Haha wij hebben nu helemaal niks meer, net een kleintje en een huis gekocht met nog wat verbouwingen. Maar mijn streven is 4000 op de gezamelijke rekening en 1000 op mijn eigen. Verder wil ik dan nog wel dingen kunnen doen als uit eten en vakanties etc. Dus sparen zal niet heel snel gaan. Boven het spraarbedrag investeren we het in het huis.
Maar als je spaart zodat je vaste lasten en jaar inkomen heb spaar je niet zodat het wat oplevert... Ik begrijp überhaupt niet waarom het iets op zou moeten leveren, je spaart toch voor jezelf zodat je zelf niet in de shit komt
Het ligt ook erg aan waar en hoe. Op mijn man zijn werk weet ik zeker dat bijna niemand onder die belastingsgrens blijft (behalve wij dan, maar mijn man is de jongste daar ook). Bij ons in de kennissenkring zitten niet veel boven de 10000.
Wij willen minimaal €50.000 op de spaarrekening hebben. Daarboven wordt gereserveerd voor het aflossen van de hypotheek en dingen zoals nieuwe dakkapel, nieuwe auto (voor als er eentje kapot gaat. Hebben beide voor het werk een auto nodig), vakanties, etc. Die €50.000,- is dan voor als de kinderen ouder zijn en gaan studeren bijvoorbeeld. Onze studies zijn ook betaald en willen wij ook voor onze kinderen doen. Ik weet het... een hele luxe situatie. Maar ik werk als ZZP'er en ben niet verzekerd. Dan vind ik het ook wel fijn om wat meer spaargeld te hebben. Ik bouw dan ook geen pensioen op. Eigenlijk gaat een deel van mijn loon op de spaarrekening als 'pensioen' voor later.
Ja, zo leven wij ook. Nu is het inmiddels zo dat het allebei kan, maar dat is ook nog niet zo lang zo, dus die 10000 halen wij niet. Maar goed, hoeven wij ook niet te halen. Eerlijk? Als ik dat geld heb ga ik een verre reis maken met de kinderen. Zoveel meer waard dan die spaarrekening voor " wat als" gevallen. Zo wil ik ook gewoon niet leven. Ik wil zelf rond de 5000 achter de hand hebben voor noodgevallen en voor de rest vind ik het prima en geven we het lekker uit. We sparen wel nog voor de kindjes.
De kans dat er niks gebeurt is nog veel groter en ik vind het veel fijner om geld achter de hand te hebben dan dat er straks van alles stuk gaat en het dan niet kunnen betalen. En als het naar mijn nabestaande kinderen gaat vind ik dat helemaal niet erg We sparen maar genieten ook volop dus als het kan waarom niet ?
Ze geeft immers net aan dat het bij haar niet allebei kan en dat ze daarom ervoor kiest om te genieten.
Ik had 10.000 euro, maar wat dure dierenarts rekeningen verder en er is nog weinig van over. Verder heb ik ook 2700 euro wat nog open staat wat ik heb geleend aan mijn broer en schoonzus. Maar waarschijnlijk zie ik dat nooit meer terug. (Als ik dat had geweten had ik het natuurlijk niet uitgeleend.. ) Wel is er een kleintje opkomst, en moeten we nog een nieuwe bank en droger. Ook moet mijn vriend nog opnieuw voor zijn rijbewijs, en we gaan nog trouwen. (Zonder groot feest enzo, maar kost al met al toch ook nog wel wat geld)
Ik ben een paar jaar geleden vrijwel blut uit m'n scheiding gekomen. In het begin kon ik daarna net rondkomen dus was ik al heel blij met 600 euro op m'n spaar. Zo een anderhalf jaar geleden heb ik een andere baan gekregen. En pas sindsdien gaat het financieel goed. Gelukkig maar want ex is nog steeds blut (kan niet met geld omgaan) en betaald al meer als een half jaar geen alimentatie meer. Ik heb nog wel veel kosten moeten maken voor spullen die ontbraken. Aflossen van schulden. En ben met de kinderen op vakantie gegaan. Ik heb nu eindelijk 3500 op m'n spaarrekening staan. Afgelopen vakantiegeld was het voor het eerst in m'n leven dat ik dat geld niet hoefde te besteden aan achterstallige rekeningen. En dat ik buiten m'n hypotheek om, geen schulden heb. Voor m'n kinderen spaar ik maandelijks 100 euro op een eigen rekening van mij. Dat geld is vooral bedoeld zodat ik hun studies kan betalen want ook op dat vlak hoef ik niet op hun vader te rekenen.
Wat ik al eerder zei is dat het niet beide kan, wij kunnen niet sparen en meteen er van genieten. Wij hebben er dus voor gekozen om nu te genieten en op de momenten zelf te kijken hoe we iets oplossen mocht zich wat voor doen. Dit gaat al jaren goed dus waarom niet? Wel sparen we voor de kinderen maar dat is puur als opstapje voor als ze straks op zichzelf gaan of als ze willen gaan studeren bijvoorbeeld.
Overigens over de bedragen hier. Ik heb het even opgezocht omdat ik me kon herinneren dat ik daar laatst wat over gelezen heb. 40% de Nederlandse huishoudens heeft minder dan 2000 euro spaargeld. Tweederde heeft geen of te weinig buffer. Er is wel veel spaargeld in ons land. Maar 20% van de Nederlanders bezit 80% van het spaargeld (landelijk). Dus inderdaad. De bedragen die hier voorbij komen zijn absoluut geen norm.
Ik bedoel we hebben niet specifieke spaarrekeningen meer maar hebben onze centen op andere plekken staan en belegd e.d., rente is zó laag.
Prima hoor, ik vind ook geld moet rollen lekker genieten van het leven en leuke herinneringen maken met al je dierbaren. Zolang je maar wel nog normaal kan leven-en zeker voor de kinderen geen ingrijpende veranderingen hoeft door te voeren-bij (langdurig) baanverlies en ziekte.
Wij vinden het wel belangrijk om iets van zekerheid te hebben mbt spaargeld voor dingen die kapot gaan. Als mijn vriend bijv onze auto in de prak rijd, wil ik dat ie bij wijze van spreken morgen met een nieuwe (tweedehands ) naar zn werk kan. En ik vind het belangrijk dat dat een degelijke auto is, hij maakt veel km's en tevens vervoeren we onze kinderen erin. Die kosten iets meer dan 500 euro zeg maar. En mijn vriend heeft vroeger ook in een situatie gezeten met financiële problemen, dat heeft zon knauw gegeven, dat wil hij nooit meer. Tel daarbij op dat ik ben opgevoed met het idee: je kan niets uitgeven wat je niet al hebt (dus je gaat geen lening aan voor bijv een auto, ketel, keuken, badkamer etc) dus ja. Dat zijn voor ons de redenen om het spaarbedrag op een bepaald niveau te willen hebben. En vind het ook niet erg om daaronder te komen na een uitgave, maar dan moet ie wel weer bijgevuld worden.