Miffy77, hebben jullie ook hb-onderwijs overwogen? Of zit dat niet in de buurt? Of een school die onderwijs meer op individueel niveau aanbiedt?
Ik vind sociaal en emotioneel twee verschillende zaken... hoewel ze door scholen bijna altijd in een adem genoemd worden. Daanaast... hoe kan een kind emotioneel goed in zijn vel zitten als het cognitief zo ver buiten de ontwikkelingszone moet functioneren? En als het cognitieve en het emotionele niet in balans zijn, hoe kun je van een kind dan "sociaal" gedrag verwachten bij een groep kinderen waar hij mogelijk helemaal geen aansluiting bij heeft..?
Ja zeker overwogen! Maar wij zitten in zuid Limburg en hier is maar 1 leonardo afdeling in de wijde omgeving. Daar dijn we gaan oriënteren, maar het beviel me totaal niet Ze waren erg star in hun eigen regeltjes, wilden onze versnelde meiden ook perse weer een jaar terugplaatsen. Lijkt ons niet goed voor ze, al hebben zij dan Leo onderwijs. Verder praten daarover was al niet mogelijk. Ik denk dat je juist in onderwijs aan (zeer) hoogbegaafde kinderen uitermate flexibel moet zijn
Het lijkt wel alsof ze met een groot leeftijdsverschil de oudere zus of broer bij willen houden. Q was ook best snel als baby, liep met 8 maanden aan je hand mee, zei een aantal woordjes met 11 maanden, etc etc. Nu lijkt het met M nog sneller te gaan. Loopt nu een week aan de hand, vandaag een aantal stapjes aan 1 hand. Het lijkt steeds vaker of we al wat woordjes herkennen. En zij moet nog 8 maanden worden. Misschien ben je er ook iets meer allert op wanneer je een ouder kind hebt met deze 'problemen'
Dit is inderdaad wel iets om over na te denken. Hier thuis volgen wij hem gewoon in zijn ontwikkeling en bieden aan waar hij om vraagt qua leren. Het emotionele daar kan ik zelf weer veel minder goed mee om gaan, hij zit dan snel in mijn irritatie-zone zeg maar . Hij probeert op zijn manier meestal wel uit te leggen wat er dwars zit, maar hij ontploft ook heel erg snel als het even niet lukt. Ik kan dan soms wel met wat moeite achterhalen waar het vandaan komt, maar door zijn gehuil "om niks" zal hij wel jong overkomen denk ik. Hoe open zouden jullie zijn naar de school toe, afwachten hoe de start gaat of vooraf al alles op tafel leggen?
Het gaat redelijk met de verrijking, de school doet haar best. Hij ligt alleen niet goed in de groep en dat breekt hem op. Laatste blok wil hij niet meer andere stof dan klasgenoten, juf gaf hem zijn zin en vervolgens verveelt ie zich de helft vd tijd. Versnelling is nog niet ter sprake geweest, qua stof + compacten en verrijken + plusprojecten houden ze hem wel aan de gang. Hij heeft alleen onwijs veel moeite met 'anders zijn'. En hij krijgt daar ook opmerkingen over van andere jongens in de klas. Daarboven is hij al een jonge leerling EN klein voor zijn leeftijd. Is nu al 1 vd kleinste van de klas. Door dit alles is zijn vertrouwen laatste tijd ver te zoeken.
Voor haar niet zo geloof ik, zelf ben ik vooral erg benieuwd, vind het zo snel gaan opeens, ze wordt groot. Dit jaar hadden ze een nog veel jonger kind op school hoorde ik, ze zal nu wel de jongste (in juli wordt ze 11) zijn van haar lichting, alhoewel er nog 1 van 3 maanden jonger is, maar denk dat ze zich prima gaat redden.
Hij is dikke vrienden met de vriendinnen van zijn zus: die zijn 11 en 12 Er zijn natuurlijk 3 mensen om hem heem die gewoon normaal volwassen (oudste heeft een behoorlijke woordenschat) tegen hem praten, maar hij ziet op het KDV ook genoeg leeftijdsgenootjes. Daar vinden ze hem ook rap, ook de juffen bij de peuters waar hij pas een week zit... Wij vonden de gang van zaken bij de oudste toen heel normaal, maar zij was dus toen al extreem snel. Bij hem zien wel dat hij nog veel sneller is, en nu weten we door de ervaring met de oudste wel dat dat niet de gemiddelde gang van zaken is zeg maar
Ik zie dat je al iets verder bent qua leeftijd van jouw zoon en dat hij al op school zit. Speelt dit emotionele bij jullie nog steeds zo, of is het wat meer hanteerbaar geworden met de jaren? En hoe is de start op de basisschool gegaan? En hoe heeft hij zich gered op school met de emotionele uitbarstingen, was hij daar ook "gewoon zichzelf", of heeft hij zich aangepast aan gewenst gedrag op dat gebied? Sorry voor de vele vragen. Pff, ik wil me helemaal niet zo veel zorgen maken al voordat hij op school begint, maar er is vanmorgen een gevoelig snaartje geraakt geloof ik...
Ja dat is helaas niet echt goed gegaan . Na groep 1 is ze naar het voltijds HB onderwijs gegaan. Niet zó star als jij omschrijft want ze mocht wel versneld aan groep 3 beginnen maar niet individueel gericht. Ze kreeg daar gedragsproblemen. Door combinatie van factoren heb ik het veel te lang door laten gaan daar; De gang van zaken op school (en dat was gewoon mishandeling) werd voor mij verborgen gehouden, ik wist niet waar wel heen te gaan en ik stond eigenlijk ook gewoon niet stevig genoeg in mijn schoenen om goed voor haar op te komen. Ze is daar 2 jaar gebleven en uiteindelijk met chronische PTSS weggegaan. Ze is een paar maanden in dagopname geweest en heeft bijna 2 jaar op speciaal onderwijs gezeten. Daar is ze weer helemaal terug 'opgebouwd', want de hb school had haar compleet afgebroken. Op SO bijna meteen voor de tweede keer versneld maar zij konden de cognitieve uitdaging die ze nodig had niet bieden. Er was alleen geen school te vinden die haar wel kon bieden wat ze nodig had. Uiteindelijk is er een nieuwe hb afdeling gestart die in extra zorgbehoefte kunnen voorzien en die alle kinderen op hun eigen niveau laten werken. Daar zit ze nu dus sinds kort
Ik lees hier een beetje mee (al een paar maanden), ik krijg van mensen om me heen te horen dat mijn zoontje toch wel erg slim is. Hij is nu 2j2m, kent allerlei kleuren, leest cijfers van 0 tot 10 (als we in de auto zitten, leest hij de cijfers op bussen "bus één vier drie"), kent 10 letters en is ontzettend geïnteresseerd in hoe alles werkt. Qua taal lijkt hij juist wat achter te lopen, maar hij wordt tweetalig opgevoed (Nederlands en Engels, mijn vrouw is Amerikaans), maar fysiek is hij ook ontzettend sterk. Kan al tijden springen, tegen een bal aan schoppen, op één been staan, een bal gooien, dat soort dingen. Stapelt zo 15 blokjes op elkaar en puzzelt alles met gemak. Zijn fijne motoriek laat hem nog wel in de steek soms, maar de grove motoriek is echt heel goed. Hij onthoudt dingen die maanden geleden gebeurd zijn en verrast ons daar soms echt mee. Hij is snel gefrustreerd als hij merkt dat hij iets motorisch niet voor elkaar krijgt. Hij weet hoe iets moet, maar het lukt hem gewoon niet. Ik merk zelf dat ik op zoek ben naar vergelijking. Is hij echt zo slim als wat anderen beweren? Ik heb maar 1 kind dus niet echt vergelijkingsmateriaal. Voor nu doe ik er niets mee, behalve op zijn interesses inspelen en hem lekker laten spelen. Hoe zien jullie dit, als jullie dit lezen?
als dat lukt zou het geweldig zijn. kijk ook naar de motoriek. laat testen vooral fijne motoriek door kinderfysio.
ik bedoel met 'geweldig' filosofie en taal ipv school. niet de versnellingskwestie. dat is altijd moeilijk. men vindt mijn zoon extreem versneld maar je kindje is dan nog jonger als ze dan straks naar gr5 gaat. hoe is haar motoriek? heb jij zelf de tester/deskundige geregeld of was dat een hb deskundige die de school ingeschakeld heeft? of helemaal geen Hb deskundige? want soms komen ze met versnellingsadvies omdat ze weten, van de school, dat als zij niet versneld is, er straks geen juffentijd voor haar verrijking is in gr4(veel meer verrijking dan als ze naar gr5 gaat) en advies komt op de school niet altijd goed terecht. ze versnellen en dan weten ze niet hoe ze het moeten regelen met begeleiding, verrijking etc.de school moet zeker zijn van hun zaak en wat zij gaan moeten doen, en niet alleen op gr5, daarna ook steeds zo nodig. harde afspraken maken. op papier laten zetten.
Alles op tafel leggen en vragen hoe zij zij daar mee omgaan. Bij ons op school kregen we een uitgebreide intake, o.a. om op de hoogte te zijn van een grote ontwikkelingsvoorsprong, aangezien kinderen zich razendsnel kunnen aanpassen aan de rest van de klas en het gemiddelde niveau. Eerlijk gezegd denk ik dat ze bij de kinderopvang het gedrag van jouw zoon verkeerd begrijpen. Hier ook een kind wat toe is aan de zomervakantie. Maar goed, tot nu toe gaat het elk jaar zo, een week of zes van tevoren wordt zijn lontje wat korter en heeft geen zin meer in school.
Bedankt voor het meedenken! Hoe meer ik nadenk over die domme uitspraak op de kinderopvang hoe meer ik het gevoel heb dat ik voor mijn mannetje op moet komen. Wij hebben inmiddels besloten dat we geen overdracht willen van het kinderdagverblijf naar de school, om een verkeerde start te voorkomen. Zorgen over hoe hij het op school gaat doen heb ik ook wel, maar op een totaal andere manier dan die leidster, dus we gaan het zelf wel bespreekbaar maken met school. Het is alleen wel erg ver van mijn comfortzone om "op te scheppen" over hem vooraf al. Ben snel bang dat ze denken "daar heb je weer zo een moeder die haar kind geweldig vindt". En ik heb ook niet de charme en het tact wat me in dit soort dingen helpt om aan te voelen hoe zoiets goed overkomt. En dat toe zijn aan vakantie geloof ik meteen!
Ff een hele andere vraag. Weet iemand hier hoe die DMT nu werkt? Ik lees allemaal verschillende dingen op internet. Het gaat om het aantal gelezen woorden per minuut begrijp ik en afhankelijk daarvan gaan ze de tekst lezen die bij dat Avi niveau hoort heb ik begrepen. Maar de kaarten die ze moeten lezen zijn toch op verschillende niveau's. Waar kijken ze dan naar, naar een gemiddelde of naar het minst aantal gelezen woorden? De juf zei vanmorgen opeens dat ze denkt dat Q meer kan dan ze laat zien. Goh, aan het einde van het schooljaar toch een helder moment...
DMT en AVI-toets zijn twee verschillende dingen. Bij de DMT lezen ze losse woordjes, dit kan heel anders zijn dan een tekst (zoals bij de AVI-toets). Bij mijn weten beginnen ze bij AVI bij de toets waar ze vorige keer op instructieniveau geeindigd zijn (sommige scholen nemen alleen de kaarten af die bij de groep horen waarin het kind zit en soms één of max. twee hoger).