Dankjewel Juulzon. Ik durf je helaas geen advies te geven rondom de dosering van de hormonen... Goed je eigen lijf in de gaten houden!
Selfmade zwanger, whahaha, kan dat dan? Ik geloof er voor mezelf niet meer in hoor. @Pien15 Het gaat wel hoor. Ik merk dat ik toch weer meer ga neigen naar nog 1 poging. Gelukkig zijn er alweer een aantal meiden zo lief geweest om me met wat spul op weg te helpen. Maar ik wil wel eerst overleggen met dr. S. hoor. Ik ga denk ik voorstellen om al op dag 2 te beginnen met spuiten, ik heb van een paar kanten gehoord dat het dan beter kan gaan. @juulzon Ik durf je ook echt niet te adviseren. Ik heb max 300 gespoten (225 menopur, 75 puregon) en dat vond ik al eng.
@Mieksel en @Saskia: jaaaa de meest kritische weken zijn voorbij!! Hopelijk kunnen jullie al een beetje genieten van deze zwangerschap ! @juulzon: ik denk dat je wel een beetje kunt zakken als je het niet de volle periode met 450 zou aandurven... Maar misschien dat je nu met een paar dagen 450 spuiten wel de hele handel hebt aangespoord om te gaan groeien , misschien als je iets teruggaat in dosis dat ze iets minder hard doorgroeien. Ik heb het eens andersom gehad: ik begon met 150 en er groeiden maar 4, toen na een week opgehoogd naar 225: aantal bleef hetzelfde, maar ze gingen wel sneller groeien. Ennuh: zelfmade?? Gek genoeg blijf ik erop hopen, maar het is gewoon in al die jaren nog nooit gelukt, zelfs niet een beetje. En ik blijf mezelf er over verbazen hoe het toch mogelijk is dat het nooit een keertje lukt, als er zogenaamd niks in de weg zit... Als er bevruchtingen in een petrischaaltje plaats kunnen vinden, waarom dan niet in mijn buik??? (ervan uitgaande dat het niet de innesteling is die altijd misgaat). @Stiertje73 : Zolang er nog een behandeling in het vooruitzicht is, blijf je toch hopen he.... Ben benieuwd wat dr. S er van zegt. Jullie hadden wel een paar mooie emmies, dus in die zin denk ik dat hij nog wel positief zal zijn, toch? Die paar maanden ouder, zal dan vast niet veel meer uitmaken. Ik heb geen idee wat ik nu zou gaan doen. Eerder dacht ik: voor een tweede ga ik niet een betaalde poging doen, dat gaat me te ver. Maar nu ik er al 1 mislukte poging op heb zitten, weet ik dat al zo zeker niet meer. Voor mijn eerste had ik het er zeker wel voor over, ik had al flink gespaard, maar ik had het geluk dat het de derde poging raak was.
Tja, een self made wondertje, hier ook de stille hoop, al weet ik dat de kans bijna 0 is. Soms kan ik best verdrietig/boos over zijn, waarom ons een spontane zwangerschap niet gegund is. Geen gespuit, geen punctie enz. Gewoon 'gezonde' spanning. Ongeloof bij een positieve test. Mijn buurvrouw is zwanger van nummer 3, onze oudste zijn even oud! 3 kinds in 3 jaar. Neem niet weg hoe blij en gelukkig we zijn met onze 2 wonders!
@schorpioen79 Precies; dat zal bij mij denk ik ook altijd een pijnlijk puntje blijven. Het feit dat je zelf geen controle hebt over je kinderwens. Dat je overgeleverd bent aan kille medische procedures om kinderen te krijgen (goddank dat die er zijn hoor, begrijp me niet verkeerd) en dat iedereen daar dan ook een mening over denkt te mogen hebben. Bah! @Pien15 Ja, we hadden 2 goede kwaliteit blasto's afgelopen keer. Dus dat geeft hoop. Had alleen gehoopt op een paar meer. Misschien heeft S. nog een paar oplossingen in zijn trucendoos.
Alles is en blijft zo dubbel hè Schorpioen. Heb ook zo een buuf. Haar oudste zo oud als onze eerste bbz (2011) Haar jongste is inmiddels alweer 2... en ze hebben er drie... pien, hoeveel vergoed jouw verzekering? Drie? Snap je twijfel... knuffel. Heb net de eerste echo gehad. Viel flink tegen. Door de uitgangsecho van 9 rekende ik me al flink rijk. Ik leer ook nooit en blijf een dromer... De waarheid was hard: er zijn nu drie follikels die op mijn flinke gespuit reageren en zich geroepen voelen om enige activiteit te ontwikkelen. Slechts drie met een dosering van 450. Slik. Hallo realiteit. Hallo bijna 41 jaar. De grootste was 11, de andere rond de 10. Maar, zei de vriendelijke arts, de kleintjes (nog 3/4 zichtbaar), kunnen nog mee gaan doen. Twijfel nu over doorgaan met 450 of iets zakken naar 375, ter voorkoming van een groeispurt van deze drie. Denk dat ik het maar doe. Iemand trouwens ervaring met alternatieven voor utrogestan? Ze schrijven hier standaard een gel voor die alleen voor het slapen gaan hoeft en dezelfde werking heeft...zal even een foto maken.
Ik had bij de laatste tp 3x1500 pregnyl. Weet nu niet of wel of niet utro erbij voorgeschreven had of dit op eigen initiatief had gestart. Maar toch een tegenvaller Juulz, hopelijk doen de kleintjes nog mee!
hmmm @juulzon , ik snap je teleurstelling... zeker als je er 9 had zien liggen en je flinke dosis... Maar wie weet heeft de vriendelijke dokter gelijk en gaan de kleintjes ook nog meedoen. Misschien wel verstandig om dan ietsje te zakken, want volgens mij heb je nu geen invloed meer of ze wel of niet mee gaan doen, maar wel op de snelheid van het groeien... Hier ook een buurvrouw trouwens die zwanger is van de derde, de oudste is net 3... ze weet niet van onze situatie (voor zover ik weet), maar ik zie gewoon dat ze zich afvraagt: wordt het niet eens tijd dat jullie ook voor een tweede gaan? Het is idd gewoon super frustrerend dat het bij ons allemaal zo moeilijk gaat, ALS het al lukt... Ik had trouwens gisteren bericht van mijn FSH en oestradiol: 9.8 en 114. Was dus op dag 4 ipv dag 3, maar aangenomen dat FSH stijgt, naarmate de eisprong nadert, zou het op dag 3 misschien nog ietsje lager zijn geweest? In elk geval is het niet slechter geworden dan de 12,1 van februari. Dus daar ben ik wel blij om, al weet ik dat als 1 keer 12 gemeten is, deze wel blijft tellen...
Dank Schorpioen voor je info. En Pien, ik meen me te herinneren dat prof de S. destijds in Gent niet heel veel waarde hechtte aan de bloedwaarden. Deze kunnen (lees kúnnen) fluctueren en daarom bekeek zij ze wel, maar vond het belangrijker om te kijken naar de kwaliteit van de embryo's. Zo is mijn AMH meerdere malen gemeten en was 1x 'laag' als in 1,0 (toen was ik 35!) maar is twee keer daarna gemeten en toen was het 1,7 en 2,3. Erg apart dus. Terwijl deze waarden niet zou kunnen stijgen. Zelfde geldt voor mijn FSH, was ooit ook 12 gemeten en de laatste keer in het LUMC was het 6,1. Dit keer hebben ze bij MCK er niet eens naar gekeken, omdat dit voor mij niet eens meer relevant is ... Tja, het blijven maar cijfers. Tegelijkertijd, het zijn 'harde cijfers'. maar we willen geen cijfers... we willen alleen maar geluk... net als al die vruchtbare buurvrouwen.... Moet trouwens donderdag terug. Was dan eigenlijk thuis met mijn kleine meisje. Vandaag informeerde ik bij de juffen van de opvang. Ze zijn op de hoogte en zijn erg lief en meelevend. Ik vroeg of ik dan een halve dag extra moest opnemen of een Ruildag moest inzetten, maar ze zeiden mega-lief dat als het gewoon voor even was, ik haar gewoon even mocht brengen. En dan was het even Off the record. Ze vroeg ook hoe het ging. En toen kwamen mijn tranen van de stiekeme teleurstelling. Ik vond het zo lief hoe ze reageerde en ik voelde ineens mijn teleurstelling dat er slechts drie follikels lijken te groeien, omdat dat gewoon weer een kleine kans is.... ik excuseerde me, die stomme hormonen ook... en ze gaf me heel lief ene knuffel. gelukkig zag mijn meisje de tranen niet, omdat ze al in de hal aan het spelen was. Terug naar huis wandelend met kleine kwebbeltje aan mijn zij, haar knuistje in mijn hand, voelde ik me ineens zo moe. Ergens spookt in mijn hoofd dat als als als er maar drie dominante follikels blijven, ik toch wil vragen om een escape iui, omdat er wel twee aan mijn 'goede kant' groeien (dacht ik....). Maar goed, eerst donderdag maar even afwachten. Welterusten allemaal en dank voor jullie meelezen! Oh ja, vandaag inderdaad 375 gespoten .
Weer even een update. Niet echt positief. Maar er liggen nu 4 kanshebbers klaar... er liggen 3 kleine die misschien nog meegroeien. Grootste follikel is nu 14 dus we hebben nog even... Denk volgende wk woe punctie (gok ik). Misschien donderdag... (en groeit de boel hard misschien wel dinsdag). Zaterdag terug om 10.50 Tot zover. We gaan het zien. Merk dat ik niet erg hoopvol ben. Zelfbescherming denk ik. Mijn lichaam is in elk constant vwb reageren op de medicatie .
@juulzon : het is idd constant te noemen, en dosis lijkt dus qua aantal weinig verschil te maken. Maar wie weet heeft het wel iets positiefs voor de kwaliteit gedaan he . En de kans is in elk geval groot dat er goede bevruchtingen op gaan treden, want dat had je vorige keer met dat aantal ook. Ik weet als geen ander hoe lastig het is om positief voor jezelf te blijven, maar ik kan het goed voor een ander. Ik zie goede kansen Juul! Hou vol!
Juulz, lastig hoor. Ben met pien eens, het zijn wel 4 kanshebbers! Zelf ook een keer een punctie gehad met 4 follikels. Ik kan wel begrijpen hoe jij je voelt.
Dank je wel weer Pien en Schorpioen. Lief. Had jij toen bij de punctie van vier ook 4 eicellen? En fijn dat jij goede hoop hebt Pien, doe ik een beetje mee . Is wel heel rustig hier verder. Hoe gaat het met iedereen? Ben ik de enige die spuit momenteel? Enfin, weer even een update... Woe of donderdag waarschijnlijk punctie... Dus zaterdag of zondag als er een terugplaatsing is, de terugplaatsing... Er zijn 4 kanshebbers, misschien doen er nog 2 kleine mee. Grootste was nu 17. De twee kleine 10/11... moeten dus nog wel even een groeispurt maken. Maar als die 4 follikels nu gewoon allemaal een mooie eicel hebben die met icsi bevrucht kan worden en dat ze ook alle 4 doordelen... daar teken ik wel voor hoor Maar dat is natuurlijk most wishfull thinking.... Maandag weer terug... Fijn weekend allemaal!
Juul, ik hoop met je mee dat er 4 prachtige eitjes geoogst zullen worden! Hier is het momenteel vrij rustig. Wachten totdat dr. S weer terug is van vakantie. Maar ik neig steeds meer maar nog een poging. Dus ik ben alweer aan het sprokkelen geslagen. Zoek nog een beetje Menopur en Puregon. Dus wie nog wat weet, stuur me ff pb. Fijn weekend allemaal! En lieve @Sikki, hoe gaat het met jou? Je bent regelmatig in mijn gedachten ...
Juulz, ik heb inderdaad een punctie bij 4 follikels gehad. Ze waren toen alle 4 bevrucht en gaan delen. Die poging eindigde in een biochemische zwangerschap en de andere 3 konden niet de vriezer in (dat was bij ons altijd het probleem) Stiertje, spannend weer! Wacht je eerst het gesprek met de arts af? Ik heb helaas niks meer. Bij ons wil mijn man nog steeds voor een evt derde gaan (via de mmm) maar bij is de twijfel nog steeds en de nee overheerst ook nog steeds, wil de mmm niet meer in.
@juulzon mijn laatste poging Had ik 5 follikels, 4 eicellen, maar eigenlijk waren het 4 goede follikels hoor, die 5e heeft de gyn volgens mij als bonus aangeprikt, maar bij de echo's waren er altijd 4. En heb een keer eerder een poging met 4 follikels gehad, toen ook 4 eicellen. Heb wel het idee dat als je minder follikels hebt, de kans wel groter is dat er daadwerkelijk een eicel in zit. Maar goed da's alleen gebaseerd op eigen ervaringen . Ik hoop voor jou dat je in elk geval 4 prachtige eicellen incl bevruchtingen gaan krijgen!! Denk dat je idd de enige bent momenteel die aan het spuiten is. Ongezellig he... Ik weet niet wanneer ik weer kan beginnen. Heb 14 juli eerste afspraak bij Nij Barrahus en dat is op de dag van mijn NOD. Dus ik verwacht niet dat we dan direct die ronde al kunnen starten, maar waarschijnlijk nog een maand moeten wachten. Maar vind het ook wel ff prima. Kan ik af en toe een roseetje drinken als het mooi weer is . We gaan morgen een paar dagen kamperen in een gehuurde caravan. Ben heel benieuwd hoe dat zal gaan met een kleine peuter erbij. Heb een bedhekje gekocht en hopelijk gaat ie dan gewoon in een 'groot' bed slapen... We zijn eigenlijk niet van die die-hard kampeerders, maar het lijkt me toch wel leuk met een kind op een camping te staan. Het weer lijkt niet al te slecht komende week, dus dat zou een groot pluspunt zijn . @schorpioen79 : goh meestal is het andersom: dat de mannen er wel klaar mee zijn... Maar ik snap zeker jouw twijfels wel hoor. Die mmm is gewoon zo niet leuk... Maar altijd handig als je een man hebt die er wel achter staat. Dus mocht je je bedenken is dat wel fijn. Geef het nog even de tijd zou ik zeggen en geniet lekker van je gezinnetje! @Stiertje73 : dan gaat het vast nog een keertje gebeuren als je al weer aan het sprokkelen bent . Ik heb alleen beetje utro over, maar die bewaar ik nog even voor mezelf. Heel veel succes in elk geval! Ben benieuwd wanneer je weer van start gaat .
Morgen gaan onze 5 bevruchte eicellen in de stoof..... Weet iemand wat de kans is dat ze goed ontdooien? Ik Google me suf maar kan er eigenlijk weinig tot niets over vingen. Ik hoop ontzettend dat we er vrijdag nog minimaal 1 over hebben om terug te krijgen pffff.
Lastig he Juffie om er geen enkele grip op te hebben, en al was de kans 99,9% dan wist je het nog niet zeker. Killing! Hou je vast aan de verhalen en feiten hier: 95% ontdooit goed, vertelde dr. Cuypers mij. Succes meid!
Ik wilde dat ik 5 bevruchte eicellen in een stoof had... Hier even geen fijne update.. Daar zat ik weer in de wachtkamer. Achter de balie zat een bekende van de zwangerschapsgymnastiek van Ons meisje die onlangs de eerste verjaardag van haar tweede zoontje vierde. Ze is heel vriendelijk, maar eigenlijk voelde ik me verplicht om naar deze balie te gaan (er waren er twee open). 'En hoe gaat het?'. Tja, hoe gaat het.. we zitten in 1 van onze laatste pogingen, mogelijk is dit de laatste poging... werk gaat slecht... maar toch antwoord je met een fake-glimlach 'ja, gaat goed hoor. We hopen maar dat...' met haar ging alles goed. Met de jongens ook en ze had het reuze naar haar zin op haar werk, fijne collega's en op fietsafstand, perfect te combineren met de jongens. Ik was oprecht blij voor haar. Mocht in de wachtkamer plaatsnemen en was redelijk hoopvol. Zouden de kleintjes nog mee zijn gaan doen? Ik dacht van wel. Ik bedacht me dat er nu vast 5 of 6 kanshebbers waren, net als altijd. Dezelfde arts als zaterdag. Een neutrale zullen we maar zeggen. Niet de meest meelevende, maar vrij vlak en neutraal zeg maar. Ze vroeg hoe het ging en mijn optimistische kant sprak de hoop uit. En daar kwam de meting. Ze zei niets, dus ik vroeg maar even of ze kon vertellen wat ze zag zag en meette (heel irrititant vind ik dat). Kwam de grootste was 18mm en er was er 1 van 17mm en nog 1 van 16mm. Toen bleef het stil. En de kleintjes? Die waren nog steeds 10. En die vierde grote? Daar kreeg ik geen antwoord op. Dus er waren er nog maar 3?! Ik voelde de bekende brok in mijn keel komen en de tranen brandden alweer in mijn ogen. Wat een teleurstelling. En tegelijkertijd: maar hiervoor wil ik geen punctie. Dit wil ik niet als 1 van mijn laatste pogingen... als misschien de laatste. Mijn lichaam kan anders... dat weet ik toch. Toch? Ik vroeg voorzichtig of met dit aantal een iui ook bespreekbaar was. Ik moest vooral niet op de zaken vooruitlopen en wie zei me dat er een volgende keer wel meer groeide? Ik was te beleefd om direct te reageren met 'maar wie zegt me dat dat niet het geval is?'. Ik legde uit van de laatste poging/kans, maar ik kreeg een blik die me niet begreep of aanvoelde. Ze zei dat ik het met mijn behandelend arts moest bespreken en dat ze er nog best een kans was dat die kleintjes mee zouden gaan doen. Gebaseerd op mijn ervaring keek ik haar met dezelfde blik aan als zij me eerder gaf. Weinig hoop. Ik kreeg de recepten mee voor nog twee dagen spuiten en een telefonische afspraak. Hiermee mocht ik weer naar de balie. Werktelefoon ging af terwijl ik weg liep. Nam maar op. Geen leuk telefoontje, kon er ook wel bij... Weer door dezelfde bekende geholpen. Met een dikke keel en inmiddels niet alleen maar tranen in mijn ogen stond ik daar voor de afspraak en het recept. Woe ochtend om 09.40 weer terug. Even zien hoe ik dat met ons meisje doe. Heb nl geen familie in de buurt wonen. Maar geen punctie, zoals ik gehoopt had. De kans voelt weer zo ver weg. Het hebben van hoop voelt weer zo tevergeefs. Weet je, het spuiten en de hormonen, dat doet me niet zoveel. Maar het heen en weer geslingerd worden tussen de hoop en teleurstelling, dat vind ik het zwaarst... net bij de apotheek mijn recept weer opgehaald. En nu mezelf maar weer even herpakken. Al voel ik mij intens verdrietig. Ergens is er mijn realistische kant die me zegt: 'maar je wist van tevoren dat de kans op teleurstelling vele malen groter was.' En die heeft natuurlijk gelijk. En natuurlijk weet ik dat het verdriet om de teleurstelling er mag zijn. En het gevoel van de overheersende oneerlijkheid. In meerdere opzichten. Maar liever had ik dat gevoel niet....