Onze buren hadden een nestje. Beide ouderdieren getest en gezond verklaard. Met stamboom. We hebben onze hond dus al vanaf zijn geboorte af aan zien opgroeien en alvast aan zijn naam en natuurlijk aan ons laten wennen. Maar ik zou het denk ik nooit meer doen, nooit meer een rashond (oke wij zijn voor een cavalier k.c spaniel gegaan dus is ook meteen een van de meest ongezonde rassen) en waarschijnlijk ook nooit meer een puppy, hoe leuk ze ook zijn. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om niet voor een asielhond te gaan.
Wij staan op de wachtlijst voor een Australian Labradoodle. Qua uiterlijk niet direct mijn favoriete hond (ik hou meer van stoerdere, dogachtige honden) maar helemaal verliefd geworden op het karakter en de gezondheid van deze hond! Het kost tijd om ze te krijgen en door de 'keuring' heen te komen, en een heleboel geld voor de aanschaf, maar hopelijk hebben we dan straks een geweldige, makkelijke en gezonde gezinshond!
Wij zijn gaan oriënteren, we wilden geen kleine hond, mijn man wou het liefst een herder. Dat zag ik totaal niet zitten. We zijn uiteindelijk na heel wat info door te lezen over verschillende rassen bij de Rhodesian Ridgeback uitgekomen. Zijn toen via Marktplaats bij een erkende Fokker uitgekomen. We wilden er graag een met stamboom. Ja dan betaal je een stuk meer, maar we wilde zeker weten dat het goed zat. De Fokker heeft ons ook het hemd van het lijf gevraagd, wat ook goed aanvoelde omdat ze zeker wouden weten dat de hond goed terecht kwam. Het is niet het makkelijkste ras, voor onervaren mensen niet aan te raden, maar wij zijn er verliefd op.
Ben even gaan lezen over deze hond, kende hem nl niet. Maar kan nergens vinden dat het geen gemakkelijk ras is. Lees juist dat het een hond is die rustig en waakzaam is, sportief en goed met kinderen en andere honden. Grote tuin en veel bewegingsvrijheid zijn een pre. Lees het als een ideale hond. Mooi beestje.
Mijn eerste hond komt ook van marktplaats van een particulier nestje en dat is precies waarom ik er zo huiverig voor ben geworden.. Dit zijn mensen met hart voor hun dieren geweest, super goed voor de pups geweest etc. Maar, de moederhond is gedekt (per ongeluk) in haar tweede loopsheid, dus geestelijk (en lichamelijk) nog te jong, er zijn geen gezondheidstesten gedaan. De vader had (hoorde wij achteraf) wel eens ruzie met andere honden.. Dat betekent dat de pups in hun inprentingsfase te maken hebben gehad met een moeder die al heel snel heel hardhandig corrigeerde en er vanaf een week of 6 niet zo veel meer mee te maken wilde hebben. (Wij waren allang verliefd op onze hond en ik was toen nog zo onnozel om te denken dat je met de juiste opvoeding alles kon oplossen, ook dit pupje, dat behoorlijk onzeker was, 'gewoon goed socialiseren') Wat betekent dat wij nu een hond hebben met een zeer complex gedragsprobleem met als oorsprong: deels erfelijkheid, deels hormonaal, deels aangeleerd gedrag (hebben hem pas laat laten castreren omdat er een risico is dat onzekere honden er agressiever van worden) en een zeer onzekere hond. Wat hebben we opgelost: het hormonale stukje, de onzekerheid (hij kan in situaties nu onzeker zijn maar het is geen onzekere hond meer), het aangeleerde gedrag zijn we aan het ombuigen (tsja nu al 3 jaar of we het ooit 100% omgebogen krijgen? nee dat denk ik niet) het enige stukje dat ik niet kan wegnemen is de erfelijkheid.. En dat is zo zonde want deze hond is echt geweldig, hij is echt alles voor mij. Dus ja, ik ben huiverig voor marktplaatsnestjes... En tuurlijk, er zitten ook schatten van honden bij en als je voor een kruising gaat is het weer een heel ander verhaal (je weet dan nooit van te voren wat je krijgt) maar als je de keuze voor een ras hebt gemaakt, dan zou ik altijd naar een erkende fokker gaan. Tuurlijk heb je dan ook geen garantie maar je weet wel zeker dat alles er aan gedaan is om een stabiel en gezond pupje te krijgen.
Wij hebben er ook 1 een mannetje van nu 10 maanden ( 45 kilo ) het is een heerlijk beest en de knuffelkont van de buurt hij vind iedereen lief en leuk. We moeten wel consequent zijn met commando's vooral omdat hij zo groot is anders zit hij tijdens het eten op je schoot en sleurt hij je over de weg tijdens het wandelen. Maar wat zijn het een prachtige beesten he!
Als ze eenmaal volwassen zijn wel. Alleen duurt dat bij dit ras een jaar of 3 a 4. En die jaren testen ze je behoorlijk uit. Je moet gewoon heel consequent zijn anders gaat het niet goed. Het voordeel wat ik vind is dat hij niet blaft alleen als hij het niet vertrouwt. Milo is gek op kinderen, maar ook heel beschermend naar onze dochter. Soms iets te als je het mij vraagt en daarom moet ik wel oppassen met andere honden. Maar het is een lieverd voor de rest.
Knuffelkonten zijn ze zeker! Het liefst kruipen ze bij je op schoot. Die van ons wordt volgende week 5 en is rond de 44 kg. Eten en ridgebacks blijven altijd een dingetje. Milo probeert het nog steeds als hij de kans krijgt. En de prullenbak blijft hij ook geweldig vinden Het zijn inderdaad prachtige beesten, zolang je de baas blijft. Maar ik zou niks anders meer willen.
Dank jullie wel voor jullie reacties! Een hond uit het asiel durven wij nog niet aan, we hebben geen ervaring met honden behalve de honden die wij thuishadden. Ik denk dat wij niet adequaat in kunnen springen als het dreigt mis te lopen, in de zin van opvoeding. Eerst een pup om die helemaal te leren kennen en in alle fases van zijn leven mee te maken. Het adopteren van een hond is iets waar we daarna zeker over na zou denken. Het verbaast mij overigens wel dat er geen honden via Facebook worden gekocht, daar zit ik wel op pagina's en daar wordt flink op gereageerd. Wij gaan ons nog verder verdiepen in hondenrassen, al erg leuk!
Hier een shetland sheepdog, een onwijze lieverd (welke helaas niet meer kan werken door een aangeboren hartafwijking) met een grote trucendoos. Ook de kids kunnen hem alles laten doen. In juli mag hij 9 kaarsjes uitblazen. We hebben hem destijds ook via Marktplaats gekocht.
Bekijk bijlage 536661 Wij hebben eerst in diverse asiels gekeken, maar konden daar onze match niet vinden. Wel wilden we per sé een (oudere) hond een tweede kans geven. Via Marktplaats kwam ik in Nagele bij een Hondenopvang terecht die hondjes uit Roemenië haalt. Hier krijgen ze een tweede leven na de ellende daar. We werden op Marktplaats al verliefd op onze hond en zijn gaan kijken en de match was 100%. Ook wederzijds Ze was toen ruim 1 jaar, maar al was ze 10 jaar geweest, dan hadden we haar alsnog meegenomen voor adoptie!
Zijn super mooie honden maar best pittig! Als je t goed doet heb je een super hond eraan. Maar de opvoeding kan lastig zijn ja.
Bij s Bij sommige asielen/asiels(?) Kan je een hond ook een paar dagen mee krijgen om te kijken hoe en wat. En een goed asiel kijkt naar jullie wensen en gaat een goed gesprek aan qua wat kan en wat niet. Misschien is dat een idee? Maar inderdaad jullie moeten doen wat goed voelt. Ben benieuwd wat t gaat worden. Vooral in de zomer kan een asiel wel eens een nest hebben. Zo komen we ook aan onze hond.
Ja en nee. Ik vind het een erg lieve en leuke hond, maar zou normaal gesproken niet voor een hond gekozen hebben. Daarbij hield ik veel van mijn tante, maar heb ik het idee dat ik het rouwen om haar nu uitstel. Nu ik de hond heb, heb ik het idee nog een stukje van mijn tante bij me te hebben. dat klinkt mooi, maar wat als de hond er niet meer is, dan moet ik haar helemaal loslaten....Misschien valt het wel mee dan, maar zo voelt het wel voor nu in elk geval....Ondanks dat heb ik geen spijt dat we de hond hebben hoor, want het is wel een echte lieverd.
Onze eerste hond een kruizing bulldog van 45 kilo. Hebben wij overgenomen van een vriendin, die toen tijdelijk bij ons woonde. Zij had hem uit het asiel gehaald en waren eigenlijk geen match voor elkaar. Toen zij ziek werd hebben wij de zorg tijdelijk op ons genomen en toen zij weer vertrok vroeg ze of wij hem wilde houden. Dus de 4 jarig opnieuw puberende Bull, bleef bij ons eigenaar nr 4. Deze grote schoothond word nog erg gemist. Ongeveer een jaar later een pup kruizing Duitse herder met Mechelse herder genomen. Zij kwam uit een oeps nestje. Volgende maand word ze 14 en helaas realiseerde we ons gister dat het bijna tijd is om afscheid te nemen. Ze zit al 2 jaar aan de artrose medicatie en gisteren zakte ze door haar achterhand heen. Ze tjokt nu echt als een oude dame achter me aan en dat is gezien de historie met onze Bull geen goed teken. Hierna komt er zeker een nieuwe hond en of dat een herplaatser, adoptie of wat dan ook word maakt me niet zoveel uit. Enigste voorkeur is dat het geen kleintje is en waarschijnlijk een pub of jonge hond, wie weet wel weer 2 tegelijk die samen weg komen vinden wij ook wel leuk.
lief gezegd van je! speelt wel meer mee, mijn vader (haar broer) is 4 mnd voor haar overleden, mijn schoonmoeder het jaar daarvoor, daarnaast nog veel meer narigheid gebeurd in de afgelopen 3,5 jaar, dat ik het gewoon niet goed kan verwerken allemaal. Het is gewoon een beetje teveel geweest. Ik ga letterlijk van het 1 naar het ander.... Maar goed, met klagen bereik je niks, dus doe mijn best om ook de leuke dingen nog te zien (die zijn er gelukkig ook genoeg) en 1 daarvan is de hond.
Wij hebben er eentje van Marktplaats. Een geweldig lief beestje, ze heeft (in tegenstelling tot haar grote broers en zussen) al de nodige gezondheidsproblemen gehad.
Ruim een jaar geleden besloten dat we ook graag een hond wilden en dat daar nu ook de tijd voor is. Vanaf dat moment veel gaan lezen en bedenken welk ras we leuk vinden en bij ons vonden passen. We zijn toen naar een club dag geweest om te kijken of de honden ons ook echt aanspraken. Via oa de ras vereniging verschillende fokkers opgezocht via internet en fb pagina's. Uiteindelijk contact gezocht met een fokster. Toen zij een nest had daar geweest maar er was niet echt een klik. Afgelopen jaar bij een fokker terecht gekomen en daar was de klik wel. Onze pup is nu 12 weken en dus een paar weken bij ons. Het is soms best intensief maar we genieten enorm van hem
Ik heb "anders" geantwoord. Wij hebben een aantal van onze honden via fokkers, twee herplaatsers (wel met stamboom) en een deel hebben we zelf gefokt. Alles met stamboom. De allereerste hond van mijn partner was een herplaatser. Hij was van een alcoholist geweest, de man is overleden en de hond "sloopte" het halve interieur bij de familie van de overledene. Viavia kreeg mijn vriend bericht dat er een Duitse Herder moest worden herplaatst. Een heerlijke hond, hij is uiteindelijk 12 jaar oud geworden. Daarna eigenlijk altijd bij fokkers gekocht en na de opname van de twee herplaatser (had een paar schapen "gepakt") zijn wij met deze dame gaan trainen en hebben drie nesten met haar gefokt. Op die manier hebben we een hele ris pups zelf aangehouden en daar mee verder gaan trainen en fokken. De laatste tien jaar hebben we door omstandigheden niet meer gefokt. En hebben we nu nog één oude dame uit onze "eigen lijn" en een reu van 3 jaar. En vanaf volgende week..... een puppewuppie