Hoi dames, Ik vraag me af of jullie je herkennen in mijn verhaal, en daarnaast wil ik graag ook gewoon even van me afschrijven. Ik ben nu 19 wk zwanger van een meisje en heb daarnaast nog een zoontje van ruim 1.5 jaar. Het is een heerlijk ventje maar zoals zoveel jongetjes, is hij heel energiek en ren ik continue achter hem aan. Daarnaast heeft hij af en toe ook last van driftbuien en is hij gewoon heel veel aan het uitproberen. Waar ik bij zijn zwangerschap dus totaal nergens last van had, is dat helaas nu niet het geval. Ik vind dat ik ook echt niet teveel mag zeuren want het kan veel erger, maar ik was in t begin erg misselijk en heb nu last van mijn darmen, vreetbuien, acne, maar het vervelendste is nog wel dat ik super snel geirriteerd ben. Daarnaast zitten we midden in een verhuizing maar merk ik dat ik gewoon nergens puf voor heb, waar ik me dan weer rot over voel. Heb t idee dat ik alleen maar bezig ben met werk (waar het ook super onrustig is momenteel) zorg voor t huis en kind en de zooi opruimen. Er is bijna geen ruimte voor ontspanning. Ik moet mijn zoontje nog veel tillen en krijg sneller last van mijn bekken+buik en heb de neiging snel uit mn slof te schieten of in janken uit te barsten, al uit ik dat niet naar mijn zoontje maar vooral mijn man is de pineut. Ik ben moe maar wil eigenlijk vooral rust, tijd voor mezelf. Maar dat zit er voorlopig even niet in. Herkennen jullie deze gevoelens, voel me er best schuldig over. De baby is erg gewenst en lijkt tot nu toe gezond, dat is natuurlijk het allerbelangrijkst. Maar barstte net in huilen uit toen mijn zoontje overal aardbeienijs over de beige bank had gesmeerd, plastic probeerde te eten, mijn twee katten t huis onderkotsten terwijl ik net even op de bank zat....
Heel herkenbaar. Ik heb ook een zoontje alleen is hij 3. HIj is ook ontzettend energiek en ik red het gewoon niet meer om steeds achter hem aan te rennen en dat hij heeft hij maar al te goed door. Hij is vanaf dat hij wakker is me steeds aan het uitproberen en doet werkelijk alles wat niet mag. Ik barst ook meerdere keren per week in huilen uit. Ik ben zo moe, ik ben gewoon op en moet nu nog 10 weken. Vanuit de familie krijg ik niets geen hulp, dus moet het zelf met me man allemaal zien rond te brijen, waardoor ik nu heel veel last van harde buiken heb. Ik heb morgen me laatste werkdag omdat ik van de verloskundige niet meer mag werken, hoop dat dat enigzins wat meer rust geeft, weet anders ook niet hoe ik het moet redden tot 40 weken.
Ik ben ook vreselijk moe en vind het werken en huishouden doen dagenvullend. Zó moe! En ik heb de luxe dat dit mijn eerste kindje is en ik dus niet voor een kindje nog hoef te zorgen. Kan me dus helemaal indenken dat jullie gesloopt zijn...als ik het al ben zonder rondrennende kleuter...hoe vreselijk moe zullen jullie zijn!! Sterkte meiden!!!
Hier 32 weken zwanger van nr twee met ook een zoontje van 1,5 over twee maanden. Ik herken het in dienst staan van, al is mijn zoontje best rustig en gaan we zeker met mooie dagen vooral buiten scharrelen, dan hoef ik er alleen maar achteraan te lopen. Of met mooie dagen een teiltje water met wat bakjes, is hij ook eindeloos zoet. Maar dan nog, je kan niet zomaar je eigen plan trekken. En dat heeft mij heel erg geholpen, niet mijn eigen plan willen trekken. Als je constant voor jezelf herhaalt hoe moe je bent, hoe zwaar het is en je wil zitten dan voelt alles wat je omgeving (van kat tot man tot kind) als een stoorzender in jouw planning. Ik pak nu de momentjes wanneer ze zich aandienen, begin de dag met heel aandachtig spelen met mijn zoon, ik merk dat hij daardoor gedurende de dag veel tevredener is. Heb je daarin ook al eens gekeken of het verschil maakt zelf meer het initiatief te nemen, anders gaan ze vaak meer zelf uitproberen en dat zijn niet altijd de meest handige plannen En daarnaast, slaapt hij nog? Pak in die tijd wat je nodig hebt, ik vind het fijn dan het huishouden te doen maar als jij dan juist behoefte hebt aan een kopje thee en op de bank zitten neem dan dat momentje. Meegaan in het ritme van je kind op deze leeftijd is vaak toch het makkelijkste,anders ben je jezelf alleen maar aan het frustreren. Succes, soms zijn het alle factoren bij elkaar waardoor je het even zwaar hebt maar probeer echt binnen de situatie jouw flow te vinden IPV ertegen te vechten.
Herkenbaar. 22 weken zwanger en een dame van 10 maande die snachts lekker spookt en niet wilt slapen. Man die 60 uur werkt en ik zelf ook 3 dagen. Hond die me zielig aankijkt. Whaaaaaaa af en toe. Slaap al een week slecht. Afgelopen vrijdag een dag vrij genomen en mevrouw naar oma toe. De hele dag geslapen. Heerlijk.
Goede tips van @fee90 ! Ik heb zelf ook geen lekkere zwangerschap gehad, tot week 18 dagelijks ziek geweest, een heel kort lontje hebben en niets lusten, boodschappen doen was een crime, laat staan het huishouden. En ik heb twee meiden van 5 en 2,5 rondlopen. Nu is het voordeel wel dat ze vrij goed samenspelen en dat ik steeds vaker echt even op de bank kan ploffen als ze een uurtje zoet zijn. Maar ik merk ook, zoals fee zegt, dat ze de dag veel beter doorkomen als ik echt aandachtig voor ze ben. Ik probeer nu ook echt elk moment te zien zoals het is (klinkt een beetje vaag), en me echt te focussen op mijn dochters. Ze bloeien daarvan op en zijn dan gedurende de dag veel tevredener, kunnen beter samen spelen, maken minder ruzie... en als gevolg daarvan weer meer rust voor mij!
Ik heb thuis ook een kleine rond lopen van 16 maanden en ben nu bijna 23 weken zwanger. Wat ik meestal doe: zodra mevrouw wakker is haar ontbijt geven, daarna mag ze even in de kamer spelen terwijl ik mijn ontbijt op eet. (voorkomt een giga kliederboel als we apart eten). vervolgens gaat ze de box in met wat speelgoed en boekjes en doe ik elke dag een stukje van het huishouden (heb hier -heel neurotisch- een schema voor) en zodra ik daarmee klaar ben is het meestal tijd voor haar fruit (+- 10 uur). Tussen het fruit en het middag eten probeer ik altijd met haar te spelen, al is het maar op de grond zitten en wat diertjes van de glijbaan af laten glijden, ze vind het al helemaal geweldig Rond 12 uur gaat ze nog 2 uur slapen waardoor ik het speelgoed op kan ruimen en even rustig voor mezelf tijd heb of voor de kat. 's middags is het boodschappen e.d. doen en dan rond 5 uur eten koken terwijl zij geniet van haar soepstengel Dit geld voor de 3 dagen (excl. weekend) die ik niet werk. Het uitproberen van dingen herken ik heel goed, dat doet ons meisje ook. Maar ik probeer er altijd heel strikt in te zijn. Zo heeft ze wel eens huilbuien als ze iets niet mag, maar ik zeg dan tegen haar 'E., ik begrijp zo niet wat je wil, en mama gaat je zo geen aandacht geven'. De eerste paar keer heeft het veel gehang en gezeur gekost maar nu begrijpt ze ook (uitzonderingen daar gelaten) dat dit niet werkt. Sinds deze week heb ik ook het 3, 2, 1 systeem ingevoerd omdat ze soms zo ver door gaat. Misschien ouderwets maar ze weet na 3x al dat het "foute" boel is als ik begin met tellen. (het gaat vaak om kleine dingen zoals weg lopen als haar 2e staartje nog gedaan moet worden). Het feit dat je ook nog in een verhuizing zit en het op het werk niet helemaal soepel verloopt maakt het zeker wel lastiger! Voor mij werkt het rustgevend om te werken met schema's en om een soort routine in te bouwen. Uiteraard loopt het wel eens wat uit (30-60 minuten) en soms komt alles wat eerder.. maar het enige wat je dan kunt doen is erin mee gaan en bedenken dat het maar een fase is. Je zegt dat je je zoontje nog veel moet tillen, waarschijnlijk omdat je midden in de verbouwing zit? Is het misschien mogelijk om een soort pad te creeren waardoor hij toch de grootste gedeeltes zelf kan lopen? Wat je ook nog kunt doen is 's avonds als je zoontje op bed ligt even tijd nemen voor jezelf, is misschien erg laat op de dag, maar dan heb je in ieder geval nog even rust.
Herkenbaar! Ons meisje wordt bijna 2. Thuis zijn we met alle kamers bezig, overal liggen spullen, ik ga dan toch weer teveel doen waardoor ik s avonds niet meer kan lopen door de rugpijn. Gisteren was ik wat kwijt, en barste in tranen uit Ik neem nu af en toe een dag vrij als de kleine naar de oppas gaat. Lekker een hele dag voor mezef.
Heel herkenbaar allemaal. Hier ook een kereltje van drie rondlopen en simpel is het allerminst. Hier gaat hij regelmatig naar de grootouders in de dag of hij blijft eens 1 of 2 dagen bij hen slapen zodat ik ook echt kan rusten. Het huishouden schiet er vaak bij in, zeker nu op het einde. Maandag ben ik uitgerekend dus heel actief ben ik niet meer. Ik heb al sinds begin van de zws BI en dat is er niet beter op geworden. Als de kleine man dan beslist om heel actief te zijn, dingen op de grond te gooien, dingen vuil te maken, ja dan heb ik het ook moeilijk. Mijn partner is hier dus ook vaak de dupe van. Soms voel ik me een 'slechte' moeder omdat ik momenteel niet goed voor mijn kind kan zorgen. Maar ik kan hem beter af en toe een dagje uit sturen dan steeds boos te worden op hem omdat ik pijn heb, me niet goed voel,... Want hij kan daar uiteindelijk niets aan veranderen. En het is nog zo'n lieve schat. Alleen is het nu even moeilijk. Echte tips heb ik dus niet. Buiten af en toe je kindje ergens naartoe brengen en dan ook echt zelf rust nemen. Laat de was liggen, de rommel laat je maar rommel zijn en kruip in je bed of doe iets waar je echt even van kan ontspannen. Helemaal opgeladen ben je nooit maar het zal je alleszins goed doen.