Ik lees mee vanuit de zon in Portugal! We genieten van een heerlijke vakantie. Vandaag een smiley, die we morgenochtend denk ik consumeren... en de ochtend daarna ook maar . Yaraah, fijn vd nipt en Stiertje, spannend!!!! Ik duim door
Dank jullie wel. Heerlijk genieten. We hebben een huurauto om erop uit te trekken, maar we maken onze in oktober-alweer-4-jarige niet blijer dan met urenlange zwembad-sessies: water in springen en ronddobberen in haar roze band met Finding-Dory-bandjes om... Dus dat doen we dan ook maar veel . Heb al een aantal van de tweede-zwangeren dames gezien en ook een moeder gesproken met een kindje van 2 en 1 van 10 maanden... en ons dochtertje heeft al een paar kreeg gevraagd of ik ook een baby in mijn buik krijg. Ergens raakt het me nog wel, maar het lukte me wel om het te laten zijn ofzo. Ik voel me ergens ook wel heel realistisch over de kleine kans dat het nog mag gaan gebeuren. Tegelijkertijd hoop ik keihard op de selfie poging van misschien wel vandaag (voelde mijn eisprong aan de juiste kant en we hebben de mini-kans weer benut zeg maar) en anders is er nog de hoop van de laatste twee icsi-pogingen in het verschiet... en toch voel ik me nuchter... Vraag me zo af hoe het nu met jou gaat Sikki... want het lijkt me zo leeg voor je voelen. Hoe lang en hoe vaak en hoe intensief jullie het de afgelopen jaren weer geprobeerd hebben... voelt het voor jullie nu echt als 'en dit was het dan?'. Ik blijf maar denken aan het wonderverhaal van Gabrie en Turkije... maar tegelijkertijd begrijp ik ook dat het op een bepaald moment zo is, dat je je erbij neer moet leggen... Denk aan je en leef intens met je mee. Knuffel. En de rest? Pien, wanneer staat voor jullie de tweede poging op de planning? En zaten er niet nog enkele dames op het wachtbankje? Tot gauw weer!
Een aantal weken hier niet meer stiekem meegelezen... En nu lees ik mooie en tegelijk intens verdrietige berichten... Lieve Sikki, wat vreselijk dat jouw laatste cryo niet goed ontdooid is... Mijn hartje huilt met de jouwe mee. En heel dubbel, maar dan lees ik ook Saskia haar berichten met banner er onder.... Ik wil jou feliciteren. Vind het bizar. Alles op mmm gebied met mmm meisjes is bizar dat we de nare dingen soms als we eenmaal in het treintje zitten gewoon (maar ook intens verdrietig) gaan vinden. Maar dit is een mooie bizar. Bizar dat jij na jouw adoptietraject nu dan toch een tweede kindje mag krijgen. Proficiat. En lieve Sikki... Ik knuffel je digitaal en wens jou heel veel sterkte.
Sikki, ook mijn gedachten zijn bij jou. Ik hoop dat jullie elkaar kunnen vinden en vasthouden in dit verdriet, dit rouwproces. Het is ook mijn angst dat we zaterdag met slecht nieuws gebeld zullen worden en dat deze poging (want: maar 1 cryo) zo gaat eindigen. En ik begin er steeds meer aan te twijfelen of we hierna nog wel een poging zullen doen.
@Sikki, ik kwam even kijken hier en zie nu het vreselijke nieuws. Tranen staan in mijn ogen... wat ontzettend verdrietig, ik weet gewoon even de woorden niet te vinden wat ik tegen je moet zeggen weet dat ik aan je denk en je super super super veel sterkte wens. Een hele dikke knuffel
Juulzon, lekker zwemmen dat cliché is ook waar... Als je kind plezier heeft dan heb jij dat ook Stiertje, is ook erg spannend en het komt nu echt dichtbij! Heel veel succes morgen, ik hoop dat cryo mooi ontdooit. Maartje, thanks lieve Maartje. Het is echt bizar inderdaad. We waren ontzettend gestopt met de mmm maar besloten na 2,5 jaar en 2 jaar wachtlijst Nigeria en nog steeds geen zicht op er toch nog eens voor te gaan. En zie nu... Ik kan het vaak nog steeds niet bevatten.
Sinds zaterdag zit ons cryootje veilig in m'n buik. Het was goed ontdooid en zag er goed uit, volgens de arts. Nu maar hopen dat het daar nog een flinke tijd blijft zitten!
Stiertje, geweldig! lekker broeden nu! Thanks allemaal voor de knuffels. Ik voel me idd leeg zoals Juulz het zegt. En uiteraard voel ik me daar ook weer erg schuldig over naar onze dochter toe. Want ondertussen besef ik mij maar al te goed wat een groot wonder het is dat zij er is. En hoe bevoorrecht wij zijn dat we haar hebben terwijl er genoeg stellen zijn die helemaal met lege handen staan. Maar ondertussen ben ik boos, jaloers, verdrietig, leeg, ontgoocheld, chagrijnig, gelaten, verward. Zoveel behandelingen, zoveel geloof en hoop en dan heeft het uiteindelijk niet nog een keer mogen lukken. Ik vind het heel moeilijk. Manlief is er helemaal klaar mee. Juulz, jij noemde nog Turkije maar dat is echt een te grote opgave met een kindje thuis (en alle voorafgaande maanden, jaren naar Gent) wat gewoon 5 dagen in de week naar school moet. Ze is immers al 5. Ik voelde me nu al schuldig dat ik zoveel dagen naar Gent moest en haar weer naar opa en oma uit logeren stuurde omdat het voor ons zo ver weg is. Toen ze kleiner was was het makkelijker, maar zij heeft nu nu maar al te goed in de gaten. En ik wil haar er niet mee belasten. Zij moet gewoon kind kunnen zijn. En zich geen zorgen moeten maken om mama die zo vaak naar het ziekenhuis moet. Ik hoor haar nu al met haar Lego spelen en zeggen: dit jongetje en meisje zijn verliefd en ze willen graag een kindje maar dat lukt niet... Nee, na 10 jaar wordt het tijd om het hele hele hele dikke boek te sluiten.
Stiertje, fijn nieuws! Lekker broeden. Lieve Sikki, wat vind ik het erg dat na al die jaren en al die behandelingen en inderdaad hoop en geloof het niet nog een keertje zo heeft mogen zijn voor jullie. In en in triest is het. Je gevoelens zijn zo logisch, alle gevoelens. Mijn hart huilt ook voor jou... vreselijk is het gewoon x
Ik wens je het allerbeste toe Sikki. Al die gevoelens kan ik me zo indenken, jullie hebben zo geknokt. En niet schuldig voelen naar je wondermeisje, ze is vast en zeker stapelgek op haar mama.
Heb tranen in mijn ogen Sikki. Op de een of andere manier heb ik altijd geloofd (willen geloven) dat jouw ongelooflijke doorzettingsvermogen beloond zou worden. Dat jullie net als dat jullie zo lang op jullie wondermeisje hebben moeten wachten, nu ook beloond zouden worden met de laatste poging raak. En Turkije, anno 2017 met oog op veiligheid eigenlijk ook niet eens een reële optie... helemaal niet met een wijze 5-jarige thuis. Ik merk het al met een bijna 4-jarige die veel meer in de gaten heeft en aanvoelt dan we denken. Wat je schrijft over je dankbaarheid en tegelijkertijd schuldgevoel naar je dochter begrijp ik ook. Maar het zit hem in alles. Je bent ergens ook verdrietig en voelt je schuldig omdat je haar ook zo graag een broertje of zusje had gegund. (Is bij mij tenminste zo). Ben in mijn gedachten veel bij je en laat al die gevoelens die ik compleet begrijp er maar zijn. Tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat alle woorden die we schrijven nog even niet echt landen. Omdat het nu zoveel is. Afscheid van een droom. Afscheid van wat in gedachten al bestond. Is als echt afscheid. Ik huil met je mee. Liefs en zoveel sterkte.
Dank je wel, lieverd. Het voelt voor mij ook zo dubbel om het hier nu over een derde kindje te hebben.
Wat dubbele berichten hier Sikki, wat oneerlijk en verdrietig voor jullie. Zo gevochten... natuurlijk zijn jullie blij met jullie wondertje. Je gevoelens zijn heel begrijpelijk. Hele dikke knuffel! Stiertje, wat fijn dat het ontdooien goed gegaan is en een mooi embryootje in je buik zit! Hier sinds 2 wkn bezig met mijn nieuwe baan, bevalt goed en ben nog steeds blij met de keuze die ik gemaakt heb. Al zitten alle weekenden zo goed als vol gepland
Lieve Sikki ik heb zoveel respect voor jou. Je hebt er echt alles aan gedaan om toch maar dat o zo gewenste brusje in jullie armen te kunnen sluiten en dan moet je er nu mee leren leven dat het een afgesloten hoofdstuk is Stiertje wat fijn dat jullie cryo goed ontdooit is en nu maar hopen dat die emmie 9 maanden lang in jouw buik mag blijven Schorpioen wat fijn dat de nieuwe baan goed bevalt
jeetje meiden ik dacht dat het hier super rustig was en dat ik maar eens wat moest gaan schrijven om de boel weer op gang te brengen... heb kennelijk weer geen meldingen gehad...heb veel gemist... Alleers @Sikki : wat heftig wat je nu moet doormaken. Natuurlijk zit zo'n scenario altijd in je hoofd: wat als het uiteindelijk niet lukt... Maar als het dan definitief is, dan is het zooo hard, zo hard dat alle hoop weg is . Maar ik begrijp dat je nu het hele dikke boek ook wilt sluiten. Hoe moeilijk ook, het is een keertje klaar. En wat triest dat het jullie, met zooooveel doorzettingsvermogen, niet gelukt is. Ik wens je alle sterkte en liefde toe!! @juulzon : wat lekker zeg zo'n vakantie in Portugal! Geniet er lekker van (als je er nog bent ). En ik hoop heel hard met je mee dat jullie een wonder van een selfie krijgen! Morgen heb ik evaluatiegesprek van afgelopen IVF behandeling met huidige ziekenhuis. Volgende maand hebben we intakegesprek in Nij Barrahus Wolvega. Maar ik hoop ook nog even op een tussentijdse selfie, ook al is ons dat nog nooit gelukt . @Stiertje73 : ik duim voor je meid, fijn dat je cryootje in elk geval veilig bij je zit! Hopelijk blijft het 9 maand zitten!! @schorpioen79 : Wat fijn dat je nieuwe baan goed bevalt! Tsja weekenden zijn er ook om volgepland te worden .