hoi! Afgelopen jaren in een soort sneltrein gestapt. Huis kopen, trouwen, kindje 1 en nu ongepland zwanger van 2. Ik ben 25 jaar. Vaak genoeg gevoeld dat dit niet helemaal 'het' is! We hebben het leuk samen, hij is enorm lief. Houd met heel zijn hart van mij en van de kinderen. Ik hou ook heel veel van hem maar eigenlijk meer als broer. Sex doe ik vaak omdat het erbij hoort, voor hem. Nu ben ik al 3 jaar verliefd op een collega, steeds met vlagen. En ben er gisteren achtergekomen dat dit wederzijds is. Niets in actie overgezet alleen in woorden. Nu stroomt mijn hart over, maar voel ik ook enorm de verantwoordelijkheid naar mijn kinderen toe. Ik heb voor ze gekozen en ik moet voor een stabiele thuissituatie zorgen. Maar man, wat ben ik aan het twijfelen. Mijn eigen geluk dan de rest van mn leven wegcijferen? En een bevlieging is het niet. Tips, ervaringen? X liefs
Een relatie is hard werken en blijft dus niet vanzelf altijd leuk en gezellig. Daar moet je tijd en energie in stoppen. Verliefdheid gaat over. Maar als je al 3 jaar verliefd bent op je collega? Hoe oud is je eerste kindje dan? Ik zou persoonlijk voor de huidige relatie gaan vechten. Maar goed... ik zit niet in jou situatie
Wat een nare situatie zeg....Hoe ver ben je zwanger van nr 2? Ik denk dat het allemaal heel moeilijk zal gaan worden en zal zijn,maar ik denk dat je je hart moet volgen... Je zegt van hem te houden als een broer en met hem sex te hebben omdat het erbij hoort? Lijkt mij geen goede basis in een huwelijk,en zeker niet als je dan ook nog eens verliefd ben op een ander en dat wederzijds is,dat maakt het verhaal nog meer complexer. Je zal hier toch zelf een keuze bij moeten gaan maken,maar je man voor de gek houden is ook niet netjes. Praat met hem en uit je gevoelens zodat hij weet wat er speelt. Ik wens je veel sterkte en wijsheid!
Lastig. Wat vind je bij de ander wat je bij je man mist? Alleen jij kan voelen waar je goed aan doet. Daar kunnen wij niet over oordelen.
Ik zou voor ik enige actie ging ondernemen eerst je kindje eens baren, goed ontzwangeren en dan zonder hormonen achtbaan in je lijf eens goed gaan nadenken. Nu worden gevoelens mss gekleurd en/of versterkt onder invloed van hormonen. En dan krijg je mss naderhand spijt van je acties als je ze nu doet.
Aha, dat maakt het weer iets anders. Heb je vaker gevoelens gehad voor een vrouw? Het lijkt me echt lastig om zo'n positie te zitten. Zou je erover kunnen praten met je man?
Gezien je vorige topic, zou ik eerst eens goed uitzoeken met professionele hulp wat je nu precies wilt/mist e.d.. voordat je grote beslissingen gaat nemen. Je zit ook nog eens onder de hormonen en je was na 6-7 maanden alweer zwanger, dus hormonaal gezien nooit echt weer gestabiliseerd..
Jeetje wat zit je in een lastige situatie en de hormonen maken hetmook niet beter. Ik ben altijd van mening dat als je voor je relatie hebt gevochten en het niet werkt dat je beter uit elkaar kunt gaan. Kinderen voelen onderhuidse spanningen etc ook. Natuurlijk zou je het liefst de vader en moeder bij elkaar zien maar je moet mi niet bij elkaar blijven voor de kinderen. Ik zou gezien jouw situatie nu geen grote beslissingen nemen ( omdat je onder de hormonen zit) Wat je keuze ook wordt heel veel sterkte toegewenst
Ik las ergens dat jullie al bijna 9 jaar samen zijn? Ik kan me niet voorstellen dat ik nog pas bij een van de kerels waar ik mee was toen ik 16-25 was, omdat ik nu heel anders ben. heb jij het gevoel dat jullie uit elkaar groeien, andere behoeften, interesses hebben gekregen gaandeweg? Jullie zijn wel bewust getrouwd en begonnen aan kinderen, dus ergens moet nog het gevoel goed zijn toch? Wel ken ik het gevoel van lang samen zijn. Nu op naar de 10 jaar. En is het altijd nog spannend en opwindend, nee zeker niet. Moeten we er op letten dat we elkaar nog echt blijven "zien" en tijd samen doorbrengen, zeker. Moeten we af en toe wat vaker tijd besteden aan sex, ja ook. Dat krijg je nou eenmaal vaak in een langere relatie, met al 1 kind. Soms hebben we periodes dan gaat het weken "goed" en dan weer een tijd dat het een beetje voortkabbeld. Als je beiden maar weet wat je echt aan elkaar hebt. daarnaast is het natuurlijk supermoeilijk dat je al langere tijd gevoelens hebt voor je collega, heb je het überhaupt wel eens gehad met je man over gevoelens voor vrouwen? Of heb je dat nooit gehad behalve voor deze collega? Ik kan natuurlijk niet in jullie relatie kijken, ik weet dat de mijne zo stabiel is en veilig dat ik dit soort dingen aan mijn man zou kunnen vertellen, zonder dat hij zich meteen bedreigd zou voelen.
Zoals al eerder gezegd is: ik zou nu geen overhaaste beslissingen nemen ivm hormonen enzovoorts. Maar het feit dat de gevoelens voor een vrouw zijn, dat is waarom ik hier toch even reageer. Heb je al eerder gevoelens gehad voor vrouwen? Is het een mogelijkheid dat je dit binnen je relatie bespreekt? Het lijkt me heel lastig om deze gevoelens te hebben binnen je huidige relatie. Kijk, als vrijgezel heb je alle tijd van de wereld om uit te zoeken of je nou écht op vrouwen valt, of dat je je alleen aangetrokken voelt tot vrouwen. Daar zit namelijk een heel groot verschil tussen. Maar om dat uit te zoeken binnen een relatie, dat is wat lastiger natuurlijk. Denk je dat deze ruimte er zou zijn of kunnen komen binnen je relatie? Om uit te zoeken wat je nu écht wilt? Lastig hoor meid! Zelf had ik ook altijd relaties met mannen, terwijl ik zeker al meer dan eens gevoelens voor vrouwen had. Ik ben toen mijn vaste relatie uitgestapt (maar ik had geen koophuis/ was niet getrouwd/ geen kinderen etc) om uit te zoeken wat die gevoelens nou betekenden. Ik heb een korte relatie gehad met een vrouw, en daarna meerdere vrijblijvende contacten met vrouwen. Voor mezelf ben ik erachter gekomen dat ik vrouwen héél aantrekkelijk kan vinden, maar dat het puur dat is. De geborgenheid en bescherming wat ik bij een man voel en zo fijn vind, dat mis ik bij een vrouw. Dit lag niet aan de vrouwen waar ik contact mee had of een relatie mee had, want dat waren geweldige meiden.. Maar dit is gewoon wat me door de ervaring duidelijk werd. En dan nu de vraag aan jou: is je relatie het waard om deze op te geven, als bovenstaande conclusie er uit zou komen? Maar nogmaals, zo onder de hormonen zou ik wel wat terughoudend zijn met zulke zware beslissingen...
Dat het een vrouw is maskt het wel wat anders. Denk je dat je lesbies bent of bi? Want als je denkt alleen op vrouwen te vallen Dan Zou ik voor mijn eigen geluk gaan en mezelf en mijn man niet voor de gek blijven houden. Dit valt ook uit te leggen aan je man, je Kunt er misschien met hem over praten?
Als je al 10 jaar samen bent zou ik het geen sneltrein meer noemen waarin je bent beland. Ik vind het raar dat sommige het anders vinden nu het een vrouw betreft en zeggen dat je dan wel voor je eigen geluk moet kiezen. Als je al 3 jaar verliefd bent, was dit dus al gaande ruim voordat je zwanger bent geraakt van de eerste. Wacht eerst je zwangerschap en ontzwangeren eens af en kijk dan eens hoe je er dan in staat.
Ik begrijp niet zo goed waarom er een (2e) kindje is gekomen als je al 3 jaar verliefd op iemand anders bent. Man of vrouw maakt helemaal niet uit. Je bent verliefd op een ander. Daar zul je iets mee moeten.. Wat je nu doet is niet eerlijk tegenover je man, je kinderen en jezelf.
Tja lastig.... maar wat de anderen zeggen; niets overhaast doen. Jij bent zeker niet de enige partij waar rekening mee gehouden moet worden. En hoe eng het ook is; praten met je man kan helpen. Ik heb destijds wel voor mijn geluk gekozen. Ook als jij lang samen met mijn ex, getrouwd, koophuis en kind van 1,5 maar het liep niet fijn. Broer zus relatie waar ik steeds ongelukkiger in werd. Ik heb toen de knoop doorgehakt nadat bleek dat het helaas niet meer te maken was. Vrij snel ben ik mijn vriend tegen gekomen. Ontzettend gelukkig samen en hij is de perfecte bonus papa voor mijn zoontje die hij als zijn eigen opvoed. En dus ondertussen zwanger! Maaaaar het had heel anders kunnen lopen daar ben ik mij zeker van bewust. De keuze was niet makkelijk en heb er lang over nagedacht en over gepraat.....
Ik vraag me af hoe jij het zou vinden als je erachter komt dat je man al jaren verliefd is op een andere man. Geloof me je wereld stort in. Sorry maar ik vind dit gwn niet normaal. Waarom aan een 2e kindje beginnen? Ik vind je echt egoïstisch. Sorry hoor. Zet je over je gevoelens heen en kies voor je gezin. Je kinderen hebben niet voor jullie gekozen. Maar jij heb gekozen om moeder te worden!!
Pfff lastig ik zou het aangeven bij je man is wel zo eerlijk. Seks hebben met je man terwijl je verliefd bent op een ander zou ik persoonlijk niet doen. Vind ik niet fair. Hoe oud is je oudste kindje? Was je toen al verliefd voordat je zwanger werd? Oefff niet zo handig maarja waarschijnlijk dacht je toen dat de verliefdheid wel zou overwaaien. Ik zou het wel gaan vertellen tegen je man. Zo doorgaan is niet goed. En seks hebben voor hem .. stop please. Hoelang ben je nu zwanger?