zoals jullie kunnen zien hebben we nogal wat meegemaakt de afgelopen maanden. Daarnaast heb ik dus ook een onverklaarbare bekken/been blessure met elke dag veel pijn. Ik zit al in de ziektewet en volgende week eindelijk een mri! Nu hebben wij straks/vanavond buurtfeest. Pfffff en ik heb zo geen zin! Gezellig doen/mn verhaal uitleggen (we vertellen mensen wel van de blessure, niet van operaties en miskraam). En al die kinderen en baby's... Nu zit ik dus te denken om niet te gaan. Waarom zou ik mezelf die kwelling aan doen? Of moet ik mezelf een schop onder de kont geven? Mn vriend kijkt al heel lang uit naar dit feestje. Ik durf daarom Niet te zeggen dat ik eigenlijk niet wil ..
Buurtfeest lijkt me dan heel dichtbij huis? Misschien even kijken hoe het gaat en anders kun je meteen weer terug. Maar als het je echt niet lekker zit, zou ik gewoon thuisblijven.
Heftig wat jullie meegemaakt hebben zeg. Ik zou zeggen; als je je zo rot voelt, ook gezien je pijn en je bbz vorige maand, doe het dan niet. Kies voor jezelf. Je voelt je denk ik ook heel rot als je straks in huilen uitbarst o.i.d. met al die mensen erbij. Is het een hecht buurtje dat je vriend bijvoorbeeld zelf even een borreltje kan gaan doen? Sterkte meis!
Je zou je gevoel met je vriend kunnen delen en eventueel af kunnen spreken om wel naar het feestje te gaan maar onder voorwaarde dat je naar huis kan gaan zodra je merkt dat het je te veel wordt? Of dat je man alleen gaat als je er echt niet heen wilt? Maar geef wel je gevoel aan is mijn advies zodat hij iig weet wat er in je omgaat. Zal hij toch wel begrip voor hebben denk ik?
Ja mn vriend gaat zeker! Dat wil ik hem niet ontnemen. Het is een redelijk hecht buurtje. Maar met buurtfeest altijd een zuipfestijn. Het gaat tot laat door en iedereen is dronken. Behalve ik, want ik hoid daar niet zo van. Wel van een borreltje maar niet dat overdreven gedoe.
Ja ik weet zeker dat hij er begrip voor heeft. Maar, en dat mij ook veel pijn, hij zou het super super leuk vinden als ik wel gewoon ga. Ondanks al zijn begrip en liefde weet ik dat hij blij is als ik besluit er bij te zijn.
Je kan je vriend vertellen dat jij liever niet gaat maar dat hij wel moet gaan? Ik mag aannemen dat je toch gewoon eerlijk in je relatie kan zijn?! Of je gaat toch en kijkt hoe het gaat, je kan altijd nog naar huis gaan. Je hoeft natuurlijk niet over je blessure te praten, gewoon afkappen en over een ander onderwerp beginnen. Daarnaast weet ik natuurlijk niet hoeveel kinderen er zijn, maar hier is de ervaring dat die vaak hun eigen gang gaan. Negeren kan je ze natuurlijk niet, maar dat kan natuurlijk in het 'dagelijks leven' ook niet. Ook kunnen ze soms onverwachts toch voor afleiding zorgen aldus een vriendin van mij die helaas in een soort gelijke situatie zit. Als ik jou was zou ik gewoon gaan en mocht het echt klote zijn dan kan je altijd nog een spontane hoofdpijn aanval krijgen.
Ooo zeker zijn we eerlijk hoor. Door alles wat er gebeurd is zijn we nog closer geworden. Dacht niet dat dat nog kon bij ons. Ik zal ook straks het gesprek wel aangaan maar wilde gewoon mijn gedachten even delen met jullie. Tja daar heb je gelijk in. Die kinderen fietsen en rennen elke dag voor mijn raam lange en elke week staat hier wel een ooievaar in de buurt. Niet overdreven ! Daar moet ik ook idd dagelijks mee dealen.
Als jij je er niet lekeer bij voelt zou ik niet gaan. Kan ook juist fijn zijn om even je verhaal kwijt te kunnen! En te horen wat anderen allemaal te vertellen hebben, even afleiding. Lekkere stoel mee met kusSen, drankje erbij. Luister naar jezelf, dat sowieso! Voor je vriend misschien niet leuk maar die heeft geen pijn.. Lichamelijk bedoel ik dan natuurlijk.
Als jij je een niet fijn bij voelt, lekker thuis blijven. Gaat je vriend zelf heen, vindt ie vast niet erg. Jij lekker op de bank, dekentje over, Netflix aan en me-time. Sterkte!!
Nee ik zou thuisblijven. Ik zou ook niet gemaakt gezellig kunnen doen en de (wellicht goedbedoelde) adviezen/ bemoeienissen kunnen missen als kiespijn. Kies voor jezelf!
Ik zou zelf wel gaan. Lijkt mij een leuke afleiding en als het niet bevalt ben je ook zo weer thuis. Kinderen en zwangeren kom je overal tegen en zoals je zelf al zegt je hoeft er niet over te praten. Je kunt alleen niet alles ontwijken. Daarnaast is je blessure toch ook een goed excuus om niet lang te blijven als je het niet leuk vindt. Maar even je gezicht laten zien kan wel toch. Maar dat is mijn gedachte. Wees gewoon eerlijk tegen je vriend. Hij kan ook alleen gaan. Maak de keuze waar jij je het prettigst bij voelt.
Ik zou gewoon gaan. Je kunt toch aangeven dat je er liever niet over praat en er zijn vast genoeg andere onderwerpen waar je over mee kunt praten. Ik begrijp dat het moeilijk is maar het hoort ook bij het proces van verwerking waar je nu in zit. Ik denk dat je je alleen maar rotter gaat voelen wanneer je bij je ouders thuis gaat zitten. Succes.
Dit is mijn gedachten ook. Juist omdat het in de buurt is ben je zo weer thuis. Juist als je niet gaat krijg je allemaal vragen waar je niet op zit te wachten.
We hebben besloten dat ik ga. Ik kan niet alles blijven ontwijken. Moet, ondanks de pijn (mentaal en fysiek) wel weer gaan leven. Gisteren had ik ook geen zin om naar vriendinnen te gaan. Toch gegaan en er toch meer van kunnen genieten dan gedacht. Ik hoop dat dat vanavond ook zo gaat en anders ben ik inderdaad zo weer thuis.