Even mijn hart luchten

Hallo allemaal,

Ik ben trotse moeder van drie kinderen. bij mijn oudste dochter (nu 4) hoorde ze bij het consultatie bureau een hartruis. Het balletje ging zo rollen en ze bleek een gaatje te hebben tussen de boezems (asd2) we wisten dit met 6 maamden en ze is uiteindelijk geopereerd met 19 maanden. Ik vond die tijd zo slopend. Je leeft van afspraak naar afspraak. Ze wilde eerst wachten tot ze 1 werd want tot die tijd kan het gaatje nog dicht(er) groeien. Dat was het niet. Maar ze woog toen pas 8 kilo. Toen moesten we bijvoeding (fantomalt) geven zodat ze meer zou groeien want ze wilde dat ze 10 kilo zou wegen voordat ze zouden opereren. Uiteindelijk woog ze bijna 10 kilo en werd ze ingepland voor de operatie. We hadden een datum gekregen en op de dag zelf voelde ze wat warm. Ik ging temparaturen en ze had koorts. Ik belde wkz en ik werd terug gebelt dat de operatie niet door kon gaan. Het was verschrikkelijk. Weer moesten wij wachten. Op een donderdag kregen wij s morgens een belletje dat we ons die dag om 4 uur moesten melden en ze de volgende ochtend geopereerd zou worden. Gelukkig verliep de operatie goed. Eindelijk een eind aan al dat wachten en die onzekerheid. Daarna hebben wij nog een zoon gekregen en drie maanden geleden hebben wij nog een dochter erbij gekregen. 21 april hadden wij de eerste afspraak bij het consultatie bureau. We liepen het lijstje even langs en ze bekeek de heupje, hoe sterk haar nekje was en toen ging ze haar hartje luisteren. Normaal is dat even snel luisteren en dan weer door. Maar het duurde mij al veel te lang. Ze ging van links naar rechts en van boven naar benedenen dat wel een minuut lang. Toen pakt ze haar horloge er ook nog bij. Ik schoot gelijk in de stress en dacht gelijk het zou toch niet..... Ze stopte met luisteren en ze zei ik hoor een hartruis en een hoge hartslag. Ze Hoefde het eigenlijk niet eens uit te spreken. Ik wist al bijna genoeg toen het luisteren zo lang duurde. Ik bartstte in huilen en uit en vertelde dat het ook zo begon bij mijn dochter. Zodoende konden wij s middags al terecht bij de kinderarts. Zij dacht dat het ruisje te horen bij de kamers van het hart. Er werd een hart filmpje gemaakt en toen mochten wij weer naar huis. 10 dagen later mochten wij voor de eerste echo. Wat duurde die dagen toch lang. Het bleek toch ook een gaatje tussen de boezems van het hart te zijn. 6 juni een tweede echo gehad met iemand van het als erbij. Hij constateerde ook een asd2. Hij had het beeld stil staan op het gat en ik zag meteen dat het groot was. Ik zei vragend: het is een groot gat he? Ja zei hij. Mijn man en ik keken elkaar aan en wisten dat het weer een openhart operatie zou worden. De arts zei dat het ging om een gat van 7 bij 11 mm. Omdat het zo groot is zei hij dat we niet hoefden te wachten of het dicht gaat groeien. Dat gaat het gewoon niet en een parapluutje zetten in het gat werkt ook niet want het gat is te groot. Gisteren hadden wij de eerste controle met haar in het wkz. Maandag gaat ze haar bespreken met het team en dinsdag worden we gebeld. Ze zei dat we konden uitgaan van een operatie. Ik vroeg wat de wachttijd ongeveer zou zijn en ze zei binnen een maand. Wow zo snel hadden we ook niet verwacht. Maar het moet toch gebeuren dus dan liever eerder dan later. Anders zit je er ook zo tegenop te hikken. Nu maar weer even afwachten wanneer alles gaat gebeuren. En alsof dit nog niet genoeg was kwamen wij 1,5 week geleden erachter dat onze oudste dochter een dubbele liesbreuk heeft en ook in juli geopereerd gaat worden. Even kijken hoe het allemaal uitkomt anders eerst de hartoperatie. Pff slopend deze spannende tijden.

 

Bedankt voor jullie reacties. Ik zou via dit topic jullie op de hoogte houden

 

Het ziet ernaar uit dat ze deze maand geopereerd gaat worden. Zo spannend. Ik leef erna toe en kijk er tegenop. Zo dubbel. Ik zou willen dat het gewoon achter de rug is.

 

Het ziet ernaar uit dat ze deze maand geopereerd gaat worden. Zo spannend. Ik leef erna toe en kijk er tegenop. Zo dubbel. Ik zou willen dat het gewoon achter de rug is. Voor de artsen en chirurgen is het een makkelijke operatie. De kindercardioloog zei dat ze deze operatie mooi tussendoor kunnen doen. Hoe ze het zei klonk grappig. Toch blij te weten dat het voor hun weinig voorsteld. Maar dan die verrekte risico's.. .