Als iemand anders erbij is blijft hij wel rustig. No offence maar de broer gaat uiteindelijk ook gewoon weer naar huis en dan?? Ik vind je super naïef en had allang mijn biezen gepakt. Jammer dat je niet voor jezelf en je kind kiest maar ervoor kiest om in deze ongezonde situatie te blijven leven. Wens je alle succes van de wereld met het maken van een keuze
Wat een nare situatie. Ik weet bijna zeker dat je verstand zegt weg gaan, maar je gevoel er nog niet aan toe is. Dat is bijna altijd het geval in dit soort situaties. Natuurlijk zal iedereen tegen je zeggen dat je zo snel mogelijk weg moet gaan, maar als je in zo'n situatie zit spelen er meerdere dingen mee. Want je weet heus wel dat dit geen gezonde situatie is, je moet er alleen zelf klaar voor zijn en dat merk je vanzelf op het moment dat jij er klaar voor bent! (Ik mag uit ervaring spreken) Ik heb wel een paar tips voor je. Slik je medicatie? Zorg dan altijd dat jij in je tas jou medicatie hebt, daarnaast is het verstandig om het paspoort van je kind en van jou ook in je tas te verstoppen zorg dat je een setje kleding van jou en je kind in je tas hebt en zet die ergens waar je hem snel kan pakken mocht je heel snel het huis moeten verlaten als er iets gebeurd wat je niet overziet. Dat kan zijn dat je jou man vertelt dat jij wilt scheiden en hij ontspoort en je moet vervolgens zo snel mogelijk het huis uit vluchten, maar er zijn nog tig andere scenario's die zich voor kunnen doen met een man die zegt dat zijn kind wel een klap verdient. Daarnaast is wat jou man overkomen is heel triest, hoe je het ook went of keert ook hij is een slachtoffer geweest in zijn jeugd. Vergeet alleen niet, dat wanneer je volwassen bent jij de keuze zelf moet maken om iets voor jezelf te veranderen, op het moment dat je dat niet wilt, ligt de verantwoording van zijn eigen ''volwassen'' gedrag 100% bij zich zelf. Ja hij is mishandeld maar dat geeft hem niet het recht jou zo te behandelen of überhaupt zo te spreken over zijn eigen kind. Hij kan niet zijn kop in het zand steken en in die zin het slachtoffer gaan uithangen hij heeft nog altijd een verantwoording naar hemzelf, jou en niet te vergeten naar jullie kind! Zolang je niet deze relatie niet verbreekt kan je ook van de situatie gebruik maken, regel dingen die je van te voren eigenlijk al geregeld wilt hebben. Zoals zoeken naar een geschikte woonplek, probeer geld te sparen en als je beslist te scheiden en weg te gaan zorg dat je al een advocaat hebt die het voorwerk al deels gedaan heeft. Dat geeft namelijk rust en een bepaald vertrouwen in jezelf!
Wat ik zou doen: Pak een pan, vul hem met water en leg er een baksteen in. Dan breng je het water aan de kook. Aan de baksteen hang je een briefje waarop staat: als deze gaar is, komen we terug. Echt meid. Kies voor jezelf en je kind.
Ik heb alleen jou berichten even gelezen. Het is duidelijk dat je er nog niet aan toe bent om te zien hoe hij werkelijk is. In plaats van vechten voor jezelf en dochter vertoon je vluchtgedrag. Ga je de situatie voor het overgrote deel uit de weg en hoop je dat alles op miraculeuze wijze op lost. En heel eerlijk. Ik hoop het voor je. Ik hoop dat hij veranderd. Voor jou en je dochter. Maar wat als dat niet gebeurt? Wat als hij blijft zoals hij is. Want dat hij een kut verleden heeft geeft hem geen vrijbrief om jullie zo te behandelen. En dat is ook iets wat je niet moet pikken. Niet voor jezelf en al helemaal niet voor je kind. Je bent nu gesloopt. Hij heeft je geestelijk gesloopt. Ik heb hetzelfde meegemaakt en het duurde even voor ik mezelf mondeling kon weren tegen mijn ex. Her enige wat hij kon was mij naar beneden halen. Alles lag aan mij. Ik deed niks goed in zijn ogen. En geloof me, dat is niet hoe je de rest van je leven door wilt gaan. Ik hoop voor je dat het gesprek vanavond helpt en dat hij met zn handen van jullie af blijft. Want dat was wel de volgende stap bij mijn ex om mij onder zijn duim te krijgen. Mij te laten doen wat hij wou en dat ik uiteraard geen enkel commentaar zou leveren op hoe hij was en wat hij mij allemaal al op dat punt naar mn hoofd had gegooid. Welk besluit je ook maakt (dat kan alleen jij bepalen) zorg ervoor dat jij en je kind veilig en zonder onnodige stress/angst kunnen leven. Zorg goed voor jullie. Want zoals ik het lees ben jij de enige die jou dochter nog heeft en ze zal je nog lang lang lang bij zich willen houden. Sterkte vrouw.
Soms bijten blaffende honden wel degelijk! Niemand zegt dat het makkelijk is om weg te gaan. Maar iedereen vind wel dat het nodig is om weg te gaan. Voor jezelf, maar vooral voor je kind!
Ach meid wat een nare situatie. Je schrijft blaffende honden bijten niet, maar dat blaffen is ook echt schadelijk voor je kind. Een paar praktische dingen: Als je voor jezelf bij de sggz op een wachtlijststaat kun je ook nagaan of je (tijdelijk) eerder terecht kunt bij een vrijgevestigde sggz behandelaar. Je kunt hulp inschakelen bij cjg of een jeugd en gezins coach. Die hulp kan dan gericht worden op de opvoedsituatie. Je man kan ook handvatten krijgen om niet te slaan, maar wel zij kind op te voeden. Als het voor hem moeilijk is vanwege het verleden is dat echt een reden om dergelijke hulp met spoed in te zetten (ookal en juist omdat hij nog niet geslagen heeft). Heel veel sterkte. Probeer de situatie onder ogen te zien en de stappen te zetten die nodig zijn.