Hier eten we ook 5 van de 7 dagen zonder papa. Hij komt te laat thuis om op te wachten, leuk is anders maar het kan niet anders. Eten gaat goed gelukkig maar ze zijn momenteel zo moe na school, dat ze elkaar alleen maar irriteren. Ik laat xe bewust niet naast elkaar zitten maar uit elkaar, dit gaat redelijk goed.
Ik eet soms ook alleen met de kinderen (5 en bijna 3) en herken het niet echt. De jongste is wel een knoeipot, eet momenteel ook wat minder goed en als ze voor haar gevoel klaar is heeft ze ook echt geen rust in haar kont. Gaat ze klieren met haar placemat, met haar vingers in haar bord, etc.. Ik reageer altijd hetzelfde, klieren met eten is bord weg, klieren met placemat is placemat weg. Meestal werkt dat wel. Wat ook helpt, is haar nog een paar happen geven. Op de een of andere manier voelt het fijn voor haar om gevoerd te worden. Alsof ze even alle aandacht krijgt. De oudste is veel rustiger en ze eet ook rustig, ze neemt graag haar tijd (net als ik ). Ze kletst ook veel aan tafel. Als we klaar zijn eten ze nog hun toetje (dat gaat altijd goed) en dan mogen ze van tafel. Hier zitten de kinderen tegenover elkaar, ze kunnen elkaar dus niet of moeilijk in de haren vliegen. Elkaar nadoen gebeurt ook weleens, maar ik ben dan ook streng.
Hier gebeurt het alleen als mn man mega in de file staat of als hij iets heeft van zn werk. Hier eten we gewoon net als altijd met zn allen aan tafel. Geen telefoons, tablet of tv. De radio staat wel aan net als altijd. Ik vind het soms wel lastig als de oudste 2 erg aan het kibbelen zijn. Drinken doen wij niet tijdens het eten, wij doen dit altijd daarna en dan gaat het vaak wel goed. Wij wachten op elkaar tot iedereen klaar is met eten. Wat ik pittiger vind is om 3 kinderen naar bed te krijgen in mn eentje, op de een of andere manier bedenken ze dan van alles waardoor het 3x zo lang duurt als normaal terwijl ik alles toch echt hetzelfde doe als altijd. Het toverwoord is denk ik toch structuur en duidelijkheid. (Hier iig wel)
Hier eten ik ook regelmatig alleen met de kinderen, maar ik herken het ook niet. Eerder het tegenovergestelde, het lijkt wel alsof het dan nog soepeler verloopt. hetzelfde geldt voor het naar bed gaan. Komt wellicht ook doordat ik wat consequenter ben dan mijn man. In ieder geval wordt hier eigenlijk nooit geruzied aan tafel. Dat wil ik ook absoluut niet hebben.
Ik eet ook regelmatig alleen met de kinderen. Of ik begin vast en mijn man schuift later aan. Soms zijn ze erg druk en dan ben ik blij als mijn man erbij komt, maar vaak genoeg gaat het prima. De jongste is 1,5 jaar en eet zelf (of eet niks ook goed) Dat wordt wel eens een rommeltje, maar hij heeft een schort om en dat gaat daarna gewoon in de was. De oudere kinderen (12+) kunnen ook lekker zitten discussiëren. Dat geeft een hoop herrie, soms wordt dat ruzie. Drinken doen wij nier bij de warme maaltijd, dus dat kan niet omgaan. Maar ja, als 7 kinderen allemaal het hoogste woord willen voeren is het gewoon een hoop kabaal. Zorg dat de ruziemakers niet naast elkaar zitten en afleiden met vragen over de dag wil vaak wel helpen hoor.
Mijn man is van april tm oktober alleen in de weekenden thuis en november tm maart is hij 11 dagen weg, 3 dagen thuis dus ik eet eigenlijk altijd alleen met de kinderen. Ik herken het gelukkig niet. Tuurlijk hebben de oudste twee weleens ruzie, maar ik waarschuw maar 1x aan tafel. Ze kennen de regels en de tafelmanieren en daar hebben ze het mee te doen. En een beetje dollen of kibbelen, tja. Daar maak ik me niet druk om eigenlijk. De jongste van 1.5 wil alles zelf eten (ook spaghetti, nasi etc) en na het eten kleed ik hem uit en was m bij de wasbak in de keuken. Drinken mogen ze niet tijdens het eten, anders hebben ze geen trek meer. Het is hier heel simpel. Plassen, evt wat water, handen wassen en aan tafel. 1x geklier aan tafel en de tweede keer kan je naar je kamer. Expres smeren met eten levert gelijk straf op trouwens. Geen ipads/telefoon/tv aan tijdens het eten en blijven zitten tot iedereen klaar is. Een enkele keer maak ik een uitzondering voor de algemene regels of als de jongste nog aan het eten is. Als mijn man thuis is met eten gelden dezelfde regels, dus voor de kinderen is het allemaal vrij duidelijk. Gelukkig is het hier over het algemeen gezellig aan tafel. Ze vertellen wat ze gedaan hebben op school of bedenken wat we de dag erna gaan doen. Vaak schuift er ook een vriendje of vriendinnetje aan met het avondeten en maken we er een feestje van. Ditzelfde geldt voor het ontbijt en de lunch trouwens Ik moet zeggen dat ik sowieso niet zo heel moeilijk ben en me niet snel ergens druk om maak haha.
Ik eet af en toe alleen met de kinderen en ik moet zeggen dat ik nu wel snel richting de bank verkas en dan eten we voor de tv. Ik heb gewoon even niet de energie om de zoveelste ruzie aan tafel uit te vechten (zl en dl vliegen elkaar momenteel om het minste of geringste in de haren, de hele dag door). En voor de tv laten ze elkaar tenminste even met rust. Drinken doe ik meestal tijdens het eten in een rietjesbeker oid, dan heb ik in elk geval niet alles eronder als die om gaat. Geknoei heb ik niet zoveel last van, we hebben een hond die met alle liefde de vloer en de stoel voor mij schoon maakt. En meestal gaan de kinderen na het eten gelijk onder de douche, waar ook de wasmanden en wasmachine staan, dus dan kan het gelijk of in de mand of in de machine.
Ik herken het wel. Ze hebben uiteraard tafelmanieren geleerd, maar vaak als ze moe zijn beginnen ze nog wel eens te klieren. Ik eet heel vaak alleen met ze. Het klieren gebeurt ook als mijn vriend wel thuis is, soms is het dan juist nog erger. De dingen die ik doe: - Eerst eten, daarna pas drinken. Anders valt het toch vaak om. Als ze tussendoor toch even een slokje water willen drinken dan mag dat uit een rietjes beker. - Pak doekjes op tafel om tussendoor de ergste dingen even weg te halen. - Als het klieren begint: heeeeeel enthousiast praten/vragen stellen over iets wat bijvoorbeeld eerder die dag is gebeurt. "Heeee Pietje, wat hebben we vandaag bij oma gedaan??" Ik stel de vraag echt alsof het spannend is, haha. Het reset dan hun gedachten even en ze vergeten vaak wat ze aan het doen waren. En ze klieren best flink aan tafel, maar het helpt iedere keer. Vaak pakken ze dan automatisch ook weer hun vork of lepel en gaan weer eten. Kortom, ik ga amper op het klieren in maar ik leid ze af. Gaat het toch door, dan gaat het bord weg.
Wij hebben maar 1 kind, maar als ik alleen met haar eet gaat alles sneller en makkelijker eigenlijk...Ze gedraagt zich dan heel gezellig, en 'groot'. Misschien kan je ze een eigen taakje geven op die dagen?
Zeker weten, structuur en duidelijkheid.. daar ben ik ook erg van. *schaam* ik ben zelfs leerkracht in het basisonderwijs. Dus ik zou het allemaal moeten weten! Maar ik vind het af en toe echt tropentijden met drie kleintjes thuis! Nu had ik gisteren ook wel echt n slecht moment toen ik m'n topic opende. Maar goed, toch blij met alle reacties!
Gemiddeld 3-4 dagen per week eten mijn zoon en ik alleen. Het warm eten is sowieso altijd een drama, ook met papa erbij. We hebben de afspraak dat hij 2 dagen per week zelf mag kiezen, hierdoor verlopen de andere dagen prima zonder al te veel gezeur "ik lust het niet" "ik eet maar vijf hapjes hoor!"
Afleiden en soms overdreven plezier maken helpt mij heel erg. Voor de rest alles loslaten. Ik ga altijd uit van een ontplofte bende na het eten. Dan valt het vaak uiteindelijk mee. En bekers drinken die omvallen? Geen probleem. Valt ie om ruim ik dat op, soms samen. En zetten we de beker aan de kant tot na het eten. Ook maak ik vaak vooraf een afspraak. Ben duidelijk wat ik van ze verwacht en help ze vriendelijk herinneren tijdens het eten. En als ik ongesteld ben wat minder vriendelijk.. tja ben ook maar een mens. Soms zijn ze gewoon machtig irritant. Hier eet ik bijna elke avond alleen met de kinderen. Behalve het weekend. Zeker 2 keer per week het bedritueel ook alleen.
Ik zet tijdens het koken vaak (hard) muziek aan, dan dansend en zingend koken, kinderen vinden dat ook heerlijk. Dan zijn ze voor ze aan tafel moeten lekker moegedanst en blijven ze beter zitten Plus het is een vrolijk begin van de maaltijd. Ik zette de muziek de eerste keer aan om hun gezeur en gedrein te overstemmen Bleek dus heel handig! En soms luisteren we tijdens het eten naar een luisterboek, maar dat werkt niet altijd (en ik heb er ook niet altijd zin in).
Ik eet bijna altijd alleen met 3 kinderen. En dat gaat prima. De ene keer eten ze beter dan de andere keer, maar daar lig ik niet wakker van. Ik vind het koken lastiger dan het eten zelf eigenlijk. De jongens zijn dan vaak moe, en met een beetje geluk heb ik dan 2 huilende kinderen tijdens het koken. Met hun vader mogen ze vaak voor de tv eten, dan eten ze veel slechter dan gewoon aan tafel. Dus bij mij eten ze aan tafel zonder tv aan enzo. Ze mogen wel van tafel af als ze klaar zijn.
Alles wat tijdens het eten op de grond valt blijft gewoon lekker liggen tot we klaar zijn, alleen bij bekers drinken wordt het anders. Verder mag iedereen zijn verhaal vertellen en doen we dat (met wat sturing) om de beurt. Soms gaat het mis, omdat de oudste er doorheen kletst, waardoor de middelste gaat kruiden, maar verder weinig verschil met man of zonder man. Alleen vind ik koken vaak minder relaxed. De kinderen gaan dan vaak extra zeuren. Maar verder geen issue. Ik denk dat het scheelt dat wij altijd proberen de maaltijd een leuk moment te maken. Geen tv, geen telefoon, wel gesprekken. Daardoor houden we het gezellig, zelfs als ze nauwelijks eten. Enige echt lastige momenteel is dat mini niet lekker mee kan in het ritme, dus moet er soms wat geschipperd worden omdat ze erg moe is.
kan je met de 12+ wel aardig op eigen niveau communiceren? Dat vind ik vooral vervelend, de hele tijd "kinderpraat" en nooit eens "volwassenpraat"
hier eet ik maandag tot vrijdag alle maaltijden alleen met de kinderen (man is dan weg, ook snachts). Is niet altijd gezellig en soms ronduit vervelend maar het is niet anders. Ik zie er ook wel de voordelen van in: eten wanneer en wat ik wil en mijn regels gelden. Gelukkig eten ze goed. Qua zitten: ik zit op een hoek, oudste tegenover, tweede naast me en derde op de kop. Straks als de vierde ook in een kinderstoel kan gaat hij op de kop, 3 naast me, 2 en 1 aan de overkant. Wel zet ik vaak savonds de laptop aan en kijken we een film of luisteren een verhaal. Smiddags is het vaak praatje over school (ze eten thuis en gaan dan weer terug), sommietjes oefenen etc. Ik vind het nu juist vervelend als man er wel is, dan ben ik helemaal van slag, weet ik niet wat we gaan eten en hoe laat en bemoeid hij zich er teveel mee
Ik eet al jaren 3/4 keer per week alleen met de kinderen. Toen ze nog jonger waren vond ik het vaak heel vervelend, maar nu ze iets ouder zijn vind ik het wel best zo. We zijn het inmiddels gewend.
Tja op zich wel, maar doordat er ook een aantal 12- bij zitten heb ik het ook druk daarmee. Dus aan een 'grote mensen' gesprek kom ik vaak niet toe. En als mijn man er wel hij is komen wij ook niet echt aan onze eigen gesprekken toe hoor. Dat moet wachten tot later.