Hallo allen, Zoals titel aan aangeeft, ik heb een lichtelijke eetverslaving. Ik kan de hele dag wel door eten en snaaien hartig,zoetig het maakt niet uit wat. Volgend jaar gaan we eeeeindelijk verhuizen naar een vrijstaande woning met een grotere tuin waar k ook een aantal dieren kan houden,waaronder mn pony. Nu woon ik in een rijtjeswoning en nergens waar je even lekker "buitengevoel" ervaart. Ik hoop van harte dus,dat volgend jaar lang niet meer zoveel drang heb om maar door te blijven schransen! Herkent iemand dit gevoel? En wat doen jullie of zoudem jullie doen om die snaaidrang tegen te gaan? Bedankt alvast!
Ik herken het Ik heb ook een ongecontroleerde drang naar slecht eten. Het lukt slechts meer heel kort om het te onderdrukken. Daarna barst het bijna harder los. Ik schaam me er erg voor en vind het niet gezond. Ik kan ook echt heel boos worden als iemand me het probeert te onthouden en manipuleer mezelf en misschien ook anderen om toch te kunnen snaaien. Echt verslavingsgedrag dus... Ik weet de oplossing zo ook niet. Ik wijt het aan een gebrek aan discipline... ik blijf dus even volgen en meelezen. Hopelijk heeft iemand ervaring hiermee en goede tips. Ik zou het ook zo graag om willen gooien!
Lastig! Ik denk dat het belangrijk is de onderliggende reden te achterhalen. Wanneer ga je snaaien/heb je behoefte aan iets zoets of ongezonds? Als je je down voelt, verdrietig bent of teleurgesteld? Kwaad of juist blij? Ik denk dat je snaaien onbewust koppelt aan die bepaalde emotie, en zolang dat niet is losgekoppeld blijf je die drang houden.
Ik denk persoonlijk dat jou opgesloten gevoel niets te maken heeft met het feit dat je in een rijtjes woning woont, want je kan altijd naar buiten, stap op de fiets en ga! Wellicht is het iets anders, maar altijd het onderzoeken waard!
Eens! Maar heb hier ook nog n baby in huis Voor hij er was, ging het allemaal wat makkelijker. .. wat ik bedoelde te zeggen os dat waar ik woon,totaal niet de plek is waar ik ooit gelukkig zal zijn...
Ik denk dat het ook een kwestie van gewenning is. Je (en/of je lijf) bent eraan gewend om te snaaien en dus heb je er constant behoefte aan. Ik heb overdag niet de neiging om veel te eten, maar wel in de avond, vooral als ik dat een periode veel doe, dan merk ik dat ik er steeds behoefte aan heb. Terwijl als ik een tijdje "afgekickt" ben ik er ook echt weinig tot geen behoefte aan heb. Een goed begin zou denk ik al zijn om te zorgen dat je niks te snaaien in huis hebt. Wij hebben eigenlijk nooit koek, snoep of chips in huis (behalve in het weekend) en als ik dan dus eens zin heb ik wat te (vr)eten dan is er gewoon niks. Ben ik wel even flink chagrijnig hoor, maar ook dat gaat weer over.
Precies. Ik ben namelijk altijd te lui om speciaal voor bv een stuk chocolade naar de supermarkt te lopen (Ik woon er tegenover). Misschien is mijn wil dan niet groot genoeg Ik herken het overigens niet.. En als je je echt goed houd aan 3 maaltijden en 2 tussendoortjes, zit je dan niet vol?
Ken je de serie Addicted to food? Je kunt hem bekijken via Netflix. Ik vind het wel een interessante kijk geven op eetverslavingen/eetstoornissen. Misschien biedt het je inzicht.
Haha dan maak ik een ommetje naar de winkel met de kleine man,onder t mom even de deur uit haha ik weet het niet goed.... Hoop vanaf volgend jaar dat ik lekker buiten bij de beesten mn energie wegstop ipv eten... (als de kleine slaapt) Sterker nog, we verwachten dan ook een tweede mocht alles goed gaan,dus hoop echt van harte dat het minder gaat worden. .. En mensen zeggen wel eens, dan wil je toxh niet zo graag kiloos kwijt. Maar geloof me, ben geregeld in tranen om mn lichaam
Ik geloof wel dat je in tranen bent. Ik kamp zelf al van jongs af aan met een eetstoornis. Het is iets om serieus te nemen en opmerkingen als: "je zult wel niet echt willen" zijn m.i. contraproductief. Heb je het al eens aan proberen te pakken? En hoe?
Ik kon ook altijd en overal snoepen. Gewoon in 1 klap mee gestopt. 1 dag in de week eet ik of s middags een koekje of s avonds een bakje chips. Verder helemaal niks de andere dagen. Ik dacht van te voren: dat hou ik nog geen week vol, maar het ging veel makkelijker dan ik dacht. Echt gewoon die knop om. Er kan nu de hele dag bij wijze van spreken een zak snoep voor mn neus liggen, ik taal er echt niet meer om. Op verjaardagen neem ik heus een gebakje oid, maar doordeweek hoef ik gewoon niks.
Ik ben ooit 10 jaar geleden daar mee gestopt met snoepen (ok ik eet wel een toetje in een restaurant, soms eens een ijsje of gebakje/koekje op verjaardag) maar dat zijn echt uitzonderingen. Waarom? Omdat mijn smaak ook is veranderd ik geniet nu oprecht meer van een hand noten dan een bon bon. Daarnaast vind ik het gewoon niets toevoegen chips of koek want wat is daar de voedingswaarde van. Behalve dat het lekker is doet het qua voedingstoffen weinig. Maar goed ik sta wel bekend om m'n ijzeren discipline en ik heb genoeg aan 3 maaltijden en 2 tussendoortjes dus waarschijnlijk is het makkelijk gezegd. Ik zou op die momenten juist afleiding zoeken: gaan wandelen, spelen met je kindje, knutselen, fietsen. En geen lekkers in huis halen.
Laat de baby in je buik dan je motivatie zijn. Die is afhankelijk van jouw eetpatroon. Het is moeilijk maar neem kleine stapjes.
Dit! Ik herken vooral het idee van 'als straks die en die daar aanbreekt, dan wordt alles vanzelf beter..' en eerlijk gezegd wordt het niet vanzelf beter. Tenminste niet door bv verandering van buitenaf. Veel sterkte meid
Heeeeel herkenbaar.. ik had dit ook. Totdat ik in april ineens bedacht wat er gebeurd was vlak voordat het begon. Die link had ik nog niet eerder gelegd omdat ik het eigenlijk weggestopt had en net deed alsof het geen effect op mij had. Ik ben toen ook begonnen met weightwatchers en sindsdien geen enkele ongecontroleerdste eetbui meer gehad. Sterkte en succes ermee.
Als ik kijk naar mijn snaaiverleden... ik stapte dus echt wel op de fiets om eten te halen. En desnoods at ik een bak vol hagelslag En tijdens het eten kreeg ik echt geen signalen dat ik vol zat. Ik at en at en at totdat alles op was (om mij daarna schuldig te voelen).
Ow heel herkenbaar. Ik eet vooral uit verveling. Dus als ik thuis zit en 1 van de kinderen slaapt en kan dus niets doen buiten, dan begin ik enorm te snaaien. Ik heb gemerkt dat ik wel kan stoppen met snaaien als ik een bepaald dieet volg. Maakt niet eens uit wat. Laatst heb ik 3 maanden koolhydraatarm gegeten en als ik iets niet mag vanwege het dieet dan heb ik er geen zin meer in. Maar als ik begin met iets slechts dan kan ik niet meer stoppen. Wat ik ook vaak doe als ik een snaaiaanval krijg is mijn tanden poetsen. En dan het liefst met extra mint tandpasta. Daarna is het meeste eten niet meer lekker dus heb ik er geen zin meer in. Flink gaan schoonmaken helpt mij ook en dan het liefst iets waarbij ik water gebruik (badkamer, wc etc) omdat ik dan afgeleid ben en omdat ik te lui ben om steeds mijn handen te wassen en drogen om iets uit de kast te gaan halen.
Maar zit er dan niet meer achter dan allen gewenning? Dan doel ik dus echt op een eetstoornis, iets waar je zonder hulp heel lastig vanaf komt?
Herkenbaar! Ik had dit ook tot 3 jaar geleden. Iedere avond een mega Milka reep en zak chips naar binnen. Bij mij was het somberheid en verdriet. Onder andere omdat ik zo ontevreden was met zijn lichaam. Toch was het zo moeilijk om te stoppen met snaaien... En toen opeens...was ik het spuug zat en ging de knop om. Ik heb me aangemeld bij de Weight Watchers en ging iedere week trouw naar mijn clubje om te wegen en tips en trucs te krijgen. Ook ben ik gaan hardlopen. 3 keer in de week. Wel heeeeel rustig op gaan bouwen, want met 135kg gaan rennen is echt heel pittig (ja ben ook heel erg aangestaard). Ik vond dat ik met de Weight Watchers nog veel mocht eten. Ik ben niet zo heel makkelijk met eten, maar het fijne is dat er geen voorgeschreven menu's zijn dus wat je niet lust hoef je niet te eten. De avond snaaierij verving ik door stukjes appel, worteltjes en komkommer. Na een poosje merkte ik dat het hongergevoel minder werd. Wat ook niet raar was, want mijn maag begon te krimpen omdat ik mezelf niet meer veel te vol stopte. Ook in de gezonde dingen had ik steeds minder trek en op een gegeven moment had ik aan de drie hoofdmaaltijden en twee tussendoortjes meer dan genoeg! Ik werd ook vrolijker, niet alleen door het verminderen van mijn gewicht en het bewegen, maar ook omdat mijn humeur niet meer zo schommelde door de sterk verminderde suikerinname. Ik ben in 16 maanden 45 kilo afgevallen. Sta weer voor de spiegel, ga weer met veel meer plezier winkelen en voel me vele malen fitter. Je voeding aanpassen en gaan sporten is een goed voornemen en ECHT NIET MAKKELIJK! Maar doorzetten is wel het sleutelwoord. Ik ben 1,87m en weeg nu 90kg. Nog steeds niet heel slank, maar wel weer lekker in mijn vel! Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. Succes!