneerd te hebben? en er staat ineens een "kind" aan de deur, sloop je dan niet iemands huwelijk?

 

Ik sprak dit weekend mijn vader, die dus anoniem donor is geweest in de jaren 80, en hij zei nu dat hij toch overweegt om zich kenbaar te maken als donor. Niet omdat hij hier zelf behoefte aan heeft (juist niet). maar omdat hij zich kan voorstellen dat kinderen willen weten waar ze vandaan komen. Maar nu blijkt bij aanmelding dat dat hem 150 euro kost. Dat is dus weer een drempel. Ik zou zeggen laat het donorkind dat graag wil weten waar het vandaan komt die kosten betalen....

 

Jeetje, groot gelijk dat je vader dan toch denkt "laat maar". dat is een te grote drempel, ondanks dat Minister Schippers donoren oproept zich te melden. zal ze voor t gemak wel over het hoofd gezien hebben, die aanmeldkosten..